|
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|2|11|2024}} |
Το 1959 διεξήχθη το 10ο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1. Το πρωτάθλημα διεξήχθη από τις 30 Μαΐου έως τις 12 Δεκεμβρίου, και πραγματοποιήθηκαν 9 αγώνες. Νικητής αναδείχθηκε ο Αυστραλός Τζακ Μπράμπαμ.
Η Κούπερ κατάφερε να δημιουργήσει ένα πολύ δυνατό μονοθέσιο και να κυριαρχήσει στο πρωτάθλημα. Μια δεύτερη βρετανική ομάδα, η BRM κατάφερε να πάρει την πρώτη της νίκη με τον Σουηδό Γιόακιμ Μπόνιερ, στο Γκραν Πρι της Ολλανδίας. Δυνατή ήταν και η Φερράρι, με τον Τόνι Μπρουκς να νικά σε δύο αγώνες.
Το πρωτάθλημα ξεκίνησε με νίκη του Μπράμπαμ, στο Γκραν Πρι του Μονακό. Ο Μπόνιερ νίκησε στην Ολλανδία και ο Μπρουκς στη Γαλλία, σε ένα Γκραν Πρι που ο Στέρλινγκ Μος, που οδηγούσε μία BRM ακυρώθηκε, γιατί δέχτηκε βοήθεια σε κάποια έξοδό του, ενώ είχε πετύχει τον ταχύτερο γύρο. Στο Γκραν Πρι της Βρετανίας νικητής ήταν ο Μπράμπαμ ενώ στο Γερμανικό Γκραν Πρι, που διεξήχθη στην πολύ γρήγορη πίστα του AVUS, νικητής ήταν ξανά ο Τόνι Μπρουκς, με Φερράρι. Στα δύο επόμενα Γκραν Πρι σε Πορτογαλία και Ιταλία, νικητής ήταν ο Στέρλινγκ Μος, με μονοθέσιο της Κούπερ πια, ενώ στο τελευταίο Γκραν Πρι, που διεξήχθη στις ΗΠΑ, νικητής ήταν ο Μπρους ΜακΛάρεν. Νικητής στο Indianapolis 500 ήταν ο Ρότζερ Γουάρντ.
Το Γκραν Πρι της Βρετανίας διεξήχθη στο Aintree και αυτό της Γερμανίας στην πίστα του AVUS (Automobil-Verkehrs- und Übungs-Straße), κοντά στο Βερολίνο. Νέο Γκραν Πρι ήταν αυτό των Ηνωμένων Πολιτειών, στην πίστα Sebring Raceway, ένας αγώνας που αποδείχθηκε οικονομική καταστροφή για τους διοργανωτές του.
|
Αγώνας
|
Πίστα
|
Ημερομηνία
|
Ταχύτερος Γύρος
|
Νικητής
|
Ομάδα
|
1
|
Γκραν Πρι Μονακό
|
Circuit de Monaco
|
10 Μαΐου
|
Τζακ Μπράμπαμ
|
Τζακ Μπράμπαμ
|
Cooper-Climax
|
2
|
Indianapolis 500
|
Indianapolis Motor Speedway
|
30 Μαΐου
|
Τζόνυ Τόμσον
|
Ρότζερ Γουάρντ
|
Watson-Offenhauser
|
3
|
Γκραν Πρι Ολλανδίας
|
Circuit Zandvoort
|
31 Μαΐου
|
Στέρλινγκ Μος
|
Γιόακιμ Μπόνιερ
|
BRM
|
4
|
Γκραν Πρι Γαλλίας
|
Reims-Gueux
|
5 Ιουλίου
|
Στέρλινγκ Μος
|
Τόνι Μπρούκς
|
Ferrari
|
5
|
Γκραν Πρι Βρετανίας
|
Aintree Motor Racing Circuit
|
18 Ιουλίου
|
Στέρλινγκ Μος / Μπρους ΜακΛάρεν
|
Τζακ Μπράμπαμ
|
Cooper-Climax
|
6
|
Γκραν Πρι Γερμανίας
|
AVUS
|
2 Αυγούστου
|
Τόνι Μπρουκς
|
Τόνι Μπρουκς
|
Ferrari
|
7
|
Γκραν Πρι Πορτογαλίας
|
Circuito de Monsanto
|
23 Αυγούστου
|
Στέρλινγκ Μος
|
Στέρλινγκ Μος
|
Cooper-Climax
|
8
|
Γκραν Πρι Ιταλίας
|
Autodromo Nazionale Monza
|
13 Σεπτεμβρίου
|
Φιλ Χιλ
|
Στέρλινγκ Μος
|
Cooper-Climax
|
9
|
Γκραν Πρι Ηνωμένων Πολιτειών
|
Sebring Raceway
|
12 Δεκεμβρίου
|
Μορίς Τριντινάντ
|
Μπρους ΜακΛάρεν
|
Cooper-Climax
|
Στη βαθμολογία μετρούσαν τα καλύτερα έξι αποτελέσματα κάθε κατασκευαστή (δεν συμπεριλαμβάνονται οι ομάδες που έλαβαν μέρος αποκλειστικά στο Indianapolis 500).
Θέση
|
Κατασκευαστής
|
Βαθμοί
|
1
|
Cooper-Climax
|
40 (53)
|
2
|
Scuderia Ferrari
|
32 (38)
|
3
|
BRM
|
18
|
4
|
Lotus-Climax
|
5
|
5
|
Cooper-Maserati
|
0
|
6
|
Aston Martin
|
0
|
7
|
Porsche
|
0
|
8
|
Maserati
|
0
|
9
|
Connaught Engineering
|
0
|
10
|
JBW-Maserati
|
0
|
11
|
Fry-Climax
|
0
|
12
|
Vanwall
|
0
|
13
|
Cooper-OSCA
|
0
|
14
|
Cooper-Borgward
|
0
|
15
|
Tec-Mec - Maserati
|
0
|
16
|
Kurtis Kraft-Offenhauser
|
0
|
Οι 5 πρώτες θέσεις βαθμολογούνταν με 8, 6, 4, 3 και 2, ενώ 1 επιπλέον βαθμό έπαιρνε ο οδηγός με τον ταχύτερο γύρο. Αυτή τη φορά δε μοιράζονταν οι βαθμοί σε περίπτωση αντικατάστασης του οδηγού. Στη τελική κατάταξη μετρούσαν τα 6 καλύτερα αποτελέσματα. Από τους 88 οδηγούς οι παρακάτω 19 βαθμολογήθηκαν ενώ συνολικά 48 κατάφεραν να τερματίσουν σε κάποιο αγώνα.
|
Οδηγός
|
Ομάδα
|
Βαθμοί
|
1
|
Τζακ Μπάρμπαμ
|
Cooper-Climax
|
31 (34)
|
2
|
Τόνι Μπρουκς
|
Ferrari / Vanwall
|
27
|
3
|
Στέρλινγκ Μος
|
Cooper-Climax/ BRM
|
25.5
|
4
|
Φιλ Χιλ
|
Ferrari
|
20
|
5
|
Μορίς Τρεντινιάν
|
Cooper-Climax
|
19
|
6
|
Μπρους ΜακΛάρεν
|
Cooper-Climax
|
16.5
|
7
|
Νταν Γκέρνι
|
Ferrari
|
13
|
8
|
Γιόακιμ Μπόνιερ
|
BRM
|
10
|
9
|
Μάστεν Γκρέγκορι
|
Cooper-Climax
|
10
|
10
|
Ρότζερ Γουόρντ
|
Watson-Offenhauser
|
8
|
11
|
Τζιμ Ράθμαν
|
Watson-Offenhauser
|
6
|
12
|
Τζόνυ Τόμσον
|
Lesovsky-Offenhauser
|
5
|
13
|
Χάρρυ Σελ
|
BRM
|
5
|
14
|
Άινς Άιρλαντ
|
Lotus-Climax
|
5
|
15
|
Ολιβιέ Γκεντεμπιέν
|
Ferrari
|
3
|
16
|
Τόνι Μπετενχάουζεν
|
Epperly-Offenhauser
|
3
|
17
|
Κλιφ Άλισον
|
Ferrari
|
2
|
18
|
Ζαν Μπερά
|
Ferrari
|
2
|
19
|
Πολ Γκόλντσμιθ
|
Epperly-Offenhauser
|
2
|
|
---|
Σεζόν | |
---|
Πρωταθλητές |
- Τζουζέπε Φαρίνα (1950)
- Χουάν Μανουέλ Φάντζιο (1951, 1954, 1955, 1956, 1957)
- Αλμπέρτο Ασκάρι (1952, 1953)
- Μάικ Χόθορν (1958)
- Τζακ Μπράμπαμ (1959, 1960, 1966)
- Φιλ Χιλ (1961)
- Γκράχαμ Χιλ (1962, 1968)
- Τζιμ Κλαρκ (1963, 1965)
- Τζον Σέρτις (1964)
- Ντένι Χιουλμ (1967)
- Τζάκι Στιούαρτ (1969, 1971, 1973)
- Γιόχεν Ριντ (1970)
- Έμερσον Φιτιπάλντι (1972, 1974)
- Νίκι Λάουντα (1975, 1977, 1984)
- Τζέιμς Χαντ (1976)
- Μάριο Αντρέτι (1978)
- Τζόντι Σέκτερ (1979)
- Άλαν Τζόουνς (1980)
- Νέλσον Πικέ (1981, 1983, 1987)
- Κέκε Ρόσμπεργκ (1982)
- Αλέν Προστ (1985, 1986, 1989, 1993)
- Άιρτον Σένα (1988, 1990, 1991)
- Νάιτζελ Μάνσελ (1992)
- Μίχαελ Σουμάχερ (1994, 1995, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004)
- Ντέιμον Χιλ (1996)
- Ζακ Βιλνέβ (1997)
- Μίκα Χάκινεν (1998, 1999)
- Φερνάντο Αλόνσο (2005, 2006)
- Κίμι Ράικονεν (2007)
- Λιούις Χάμιλτον (2008, 2014, 2015, 2017, 2018, 2019, 2020)
- Τζένσον Μπάτον (2009)
- Σεμπάστιαν Φέτελ (2010, 2011, 2012, 2013)
- Νίκο Ρόσμπεργκ (2016)
- Μαξ Φερστάπεν (2021, 2022, 2023)
|
---|