Plebiscyt Przeglądu Sportowego 1976
Plebiscyt Przeglądu Sportowego 1976 – 42. edycja Plebiscytu „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca Polski 1976 roku.
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Redakcja dziennika sportowego „Przegląd Sportowy” po raz 42. zorganizowała wybór polskiego sportowca, który zdaniem głosujących był najlepszym, tzn. jego dokonanie i wynik oceniono najwyżej w 1976 (mistrzostwo olimpijskie, mistrzostwo świata, mistrzostwo Europy, pobicie rekordu świata czy Europy). Czytelnicy, kibice czy sympatycy sportu mieli tym razem ułatwione zadanie, bowiem w 1976 roku rozgrywane były zawody najwyższej rangi m.in. zimowe i letnie igrzyska olimpijskie, z których tradycyjnie Polacy przywozili liczne medale, również z najcenniejszego kruszcu. Na plebiscyt napłynęła rekordowa liczba 134 526 kuponów od głosujących[1]. Wśród kuponów (poza kuponami z Polski) znalazły się również głosy z zagranicy (z 28 krajów)[1]. Tradycyjnie na balu mistrzów sportu w salach hotelu Europejskiego w Warszawie 8 stycznia 1977 odbyło się oficjalne ogłoszenie wyników i wręczenie nagród[2].
Wyniki
[edytuj | edytuj kod]Pierwsze miejsce zdobyła już po raz czwarty (poprzednio 1965, 1966 i 1974) Irena Szewińska, która na rozgrywanych w lipcu 1976, 21. letnich igrzyskach olimpijskich w Montrealu zdobyła złoty medal w lekkoatletyce, w biegu na 400 m, a ponadto ustanowiła rekord świata w finale tych zawodów rezultatem – 49,29 sek. Drugie miejsce przypadło Jackowi Wszole, który na tej samej olimpiadzie zdobył złoty medal w lekkoatletyce, w skoku wzwyż, a ponadto 8 września na mityngu w Koblencji pobił rekord Europy w skoku wzwyż rezultatem – 2,29 m. Natomiast trzecie miejsce zdobył Wojciech Fibak, który w maju zdobył wraz z Karlem Meilerem (RFN) tytuł tenisowego mistrza świata wersji WCT (ang. World Championship Tennis) w deblu, na rozgrywanych w Kansas City (Stany Zjednoczone) finałach deblowych MŚ, a ponadto awansował cyklem turniejów Grand Prix do rozgrywanych w grudniu finałów turnieju Masters w Houston (Stany Zjednoczone) w grze pojedynczej (8. w klasyfikacji końcowej), na których awansował niespodziewanie do finału, gdzie przegrał po zaciętej walce (2:3) ze zwycięzcą Hiszpanem Manuelem Orantesem.
Ponadto przyznano dwa inne tytuły[3]:
- Tytuł honorowego sportowca 1976 roku – kpt. Kazimierz Jaworski (za zajęcie 3. miejsca w klasyfikacji generalnej w transatlantyckich regatach samotnych żeglarzy)
- Tytuł najlepszego trenera 1976 roku – Hubert Wagner (za zdobycie przez polskich siatkarzy złotego medalu na igrzyskach olimpijskich w Montrealu)
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ósme miejsce zajął Kazimierz Lipień, który ze względu na przekroczenie przepisów dewizowych podczas wyjazdu za granicę został ostatecznie skreślony z listy. Pozostałych sportowców od miejsca 9. do 20. wobec tego przesunięto o jedną pozycję w górę (→ Chmielewski i Żochowski 1977 ↓, s. 404).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Chmielewski i Żochowski 1977 ↓, s. 403.
- ↑ Irena Szewińska zwyciężyła w plebiscycie «PS», „Gazeta Lubuska”, Nr 6, Zielona Góra: RSW „Prasa - Książka - Ruch” Zielonogórskie Wydawnictwo Prasowe, 10 stycznia 1977, s. 8 [dostęp 2023-03-27].
- ↑ a b Chmielewski i Żochowski 1977 ↓, s. 404.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zbigniew Chmielewski, Ryszard Żochowski, Kalejdoskop sport 1976, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza RSW „Prasa-Książka-Ruch”, 1977, OCLC 5664348.
- Plebiscyt ROK PO ROKU – 1976 [online], plebiscyt.przegladsportowy.pl [zarchiwizowane z adresu 2013-05-03].