Геварызм
 Канцэпцыя
Ідэалогіі
Інтэрнацыяналы
Асобы
Іншае
|
Геварызм — левая палітычная плынь, якая ўзнікла пасля Кубінскай рэвалюцыі і грунтуецца на ленінізме, мааізме, партызанскай вайне і іншых ідэях Эрнэста Чэ Гевары. Ідэалогія мела вялікі поспех сярод партызан Лацінскай Амерыкі і «новых левых» у Заходняй Еўропе
Гісторыя ўзнікнення і асноўныя ідэі геварызму
[правіць | правіць зыходнік]Пасля перамогі кубінскай рэвалюцыі пад кіраўніцтвам Фідэля Кастра, яго паплечнік Эрнэста Гевара ператварыў свае абстрактныя леварадыкальныя ідэі ў адзіную ідэалогію — геварызм. Практычна гэтую ідэалогію Гевара выкарастаў у Конга і Балівіі. Падчас вайны ў Балівіі Гевара загінуў і стаў сімвалам сусветнага камуністычнага руху і ідэалам новых левых.
Геварызм падтрымлівае экспарт рэвалюцыі ў імперыялістычныя краіны (напрыклад, ЗША). Гевара ўвесь час гаворыць аб тым, што пастаянная партызанская вайна, якая адбываецца ў пазагарадскіх раёнах, можа «зламаць лідараў». Ён уводзіць тры моманты, якія прадстаўляюць яго ідэалогію ў цэлым: што звычайныя людзі могуць выйграць у дзяржаўнай арміі пры правільнай арганізацыі; што ўмовы, якія робяць рэвалюцыю, народныя сілы могуць выкарыстоўваць; і што народныя сілы заўсёды маюць перавагу ў не гарадскіх умовах.[1]
Гевара мещ асабліва вялікую цікавасць да партызанскай вайны, з прысвячэннем foco тэхнікі, таксама вядомы як «focalism» (ці «foquismo» на іспанскай мове). Нягледзячы на адрозненні ў падыходах — падкрэсліваючы кіраўніцтва партызан, а не засяроджванне палітычнай улады ў ваенных ўмацаваньнях — Чэ Гевара натхніўся мааісцкім паняццем «народнай вайны», ідэям Маа Цзэдуна і падтрымаў яго ў кітайска-савецкім расколе. Гэтай супярэчнасцю можа часткова растлумачыць яго адыход ад прасавецкай Кубы Кастра ў сярэдзіне 1960-х гадоў.
Гл. таксама
Зноскі
- ↑ Гевара, Эрнэста (1998). Партызанская вайна. Нью Ёрк: Monthly Review Press, 1961. с. 8