Ідэальны газ

Ідэа́льны газ – матэматычная мадэль газу, у якой прымаюцца за нуль сілы межмалекулярнага ўзаемадзеяння, а таксама ўласны аб'ём малекул газу.

Ідэальны газ мае наступныя ўласцівасці:

• малекулы ідэальнага газу не маюць аб'ёму – ўвесь яго аб'ём складаюць «прамежкі» між малекуламі
• малекулы ідэальнага газу ўзаемадзейнічаюць між сабой толькі пры сутыкненнях
• усе сутыкненні малекул ідэальнага газу з'яўляюцца пругкімі, гэта значыць такімі, пры якіх агульная кінетычная энергія не змяняецца.

Адрозніваюць класічны ідэальны газ, часціцы якога падпарадкоўваюцца законам класічнай механікі, і квантавая ідэальны газ. У апошнім адрозніваюць два віды: часціцы аднаго падпарадкоўваюцца статыстыцы Бозэ-Эйнштэйна, другога – Фермі – Дзірака.

Паводзіны ідэальнага газу апісвае кінетычная тэорыя ідэальных газаў.

Паветраныя газы (кісларод, азот і інш.) пры тэмпературах і ціску блізкіх да нармальных з добрай ступенню дакладнасці адпавядаюць мадэлі ідэальнага газу. З дапамогай мадэлі ідэальнага газу апісваюцца таксама іншыя сістэмы, у якіх памер часціц малы адносна адлегласцей паміж імі, а ўзаемадзеянні адбываюцца толькі на малых адлегласцях (напрыклад, «электронны газ» валентных электронаў у металах, броўнаўскі рух і да т.п.)

Гл. таксама

• Газавыя законы
• Рэальны газ