Галіяф
| Галіяф | |
 Караваджа. Давід і Галіяф | |
| Мясцовасьць | Палестына[1] |
|---|---|
| Плоць | мужчынская[d] |
 Goliath ў Вікісховішчы | |
Галіяф — герой біблейскай міталёгіі, філістымлянскі волат, чалавек незвычайнага росту і сілы.
У час вайны з ізраільцянамі ён выклікаў на адзінаборства каго-небудзь з прадстаўнікоў варожага войска. На яго выклік адгукнуўся юны пастух Давід, які выступіў з пастуховым посахам і прашчай зь пяцьцю камянямі, стрэлам з прашчы ён і забіў Галіяфа.[2]
Сказ пра Галіяфа, відаць, спачатку быў эпізодам з цыклю старажытнагабрэйскіх эпічных паданьняў, у якіх адлюстравалася барацьба ізраільцян з сваімі суседзямі філістымлянамі, а пазьней быў перанесены ў Біблію на старонкі першай кнігі Царстваў. Гэты старажытны літаратурны сюжэт адзінаборства знайшоў сваё адлюстраваньне таксама на старонках шматлікіх пазьнейшых літаратурных твораў, у тым ліку «Аповесьці мінулых гадоў», дзе апавядаецца пра змаганьне вял. кн. кіеўскага Ўладзімера з нашэсьцем печанегаў[2].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Скарына Ф. Творы: Прадмовы, сказанні, пасляслоўі, акафісты, пасхалія / Уступ. арт., падрыхт. тэкстаў, камент., слоўнік А. Ф. Коршунава, паказальнікі А. Ф. Коршунава, В. А. Чамярыцкага. — Мн.: Навука і тэхніка, 1990. — 207 с. — 4250 ас. — ISBN 5-343-00151-3 С. 144