Anarcocapitalismu

Bandera aurinegra, símbolu del anarcocapitalismu. L'oru representa la propiedá privada y el negru representa l'anarquía.

El anarcocapitalismu (conocíu tamién como anarquismu de llibre mercáu, anarquismu llibertario, anarquismu de propiedá privada o anarcoliberalismu) ye una filosofía política que promueve l'anarquía entendida como la eliminación del Estáu y la proteición de la Propiedá d'unu mesma soberanía del individuu per mediu de la propiedá privada y el mercáu llibre. Nuna sociedá anarcocapitalista, la policía, los tribunales y tolos otros servicios de seguridá emprestar por parte d'competidores de financiamientu priváu en llugar d'al traviés d'impuestos, y el dineru sería proporcionáu privadamente y competitivamente nun mercáu abiertu. Poro, les actividaes personal y económicu, nel anarcocapitalismu seríen regulaes pola llei de xestión privada, en llugar d'al traviés de la llei de xestión política.

Los principios de la ética política de los anarcocapitalistas surden, polo xeneral, de la idea de propiedá d'unu mesmu y el principiu de non agresión, que signifiquen respeutivamente el derechu al dominiu sobre unu mesmu y los sos bienes y la prohibición de la coaición o'l fraude en contra de persones y los sos bienes. Los anarcocapitalistas consideren que'l derechu de propiedá ye l'únicu que puede viabilizar materialmente'l derechu individual, y que la esistencia del Estáu ye contradictoria cola esistencia de dambos derechos. Na ética política anarcocapitalista lo importante ye cómo la propiedá ye adquirida y tresferida; qu'indica que la única forma xusta d'adquirir una propiedá ye al traviés de l'apropiación orixinal basada nel trabayu, l'intercambio voluntariu (ej. comerciu), y la donación. Magar la finalidá del anarcocapitalismu ye maximizar la llibertá individual y la prosperidá, esta idea reconoz la solidaridá y los alcuerdos comuña-yos como parte de la mesma ética voluntaria. A partir d'estes premises, los anarcocapitalistas deriven como consecuencia lóxica el refugu al Estáu —como institución qu'exerz el monopoliu del poder legitimado— y l'adopción de la llibre empresa, onde axencies privaes ufiertaríen un mercado de servicios —llei y seguridá incluyíos— pa los individuos.

Esta corriente política apaez mientres la segunda metá del sieglu xx dientro del llibertarismu y de la mesma ye una forma d'anarquismu contemporaneu pocu emparentáu col anarquismu histórico pero que toma idees del antiguu anarquismu individualista norteamericanu del sieglu XIX refugando'l so teoría del valor-trabayu que sustitúi pola teoría del valor suxetivu de la revolución marginalista n'economía, y que usualmente incorpora l'enfoque de la Escuela austriaca como'l so métodu d'analís de les ciencies sociales. En dellos casos tamién basa los sos argumentos económicu y xurídicu en teoríes como'l analís económicu del derechu o la teoría de la eleición pública. Nel planu filosóficu moral el fundamentu puede ser una defensa iusnaturalista o consecuencialista de la llibertá individual y la llibertá negativa, o puede recurrir a otres premises como por casu la ética de l'argumentación o'l contractualismu.

Principios

El principiu de non agresión

El términu anarcocapitalismu foi acuñáu a mediaos de la década de 1950 pol economista y filósofu políticu Murray Rothbard. Otros términos usaos por esta filosofía son: capitalismu antiestatal mercáu antiestatal anarcoliberalismu anarquismu capitalista : anarquismu de mercáu : anarquismu llibertario anarquismu de llibre mercáu : anarquismu individualista sociedá de llei privada anarquía de propiedá privada capitalismu puru : capitalismu radical anarquismu de derecha capitalismu ensin estáu : sociedá ensin estáu : lliberalismu ensin estáu : llibertarismu anarquista

«Yo defino la sociedá anarquista como una onde nun hai posibilidá llegal pa l'agresión coercitiva contra la persona o los bienes de cualquier persona. Los anarquistes oponer al Estáu, yá que tien el so propiu ser en tal agresión, esto ye, la espropiación de la propiedá privada al traviés de los impuestos, la esclusión coercitiva d'otros provisores del serviciu de defensa del so territoriu, y toles otres depredaciones y coaiciones que se basen nestos dos focos d'invasión de los derechos individuales». Murray Rothbard en Sociedá ensin Estáu

El anarcocapitalismu, tal como lo definen Rothbard y otros básase fuertemente nel principiu de non agresión:

«L'axoma básicu de la teoría política llibertaria postula que cada home ye dueñu de sigo mesmu, en posesión de soberanía absoluta sobre'l so propiu cuerpu. N'efeutu, esto significa que naide puede invadir o afrellar xustamente'l cuerpu d'otra persona. Síguese entós que cada persona tien xustamente cualquier recursu, primeramente ensin dueñu, de la qu'esta s'apodere o que «entemeza col so trabayu». A partir d'estos axomes ximielgos —propiedá sobre sí mesmu y l'apropiación orixinaria— constrúyese la xustificación pal sistema enteru de títulos de propiedá nuna sociedá de llibre mercáu. Esti sistema establez el derechu de cada persona a la so propia persona, el derechu a donar, dar n'heriedu —y consecuentemente el derechu a heredar— y el derechu al intercambiu contractual de títulos de propiedá»

Murray Rothbard, en Law, Property Rights, and Air Pollution Cato Journal 2, No. 1 (primavera de 1982): páxs. 55-99.

Rothbard, unu de los principales teóricos del anarcocapitalismu mientres el sieglu xx, defende la tesis de la propiedá d'unu mesmu» por aciu la eliminación lóxica de les úniques dos alternatives: qu'un grupu de persones pueda ser dueña d'otru grupu de persones, o que nenguna persona ye dueña absoluta de sigo mesma. Dambes alternatives fallen en producir una ética universal (que ye aplicable por igual a tolos seres humanos), esto ye, una llei natural xusta, capaz de gobernar a toos independientemente de llugar y dómina. La única alternativa válida entós, según Rothbard, ye'l principiu de autopropiedad, que según él ye al empar axomáticu y universal.

Polo xeneral, puede dicise que l'axoma de non-agresión ye una prohibición contra la iniciación de la violencia, o l'amenaza del usu de la violencia, contra persones (esto ye, violencia direuta, asaltu, asesinatu) o contra la propiedá llexítimamente adquirida d'estes (esto ye, robu, fraude, impuestos). A la iniciación de la violencia usualmente refiérse-y como agresión o coaición. La diferencia ente anarcocapitalistas y otros lliberales-llibertarios básicamente débese al grau de compromisu con esti axoma. Los lliberales minarquistas, o clásicos, por casu, caltendríen al estáu (cola so agresión inherente) nuna forma llindada y con esferes d'aición mínimes, que les sos funciones consistiríen solamente nos llabores de defensa nacional, seguridá y orde internu y llexislación y xusticia. En contraste, los anarcocapitalistas refuguen inclusive estos niveles d'intervención estatal nes instituciones sociales y definen al estáu como un monopoliu coercitivo de la llexislación y l'usu llexítimu de la violencia, que ye l'únicu ente na sociedá que llogra los sos ingresos per mediu de l'agresión llegal, un ente que la so esistencia viola l'axoma central del anarcocapitalismu.

Dellos anarcocapitalistas como Rothbard acepten l'axoma de non agresión por una moral o xusticia natural intrínseca. Ye en términos del axoma de non agresión que Rothbard define'l anarquismu, como un sistema «qu'aprove sanción non llegal pa tales agresiones [contra persones o propiedá]» y «lo que l'anarquismu propón entós ye l'abolición del Estáu, esto ye, l'abolición de la institución regularizada de la coaición agresiva». Nuna entrevista con New Banner Rothbard afirma que «El capitalismu ye la espresión más completa del anarquismu y l'anarquismu la espresión más completa del capitalismu. Non yá son compatibles, sinón que nun se puede tener unu ensin l'otru. El verdaderu anarquismu va ser el capitalismu, el verdaderu capitalismu va ser l'anarquismu.» Alternativamente, otros como David Friedman usen una perspeutiva consecuencialista, en cuenta de afirmar que l'agresión ye intrínsecamente inmoral, estos sostienen qu'una llei en contra de l'agresión namái puede surdir a partir d'un contratu ente partes mutuamente comenenciudes, quien alcuerden d'esta forma abstenese d'empecipiar la violencia ente sigo.

Llibre empresa frente al Estáu

Pal anarquismu capitalista l'axoma de non agresión atopa aplicación na llibre empresa y la so negación nel Estáu. Sostienen que'l poder estatista ye fonte de corrupción, privilexu y agresión, y tien como exa'l monopoliu sobre la seguridá y la defensa, y que estos nun conformen una categoría de bienes y servicios distintos a los demás y que, polo tanto y al igual qu'estos, pueden ser producíos más eficientemente por empreses privaes.

L'anarquismu capitalista sostién que les empreses como'l resultáu de contratos individuales y por tanto una forma llexítima y eficiente d'entamar a les persones, cola llibertá d'escoyer un competidor o d'entrar na competencia como una forma universal de caltener y promover la calidá de los servicios. Los anarcocapitalistas visualicen la llibre empresa como la base d'una sociedá llibre. Definen el capitalismu de llibre mercáu como «l'intercambiu voluntariu pacíficu» en contraste col capitalismu d'Estáu, al que califica d'espropiación violenta». «Capitalismu», nel sentíu en que los anarcocapitalistas usen esti términu, ye una interpretación «neolockeana» o «anarcolockeana» de la propiedá, nun tien de confundir se col capitalismu monopólico estatal, el mercantilismu oligárquicu (economíes cartelizadas), el capitalismu clientelista o coles economíes mistes contemporánees, nes cualos, según los anarcocapitalistas, los incentivos y desincentivos naturales del mercáu son aburuyaes pola intervención del Estáu.

Polo tanto refuguen al Estáu basaos na postuláu de que los Estaos son entidaes agresives que roben la propiedá (al traviés de los impuestos y les expropiación), empecipien l'usu de la fuercia, son monopolios compulsivos del usu de les fuercies defensives o de represión, usen el so poder de coaición pa beneficiar negocios ya individuos por cuenta d'otros, crean monopolios y acuten el comerciu. El capitalismu llibertariu que proponen los anarcocapitalistas plantegar a sigo mesmu como una ideoloxía individualista y una economía de mercáu contraria a lo que denominen el «capitalismu realmente esistente», «capitalismu autoritariu» o capitalismu d'Estáu.

Se teoriza qu'ensin intervención d'Estáu les grandes corporaciones empresariales amenorgaríense o siquier seríen suplantables en cualquier momentu por cuenta de la llibre competencia. Esto ye, si esiste una empresa líder pa determináu bien o serviciu supónse que tendrá de ser porque los consumidores asina lu hayan decidíu o porque'l provisor tien so la so propiedá privada'l control de los recursos y nunca porque esta situación háyase alcanzáu coactivamente, yá seya por aciu imposiciones llegales o per mediu d'amenaces o violencia física.

Propiedá privada

Propiedá d'unu mesmu y apropiación orixinal

El anarcocapitalismu utiliza usualmente los siguientes términos. Anarquismu: filosofía que s'opón a toa forma d'entamu de coaición (inclúi la oposición al Estáu) Contratu: un alcuerdu voluntariu obligante ente persones Coaición: fuercia físico o amenaza de fuercia físico contra persones o propiedaes Capitalismu: sistema económicu nel cual los medios de producción son de propiedá privada, y onde les inversiones, la producción, la distribución, los ingresos y los precios son establecíos per mediu del funcionamientu del llibre mercáu en vegada del gobiernu : Mercáu llibre: un mercáu nel cual toles decisiones referentes a la tresferencia de dineru, bienes (incluyendo bienes de capital) y servicios, son voluntaries Fraude: inducir a daquién a compartir daqué de valor por medios deshonestos Estáu: una organización que tasa y torga al traviés de la coaición agresiva, sistematizada ya institucionalizada Voluntariu: cualquier aición, non influyida pola coaición o'l fraude, realizada por dalguna institución humana : Ancap: contraición de «anarcocapitalista», de la que que se deriven sustantivos como «ancapia», la hipotética sociedá anarcocapitalista

Los anarcocapitalistas definen la propiedá d'unu mesmu como'l derechu de cada persona a la propiedá sobre'l so propiu cuerpu, ente que por aciu el principiu d'apropiación orixinal establecen que cada quien ye propietariu llexítimu de toos aquellos recursos ensin propietariu previu, sobre los cualos realizara dalguna forma de trabayu. Nes pallabres de Hans-Hermann Hoppe:

Cada quien ye'l llexítimu dueñu del so propiu cuerpu físicu, lo mesmo que de tolos llugares y bienes naturales qu'ocupe y que ponga n'usu per mediu del so cuerpu, cola única condición que naide más ocupara los mesmos llugares o usáu los mesmu bienes primeramente. Esta propiedá sobre los llugares y bienes «apropiaos orixinalmente» por una persona implica'l so derechu a usar y tresformar estos llugares y bienes en cualquier forma qu'esti considere conveniente, cola única condición que de resultes nun camude la integridá física de llugares o bienes orixinalmente apropiaos por otra persona. En particular, una vegada qu'un bien foi apoderáu per primer vegada, —pa usar la frase de Locke— «entemeciendo col bien el trabayu d'unu» la propiedá sobre dichos llugares o bienes namái puede ser adquirida per mediu d'una tresferencia voluntaria —contractual— del títulu de propiedá d'un previu a un futuru propietariu

Hans-Hermann Hoppe, escuela austriaca d'economía economista austriacu y filósofu anarcocapitalista, Ética rothbardiana

Los anarcocapitalistas sofiten irrestrictamente la honesta propiedá privada de los medios de producción y la llibertá de xestionalos, ensin interferencia coercitiva del Estáu o de coleutivos non estatales.

Esta ye'l raigañu de los derechos de propiedá nel anarcocapitalismu. Los anarcocapitalistas defenden el derechu de cada persona a los frutos del so trabayu independientemente de la so necesidá o la d'otros. Dempués de ser creada por aciu el trabayu, la propiedá namái puede camudar de manes llexítimamente cuando ye intercambiada voluntariamente (por otra propiedá producida primeramente, por aciu el trabayu) o cuando ye regalada o donada. Les tresferencies forzaes, pa les cualos una de les partes utiliza o amenaza con utilizar dalguna forma de violencia, son consideraes illexítimes.

L'apropiación orixinal déxa-y a un individuu reivindicar como so cualquier propiedá "virxe", inclusive la tierra, y tener col mesmu "derechu absolutu" col que tien el so propiu cuerpu, al ameyorala o usala. D'alcuerdu a Rothbard, la propiedá namái puede surdir llexítimamente al traviés del trabayu, polo que l'apropiación orixinal de la tierra nun ye llexítima a cencielles por proclamalo o por construyir una cerca alredor que la delimite, sinón namái trabayándola (entemeciendo'l trabayu cola tierra) ye que se puede llexitimar la propiedá sobre la tierra.

Los anarcocapitalistas de tradición rothbardiana son propietaristes, esto ye, que consideren el derechu de propiedá como un derechu natural deriváu de la propiedá d'unu mesmu (vease: teoría de la propiedá-trabayu). Acordies cola filosofía lockeana, los anarquistes de llibre mercáu rothbardianos creen que la propiedá namái puede aniciase por ser el productu del trabayu, y namái puede llexítimamente camudar de manes pol comerciu o'l regalu. De toes formes, Locke tenía una "condición" que diz que'l apropiador de recursos tien de dexar "suficiente y tan bonu de mancomún... a los otros". Los anarquistes de mercáu rothbardianos nun tán acordies con esta condición, sosteniendo que l'individuu puede apoderar orixinalmente tanto como deseye al traviés d'entemecer el so trabayu, y sigue siendo la so propiedá hasta qu'él decida lo contrario. Ellos denominen esto como «neo-lockeano». Los anarquistes llibertarios ven esto coherente cola so oposición al entamu de la coerción, yá que namái la tierra non apropiada puede tomase. Si daqué ye non apropiáu, nun hai un apropiador orixinal contra'l que se tea empecipiando la coaición. Y ellos nun piensen que la mera reclamación xenere propiedá. Los anarcocapitalistas acepten formes voluntaries de propiedá coleutiva, que significa propiedá abierta al accesu de tolos individuos.

Propiedá común

Anque los anarcocapitalistas son conocíos por defender el derechu a la propiedá privada (yá seya individual o non pública), les propiedaes coleutives non estatales tamién pueden esistir nuna sociedá anarcocapitalista. Asina tal como una persona vien tener daqué ensin propietariu pol amiestu del so trabayu con ella o d'usala regularmente, munches persones pueden aportar a propietarios d'una cosa de mancomún por aciu l'amiestu del so trabayu en xunto con ella, nel sentíu de que nenguna persona puede apoderase d'ella como propia. Esto puede aplicase a les carreteres, parques, ríos, y partes de los océanos. El teóricu anarcocapitalista Roderick Long da'l siguiente exemplu:

Considere la posibilidá d'una aldega cercana a un llagu. Ye común pa los habitantes del pueblu a caminar escontra'l llagu pa dir pescar. Nos primeros díes de la comunidá ye difícil llegar al llagu por causa de tolos arbustos y cañes cayíes nel camín. Pero col tiempu'l camín ta estenu y toma forma, non por esfuercios coordinaos, sinón a cencielles como resultáu de toles persones caminando per esa vía día tres día. El camín estenu ye'l productu del trabayu, non el trabayu de cualquier persona, sinón de toos ellos xuntos. Si un aldeanu decidíu a aprovechar los beneficios del camín recién creáu llevanta una puerta de carga y peaxes, taría violándose el derechu de propiedá coleutiva que los aldeanos ganáronse xuntos.

Roderick Long

Sicasí, desque la propiedá que ye de propiedá coleutiva tiende a perder el nivel de rindición de cuentes que s'atopa na propiedá individual na midida de qu'hai mayor númberu de propietarios —o por faer esa rindición de cuentes proporcionalmente más complexa— los anarcocapitalistas tienen dacuando a la rocea y tratar d'evitar los arreglos comunales intencionales, anque estos, como se demuestra nun entren de nenguna manera en conflictu cola so ideoloxía y son más bien una cuestión de criterios particulares.

La privatización, la descentralización y la individualización de la responsabilidá son oxetivos anarcocapitalistas. Pero en dellos casos, non yá apurren un retu, sinón qu'ellos mesmos lo consideren imposible, establecer rutes oceániques ye un exemplu común de los bienes consideraos como de difícil apropiación privada. Lo negativo y que sí entra en contradicción cola so ideoloxía ye la coleutivización estatal o forzada (supuestamente en nome de la mayoría») que fortalez el poder y la llexitimidá del gobiernu, en que les cuentes rindir a terceros y non ente les partes y nun esiste responsabilidá particularizada.

Mediu ambiente

Los gobiernos centrales xeneralmente tienden a abogar por aiciones o censura de los contaminadores col fin de beneficiar al pueblu» o a la mayoría». Sicasí la economía cartelizada y contaminante de les corporaciones recibe subvenciones gubernamentales (capitalismu corporativu), tal ye'l casu de l'altamente contaminante industria pesao que llogra subvenciones xurídiques y económiques de parte de los políticos sol argumentu de la creación d'empléu o de los estímulos a la inversión privada.

La contaminación del aire, l'agua y la tierra, por casu, ye vista como'l resultáu de la coleutivización estatal de la propiedá, los bienes naturales cuando son públicos nun son calteníos o anovaos por naide y naide responsabilizar por ellos (traxedia de los comunes). Los anarcocapitalistas tienden a coincidir colos ecoloxismu de mercáu ecoloxistes de mercáu en rellacionar los enclinos destructivos del mediu ambiente col Estáu y les sos disposiciones colectivizantes.

Armes

El anarcocapitalismu oponer a toa coaición, polo cual, defende la llibre posesión d'armes. Anque la propiedá privada dexa que los sos llexítimos propietarios decidan si los demás pueden entrar con armes o non nel so territoriu.

Llei y orde

Na teoría anarquista llibertaria la llei y el orde d'una sociedá voluntaria pueden ser aprovíes por un mercáu competitivu d'instituciones privaes qu'ufierten seguridá, xusticia, y otros servicios de defensa, «la asignación privada de la fuercia, ensin un control central». Un mercáu onde esisten provisores de la seguridá y la llei que compiten por veceros de pagu voluntariu que deseyen recibir los servicios en cuenta de individuos gravados ensin el so consentimientu a los que se-yos asigna un provisor monopólico de la fuercia. La creencia, ente los anarquistes de mercáu llibre, ye qu'esta competencia, tiende a producir servicios llegales y policiales más baratos y de meyor calidá, incluyendo «una alta calidá de bona imparcial, eficiente arbitraxe de reclamaciones de derechos en conflictu».

L'anarquismu de mercáu desenvueltu por Murray N. Rothbard teoriza una sociedá onde'l provisores de xusticia compiten por veceros (llei policéntrica, axencia privada de defensa) y onde la llei ta basada nel derechu natural o'l derechu negativu. David D. Friedman propón un anarquismu de mercáu onde en adición a la seguridá provista pol mercáu, la llei en sí mesma ye producida pol mercáu.

Variedaes de anarcocapitalismu

L'adopción del anarquismu de llibre mercáu —entendiéndolo como propiedá privada, mercáu llibre n'ausencia del derechu estatal— nesta filosofía, foi desenvueltu pol economista ya historiador estauxunidense Murray Rothbard, quien foi'l primeru en teorizar el anarcocapitalismu.{{refn|«Un estudiante y discípulu del economista austriacu Ludwing von Mises, Rothbard, combinó'l laissez faire del so profesor cola visión absolutista de los derechos humanos y el refugu del Estáu qu'adoptara al estudiar a los anarquistes individualistes estauxunidenses del sieglu 19 como Lysander Spooner y Benjamin Tucker». Nel anarcocapitalismu rothbardiano en primer llugar taría la implementación d'un códigu llegal [llibertariu mutuamente alcordáu] que sería d'aceptación xeneral y al cual les cortes plegaríense». Esti códigu reconocería la soberanía individual y la non agresión como derechos inalienables, esta concepción del anarcocapitalismu basar n'argumentos iusnaturalistas.

Otru pensadores, como David Friedman, proponen el anarcocapitalismu per mediu d'argumentos utilitaristes, esto ye, la noción que l'adopción del anarcocapitalismu produciría meyores resultaos que cualesquier otra alternativa d'orde social y económicu. Nel anarcocapitalsimo propuestu por David D. Friedman, «los sistemes de lleis van crear por [buscando] ganancia nel llibre mercáu», lo cual conduciría a una sociedá llibertaria xeneralizada si nun ye qu'absoluta. Rothbard basa la so filosofía sobre les bases de la llei natural absoluta pero tamién apurre esplicaciones económiques de por qué piensa que'l anarcocapitalismu ye preferible dende un puntu de vista pragmáticu. Friedman afirma que nun ye un teóricu de los derechos absolutos pero que tamién "nun ye un utilitarista", anque piensa que "los argumentos utilitaristes frecuentemente son la meyor forma de defender los puntos llibertarios". Pela so parte, Hans-Hermann Hoppe utiliza la ética argumentativa pa encontar el "anarquismu de propiedá privada", y ye más cercanu a la visión de llei natural de Rothbard. Non toos aquellos partidarios d'un anarquismu capitalista llamar a sí mesmos anarcocapitalistas, por casu Wendy McElroy prefier usar el términu anarcoindividualismu.

Los anarcocapitalistas tienen variaes visiones de cómo faer pa esaniciar al Estáu. Rothbard abogaba por usu de cualesquier táctica non inmoral disponible pa consiguir llibertá. Los agoristes, siguidores de la filosofía de Samuel Konkin proponen esaniciar al Estáu practicando la resistencia fiscal y l'usu d'estratexes de mercáu negru illegal denominaes contraeconomía hasta que les funciones de seguridá del Estáu puedan ser reemplazaes por competidores de mercáu llibre.

Historia y origen

Liberalismu clásicu

La primer fonte que va sirvir pa sofitar la teoría moderna de l'anarquía de mercáu ye'l lliberal clásicu John Locke, quien argumentó que, como la xente entemez el so propiu trabayu con recursos ensin propietariu, faen d'estos recursos el so propiedá. Les persones pueden adquirir nueva propiedá pol trabayu sobre recursos ensin propietariu o pol comerciu de bienes creaos. Esta idea ye usada polos anarcocapitalistas pa esplicar por qué pa ellos la soberanía de la propiedá privada entra en contradicción cola soberanía del Estáu.

Unu de los primeros individuos en proponer el conceutu de privatización de la proteición de la llibertá y propiedá individuales, prefigurando lo que va ser depués el anarcocapitalismu, foi'l francés Jakob Mauvillon nel sieglu XVIII. Más tarde, nos años 1840, Julius Faucher y Gustave de Molinari defendieron lo mesmo. Molinari, discípulu predilectu de Frédéric Bastiat, nel so ensayu La producción de seguridá, argumentó: «Nengún gobiernu tendría de tener el derechu de torgar qu'otru gobiernu ente en competencia con aquel, o esixir a los consumidores de seguridá qu'alleguen puramente a aquel pa la so mercancía».

Molinari sostuvo que'l monopoliu sobre la seguridá causa precios altos y baxa calidá. Dixo en Les Soirées: "El monopoliu del gobiernu nun ye meyor que nengún otru. Un gobiernu alministra bien y, nun lo fai especialmente a baxu preciu, cuando nun se tien competencia que tarrecer, cuando los gobernaos son privaos del derechu d'escoyer llibremente les sos regles... La producción de seguridá inevitablemente vuélvese costosa y mala cuando ye entamada como un monopoliu." El pesu de l'argumentación de Molinari pal anarquismu de llibre mercáu basar na economía y non na oposición moral al Estáu.

La tradición lliberal antiestado n'Europa y los Estaos Xuníos siguió depués de Molinari nos escritos tempranos de Herbert Spencer, según en pensadores como Paul Émile de Puydt y Auberon Herbert.

Anarcoindividualismu norteamericanu del sieglu XIX

Lysander Spooner (1808–87) teóricu llegal anarcoindividualista, consideráu predecesor del anarcocapitalismu, espunxo sobre la llei natural como l'aproximamientu máximu del conceutu de xusticia.

El teóricu de la llei natural, l'abogáu Lysander Spooner, ye consideráu ente los principales predecesores del anarcocapitalismu y el más cercanu a la idea contemporánea pola so doctrina llegal. En 1845, l'abogáu Lysander Spooner escribió un ensayu radical contra la esclavitú, Unconstitutionality of slavery. Instaláu firmemente na tradición de la llei natural y engarráu dende'l principiu de la so carrera profesional ya ideolóxica colos monopolios protexíos pol Estáu, en 1870 escribió Non Treason: The Constitution of Non Authority, onde esplica que toa llexislación opónse a dereches natural, y ye por tanto criminal. Un exemplu de la so llucha contra los monopolios foi la compañía que fundó en 1844, la American Letter Mail Company, que compitió col monopoliu llegal del Serviciu Postal de los Estaos Xuníos en violación del Estatutu d'Unviaes Privaes», qu'acuta n'Estaos Xuníos el tresporte y entrega de cartes por cualesquier organización ayena al Serviciu Postal. Spooner consideraba que los monopolios yeren una restricción inmoral, y anque tuvo ciertu ésitu abaratando los precios, el gobiernu de los Estaos Xuníos desafió a Spooner con midíes llegales, obligándo-y a cesar les sos operaciones en 1851.

El so abolicionismu llevólu a criticar los motivos de la Guerra de Secesión (1861-1865): entendía que se lluchaba pol falsu tema de la unión, cuando tenía de lluchase pola tema de la esclavitú. Spooner pensaba que los esclavistes nun s'atreveríen a remontase frente a un gobiernu que diera llibertá a tol mundu, ente que, defendiendo la so propia llibertá, los suriegos ganaron una ventaya moral y psicolóxico que los sostuvo mientres la guerra. Asina, en 1864 publicó una Carta a Charles Sumner na qu'acusaba a los políticos del norte de tener «sobre les vueses cabeces, más inclusive, si ye posible, que sobre la de los mesmos esclavistes, (quien actuaron d'alcuerdu a les sos asociaciones, intereses, y declaraos principios como esclavistes) fuelga'l sangre d'esta horrible, innecesaria, y por tanto culpable, guerra». En contraste coles coincidencies llegales, les idees de Spooner a favor de la propiedá intelectual tán enfrentaes a les idees anarcocapitalistas les cualos refuguen que les idees sían propiedá privada.

Benjamin Tucker (1854-1939) desenvolvió l'anarquismu individualista nuna serie d'artículos arrexuntaos darréu en Instead of a Book (1893). El so principiu básicu yera que cada individuu tenía d'esfrutar del máximu de llibertá compatible con una llibertá igual pa los otros, implicando en particular derechos ilimitaos p'adquirir y disponer de bienes nel mercáu. Nel antiguu anarquismu de tradición americana, cuantimás ente aquellos conocíos como «anarquistes bostonianos», hai una aserción del valor de la propiedá privada; comprometíu cola idea d'un mercáu llibre, que pa ellos nun fuera posible desenvolver na so plenitú pola distorsión producida polos monopolios, de los que responsabilizaba primordialmente al gobiernu. Tucker, influyíu por Josiah Warren y la teoría del valor-trabayu, consideró por llargu tiempu que la propiedá de la tierra yera xustificable namái cuando'l posesor tar utilizando. Esto postreru a diferencia del so predecesor Lysander Spooner quien foi tradicionalmente lockeano con al respective de la propiedá privada de la tierra (apropiación orixinal). Darréu Tucker abandonó la so idea sobre la propiedá de la tierra y diría qu'ella ta llexítimamente tresferida al traviés de la fuercia nun siendo que tea especificáu per mediu d'un contratu. Les teoríes de Tucker sobre'l valor mercantil y sobre la propiedá del suelu siempres fueron refugaes pola doctrina económica y llegal anarcocapitalista.

Como Spooner, Tucker atacó los monopolios creaos pol estáu; ensin Estáu, cada persona podría exercitar el so derechu a protexer la so propia llibertá, utilizando los servicios d'una asociación privada de proteición si fuera necesariu. Benjamin Tucker antemanó la idea que depués va afondar el anarcocapitalismu: que la defensa ye un serviciu como cualesquier otru, un trabayu y una mercancía suxeta a la llei de la ufierta y la demanda, que prevaleciendo la competencia'l patrociniu va dir a quien ufierte'l meyor productu al preciu más razonable, y que la producción y venta d'esta mercancía ta agora monopolizada pol Estáu que como monopolista carga precios exhorbitantes por un mal serviciu. Él notó que l'anarquismu qu'él proponía incluyía prisiones y fuercia armada. Tucker tamién llanzó la idea de la posibilidá d'axencies de gobiernu financiaes per mediu d'impuestos voluntarios».

Escuela austriaca

Murray Rothbard (1926-95), quien afirmó que «el capitalismu ye la más completa espresión del anarquismu, y l'anarquismu ye la más completa espresión del capitalismu».

La Escuela Austriaca d'Economía foi fundada cola publicación en 1871 del llibru de Carl Menger Principios d'economía. Los miembros d'esta escuela enfoquen la economía como un sistema a priori, como la lóxica o les matemátiques, en llugar que como una ciencia empírica como la xeoloxía. Trátase d'afayar los axomes de l'aición humana (llamada «praxeología» na tradición austriaca) y faer deducciones de los mesmos. Dalgunos d'estos axomes praxeológicos son:

• los seres humanos actúen intencionalmente;
• los seres humanos prefieren más d'un bien que menos;
• los seres humanos prefieren recibir un bien más pronto que tarde, y
• cada parte d'un actu comercial ardíciase ex ante.

Inclusive nos primeros díes, la economía austriaca foi utilizáu como una arma teórica contra'l socialismu y la política estatista. Eugen von Böhm-Bawerk, un colega de Menger, escribió una de les primeres crítiques sobre'l socialismu nel so tratáu La teoría de la esplotación del socialismu-comunismu. L'economista austriacu más influyente foi, quiciabes, Ludwig von Mises, autor de la obra praxeológica L'aición humana. Más tarde, Friedrich Hayek, discípulu de Mises, escribió Camín de servidume, afirmando qu'una economía empobinada destrúi la función d'información de los precios, y que l'autoridá sobre la economía lleva al totalitarismu.

Murray Rothbard, tamién discípulu de Mises, ye l'home qu'intentó fundir la economía austriaca col lliberalismu clásicu y l'anarquismu individualista. Escribió'l so primer artículu abogando por anarquismu de propiedá privada» en 1949, y más tarde asocedióse-y el nome alternativu «anarcocapitalismu». Yera un economista de formación, pero tamién con conocencies n'hestoria y filosofía política. Cuando mozu, considerábase parte de la Vieya Derecha, una caña antiestatista y anti-intervencionista del Partíu Republicanu. Na década de 1950, participó de volao con Ayn Rand, pero dempués tuvo una engarradiella con ella. Cuando los guerreros fríos intervencionistes de National Review, como William F. Buckley, Jr., ganaron influyencia nel Partíu Republicanu na década de 1950, Rothbard dexa esi grupu y formó una alianza colos grupos d'izquierda contra la guerra, teniendo en cuenta la tradición contra la guerra ente una serie de autoproclamados izquierdistes y nun grau más cerca de la Vieya Derecha de los conservadores. Él creía que la Guerra Fría taba más en delda en teoría, cola izquierda y progresistes imperialistes, especialmente no que fai a la teoría trotskista. Más tarde, Rothbard opúnxose primeramente a la fundación del Partíu Llibertariu, pero xunióse-y en 1973 y convirtióse n'unu de los sos principales activistes. Llibros de Rothbard, como Home, economía y Estáu, Poder y mercáu, La ética de la llibertá y Escontra una nueva llibertá, son consideraos como clásicos del pensamientu llibertariu de llei natural.

Referentes actuales

N'inglés

Son importantes referentes nel idioma inglés los estudios de reconocíos miembros del Mises Institute, del Cato Institute y del Independent Institute. Otres fontes más explícitamente anarquistes son el Center for Libertarian Studies, el Journal of Libertarian Studies, los sitios Anti-State.com, StrikeTheRoot.com, Anarchism.net, LewRockwell.com, el Seasteading Institute o'l Molinari Institute, nos EE. XX. Tamién destaquen el podcast canadiense Freedomain Radio y l'organización Libertarian Alliance del Reinu Xuníu, ente otres fontes.

N'español

N'español esiste un importante referente del anarcocapitalismu, axuntu del Ludwig von Mises Institute y esponente de la escuela austriaca, el catedráticu Jesús Huerta de Soto, xunto con esponentes contemporáneos como Miguel Anxo Bastos, Albert Esplugas y dellos miembros y analistes del Instituto Juan de Mariana. Editoriales qu'inclúin nel so catálogu testos del anarquismu lliberal son Unión Editorial y Ediciones Innisfree d'España, y Berru Sagráu d'Arxentina.

Otros idiomes

En portugués puede atopase al Institutu Ludwig von Mises Brasil, en flamencu al Rothbard Instituut y n'italianu importantes miembros del Istituto Bruno Leoni, que xunten y promueven el anarcocapitalismu dende estos institutos.

Exemplos históricos

Interpretación del sieglu XIX del Althing na Mancomunidá Islandesa, na cual autores como David Friedman y Roderick Long consideren qu'esistieron elementos d'una sociedá anarcocapitalista. Les xefatures del clan podíen ser mercaes y vendíes, y nun esistíen monopolios xeográficos, los individuos podíen escoyer voluntariamente la pertenencia a cualquier cla.

Dalgunos de los teóricos del anarcocapitalismu señalen exemplos históricos que presenten semeyances cola so ideoloxía. Magar se trata de sociedaes extemporáneas a la formulación d'esta doctrina o de procesos sociales non derivaos d'esta filosofía, estos teóricos destaquen situaciones reales onde la proteición de la llibertá y propiedá individuales fueron voluntariamente financiaes primero que provistes pol Estáu al traviés de los impuestos.

La Irlanda celta

Un exemplu frecuente d'una sociedá con carauterístiques anarcocapitalistas ye la Irlanda celta na Edá Media, pol so sistema llegal y de cortes basada en cles a los qu'unu podía afiliase y desafiliarse con llibertá.

La Islandia medieval

Según David Friedman, «les instituciones islandeses medievales tuvieron delles carauterístiques peculiares ya interesantes; podríen ser creaes por un economista chiflado pa probar los algames nos cualos los sistemes de mercáu podríen suplantar al gobiernu na mayoría de les sos funciones fundamentales». Anque nun la califica direutamente como anarcocapitalista, Friedman acota que la Mancomunidá Islandesa ente los años 930 y 1262 presentó «delles carauterístiques» de la sociedá anarcocapitalista —por cuenta de la esistencia d'un sistema llegal senciellu, la seguridá yera dafechu privada y capitalista—, apurriendo delles evidencies de cómo una sociedá d'esi tipu funcionaría. «Entá cuando'l sistema llegal islandés reconocía una ofiensa esencialmente "pública", remanar otorgándo-y a dellos individuos (escoyíos dacuando d'ente los afeutaos) el derechu a llevar el casu y recoyer les multes, encaxando d'esta manera nun sistema esencialmente priváu».

La Pennsylvania temprana

L'estudiu sobre la historia d'América Colonial de Murray Rothbard, Conceived in Liberty, alderica'l periodu cuando Pennsylvania (del tiempu del Santu Esperimentu) cayó nuna situación d'anarquismu y cómo William Penn lluchó cerca d'una década pa reinstalar el so gobiernu sobre un pueblu que nun quería.

El Vieyu Oeste estauxunidense

Según la investigación de Terry L. Anderson y P. J. Hill, el Vieyu Oeste d'Estaos Xuníos, mientres el periodu que va de 1830 a 1900, tuvo semeyances col anarcocapitalismu una y bones «les axencies privaes aprovíen la base necesaria pa una sociedá ordenada onde la propiedá yera protexida y los conflictos resueltos», y que la perceición popular común de que'l Vieyu oeste yera caóticu y con poco respetu escontra los derechos de propiedá ye incorreuta.

Internet

Pa munchos anarcocapitalistas, por casu los venceyaos al criptoanarquismu, Internet tendría de ser l'exemplu d'una rede de xurisdicciones (con dalguna paecencia a la llei policéntrica) y los conflictos resolveríense basándose na llei común (vease la nueva lex mercatoria). Son tomaos por ellos como metáfora del funcionamientu de la interaición voluntaria (mercáu), una y bones la conocencia que remanen les infinites interaiciones ente individuos que se dan acaldía nel mundu ye bien cimeru a lo qu'enxamás va poder remanar nenguna institución centralizada (vease: conocencia esvalixada).

Crítiques

Les crítiques al anarcocapitalismu entienden delles categoríes: aquelles qu'afirmen que'l anarcocapitalismu nun puede funcionar na práutica; otres qu'afirmen que'l capitalismu precisa un Estáu coercitivo pa esistir (según el minarquismu) y que una sociedá puede ser anarquista o capitalista pero non ambes (según el anarcocomunismu); crítiques xenerales sobre moralidá nel capitalismu y el lliberalismu que pueden aplicase al anarcocapitalismu; y les crítiques utilitaristes qu'afirmen que'l anarcocapitalismu non maximiza la utilidá.

Dende'l minarquismu

Dellos lliberales consideren qu'un sistema capitalista nun podría sobrevivir o nun sería eficiente ensin un Estáu públicu ya imparcial, y que tol sistema xurídicu que protexe al capitalismu veríase amenaciáu al esistir dellos Estaos privaos compitiendo ente sigo. Afirmen asina que'l capitalismu precisa d'un Estáu de derechu pa ser estable.

El anarcocapitalismu foi criticáu, ente otros, por Milton Friedman, quien escribió:

«Anque necesariu pa la llibertá, el capitalismu solo nun ye abondu pa garantizala. Tien que tar acompañáu por un conxuntu de valores y d'instituciones polítiques favorables a la llibertá».

Los objetivistas afirmen que, por cuenta de la ausencia del Estáu, una sociedá anarcocapitalista dexeneraría nuna guerra de toos contra toos». Otros críticos acoten que'l problema de les externalidades fai que seya impráctico el suministru de servicios de proteición nuna sociedá anarcocapitalista.

Una conocida crítica al anarquismu de mercáu llibre ye la de Robert Nozick, quien argumentó qu'un sistema llegal competitivu evolucionaría escontra un gobiernu monopólico, inclusive ensin violar los derechos individuales nel procesu. Dellos anarquistes de mercáu como Roy A. Childs o Murray Rothbard refugaron la conclusión de Nozick (anque Childs subsecuentemente refugó l'anarquismu).

Dende l'anarquismu clásico

L'adopción d'un capitalismu irrestricto xenera una considerable tensión ente anarquistes capitalistes y anarquistes socialistes. La diferencia más importante ye l'escepticismu de los anarquistes socialistes, la caña histórica más conocida del anarquismu clásico, a les propuestes anarcocapitalistas con respectu a la tema de la propiedá privada. Anque per otru llau les semeyances col anarquismu individualista clásicu son más fuertes y ye normal considerar al anarcocapitalismu como'l resurdimientu del anarcoindividualismu (antiestatistes y antiautoritarios voluntaristas dambos).

A pesar de la reconocencia xeneral del anarcocapitalismu como una forma d'anarquismu individualista (vease bibliografía), inclusive por autores que cuestionen esta filosofía, munchos anarquistes pertenecientes específicamente al anarcocomunismu amás lleguen a refugar arelladamente la naturaleza anarquista del anarcocapitalismu, sosteniendo que'l "capitalismu" ye una forma de coaición, daqué incompatible con una sociedá anarquista.

Munchos anarcocapitalistas, per otru llau, sostienen que'l anarcocapitalismu ye la única forma verdadera d'anarquismu. Dalgunos d'ellos afirmen que les formes socialistes d'anarquismu son irreales porque riquen el consentimientu y la benevolencia de tolos integrantes d'una sociedá anarquista, ente que el anarcocapitalismu surde naturalmente uquier que nun esista Estáu y esista llibertá individual. De toes formes, esisten anarcocapitalistas que sostienen que, de ser voluntarios y respetar la propiedá privada, tolos sistemes pueden convivir n'anarquía.

Estabilidá de les sos instituciones llegales

Dos de los más prominentes académicos que dedicaron una reflexón seria a les instituciones llegales esencialmente anarcocapitalistas son Richard Posner, que ye Xuez Federal d'Apelaciones y prolíficu eruditu llegal, y l'economista William Landes. Nel so ensayu de 1975 "The Private Enforcement of Law", alderiquen un previu gedankenexperiment entamáu Becker y Stigler nel cual propúnxose que la execución de la llei sería privatizada y espliquen por qué consideren que tal sistema nun sería económicamente eficiente. Según una respuesta posterior de David Friedman, "Efficient Institutions for the Private Enforcement of Law",

[Landes y Posner argumentaben] que'l sistema priváu tenía falles básiques que lo faía inferior a un sistema públicu ideal sacante poles ofienses que pueden detectase y castigase a un costu cuasi nulu. Almiten que'l sistema priváu podría ser preferible al poco menos qu'ideal sistema públicu que tenemos. Sicasí argumenten que'l predominiu de l'aplicación privada (de la llei) contra les ofienses que son fácilmente detectaes (principalmente ofienses civiles) y la so rareza contra les ofienses que son difíciles de detectar (principalmente les ofienses criminales) suxeren que'l nuesu sistema llegal ye, a lo menos a les traces, eficiente, utilizando en cada casu'l más eficiente sistema.

Friedman, sicasí, da en argumentar que "la ineficiencia que Landes y Posner demostraron nes instituciones privaes d'aplicación de la llei que describen puede esaniciase con cambeos menores nes instituciones".

Lliteratura

Artículu principal: Lliteratura anarcocapitalista

Non ficción

La siguiente ye una llista parcial d'obres esenciales que traten sobre anarcocapitalismu.

Anarcocapitalismu de la Escuela Austriaca

• Murray N. Rothbard, fundador del anarcocapitalismu:
  • Man, Economy, and State Micro y macroeconomía austriaca,
  • Power and Market Clasificación de les intervenciones económiques estatistes,
  • The Ethics of Liberty Xustificación moral d'una sociedá llibre,
  • For a New Liberty Esquema de cómo funcionaría una sociedá anarcocapitalista
• Hans-Hermann Hoppe
  • The Economics and Ethics of Private Property
  • A Theory of Socialism and Capitalism
  • Democracy: The God That Failed
• Jesús Huerta de Soto
  • Socialismu, cálculu económicu y función empresarial
• Walter Block
  • Defendiendo lo indefendible
  • The Privatization of Roads and Highways: Human and Economic Factors
  • Toward a Libertarian Society
• Robert P. Murphy
  • La teoría del caos

Anarcocapitalismu con otres bases, llinies o escueles de pensamientu

• David D. Friedman, La maquinaria de la llibertá. Defensa consecuencialista clásica del anarcocapitalismu
• Bruce L. Benson:
  • The Enterprise of Law
  • To Serve and Protect
• Randy E. Barnett, The Structure of Liberty Les fuercies del mercáu crean orde llegal
• Anthony de Jasay, The State L'Estáu actúa polos sos propios intereses en contra de los intereses individuales
• Jan Narveson, You and The State Defensa contractualista del anarcocapitalismu
• Morris y Linda Tannahill, The Market for Liberty Un clásicu sobre les axencies privaes de defensa ;Anarcocapitalismu

revolucionariu:

• Samuel Edward Konkin III
  • El manifiestu neolibertario

Visión xeneral

• Edward P. Stringham, Anarchy and the Law (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión). Escoyeta de los principales argumentos y estudios históricos sobre anarcocapitalismu

Ficción

Dellos defensores del anarcocapitalismu piensen qu'este foi tratáu en delles obres lliteraries especialmente de ciencia ficción. Unu de los primeros exemplos qu'esponen ye la novela de Robert A. Heinlein The Moon Is a Harsh Mistress (1966), onde l'autor describe lo qu'él llapada "anarquismu racional", anque nun fala sobre'l anarcocapitalismu.

Autores cyberpunk y post-cyberpunk fueron estelaos pola idea de la cayida de la nación estáu. Munches hestories de Vernor Vinge, tales como Marooned in Realtime, describen sociedaes anarcocapitalistas frecuentemente d'una manera favorable. Nes obres Snow Crash y The Diamond Age de Neal Stephenson, Jennifer Government de Max Barry, Down and Out in the Magic Kingdom de Cory Doctorow y The Probability Broach de L. Neil Smith, tamién s'esquicen les idees anarcocapitalistas. La representación cyberpunk d'estes sociedaes puede variar dende lo más aveseo hasta l'optimismu más gociosu y non necesariamente implica daqué específicu sobre los puntos de vista políticos del autor. En particular, Neal Stephenson evita les declaraciones polítiques clares cuando ye confrontado.

Símbolos

Artículu principal: Símbolos anarcocapitalistas

Los anarcocapitalistas o anarquistes llibertarios adoptaron símbolos que representen la converxencia de les tradiciones anarquista (non-estáu) y llibertaria (llibre mercáu). Destaca la combinación aurinegra qu'identifica al anarcocapitalismu.

• 
  Bandera aurinegra
• 
  Ama-gi
• 
  Libertatis Æquilibritas
• 
  Estrella aurinegra
• 
  V de voluntariu

Bibliografía

Que reconoz el so calter anarquista

Como una forma d'anarquismu individualista

• Alan and Trombley, Stephen (Eds.) Bullock, The Norton Dictionary of Modern Thought, W. W. Norton & Company (1999), p. 30
• Outhwaite, William. The Blackwell Dictionary of Modern Social Thought, entrada: Anarchism (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión)., p. 21 & páxs. 13-14, 2002
• Bottomore, Tom. Entrada: Dictionary of Marxist Thought, Anarchism, p.21 1991.
• Blackwell Encyclopaedia of Political Thought, 1991, ISBN 0-631-17944-5, p. 11
• Barry, Norman. Modern Political Theory, 2000, Palgrave, p. 79
• Adams, Ian. Political Ideology Today, Manchester University Press (2002) ISBN 0-7190-6020-6, p. 135
• Grant, Moyra. Key Ideas in Politics, Nelson Thomas 2003 ISBN 0-7487-7096-8, p. 91
• Heider, Ulrike. Anarchism: Left, Right, and Green, City Lights, 1994. p. 3.
• Ostergaard, Geoffrey. Resisting the Nation State - the anarchist and pacifist tradition, Anarchism As A Tradition of Political Thought (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).. Peace Pledge Union Publications
• Avrich, Paul. Anarchist Voices: An Oral History of Anarchism in America, Abridged Paperback Edition (1996), p. 282
• Brooks, Frank H. (ed) (1994) The Individualist Anarchists: An Anthology of Liberty (1881-1908), Transaction Publishers, Prefaciu p.

xi * Sheehan, Sean. Anarchism, Reaktion Books, 2004, p. 39

• Avrich, Paul. Anarchist Voices: An Oral History of Anarchism in America, Abridged Paperback Edition (1996), p. 282
• Tormey, Simon. Anti-Capitalism, One World, 2004, páxs. 118-119
• Raico, Ralph. Authentic German Liberalism of the 19th Century, Ecole Polytechnique, Centre de Recherce en Epistemologie Appliquee, Unité associée au CNRS, 2004
• Offer, John. Herbert Spencer: Critical Assessments, Routledge (UK) (2000), p. 243
• Busky, Donald. Democratic Socialism: A Global Survey, Praeger/Greenwood (2000), p. 4
• Foldvary, Fred E. What Aren't You an Anarchist?, Progress Report, reimpreso en The Free Lliberal, 14 de febreru de 2006
• Heywood, Andrew. Politics: Second Edition, Palgrave (2002), p. 61
• Anarcho-capitalism. The Encyclopedia of Libertarianism p. 13, Ronald Hamowy, SAGE

Como'l resurdimientu del anarcoindividualismu

• Blackwell Encyclopaedia of Political Thought, 1991, ISBN 0-631-17944-5, p. 11
• Levy, Carl. "Anarchism", Microsoft Encarta Online Encyclopedia 2006 MS Encarta (UK).
• Brown, Susan Love, The Free Market as Salvation from Government: The Anarcho-Capitalist View, Meanings of the Market: The * Free Market in Western Culture, editáu por James G. Carrier, Berg/Oxford, 1997, p. 99
• Anarchism/Minarchism: Is a Government Part of a Free Country? Ed., Roderick T. Long y Tibor R. Machan. Ashgate
• Anarchy and the Law: The Political Economy of Choice (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión)., Edward Stringham. Transaction Publishers, 2007.

Como un tipu d'anarquismu polo xeneral

• Sylvan, Richard. Anarchism. A Companion to Contemporary Political Philosophy, editores Goodin, Robert E. and Pettit, Philip. Blackwell Publishing, 1995, p.231
• Perlin, Terry M. Contemporary Anarchism. Transaction Books, New Brunswick, NJ 1979, p. 7
• DeLeon, David. The American as Anarchist: Reflections of Indigenous Radicalism, Capítulu: The Beginning of Another Cycle, Johns Hopkins University Press, 1979, p. 117 & 123
• Kearney, Richard. Continental Philosophy in the 20th Century, Routledge (UK) (2003), p. 336
• Sargent, Lyman Tower. Extremism in America: A Reader, NYU Press (1995), p. 11
• Sanders, John T.; Narveson, Jan, For and Against the State, Rowman and Littlefield Publishers, 1996, ISBN 0-8476-8165-3
• Goodwin, Barbara. Using Political Idees, fourth edition, John Wiley & Sons (1987), p. 141

Que refuga'l so calter anarquista

• Meltzer, Albert. Anarchism: Arguments For and Against AK Press, (2000) p. 50
• Ruypers, John. Canadian and World Politics.
• Jennings, Jeremy. Contemporary Political Ideologies: Second Edition.

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Anarcocapitalismu.

Principales portales anarcocapitalistas n'español

• Anarcocapitalismu en Facebook
• Austroanarquistas - Comunidá dixital anarcocapitalista
• Institutu Mises Hispanu - Investigaciones y artículos llibertarios dende la perspeutiva austroanarquista
• Anarcocapitalista.com - Videos de teoría económica y xurídica
• Enemigos del Estáu - Portal anarcocapitalista y llibertariu
• Instituto Juan de Mariana, organización académica con afinidá al anarcocapitalismu.
• Freedomain Radio n'Español - La conversación filosófica más popular d'Internet
• El Austroliberal - Artículos y traducciones sobre temes d'economía y filosofía política

• Datos: Q192424
• Multimedia: Anarcho-capitalism