NGC 1255
| NGC 1255 | |
 | |
| Зьвесткі назіраньня (эпоха J2000.0) | |
|---|---|
| Сузор’е | Печ |
| Простае ўзьняцьцё | 3г 13х 31,9874763729с[1] |
| Схіленьне | −25° 43′ 30,397600049″[1] |
| Чырвонае зрушэньне | 0,005647 ± 2,7E−5 і 0,005661 ± 2,0E−5[2] |
| Радыяльная хуткасьць | 1685 км/с[3] |
| Адлегласьць | 13,8 Мпк[3] |
| Тып | SBbc і SAB(rs)bc[4] |
| Бачная зорная велічыня (V) | 10,7 |
| Іншыя абазначэньні | |
| MCG-04-08-050, IRAS 03113-2554, PGC 12007, UGCA 60, ESO 481-13, 2MASX J03133204-2543306, 6dFGS gJ031332.0-254331 | |
NGC 1255 — галяктыка каталёга NGC, знаходзіцца ў Сузор’і Печы. Бачная зорная велічыня: 10,7.
- Бачны памер: 4,0’x3,0'.
- Прамое ўзыходжаньне: 3 гадз. 13 хв. 32 сэк.
- Схіленьне: −25° 43' 31".
Упершыню назіралася амэрыканскім астаномам Эдвардам Эмэрсанам Барнардам 30 жніўня 1883 году.
Абазначэньні
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Марфалягічны каталёг галяктык: MCG-04-08-050.
- Асноўны каталёг галяктык: PGC 12007.
- Агульны каталёг галяктык Упсала: UGCA 60.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ а б Gaia Data Release 2 (анг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
- ^ Vaucouleurs G. d., De Vaucouleurs A., Corwin J. R., Buta R. J., Paturel G., Fouque P. Third Reference Catalogue of Bright Galaxies, Version 9 (анг.) — NYC: Springer Science+Business Media, 1991.
- ^ а б Tully R. B., Courtois H. M., Sorce J. G. Cosmicflows-3 (анг.) // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2016. — Vol. 152, Iss. 2. — P. 50. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.3847/0004-6256/152/2/50 — arXiv:1605.01765
- ^ Crowther P. A. On the association between core-collapse supernovae and HII regions (анг.) // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2013. — Vol. 428. — P. 1927–1943. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STS145 — arXiv:1210.1126
 |
Гэта — накід артыкула пра галяктыку. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |