Kurt Gödel
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. |
Kurt Gödel, nado en Brünn o 28 de abril de 1906 e finado en Princeton, EUA, o 14 de xaneiro de 1978, foi un matemático austrohúngaro. O seu traballo máis famoso é o Teorema da Incompletitude, que afirma que calquera sistema axiomático suficiente para incluír a aritmética dos números enteiros non pode ser simultaneamente completo e consistente.
Isto significa que se o sistema é autoconsistente, entón existirán proposicións que non poderán ser nin probadas nin negadas por este sistema axiomático. E se o sistema fose completo, entón non se poderá validar a si mesmo, pois sería inconsistente.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Naceu en Brünn, (hoxe Brno, na República Checa), fillo dun xerente de fábrica téxtil. En familia, Kurt era coñecido por Der Herr Warum ("o señor por que?").
En 1923, concluíu o curso fundamental na escola alemá de Brünn. Malia ter excelente talento para as linguas, profundou en Historia e Matemáticas. O seu interese pola Matemáticas aumentou en 1920, cando acompañou a Rudolf, o seu irmán máis vello, que fora a Viena a estudar na Escola de Medicina da Universidade de Viena. Durante a adolescencia, estudou a Goethe, o Manual de Gabelsberger, a teoría das cores de Isaac Newton e as "Críticas" de Kant.
Estudo en Viena
[editar | editar a fonte]Aínda que inicialmente pretendese estudar Física teórica, aos 18 anos, frecuentou cursos de Matemática e Filosofía, conseguindo logo o mestrado en Matemáticas. Nesa época adoptou as ideas do realismo matemático. Leu a 'Metaphysische Anfangsgrunde Der Naturwisenschaft', de Kant e participou do Círculo de Viena xuntamente con Moritz Schlick, Hans Hahn, e Rudolf Carnap.
Kurt estudaba a teoría dos números cando participou dun seminario con Moritz Schlick sobre a Introduction to Mathematical Philosophy, de Bertrand Russell, e interesouse inmediatamente pola lóxica matemática.
Nesa época de grande actividade, coñeceu a súa futura esposa Adele Nimbursky (nacida Porkert), comezou a publicar escritos sobre lóxica e frecuentou aulas de David Hilbert, en Bologna, sobre a completitude e consistencia de sistemas matemáticos.
En 1929 Gödel tornouse cidadán austríaco e completou a súa disertación para doutoramento baixo a supervisión de Hans Hahn, onde estableceu a completitude do cálculo de predicados de primeira orde, tamén coñecido como Teorema da Completitude de Gödel.
Traballo en Viena
[editar | editar a fonte]En 1930, doutorouse en filosofía e produciu unha versión combinada dos seus escritos sobre a completitude, que foi publicada pola Academia de Ciencias de Viena.
En 1931 publicou o seu famoso teorema da incompletitude no Über formal unentscheidbare Sätze der Principia Mathematica und verwandter Systeme. Neste escrito demostrou que calquera sistema matemático axiomático, suficiente para incluír a aritmética dos números naturais, necesariamente:
- non pode ser simultaneamente completo e consistente (Teorema da Incompletude).
- se o sistema é consistente, a súa consistencia non pode ser probada internamente ao sistema.
Estes dous teoremas pecharon con centenas de anos de tentativas de establecer un conxunto completo de axiomas que posibilitasen deducir toda a Matemática como o Principia Mathematica ou no formalismo de Hilbert. Iso tamén implica que un computador xamais poida ser programado para responder a todas as cuestións matemáticas.
En 1932 foi diplomado pola Universidade de Viena e, en 1933, converteuse en "Privatdocent" (docente non remunerado). A ascensión de Hitler ao poder non afectou directamente a vida de Gödel en Viena, pois el non tiña interese en política. Porén, despois do asasinato de Schlick por un estudante nazi, Gödel ficou impactado e tivo a súa primeira crise depresiva.
Visita á América do Norte
[editar | editar a fonte]Nese mesmo ano de 1933, viaxou a América. Aló, encontrou con Albert Einstein e inscribiuse na conferencia anual da American Mathematical Society. Durante este ano desenvolveu as ideas de computabilidade e das funcións recursivas co propósito de dar leccións sobre as funcións recursivas xerais e o concepto de verdade matemática. Este traballo foi desenvolvido na área da teoría dos números usando a construción dos números de Gödel.
En 1934 Gödel presentou unha serie de aulas no Institute for Advanced Study - (IAS) - de Princeton tituladas Sobre as proposicións indecidíbeis dos sistemas matemáticos formais. Stephen Kleene, que xustamente completaba o seu doutoramento en Princeton, anotou eses cursos, e foron publicados subsecuentemente.
Gödel visitou o IAS novamente no outono de 1935. A viaxe foi difícil e exhaustiva, resultando nunha recaída depresiva. Volveu dar leccións en 1937 e durante ese ano traballou arduamente na proba da consistencia da Hipótese do Continuum. O 20 de setembro de 1938 casou con Adele. Logo despois visitou novamente o IAS e, na primavera de 1939, a Universidade de Notre Dame.
Traballo en Princeton
[editar | editar a fonte]Despois da anexión da Austria pola Alemaña, en 1938, o título de "Privatdocent" de Gödel foi extinto e invitárono a se inscribir no Exército Nazi.
En xaneiro de 1940, el e maila súa muller saíron de Europa no tren transiberiano e viaxaron por Rusia e o Xapón ata chegaren á América do Norte o 4 de marzo de 1940. Establecéronse en Princeton, cando Gödel recibiu grande apoio de Norbert Wiener e pasou a integrar o IAS. Nesa época, volveu a Filosofía e Física, estudando detalladamente os traballos de Gottfried Leibniz, Kant e Edmund Husserl.
A fins de 1940 demostrou a existencia da solución paradoxal das ecuacións de campo da teoría xeral da relatividade de Albert Einstein. Continuando os seus traballos en lóxica, no mesmo ano, publicou o estudo sobre a 'consistencia do axioma da escolla e da hipótese do continuun xeneralizada cos axiomas da teoría dos conxuntos' o cal se tornou nun dos asuntos clásicos da Matemática Moderna.
En 1946 Gödel tornouse membro permanente do IAS e en 1948 naturalizouse cidadán estadounidense. Nomeárono profesor pleno do instituto en 1953 e profesor emérito en 1976. No comezo da década de 70, Gödel distribuíu aos amigos un estudo da proba ontolóxica da existencia de Deus elaborada por Gottfried Leibniz, o cal acabou sendo coñecido como proba ontolóxica de Gödel. Kurt Gödel recibiu moitos premios e honras durante súa vida e tamén o primeiro dos Premio Einstein en 1951. En 1974 recibiu a Medalla Nacional de Ciencia.
Na fin da súa vida, Gödel coidaba que estaba sendo envelenado e rexeitaba comer, morrendo de fame, o 14 de xaneiro de 1978, en Princeton.
Publicacións
[editar | editar a fonte]- "Über formal unentscheidbare Sätze der Principia Mathematica und verwandter Systeme".- I. Monatshefte für Mathematik und Physik{, vol. 38 (1931), pp 173–198. (dispoñíbel en inglés en "From Frege to Gödel" van Heigenoort, Harvard Univ. Press, 1971.
- Consistency of the axiom of choice and of the generalised continuum-hypothesis with the axioms of set theory (1941).
- B. Roser: "Extensions of some theorems of Gödel and Church". Journal of Symbolic Logic, 1 (1936), N1, pp. 87–91
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Commons ten máis contidos multimedia sobre: Kurt Gödel |
| Control de autoridades |
|
|---|
