Эрвін Неер

Эрвін Неер
ням.: Erwin Neher
Дата нараджэння	20 сакавіка 1944(1944-03-20) (80 гадоў)
Месца нараджэння	Ландсберг-на-Леху[d]
Грамадзянства	Трэці рэйх  Германія
Дзеці	Richard A. Neher[d]
Род дзейнасці	біяфізік, выкладчык універсітэта, хімік
Навуковая сфера	Біяфізіка
Месца працы	Гётынгенскі ўніверсітэт
Альма-матар	Вісконсінскі ўніверсітэт у Мадысане Гётынгенскі ўніверсітэт Мюнхенскі ўніверсітэт Людвіга-Максіміліяна Мюнхенскі тэхнічны ўніверсітэт
Вядомы як	распрацоўшчык метаду лакальнай фіксацыі патэнцыялу
Член у	Леапальдзіна Нацыянальная акадэмія навук ЗША Акадэмія навук і мастацтваў Паўночнага Рэйна-Вестфаліі[d] Еўрапейская акадэмія навук і мастацтваў[d] Гётынгенская акадэмія навук Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Баварская акадэмія навук Еўрапейская арганізацыя малекулярнай біялогіі[d] Еўрапейская акадэмія[d] Каралеўская нацыянальная акадэмія медыцыны[d] Славенская акадэмія навук і мастацтваў Лонданскае каралеўскае таварыства
Узнагароды	Нобелеўская прэмія па фізіялогіі і медыцыне (1991) Ордэн «Pour le Mérite»
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Эрвін Неер або Неэр(ням.: Erwin Neher; нар. 20 сакавіка 1944(1944-03-20), Ландсберг-на-Леху^[d]) — нямецкі біяфізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіялогіі і медыцыне ў 1991 годзе разам з Б. Закманам за "адкрыцці, датычныя функцый адзіночных іонных каналаў у клетках". Разам з Закманам распрацаваў метад лакальнай фіксацыі патэнцыялу.

Біяграфія

Эрвін Неер нарадзіўся ў сям'і Франца і Элізабет Неер (у дзявоцтве Пфайфер). Бацька — супрацоўнік кампаніі па вырабу малочных прадуктаў, маці — настаўніца. Мае дзве старэйшыя сястры.

Вывучаў фізіку ў Тэхнічным універсітэце Мюнхена з 1963 па 1966 год.

У 1966 годзе быў узнагароджаны стыпендыяй Фулбрайта для вучобы ў ЗША. Правёў год ва ўніверсітэце Вісконсін-Мадзісана і атрымаў ступень магістра ў галіне біяфізікі.

З 1972 года ў Інстытуце біяфізічнай хіміі Планка ў г. Гётынген, з 1983 года — кіраўнік аддзела.

Аўтар навуковых прац па малекулярнай біялогіі клеткі.

Распрацаваў метады тэстыравання і класіфікацыі іонных каналаў, вызначэння іх структуры і накіраваных змен у клетачных мембранах.

Член Германскай акадэміі прыродазнаўцаў «Леапальдзіна» (1998).

У 1978 годзе пабраўся шлюбам з Евай-Марыяй Неер, ад якой мае 5 дзяцей.

У 2003 годзе Неер быў адным з 21 лаўрэатаў Нобелеўскай прэміі, якія падпісалі Другі гуманістычны маніфест.

Узнагароды

• 1991 — Нобелеўская прэмія па фізіялогіі і медыцыне.
• 1991 — Ralph-W.-Gerard-Preis.
• 1989 — Міжнародная прэмія Гайрднера.
• 1987 — Медаль Лейбніца.
• 1986 — Прэмія Луізы Грос-Хорвіц.

Бібліяграфія

• Elektronische Messtechnik in der Physiologie. Berlin, New York, Springer-Verlag, 1974.
• Single-channel recording / edited by Bert Sakmann and Erwin Neher. New York : Plenum Press, c1983. ISBN 0-306-41419-8
• Single-channel recording / edited by Bert Sakmann and Erwin Neher. 2nd ed. New York : Plenum Press, c1995. ISBN 0-306-44870-X

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.11: Мугір — Паліклініка / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2000. — Т. 11. — С. 269. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0188-5 (Т. 11).

Спасылкі

• Аўтабіяграфія Эрвіна Неера на Нобелеўскім сайце (англ.)
• Інтэрв'ю з Эрвінам Неерам (відэа) (англ.)