Josip Filipović
Josip Filipović (Gospić, 28. april 1819 — Prag, 6. august 1889) je bio austrijski general, podmaršal i feldcojgmajster. Potiče iz stare hrvatsko-bosanske hrišćanske porodice[1]. Za vojne zasluge dobio je 1860. godine plemićku titulu barona.
Od samog početka svog vojničkog života učestvovao je u svim ratovima na tadašnjem području hrvatske i austrijske teritorije. Tako je, kao zamjenik komadanta glavnog štaba odjela hrvatske vojske 1848. i 1849. godine, ratovao u bitkama za Beč, kod Schwechata, Parendorfa, Altenburga i Moora. Josip Filipović se posebno proslavio u bitki kod Solferina i u austrijsko-pruskom ratu, u kojem je austrijska vojska izgubila, ali su zato hrvatske pukovnije pod njegovim vodstvom razbile italijansku i prusku vojsku na svom dijelu fronta.
Jedno vrijeme Filipović je bio komandant divizije u carskom Beču, a nedugo zatim unaprijeđen je u generalpukovnika austrijske vojske. 1878. godine, kad je na prijedlog Engleske, Austro-Ugarska Monarhija dobila međunarodni mandat da riješi "veliku istočnu krizu" tako da zaposjedne Bosnu i Hercegovinu, Filipović je kao jedan od najistaknutijih austrijskih vojskovođa preuzeo komandu, prvo 13. vojnog zbora, a potom i 2. armije s kojom je uspješno ostvario zadatak. U ratnoj operaciji učestvovale su i sve hrvatske pješačke pukovnije, koje su uspješno obavile najteži dio rata. Vojskovođa Filipović je tako ušao u Bosnu preko Save kod Broda, te je brzom i vještom akcijom zauzeo Sarajevo 19. augusta 1878. godine.
1882. godine preuzeo je vojnu komandu grada Praga, koju je obavljao do svoje smrti 1889. U tom je gradu i sahranjen.
Reference
[uredi | uredi izvor]Biografija (engleski)
- ^ "Biography". Arhivirano s originala, 4. 1. 2017. Pristupljeno 11. 4. 2012.
Vanjski linkovi
[uredi | uredi izvor]
