Гравюра

Гравю́ра (па-расейску: гравюра ад франц. graver — «выразаць», «ствараць рэльеф»), таксама рыці́на (па-руску: ритина ад чэск. rytina) — від графічнага мастацтва, стварэньне выяваў, якія можна дубляваць кантактным друкам з рэльефных паверхняў ці праз трафарэт. Кожны адбітак лічыцца аўтарскім творам.

Клясыфікацыя

У залежнасьці ад матэрыялу формы выдзяляюць некалькі відаў гравюры — гравюра на мэтале, лінагравюра, ксілаграфія, літаграфія, гравюра на картоне, воску і г. д.

У залежнасьці ад спосабу апрацоўкі формы гравюра на мэтале яшчэ разьдзяляецца на віды: гравюра разцом на медзі, афорт, мецца-цінта, аквацінта, сухая ігла і інш. Для стварэньня рэльефа ў гэтых выпадках выкарыстоўваецца або мэханічны спосаб (разьба іглой, разцом і да т. п.), або хімічны (траўленьне кіслатой).

Мастакі, якія рабілі гравюры

• Альбрэхт Дурэр (1471—1528)
• Францішак Скарына (1490—1551)
• Ўільям Гогарт (1697—1764)

Літаратура

• Gross A. Etching, Engraving, and Intaglio Printing. — Oxford U.P., 1970. — 172 с.
• Duplessis G. Wonders of Engraving. — 1989.
• Гравюры Францыска Скарыны = Гравюры Франциска Скорины / Навук.рэд. А.І.Жураўскі і інш.;Уступ.артыкул Л.Баразны. — Мн.: Беларусь, 1972. — 42 с.
• Агіевіч, Уладзімір Уладзіміравіч. Сімволіка гравюры Скарыны / У. У. Агіевіч; НАН Беларусі. — Мн.: Бел.навука, 1999. — 320 с. — ISBN 985-08-0303-7
• Шматаў, Віктар Фёдаравіч. Беларуская кніжная гравюра ХУІ-ХУІІІ стагоддзяў / АН БССР, Ін-т маст., этнаграфіі і фальклору. — Мінск: Навука і тэхніка, 1984. — 183 с.

Вонкавыя спасылкі

Гравюра — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

• Спасылкі на тысячы фатаграфій гравюраў з розных музэяў у інтэрнэце
• Гравюра // Архітэктура, выяўленчае і дэкаратыўна-прыкладное мастацтва: Дапаможнік для вучняў. Менск: Беларусь, 2001. ISBN 985-01-0124-5
• Фатаграфіі гравюраў