Σαιν-Μπριέκ
Συντεταγμένες: 48°30′49″N 2°45′37″W / 48.51361°N 2.76028°W
| Σαιν-Μπριέκ | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| |||||
| Διοίκηση | |||||
| Χώρα | Γαλλία | ||||
| Διοικητική υπαγωγή | Κοτ-ντ'Αρμόρ και arrondissement of Saint-Brieuc | ||||
| • Δήμαρχος του Σαιν-Μπριέκ | Hervé Guihard (από 2020) | ||||
| Ταχυδρομικός κώδικας | 22000[1] | ||||
| Κωδικός Κοινότητας | 22278[2] | ||||
| Πληθυσμός | 44.224 (1 Ιανουαρίου 2021)[3] | ||||
| Έκταση | 21,88 km²[4] | ||||
| Υψόμετρο | 134 μέτρα[5] και 0 μέτρο[5] | ||||
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | ||||
  Σαιν-Μπριέκ | |||||
| Ιστότοπος | http://www.saint-brieuc.fr/[6][7] | ||||
 Σχετικά πολυμέσα | |||||
    | |||||
| δεδομένα | |||||
Το Σαιν-Μπριέκ (γαλλικά: Saint-Brieuc προφέρεται [sɛ̃.bʁi.jø], βρετονικά: Sant-Brieg, γκάλο: Saent-Berioec) είναι πόλη στον νομό της Κοτ-ντ'Αρμόρ στην περιοχή της Βρετάνης, στα βορειοδυτικά της Γαλλίας.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι καταβολές του Σαιν-Μπριέκ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η πόλη οφείλει την ονομασία της στον μοναχό Μπριέκ, τον ιδρυτή της.
Ερχόμενος από το Κερεντίγκιον (σημερινή Ουαλία) κατά το 580, περίπου, εγκαταστάθηκε στα υψώματα, όπου ίδρυσε μοναστήρι, κοντά στο σημείο, όπου σήμερα βρίσκεται, ακόμη, συντριβάνι, το οποίο φέρει το όνομά του. Η πρόσταση του συντριβανιού κατασκευάστηκε το 1420 από τη Μαργαρίτα του Κλισόν, Κόμισσα της Παντιέβρ.
Ο Άγιος Μπριέκ είναι ένας εκ των επτά Αγίων-ιδρυτών της Αρμορικής. Η πόλη αποτελούσε σταθμό για προσκυνήματα.
Ο Καθεδρικός Ναός της πόλης κατασκευάστηκε μεταξύ του 13ου και του 18ου αιώνα (Επίσκοποι της πόλης). Χρησίμευσε ως οχυρωματική κατασκευή, εντός του "φρουρίου" του Σαιν-Μπριέκ, αμυντικό τείχος το οποίο περιτριγύριζε την πόλη.
Μεσαίωνας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 848, ο Βρετονος βασιλιάς, Νομινόης πραγματοποίησε μια αναδιοργάνωση των επισκοπών που βρίσκονταν υπό την εξουσία του, μετά την αναχώρηση των Νορμανδών. Είναι σε αυτό το χρονικό διάστημα που ιδρύθηκε η Επισκοπή του Σαιν-Μπριέκ. Τα λείψανα του Αγίου Μπριέκ, τα οποία ήταν κρυμμένα την εποχή της νορμανδικής εισβολής, επέστρεψαν στην πόλη το 1210. Μία ειδική λειτουργία οργανώθηκε, η οποία ακολουθήθηκε από ένα μεγάλο λαϊκό πανηγύρι.
1220 : Άνοδος στον επισκοπικό θρόνο του Γκιγιόμ Πινσόν, ενός από τους μεγαλύτερους συντελεστές στην κατασκευή του Καθεδρικού Ναού. Πέθανε το 1234, ενώ είχε οσιοποιηθεί από το 1247 (Άγιος Γουλιέλμος) από τον Πάπα Ιννοκέντιο Δ΄, χωρίς πάντως να προλάβει να δει την αποπεράτωση του έργου του, που έγινε από τον διάδοχό του Φίλιππο, το 1248. Πρόκειται για τον πρώτο Άγιο από την Αρμορική, που οσιοποιήθηκε από τη Ρώμη.
1355 : Κατεστραμμένο στη διάρκεια πυρκαγιάς, το καθολικό του Ναού ανακατασκευάστηκε εντός διαστήματος δύο ετών υπό τις επισκοπικές θητείες των Γκι ντε Μονφόρ και Υγκ ντε Μονρελαί. Καθεδρικός-φρούριο, χρησίμευε συχνά ως ύστατη άμυνα στους κατοίκους της πόλης απέναντι στους εισβολείς.
Μεταγενέστερη Εποχή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1592, στρατιωτικές δυνάμεις στην υπηρεσία του Βασιλιά της Γαλλίας λεηλάτησαν την πόλη.
Το 1598, μετά το πέρας των Θρησκευτικών Πολέμων, λήφθηκε η απόφαση να καταστραφεί η οχυρή θέση του Πύργου του Σεσόν. Τα ερείπιά του εξακολουθούν να στέκουν στη θέση τους, πάνω από τον κόλπο του Σαιν-Μπριέκ. Η δημοτική διοίκηση δημιουργήθηκε, στην πόλη, στα τέλη αυτού του αιώνα.
Τα 1790, κατά τη Γαλλική Επανάσταση, το Σαιν-Μπριέκ έγινε έδρα του νομού των Κοτ-ντυ-Νορ (Côtes-du-Nord) (μετονομάστηκε σε Κοτ-ντ'Αρμόρ στις 8 Μαρτίου 1990). Μεταξύ των σημαντικότερων πολιτικών προσωπικοτήτων της εποχής εκείνης, αξίζει να αναφερθεί και ο Παλάν ντε Σαμπώ, ο οποίος διετέλεσε και μέλος της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης.
Το 1793, στη διάρκεια του Τρόμου, η εμφύλια σύρραξη μεταξύ Σουάνων και των Εθνικών, είχε βαρύτατες συνέπειες στην περιοχή της Βρετάνης. Τη νύχτα της 5ης Μπρυμαίρ του Έτους Η' (26 Οκτωβρίου 1799), μία ομάδα Σουάνων απελευθέρωσε από τη φυλακή της πόλης βασιλόφρονες κρατουμένους, οι οποίοι είχαν καταδικαστεί σε θάνατο. Ο εισαγγελέας Πουλαίν-Κορμπιόν σκοτώθηκε στη διάρκεια αυτής της νύχτας.
Σύγχρονη Εποχή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]1819 : Διαμόρφωση του Λιμένα του Λεγκέ και των αποβαθρών του, με την κατασκευή νέας προκυμαίας και νέων αποθηκευτικών χώρων. Ίδρυση ενός Εμπορικού Επιμελητηρίου στο Σαιν-Μπριέκ.
10 Δεκεμβρίου 1943 : Σύλληψη των αντιστασιακών του Λυκείου Ανατόλ-Λε-Μπράζ
6 Αυγούστου 1944 : Απελευθέρωση του Σαιν-Μπριέκ από τις αμερικανικές δυνάμεις του Στρατηγού Τζορτζ Πάτον. Μάχες λάμβαναν χώρα μεταξύ των Γερμανών (κυρίως των Λευκορώσων της Στρατιάς Βλασόφ) και των FFI από τις 4 Αυγούστου.
Στις 13 Μαρτίου 1972, οι εργαζόμενες στο εργοστάσιο της Joint Français ξεκίνησαν απεργία, η οποία ολοκληρώθηκε 8 εβδομάδες αργότερα, στις 8 Μαΐου. Αυτή η απεργία της Joint Français προκάλεσε αίσθηση και αποτέλεσε μείζον θέμα για τη γαλλική κοινωνία, στο σύνολό της, εκείνη την εποχή.
1970 : Ανέγερση των Πύργων της Λα Κρουά Σαιν-Λαμπέρ.
1974 : 1η έκδοση των Foulées Briochines.
1979 : Εγκαίνια του νέου νοσοκομείου της Λα Μπωσέ, το οποίο θα μετονομαστεί αργότερα σε Νοσοκομείο Υβ Λε Φολ, λίγο μετά τον θάνατο του τελευταίου.
1980 : Άνοιγμα της παράκαμψης του οδικού άξονα Ρεν-Βρέστης
1983 : 1η έκδοση του φεστιβάλ Art Rock.
1992 : Δημιουργία της περιφέρειας της Χώρας του Σαιν-Μπριέκ. Η μελλοντική Communauté d'agglomération de Saint-Brieuc (CABRI) μετρούσε εκείνη την εποχή 10 συνοικίες και 90.000 κατοίκους. Καθέλκυση του Grand Léjon, παραδοσιακού πλοιαρίου, πανομοιότυπου με εκείνα που χρησιμοποιούνταν παλαιότερα στον Κόλπο του Σαιν-Μπριέκ.
1995 : Εγκαίνια του πολυχώρου Steredenn, ο οποίος χτίστηκε για τη φιλοξενία αθλητικών και πολιτισμικών εκδηλώσεων - Το Σαιν-Μπριέκ φιλοξένησε την εκκίνηση της 82ης διεξαγωγής του Ποδηλατικού Γύρου Γαλλίας - Κατεδάφιση του Υδραγωγείου του Σουζαίν.
2002 : Άνοιγμα του θαλασσίου πάρκου "Aquabaie".
2004 : 100.000 άτομα έδωσαν το παρόν στο Σαιν-Μπριέκ για να παρακολουθήσουν τον τερματισμό του Ποδηλατικού Γύρου Γαλλίας.
2007 : Διοργάνωση αρκετών αγώνων του Παγκοσμίου πρωταθλήματος χειροσφαίρισης γυναικών του 2007.
2009 : Διοργάνωση των Πρωταθλημάτων Γαλλίας ποδηλασίας δρόμου - Εγκαίνια του Εμπορικού Κέντρου "Les Champs" στο κέντρο της πόλης.
2010 : Εγκαίνια της Hermione (αίθουσας συνεδρίων και εκδηλώσεων) και της Cité de la Musique et de la Danse, εντός ενός ανακαινισμένου παλαιού μοναστηριού.
2012 : Κατεδάφιση των Πύργων της Λα Κρουά Σαιν-Λαμπέρ.
Γλωσσολογική ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Σαιν-Μπριέκ είναι σχεδόν αποκλειστικά, σήμερα, γαλλόφωνο, αν και με ποσοστό 3% ομιλητών της βρετονικής γλώσσας, η Χώρα του Σαιν-Μπριέκ είναι η Χώρα της Άνω-Βρετάνης με τον μεγαλύτερο αριθμό χρηστών της συγκεκριμένης γλώσσας[8].
Υπάρχουν στοιχεία, τα οποία καταδεικνύουν ότι η βρετονική ομιλούνταν στην ευρύτερη περιοχή μέχρι και το 1200.
Τόπος εμποροπανηγύρεων και επισκοπική πόλη, το Σαιν-Μπριέκ υπήρξε, πράγματι, επί επτά αιώνες, τόπος συνάντησης των γαλλόφωνων και βρετονόφωνων πληθυσμών. Οι επίσκοποι και οι ευγενείς της Περντιέβρ ήταν, όσο γι' αυτούς, ήδη γαλλόφωνοι από τα τέλη του 13ου αιώνα, όπως και οι δούκες της Βρετάνης.
Το 1545, ένας ναύτης από τη Λα Ροσέλ, ο Ζαν Φοντενώ αναλύοντας, στην "κοσμογραφία" του, τη βρετονόφωνη Βρετάνη, ανέφερε ως σημείο εκκίνησής της το Σαιν-Μπριέκ και σημείο κατάληξής της το Κρουασίλ (44). : « Από το Κρουασίλ ως το Σαιν-Μπριέκ, η Κάτω-Βρετάνη είναι χώρα ανθρώπων κλειστών που δεν έχουν φιλικές σχέσεις με καμία άλλη χώρα. Είναι άνθρωποι ταλαιπωρημένοι και δουλευταράδες. ».
Το 1588, ένας χάρτης καθόριζε τα γεωγραφικά όρια μεταξύ της γαλλικής και της βρετονικής γλώσσας στο Μπινίκ. Εικάζεται πως οι ναύτες από το Σαιν-Μπριέκ εξακολούθησαν να χρησιμοποιούν τη βρετονική, σε αντίθεση με τον υπόλοιπο πληθυσμό της περιοχής, είτε ότι το Σαιν-Μπριέκ αποτελούσε την εξαίρεση σε μια γαλλόφωνη περιοχή.
Το 1636, ο Ντυμπουισόν-Ωμπεναί καταδείκνυε στο έργο του, με τίτλο Itinéraire de Bretagne, πως οι μισοί, σχεδόν, κάτοικοι γνώριζαν τη βρετονική γλώσσα καλύτερα από τη γαλλική : «Στην πόλη ο μισός πληθυσμός ομιλεί τη βρετονική, αλλά το σύνολο του πληθυσμού γνωρίζει να ομιλεί τη γαλλική»[9]. Από τη δεκαετία του 1800, αρκετοί βρετονόφωνοι μετοίκησαν στην πόλη, έδρα του νομού, συμβάλλοντας στη διατήρηση της χρήσης της βρετονικής στην περιοχή.
Το 1843, μεταξύ των προσθηκών τους στο Dictionnaire historique et géographique de la province de Bretagne, οι συνεχιστές του Ζαν Οζέ καταδείκνυαν πως στο Σαιν-Μπριέκ, στα μέσα του 19ου αιώνα, αν και « ομιλούνταν η γαλλική », « η βρετονική ήταν ιδιαιτέρως οικεία στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. »[10].
Μία έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 1988, κατέδειξε την παρουσία περίπου 7.000 βρετονόφωνων εντός του Δήμου του Σαιν-Μπριέκ.
Γεωγραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η πόλη βρίσκεται κατά μήκος του Θάλασσας της Μάγχης, εντός του Κόλπου του Σαιν-Μπριέκ. Δύο ποταμοί διαπερνούν το Σαιν-Μπριέκ: ο Goued/Γκουέτ και ο Gouedig/Γκουεντίκ.
Άλλες πόλεις αναλόγου μεγέθους στο département του Κοτ-ντ'Αρμόρ είναι το Gwengamp/Γκενγκάν, το Ντινάν, και το Lannuon/Λανιόν, οι οποίες αποτελούν, όλες τους, sous-préfectures.
Το 2009, μεγάλες ποσότητες ούλβας, ενός τύπου φυκιών, έκαναν την εμφάνισή τους σε μεγάλο αριθμό παραλιών της Βρετάνης, ενώ όταν ξεράθηκαν απέβαλλαν επικίνδυνα επίπεδα υδρόθειου.[εκκρεμεί παραπομπή] Ένα άλογο και μερικοί σκύλοι πέθαναν, ενώ ένας δημόσιος εργάτης ο οποίος οδηγούσε έναν όχημα, το οποίο μετέφερε ποσότητά του έπεσε αναίσθητος στις ρόδες του οχήματός του, βρίσκοντας τραγικό θάνατο.[εκκρεμεί παραπομπή] Η παραλία του Σαιν-Μπριέκ υπέστη μεγάλη ζημιά και υποχρεώθηκε να αναστείλει τη λειτουργία της.[εκκρεμεί παραπομπή]
Γειτονικές πόλεις και χωριά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Λανγκέ, Λα Μεωζόν, Πλερέν, Πλουφραγκάν, Τρεγκέ και Τρεμυζόν.
Μεταφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός του Σαιν-Μπριέκ, ο οποίος βρίσκεται στη Σιδηροδρομική Γραμμή Παρίσι-Βρέστη, συνδέεται μέσω του TGV Atlantique με τον Σιδηροδρομικό Σταθμό Μονπαρνάς στο Παρίσι, σε χρονική διάρκεια περίπου 3 ωρών.
Μία πτήση πραγματοποιείται από το Αεροδρόμιο του Σαιν-Μπριέκ-Αρμόρ προς το Νιούκουεϊ της Κορνουάλης από την αεροπορική εταιρεία Isles of Scilly Skybus[11] τέσσερις ημέρες την εβδομάδα.
Διεθνείς Σχέσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η préfecture του Σαιν-Μπριέκ, στην Κοτ-ντ'Αρμόρ, είναι αδελφοποιημένη με τις :
Άμπεριστγουϊθ, Ουαλία
Αγία Παρασκευή, Ελλάδα
Άλσντορφ, Γερμανία
Μπέιτ Μερί, Λίβανος
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Base officielle des codes postaux» La Poste. 1 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ (Γαλλικά) Code INSEE.
- ↑ «Populations légales 2021» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ 4,0 4,1 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. 2015. wxs-telechargement
.ign .fr /83edtfdyqte031y0ra49d2e3 /telechargement /inspire /RGC-2015-01$RGC2015 /file /RGC2015 .7z. - ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2020.
- ↑ Annuaire de service-public.fr. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ (pdf) Diagnostic de l'état de la langue bretonne dans la pays de St-Brieux, sur le site ofis-bzh.org
- ↑ François-Nicolas Baudot Dubuisson-Aubenay, Itinéraire de Bretagne en 1636, d'après le manuscrit original, avec notes et éclarcissements par Léon Maître et Paul de Berthou, tome 1 ; Nantes, Société des Bibliophiles Bretons, 1898, p. 65 διαθέσιμο στο Gallica
- ↑ Jean Ogée, Dictionnaire historique et géographique de la province de Bretagne ; nouvelle édition revue et augmentée par A. Marteville et P. Varin, Rennes, Molliex, 1845, p. 728
- ↑ Skybus
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Jules Lamare, Histoire de la ville de Saint-Brieuc, dans Société d'émulation des Côtes-du-Nord, 1884, p. 1-393. Rééditions : Les Éditions de la Tour Gile. 1994. ISBN 2-87802-167-3; Editions Le Livre d'Histoire. 2011. ISSN 0993-7129.
- Claude Nières (Sous la direction de), Histoire de Saint-Brieuc et du pays briochin, Privat, 1993, ISBN 2-7089-8296-6
- Bienvenu Jean, "Des fortifications à Saint-Brieuc au Moyen Age? De nouvelles données", dans Association bretonne, 2010, Saint-Brieuc, 137e congrès, tome CXIX, p. 71-102.
- Guillaume Béchard, Mémoire en images. Saint-Brieuc. Alan Sutton. 2003 réédition de l'ouvrage paru en 1994
- Yannick Pelletier, Saint-Brieuc. Ville ouverte, ville secrète, Cristel, 2001, ISBN 2-84421-020-1
- Arthur Du Bois de La Villerabel, À travers le vieux Saint-Brieuc. Souvenirs et monuments, La Plomée, 1998, ISBN 2-912113-12-1
- François Thomas, Saint-Brieuc de ma jeunesse, Le Télégramme de Brest, 2002
- R. Garin de Lamorflan, Saint-Brieuc et ses plages, Le Livre d'Histoire, 1996 réédition de l'ouvrage paru en 1886, ISBN 2-84178-082-1
- Maurice Le Lannou, Saint-Brieuc, Editions du Champ Vallon, Collection « des villes », 1986 ISBN 2-903528-79-9
- Louis Guilloux, Ma Bretagne (La Bretagne que j'aime), Folle Avoine, Collection Signatures, 1998 réédition de l'ouvrage paru en 1973, ISBN 2-86810-125-9
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ιστοσελίδα της Δημοτικής Αρχής Αρχειοθετήθηκε 2011-01-23 στο Wayback Machine. (Γαλλικά)
- saint-brieuc.maville Αρχειοθετήθηκε 2013-04-02 στο Wayback Machine. (Γαλλικά)
- Γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού: Κατάλογος των Μνημείων του Σαιν-Μπριέκ (Γαλλικά)
