Vojislav Maksimović

Vojislav Maksimović rođen je 4. augusta 1935. u Cvilinu kod Foče. Umro je u Beogradu 27. augusta 2024. Bio je univerzitetski profesor, prozni pisac i esejist.

Osnovno obrazovanje završio u Foči, gimnaziju u Sarajevu i Beogradu. Diplomirao je na Filozofskom fakultetu u Sarajevu, gdje je odbranio i doktorsku disertaciju. Sa grupom intelektualaca 1990. obnovio je Srpsko prosvjetno i kulturno društvo "Prosvjeta". Na prvim višestranačkim izborima 1990. biran je za zastupnika u Skupštini SR Bosne i Hercegovine na listi SDS-a. Bio je predsjednik kluba zastupnika. Od 1992. do 2000. bio je zastupnik u Skupštini Republike Srpske. Obavljao je dužnost rektora Univerziteta u Istočnom Sarajevu. Bio je redovni je član Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske. Nosilac je najvećih odlikovanja RS: Ordena Republike sa lentom i Ordena Nemanjića.

Djela

• Viđenja Bosne - eseji
• Nekada i sada - eseji
• Jovan Kršić - doktorska disertacija
• Neka presudi vrijeme - eseji
• Ispred svog doba - eseji
• I namjerno i uzgredno - eseji
• Prostori i pojave - eseji
• U vremenu srpskog buđenja - govori i intervjui
• Putopisna i memoarska literatura - eseji
• Vuk i sljedbenici - eseji
• Starina i savremenost - eseji
• Mitropolit Sava Kosanović - studija
• Od usta do usta - roman
• Zavodišta - roman
• Ponešto - poetska proza
• Podneblja - pjesme
• Vaso Pelagić - monografija

Nagrade

• 27. julska nagrada SRBiH
• Šestoaprilska nagrada grada Sarajeva
• Orden bratstva i jedinstva sa srebrenim vijencem
• Nagrada "Laza Kostić"
• Nagrada "Vladimir Ćorović"
• Nagrada "Sveti Sava"
• Nagrada "Šušnjar"
• Orden Nemanjića
• Orden Republike Srpske