Султан

Асманскі султан Сулейман I

Султа́н (араб. سلطان‎‎) — ісламскі тытул, з некалькімі гістарычнымі значэннямі.

Мусульманскі манарх

Тытул нясе маральны груз і рэлігійную ўладу, паколькі роля кіраўніка была вызначаная ў Каране. Султан, аднак, не абавязкова з’яўляецца рэлігійным настаўнікам і рэлігійным главой. У Візантыйскай Імперыі і традыцыйных сферах Усходняга Артадаксальнага Хрысціянства, супастаўнае адзінства царквы і дзяржавы ў асобе кіраўніка завуць цэзарапапізм. Апошнім Заходнім кіраўніком з сумешчанай уладай быў Мікалай II, апошні цар Расіі, хоць фармальна (калі не практычна) брытанскі манарх уяўляе падобны звяз царквы і дзяржавы, быўшы і главою дзяржавы і Главою Англіканскай царквы; у рэальнасці каралева — проста намінальны лідар царквы і дзяржавы.

Лічыцца што тытул Султана ніжэй тытула халіфа, аднак у Егіпецкім Султанаце з 1261 па 1517, рэальная ўлада прыналежыла Султану, а ўлада Халіфа дынастыі Абасідаў абмяжоўвалася духоўнай. У дзяржавах, дзе кіравалі Чынгідзы, тытул султана звычайна лічыўся ніжэй ханскага.

Наступным пасля тытула Султана з’яўляецца тытул эміра.

Сучасныя султанаты

• Бруней
• Малайзія
• Аман

Гл. таксама

• ага-Султан
• Бей
• Малік
• Падзішах
• Паша
• Халіф
• Хан
• Шах
• Эмір
• Султан султанаў
• Асманскія султаны

Літаратура

• Су́лтан // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 263. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
• Су́лтан // Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: У 5-ці т / АН БССР, Інстытут мовазнаўства імя Я. Коласа. — Мн.: Беларус. Сав. Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1983. — Т. 5 кн. 1: С — Улагодзіць / [рэдактар М. Р. Суднік]. — С. 374. — 663 с.
• Султа́н // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Султан