Prałatura terytorialna Loreto
43°26′25″N 13°36′26″E/43,440278 13,607222 Sanktuarium Santa Casa, wokół którego skupiona jest prałatura | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data powołania | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| metropolia | |
| katedra | |
| Biskup diecezjalny | |
| Biskup senior | |
| Dane statystyczne (2004) | |
| Liczba wiernych • odsetek wiernych |
11 150 |
| Liczba kapłanów • w tym diecezjalnych • w tym zakonnych |
49 |
| Liczba osób zakonnych |
266 |
| Liczba parafii |
5 |
| Powierzchnia |
17 km² |
Położenie na mapie Włoch  | |
| 43°26′25″N 13°36′26″E/43,440278 13,607222
| |
| Strona internetowa | |
Prałatura terytorialna Loreto (łac. Territorialis Praelatura ab Alma Domo Lauretana, wł. Prelatura territoriale di Loreto) – prałatura terytorialna Kościoła rzymskokatolickiego we Włoszech, w metropolii Ancona-Osimo, w świeckiej prowincji Ankona. Prałatura obejmuje wyłącznie miasteczko Loreto, zaś jej samodzielność administracyjna jest wyrazem szczególnego miejsca, jakie we włoskim katolicyzmie zajmuje tamtejsze sanktuarium ze słynnym domkiem loretańskim.
Dzisiejsza prałatura powstała 11 października 1935 roku na mocy decyzji papieża Piusa XI. Początkowo była administraturą apostolską. Do rangi prałatury terytorialnej podniósł ją papież Paweł VI, decyzja ta weszła w życie 24 czerwca 1965 roku. Począwszy od 2005 do 2017 roku funkcja prałata Loreto traktowana była jako forma prestiżowej wcześniejszej emerytury dla wysokich urzędników watykańskich[potrzebny przypis]. Emerytowany prałat, abp Giovanni Tonucci, był wcześniej przez wiele lat nuncjuszem apostolskim w wielu państwach.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Prałatura terytorialna Loreto [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2013-04-13] (ang.).