Інфрагук

Антэнная сістэма станцыі інфрагукавога маніторынгу, Грэнландыя

Інфрагу́к – гукавыя хвалі, частата якіх ніжэй «звычайную» ніжнюю мяжу чалавечага слыху (16—20 Гц).

Інфрагук прысутнічае ў шуме атмасферы і мора. Крыніцамі інфрагуку таксама з'яўляюцца выбухі, артылерыйскія выстралы, зрухі і вібрацыі зямной кары і інш. Інфрагуку ўласціва малое паглынанне ў розных асяроддзях.

Інфрагук выкарыстоўваюць для маніторынгу землетрасенняў, ядзерных выпрабаванняў, каб атрымаць дыяграмы залягання горных парод і нафты пад зямлёй, а таксама ў такіх метадах даследавання сэрца, як балістакардыяграфія і сейсмакардыяграфія. Інфрагук характарызуецца здольнасцю пераадольваць вялікія адлегласці і агінаць перашкоды з невялікім рассеяннем.

Гл. таксама

• Рэзанатар Гельмгольца
• Ультрагук

Літаратура

• Физический энциклопедический словарь / Гл. ред. А. М. Прохоров. Ред. кол. Д. М. Алексеев, А. М. Бонч-Бруевич, А. С. Боровик и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 226. — 982 с. — 100 000 экз. (руск.)
• Болсун А. Н. Краткий словарь физических терминов / Сост. А. И. Болсун. — Мн.: Вышэйшая школа, 1979. — С. 147. — 416 с. — 30 000 экз. (руск.)

• Инфразвук // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)

Спасылкі

• Инфразвук Архівавана 30 кастрычніка 2013. // Российская энциклопедия по охране труда: В 3 т. — 2-е изд., перераб. и доп. — М.: Изд-во НЦ ЭНАС, 2007. (руск.)