drużka

See also: drużką and družka

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *družьka. By surface analysis, drug +‎ -ka.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /druʃʲka/
• IPA^(key): (15^th CE) /druʃʲka/

Noun

drużka f

1. (attested in Lesser Poland) bridesmaid (woman who attends the bride at a wedding ceremony)

   Synonym: druchna

   Coordinate term: drużba

   • 1885-2024 [1443–5], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne‎^[1], volume V, Kurów (Bochnia), page 79:

     Druszka pronuba

     [Drużka pronuba]

Related terms

(adjectives):

• drużny

(nouns):

• druchna
• drustwo
• drużba
• drużyca
• drużyna

Descendants

• Polish: drużka

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “drużka”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish drużka. By surface analysis, druh +‎ -ka.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdruʂ.ka/
• Rhymes: -uʂka
• Syllabification: druż‧ka
• Homophone: dróżka

Noun

drużka f (male equivalent druh)

1. (dated) bridesmaid (woman who attends the bride at a wedding ceremony)

   Synonym: druhna

Declension

Declension of drużka

	singular	plural
nominative	drużka	drużki
genitive	drużki	drużek
dative	drużce	drużkom
accusative	drużkę	drużki
instrumental	drużką	drużkami
locative	drużce	drużkach
vocative	drużko	drużki

Further reading

• drużka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• drużka in Polish dictionaries at PWN