Andrzej Andrusiewicz
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: politologia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
Andrzej Andrusiewicz (ur. 23 marca 1940 w Przemyślu) – polski historyk, politolog, znawca dziejów Rosji oraz krajów Europy Środkowej i Wschodniej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1967 ukończył studia na Wydziale Filologiczno-Historycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu, w latach 1968–1973 wykładał historię w Studium Nauczycielskim w Przemyślu, w latach 1974–1975 był wykładowcą Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie, w latach 1974–1980 także nauczycielem w Zespole Szkół Ogólnokształcących w Przemyślu. W 1979 obronił pracę doktorską. W latach 1981–1984 odbył staż habilitacyjny w Akademii Nauk Społecznych PZPR. Do roku 1990 pracownik Instytutu Historii Ruchu Robotniczego w Wyższej Szkole Nauk Społecznych i Akademii Nauk Społecznych PZPR, w latach 1986–1990 kierował Zakładem Historii Polskiego Ruchu Robotniczego ANS PZPR. W 1984 habilitował się na podstawie pracy Stronnictwo Pracy 1937–1950: ze studiów nad dziejami najnowszymi chadecji w Polsce w Wyższej Szkole Nauk Społecznych. W 1991 mianowany profesorem nadzwyczajnym, w 1995 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Od 1991 był pracownikiem Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie (później Uniwersytetu Rzeszowskiego), wykładał też Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie. Redaktor naczelny pism: „Polska i jej wschodni sąsiedzi” (1997–2009), „Studia Społeczno-Polityczne” (2007–2009).
Wybrane publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Przemyskie rady robotnicze w latach 1918–1919: referat z sesji popularno-naukowej Echa Rewolucji Październikowej w Przemyślu, odbytej w dniu 28 października 1977 r., Przemyśl: PTH–WAP 1977.
- Stanisław Łańcucki, Warszawa: Książka i Wiedza 1985.
- Stronnictwo Demokratyczne w systemie politycznym Polski Ludowej, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1985.
- Kwestia robotnicza w myśli społecznej kościoła rzymskokatolickiego a chrześcijańska demokracja w Polsce 1891–1950, Warszawa: ANS, 1987.
- Stronnictwo Pracy 1937-1950: ze studiów nad dziejami najnowszymi chadecji w Polsce, Warszawa: PWN 1988.
- Dzieje Dymitriad 1602-1614, t. 1: Nadzieje i oczekiwania, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe ANS 1990.
- Dzieje Dymitriad 1602-1614, t. 2: Na rozdrożu dziejów, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe ANS 1990.
- Mit Rosji: studia z dziejów i filozofii rosyjskich elit,, t. 1-2, Rzeszów: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej 1994.
- Polska 1980–1990: kalendarz dekady przełomu, Rzeszów: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej 1995.
- Polska 1991–1995: kalendarz wydarzeń, Rzeszów: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej 1997.
- Dzieje wielkiej smuty, Katowice: Śląsk 1999[1].
- Carowie i cesarze Rosji: szkice biograficzne, Warszawa: Fakty 2001.
- Cywilizacja rosyjska, t. 1-3, Warszawa: Książka i Wiedza 2004–2009.
- Iwan Groźny, Warszawa: Świat Książki 2006.
- Dymitr Samozwaniec i Maryna Mniszech, Warszawa: Świat Książki 2009.
- (redakcja) Wiaczesław Szalkiewicz, Świat myśli słowiańskiej: z historii filozofii i myśli społeczno-politycznej narodów słowiańskich, pod red. Andrzeja Andrusiewicza, Rzeszów - Boguchwała: Max - Druk Drukarnia Medyczna Aneta i Grzegorz Siewiorek, Monika Micek-Wilk 2009.
- Piotr Wielki: prawda i mit, Warszawa: Świat Książki 2011.
- Katarzyna Wielka: prawda i mit, Warszawa: Świat Książki 2012.
- Krwawa dekada. Polska interwencja w Rosji 1602–1612: dyplomacja, samozwańcy, wojna, Kraków: Wydawnictwo Literackie 2013.
- Romanowowie: imperium i familia, Kraków: Wydawnictwo Literackie 2014.
- Aleksander I: wielki gracz, car Rosji – król Polski, Kraków: Wydawnictwo Literackie 2015.
- Kierenski. Czerwony Liberał, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2016[2].
- Złoty sen, 2016
- Trzeci Rzym. Z dziejów rosyjskiego nacjonalizmu, Kraków: Wydawnictwo Literackie 2019.
- Buntownicy i marzyciele. O rewolucji rosyjskiej, rewolucjonistach i terrorystach, Warszawa: Fundacja Oratio Recta 2021.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Recenzja: Henryk Wisner „Zapiski Historyczne” 66 (2001), z. 2/3 s. 191–193. Hieronim Grala dzieło to zarówno pod względem samej formuły jak i z powodu niefrasobliwego podejścia do źródeł, tudzież zgoła nihilistycznego stosunku do poważnej części literatury przedmiotu wymyka się jakimkolwiek próbom oceny merytorycznej (Stosunki polsko-moskiewskie (XVI – połowa XVII w.) w świetle najnowszych publikacji, „Barok” 3 (1997), nr 2/6/, s. 244 [1]
- ↑ Kierienski : czerwony liberał / Andrzej Andrusiewicz.. Prosto do informacji – katalog zbiorów polskich bibliotek naukowych. [dostęp 2019-12-22].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kto jest kim w Polsce. Edycja IV, wyd. Warszawa 2001, s. 10
- Prof. dr hab. Andrzej Andrusiewicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2016-05-25].
- Absolwenci Uniwersytetu Opolskiego
- Polscy historycy
- Historycy dziejów Rosji
- Polscy politolodzy
- Działacze PZPR
- Wykładowcy Akademii Nauk Społecznych
- Wykładowcy Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR
- Wykładowcy Uniwersytetu Rzeszowskiego
- Wykładowcy Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie
- Ludzie urodzeni w Przemyślu
- Urodzeni w 1940