erudyta

erudyta (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɛruˈdɨta], AS: [erudyta], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek posiadający szeroką wiedzę

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	erudyta	erudyci
dopełniacz	erudyty	erudytów
celownik	erudycie	erudytom
biernik	erudytę	erudytów
narzędnik	erudytą	erudytami
miejscownik	erudycie	erudytach
wołacz	erudyto	erudyci

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) chodząca encyklopedia, człowiek renesansu, encyklopedysta, omnibus, polihistor; żart. uczony w piśmie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. erudycja ż, erudycyjność ż

forma żeńska erudytka ż

przym. erudycyjny

przysł. erudycyjnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. érudit < łac. eruditus

uwagi:

tłumaczenia:

• arabski: (1.1) عليم m
• białoruski: (1.1) эрудыт m
• esperanto: (1.1) erudito, erudiciulo
• francuski: (1.1) érudit m
• interlingua: (1.1) erudito
• jidysz: (1.1) ידען m (jadn)
• niemiecki: (1.1) przest. Erudit m
• rosyjski: (1.1) эрудит m
• ukraiński: (1.1) ерудит m
• włoski: (1.1) erudito m

źródła: