Wojciech Wójcik (reżyser)
 Wojciech Wójcik (2013) | |
| Prawdziwe imię i nazwisko |
Jerzy Wojciech Wójcik |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 stycznia 1943 |
| Data i miejsce śmierci |
1 lutego 2018 |
| Zawód | |
| Lata aktywności |
1961–2014 |
| Odznaczenia | |
| |
Wojciech Jerzy Wójcik, właśc. Jerzy Wojciech Wójcik (ur. 1 stycznia 1943 w Warszawie, zm. 1 lutego 2018 tamże) – polski reżyser filmowy i telewizyjny, scenarzysta. Twórca filmów fabularnych Karate po polsku, Trójkąt bermudzki i Tam i z powrotem oraz popularnych seriali Ekstradycja (1995–1998), Sfora (2002) i Fałszerze – powrót Sfory (2006).
Uchodził za specjalistę od kina sensacyjnego[1][2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 1 stycznia 1943 w Warszawie[3][4]. Jego ojcem był Zygmunt Wójcik, kierownik produkcji wielu polskich filmów i seriali telewizyjnych[5].
W 1967 ukończył studia na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, dyplom uzyskał w 1969[3].
Przez ponad dekadę pracował jako drugi reżyser przy dziełach innych twórców, m.in. Kazimierza Kutza, Stanisława Różewicza, Jerzego Kawalerowicza i Jerzego Hoffmana[4]. Samodzielnie debiutował w 1981 dramatem psychologicznym Okno[3].
Rok później nakręcił Karate po polsku, film obyczajowy rozgrywający się na mazurskiej wsi. W 1985 powstał dramat wojenny Sam pośród swoich. W następnych latach Wójcik realizował niekonwencjonalne kryminały – w 1987 Prywatne śledztwo, a w 1988 Trójkąt bermudzki. Ciepło przyjęty został także dramat Trzy dni bez wyroku (1991) z Arturem Żmijewskim w roli podopiecznego domu poprawczego próbującego zerwać z przeszłością[3][2].
Wielkim sukcesem okazał się zrealizowany w 1995 dla Telewizji Polskiej serial Ekstradycja. Po pierwszej, sześcioodcinkowej serii przygód komisarza policji Olgierda Halskiego (Marek Kondrat), w kolejnych latach powstały jeszcze dwie następne. Na przełomie tysiącleci Wójcik wrócił do kręcenia filmów kinowych. W 1999 nakręcił Ostatnią misję, a w 2001 rozgrywające się w realiach PRL-u Tam i z powrotem. Za drugi z tych filmów zdobył nagrodę za reżyserię na 27. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych[3][4][2].
Ostatnie produkcje reżysera to projekty związane z serialem Sfora oraz komedia romantyczna Randka w ciemno z 2009 roku. Uczestniczył również w realizacji serialu Czas honoru[3].
Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 18 października 2002, za zasługi dla rozwoju Telewizji Polskiej, został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[6]. W 2014 otrzymał nagrodę Kryształowego Dzika za całokształt twórczości na Festiwalu Reżyserii Filmowej w Świdnicy[3].
Zmarł 1 lutego 2018 w Warszawie[4]. 12 lutego 2018 został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[7] (kwatera D24-1-4)[8].
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]Cała sekcja na podstawie materiałów źródłowych[3][9].
Reżyseria
[edytuj | edytuj kod]Filmy
[edytuj | edytuj kod]- Gościnny występ (film telewizyjny, 1973, również scenariusz)
- Okno (1981)
- Karate po polsku (1982)
- Sam pośród swoich (1985, również scenariusz)
- Prywatne śledztwo (1987, również scenariusz)
- Trójkąt bermudzki (1988, również scenariusz i dialogi)
- Zabić na końcu (1990, również scenariusz i dialogi)
- Trzy dni bez wyroku (1991, również scenariusz i dialogi)
- Ostatnia misja (1999, również scenariusz i dialogi)
- Tam i z powrotem (2001, również pomysł filmu)
- Bez litości (2002)
- Randka w ciemno (2009)
Seriale
[edytuj | edytuj kod]- Ekstradycja (1995, wszystkie odcinki, również scenariusz)
- Ekstradycja 2 (1996, wszystkie odcinki, również scenariusz)
- Ekstradycja 3 (1998, wszystkie odcinki, również scenariusz)
- Sfora (2002, wszystkie odcinki, również scenariusz)
- Na dobre i na złe (2004, 11 odcinków)
- Fałszerze – powrót Sfory (2006, wszystkie odcinki, również scenariusz)
- Czas honoru (2008, 12 odcinków serii pierwszej
- Prawdziwe życie (dokumentalny–fabularyzowany, 2013, również scenariusz)
Etiudy szkolne
[edytuj | edytuj kod]- W Bieszczadach (1963)
- Jubileusz (1963, również scenariusz)
- Propozycja (1964, również scenariusz i obsada aktorska)
- Na przystanku (1965)
- Nocna wizyta (1967, również scenariusz)
Spektakle telewizyjne
[edytuj | edytuj kod]- Dwie głowy ptaka (1992)
- Żegnaj kochanie (1995)
Współpraca reżyserska
[edytuj | edytuj kod]Filmy
[edytuj | edytuj kod]- Skok (1967, jako współpraca reżyserska)
- Ostatni po Bogu (1968, jako współpraca reżyserska)
- Gra (1968, jako II reżyser)
- Sól ziemi czarnej (1969, jako współpraca reżyserska)
- Twarz anioła (1970, jako II reżyser)
- Brylanty pani Zuzy (1971, jako II reżyser)
- Ocalenie (1972, jako II reżyser)
- Drzwi w murze (1973, jako II reżyser)
- Gniazdo (1974, jako II reżyser)
- Czerwone i białe (1975, jako współpraca reżyserska)
- Zawodowcy (film telewizyjny, 1975, jako II reżyser)
- Ocalić miasto (1976, jako II reżyser)
- Śmierć prezydenta (1977, jako II reżyser)
- Do krwi ostatniej... (1978, jako II reżyser)
Seriale
[edytuj | edytuj kod]- Wakacje z duchami (1970, jako II reżyser)
- Szaleństwo Majki Skowron (1976, jako II reżyser)
- Do krwi ostatniej (1979, jako II reżyser)
Etiudy szkolne
[edytuj | edytuj kod]- Holden (1961, jako współpraca reżyserska)
- Przed wejściem (1961, jako współpraca reżyserska)
Odznaczenia i nagrody
[edytuj | edytuj kod]Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- 2002: Złoty Krzyż Zasługi[6]
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]Cała sekcja na podstawie materiałów źródłowych[3].
- 1983: Nagroda FIPRESCI na Festiwalu w San Sebastián za Karate po polsku
- 1986: Nagroda Przewodniczącego Komitetu Kinematografii za najwybitniejsze osiągnięcia programowe w dziedzinie filmu za Sam pośród swoich
- 1986: Nagroda Ministra Obrony Narodowej II stopnia za Sam pośród swoich
- 1998: Telekamera 1998 w kategorii seriale dla Ekstradycji
- 2002: Nagroda za reżyserię 27. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za Tam i z powrotem
- 2002: Nagroda Złoty Klakier 27. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za Tam i z powrotem
- 2002: Nagroda Międzynarodowy Festiwalu Filmowego w Toronto dla Tam i z powrotem za „ podjęcie historycznie ważnego tematu i przekazanie głębokich wartości moralnych”
- 2002: Grand Prix Tarnowskiej Nagrody Filmowej dla Tam i z powrotem
- 2014: Kryształowy Dzik na Festiwalu Reżyserii Filmowej w Świdnicy za całokształt twórczości
Nominacje
[edytuj | edytuj kod]- Orzeł 2002 w kategorii reżyseria za Tam i z powrotem[3]
- Orzeł 2002 w kategorii najlepszy film dla Tam i z powrotem[3]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jakub Zagalski: Wojciech Wójcik nie żyje. Miał 75 lat. film.wp.pl, 2018-02-01. [dostęp 2018-02-01].
- ↑ a b c Nie żyje Wojciech Wójcik – reżyser „Ekstradycji” i „Karate po polsku”. gloswielkopolski.pl. [dostęp 2018-02-01].
- ↑ a b c d e f g h i j k Wojciech Wójcik w bazie filmpolski.pl
- ↑ a b c d Nie żyje Wojciech Wójcik. sfp.org.pl. [dostęp 2018-02-01].
- ↑ Zygmunt Wójcik w bazie filmpolski.pl
- ↑ a b Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 października 2002 r. o nadaniu orderów i odznaczeń Dz.U. z 2003 r. nr 6, poz. 81 – pkt 24.
- ↑ Pogrzeb reżysera „Ekstradycji”. Wojciech Wójcik spoczął na Powązkach. fakt.pl. [dostęp 2018-02-13].
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ Wojciech Wójcik w bazie IMDb (ang.)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Wojciech Wójcik w bazie filmpolski.pl
- Wojciech Wójcik w bazie Filmweb
- Wojciech Wójcik w bazie IMDb (ang.)
| 1970–1979 | |
|---|---|
| 1980–1989 | |
| 1990–1999 | |
| 2000–2009 | |
| Seriale TV |
|
- Absolwenci Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi
- Członkowie Polskiej Akademii Filmowej
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Najlepsi reżyserzy na FPFF
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolita)
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Polscy reżyserzy filmowi
- Polscy scenarzyści filmowi
- Urodzeni w 1943
- Zmarli w 2018