| dbo:abstract
|
- Als Doppelkloster bezeichnete man einen Klosterbezirk, in dem Mönche und Nonnen unter der Leitung eines gemeinsamen Ordensoberen leben, wobei die männlichen und weiblichen Kommunitäten voneinander getrennt sind. Das einzige heute noch erhaltene Doppelkloster besteht aus den klösterlichen Gemeinschaften von Einsiedeln und Fahr. (de)
- La duobla monaĥejo (aŭ ankaŭ, sinsekve, duobla abatejo) estas monaĥeja establaĵo kiu gastigas, en disigitaj strukturoj, monaĥojn kaj monaĥinojn, sub unusola gvido de abato aŭ abatino. El tiuj ekzistis en kristana Oriento ekde la unua duono de la 4-a jarcento. En Okcidento oni konstatas du grandajn ondojn de alestiĝo de tiu tipo de monaĥejoj: tiu de la kelta kristanismo, nome en la 7-a kaj 12-a jarcentoj, kaj tiu de la reformo de la 11-a jarcento kaj de la 12-a jarcento. (eo)
- A double monastery (also dual monastery or double house) is a monastery combining separate communities of monks and of nuns, joined in one institution to share one church and other facilities. The practice is believed to have started in the East at the dawn of monasticism. It is considered more common in the monasticism of Eastern Christianity, where it is traceable to the 4th century. In the West the establishment of double monasteries became popular after Columbanus and sprang up in Gaul and in Anglo-Saxon England. Double monasteries were forbidden by the Second Council of Nicaea in 787, though it took many years for the decree to be enforced. Double monasteries were revived again after the 12th century in a significantly different way when a number of religious houses were established on this pattern among Benedictines and possibly the Dominicans. The 14th-century Bridgittines were purposely founded using this form of community. In the Roman church, monks and nuns would live in separate buildings but were usually united under an Abbess as head of the entire household. Examples include the original Coldingham Priory in Scotland, Barking Abbey in London, and Einsiedeln Abbey and Fahr Convent in separate cantons of Switzerland, controlled by the male abbot of Einsiedeln without a converse arrangement for the prioress of Fahr whereas more commonly a female abbess ruled over the two communities. In most English and many Continental instances the abbess tended to be a princess or widowed queen. A more recent Eastern Orthodox example emerged in England at Tolleshunt Knights in Essex where the Patriarchal Stavropegic Monastery of St. John the Baptist was established in 1959. (en)
- Un monasterio dúplice (del latín monasteria duplicia), también llamado monasterio doble o cohospitae es una institución que combina, claramente separados, un monasterio para monjes y otro para monjas, pero bajo una misma autoridad.En el cristianismo, un monasterio doble es una comunidad única en la que hay miembros de los dos sexos, sometida a una sola regla, gobernada por una única autoridad y teniendo un solo presupuesto. Se encuentra tanto el modelo en el que la máxima autoridad era un abad, como el caso en que era una abadesa. En Oriente, desde los tiempos de San Pacomio, lo normal es que estuviesen bajo la égida del abad, y a partir del siglo VI, en el Occidente, la autoridad más frecuente será la abadesa. Las dos comunidades comparten la tierra, los recursos y los ingresos y suelen utilizar una iglesia común para realizar los oficios litúrgicos. Posiblemente, estas comunidades se empezarían a formar para proteger y, al tiempo, atender las necesidades espirituales de las monjas por el sacerdocio masculino, los únicos habilitados para celebrar los oficios y suministrar los sacramentos. (es)
- Un monastère double abrite, en deux enclos séparés, des moines et des moniales, réunis sous l’autorité d’un même abbé ou d’une même abbesse. Il en existe en Orient dès la première moitié du IVe siècle. En Occident, on observe deux grandes vagues de fondation : celle du christianisme celtique, notamment au VIIe siècle ; puis celle de la réforme grégorienne, aux XIe et XIIe siècles. (fr)
- Il monastero doppio (o anche, successivamente, abbazia doppia) è un'istituzione monastica che ospita, in strutture monastiche separate, monaci e monache, sotto la direzione unica di un abate o di una badessa. Ne esistevano in Oriente dalla prima metà del IV secolo. In Occidente si osservano due grandi ondate di fondazione di questo tipo di monasteri: quella del cristianesimo celtico, precisamente nel VII secolo, e quella della riforma gregoriana, nei secoli XI e XII. (it)
- Een dubbelklooster of dubbelabdij was een klooster of abdij waarin twee gemeenschappen woonden: een voor mannelijke religieuzen en een voor vrouwelijke religieuzen. Een dubbelklooster bestond dan ook uit twee gescheiden kloostergebouwen waartussen zich de kerk bevond. Een dubbelklooster vormde één ruimtelijke, bestuurlijke en economische eenheid. Het kon zowel door een abt als, in de meeste gevallen, door een abdis worden geleid. Dubbelkloosters ontstonden al in het oude monnikendom van Egypte in de 4e eeuw en ook de regel van Basilius voorziet erin. Vanaf de 6e eeuw werden ze in het Oosten vaak verboden. In het Westen waren er dubbelkloosters van de 6e tot de 9e eeuw, waarbij de monniken gewoonlijk in dienst stonden van de monialen en een abdis aan het hoofd stond. Dergelijke dubbelkloosters bestonden bijvoorbeeld in Ierland en mogelijk vanaf de 8e eeuw (Willibrord) ook sporadisch in de Nederlanden. In de 11e eeuw ontstonden opnieuw dubbelkloosters, doordat veel vrouwen zich voor geestelijke leiding bij een bestaand mannenklooster vestigden. Het oprichten van dubbelkloosters werd sterk bevorderd door toedoen van de Abdij van Fontevrault, een dubbelabdij die gesticht werd in 1101. Hoewel de monniken en monialen gescheiden van elkaar leefden, raakten dubbelkloosters geleidelijk aan in onbruik vanwege het gevaar van zedeloosheid. Bandeloosheid in kloosters werd echter vooral veroorzaakt door de sterke greep van de adel op deze instellingen. De Norbertijnen en Birgittijnen zijn voorbeelden van kloosterorden die vaak dubbelkloosters kenden. Hoewel veel Norbertijner abdijen als dubbelklooster zijn gesticht in het begin van de 12e eeuw, besloten zij in de loop van de 12e eeuw te ontdubbelen, wat inhield dat de vrouwen hun eigen Norbertinessenabdijen gingen stichten. Omstreeks 1200 was de ontdubbeling bij deze orde een feit. Bij de Birgittijnen en Birgittinessen waren dubbelkloosters nog in zwang tot de afschaffing ervan in de 16e eeuw, ten gevolge van het Concilie van Trente. De laatste dubbelkloosters werden rond 1800 opgeheven. (nl)
- Dubbelkloster avser ett kloster med både manliga och kvinnliga medlemmar. I de ursprungliga kristna klostren som uppkom under 300-talet var det vanligt med män och kvinnor i samma kloster. Dubbelkloster förbjöds på andra konciliet i Nicaea år 787 och dubbelklostren i Europa gjordes då om till nunnekloster medan munkarna grundade egna kloster. Under 1100-talet började dock dubbelkloster återigen utvecklas i det katolska Västeuropa, särskilt i benediktinordens kloster; när birgittinorden uppkom på 1300-talet, övertog orden denna tradition. Dubbelkloster var tidvis kontroversiella, och sågs med viss misstänksamhet på grund av de potentiella riskerna med sexuella skandaler då nunnor och munkar bodde i samma kloster, men var förhållandevis vanliga på sina håll i slutet av medeltiden. Nunnor och munkar delade kyrka, men bodde i övrigt i separata utrymmen och lokaler på klosterområdet. Efter reformationen och motreformationen blev de mer ovanliga. (sv)
|
| rdfs:comment
|
- Als Doppelkloster bezeichnete man einen Klosterbezirk, in dem Mönche und Nonnen unter der Leitung eines gemeinsamen Ordensoberen leben, wobei die männlichen und weiblichen Kommunitäten voneinander getrennt sind. Das einzige heute noch erhaltene Doppelkloster besteht aus den klösterlichen Gemeinschaften von Einsiedeln und Fahr. (de)
- La duobla monaĥejo (aŭ ankaŭ, sinsekve, duobla abatejo) estas monaĥeja establaĵo kiu gastigas, en disigitaj strukturoj, monaĥojn kaj monaĥinojn, sub unusola gvido de abato aŭ abatino. El tiuj ekzistis en kristana Oriento ekde la unua duono de la 4-a jarcento. En Okcidento oni konstatas du grandajn ondojn de alestiĝo de tiu tipo de monaĥejoj: tiu de la kelta kristanismo, nome en la 7-a kaj 12-a jarcentoj, kaj tiu de la reformo de la 11-a jarcento kaj de la 12-a jarcento. (eo)
- Un monastère double abrite, en deux enclos séparés, des moines et des moniales, réunis sous l’autorité d’un même abbé ou d’une même abbesse. Il en existe en Orient dès la première moitié du IVe siècle. En Occident, on observe deux grandes vagues de fondation : celle du christianisme celtique, notamment au VIIe siècle ; puis celle de la réforme grégorienne, aux XIe et XIIe siècles. (fr)
- Il monastero doppio (o anche, successivamente, abbazia doppia) è un'istituzione monastica che ospita, in strutture monastiche separate, monaci e monache, sotto la direzione unica di un abate o di una badessa. Ne esistevano in Oriente dalla prima metà del IV secolo. In Occidente si osservano due grandi ondate di fondazione di questo tipo di monasteri: quella del cristianesimo celtico, precisamente nel VII secolo, e quella della riforma gregoriana, nei secoli XI e XII. (it)
- A double monastery (also dual monastery or double house) is a monastery combining separate communities of monks and of nuns, joined in one institution to share one church and other facilities. The practice is believed to have started in the East at the dawn of monasticism. It is considered more common in the monasticism of Eastern Christianity, where it is traceable to the 4th century. In the West the establishment of double monasteries became popular after Columbanus and sprang up in Gaul and in Anglo-Saxon England. Double monasteries were forbidden by the Second Council of Nicaea in 787, though it took many years for the decree to be enforced. Double monasteries were revived again after the 12th century in a significantly different way when a number of religious houses were established o (en)
- Un monasterio dúplice (del latín monasteria duplicia), también llamado monasterio doble o cohospitae es una institución que combina, claramente separados, un monasterio para monjes y otro para monjas, pero bajo una misma autoridad.En el cristianismo, un monasterio doble es una comunidad única en la que hay miembros de los dos sexos, sometida a una sola regla, gobernada por una única autoridad y teniendo un solo presupuesto. (es)
- Een dubbelklooster of dubbelabdij was een klooster of abdij waarin twee gemeenschappen woonden: een voor mannelijke religieuzen en een voor vrouwelijke religieuzen. Een dubbelklooster bestond dan ook uit twee gescheiden kloostergebouwen waartussen zich de kerk bevond. Een dubbelklooster vormde één ruimtelijke, bestuurlijke en economische eenheid. Het kon zowel door een abt als, in de meeste gevallen, door een abdis worden geleid. Het oprichten van dubbelkloosters werd sterk bevorderd door toedoen van de Abdij van Fontevrault, een dubbelabdij die gesticht werd in 1101. (nl)
- Dubbelkloster avser ett kloster med både manliga och kvinnliga medlemmar. I de ursprungliga kristna klostren som uppkom under 300-talet var det vanligt med män och kvinnor i samma kloster. Dubbelkloster förbjöds på andra konciliet i Nicaea år 787 och dubbelklostren i Europa gjordes då om till nunnekloster medan munkarna grundade egna kloster. Under 1100-talet började dock dubbelkloster återigen utvecklas i det katolska Västeuropa, särskilt i benediktinordens kloster; när birgittinorden uppkom på 1300-talet, övertog orden denna tradition. Dubbelkloster var tidvis kontroversiella, och sågs med viss misstänksamhet på grund av de potentiella riskerna med sexuella skandaler då nunnor och munkar bodde i samma kloster, men var förhållandevis vanliga på sina håll i slutet av medeltiden. Nunnor och (sv)
|
