Ł
Łł
Ł, ł — lëtra rozszerzonégò łacyńsczégò alfabétu, ùżiwónô przede wszëtczim w jãzëkach kaszëbsczim, pòlsczim i òbù łużicczich. Je téż lëtrą ùżiwóną w łacyńsczim abécadle biôłorusczégò jãzëka i projektach łacyńsczégò alfabétu dlô ùkrajińsczégò jãzëka. W słowiańsczich jãzëkach òznôczô zwãk, jaczi wëwòdzy sã òd òglowòsłowiańsczégò niepalatalizowónégò [l].
Westrzód niesłowiańsczich jãzëków lëtrë ùżiwają wilamòwsczi jãzëk (germańsczi), wenecczi jãzëk (romańsczi) i jãzëk nawaho.
W kaszëbsczim alfabéce je sétmënôstą lëtrą[1]. Òdpòwiôdô ji wëmòwa [w] abò [l].
Przëpisczi
[edicëjô | editëjë zdrój]- ↑ Ùchwôlënk nr 7/RKJ/10 z dnia 06.07.2010 r. w sprawie szëkù kaszëbsczégò abécadła, „Biuletin Radzëznë Kaszëbsczégò Jãzëka” 2010, s. 115