biðja

See also: bidja

Faroese

Etymology

From Old Norse biðja, from Proto-Germanic *bidjaną. Cognate with German bitten, Icelandic biðja, Danish bede, Swedish bedja, English bede, bead.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpiːja/

  Rhymes: -iːja

Verb

biðja (third person singular past indicative bað, third person plural past indicative bóðu, supine biðið)

1. to ask, to request, to beg
2. to wish (e.g. góðan dag - good day)
3. to pray to God (Gud)

   biðja Faðir vár ― say the Lord's prayer

Conjugation

Conjugation of biðja (group v-66)
infinitive	biðja
supine	biðið
participle (a27)1	biðjandi	biðin
	present	past
first singular	biðji	bað
second singular	biður	baðst
third singular	biður	bað
plural	biðja	bóðu
	imperative
singular	bið!
plural	biðjið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse biðja, from Proto-Germanic *bidjaną. Cognate with German bitten, Faroese biðja, Danish bede, Swedish bedja, English bid.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɪðja/

  Rhymes: -ɪðja

Verb

biðja (strong verb, third-person singular past indicative bað, third-person plural past indicative báðu, supine beðið)

1. to ask, to request [with accusative ‘someone’ (optionally) and genitive ‘for something or some action’]

   Synonym: beiðast

   Ég bað þig nú bara um greiða.

   I just asked you a favor.

2. (intransitive) to pray

   Ég bið til Guðs.

   I pray to God.

Conjugation

biðja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að biðja
supine (sagnbót)		beðið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		biðjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég bið	við biðjum	present (nútíð)	ég biðji	við biðjum
	þú biður	þið biðjið		þú biðjir	þið biðjið
	hann, hún, það biður	þeir, þær, þau biðja		hann, hún, það biðji	þeir, þær, þau biðji
past (þátíð)	ég bað	við báðum	past (þátíð)	ég bæði	við bæðum
	þú baðst	þið báðuð		þú bæðir	þið bæðuð
	hann, hún, það bað	þeir, þær, þau báðu		hann, hún, það bæði	þeir, þær, þau bæðu
imperative (boðháttur)	bið (þú)	biðjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	biddu	biðjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

biðjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að biðjast
supine (sagnbót)		beðist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		biðjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég biðst	við biðjumst	present (nútíð)	ég biðjist	við biðjumst
	þú biðst	þið biðjist		þú biðjist	þið biðjist
	hann, hún, það biðst	þeir, þær, þau biðjast		hann, hún, það biðjist	þeir, þær, þau biðjist
past (þátíð)	ég baðst	við báðumst	past (þátíð)	ég bæðist	við bæðumst
	þú baðst	þið báðust		þú bæðist	þið bæðust
	hann, hún, það baðst	þeir, þær, þau báðust		hann, hún, það bæðist	þeir, þær, þau bæðust
imperative (boðháttur)	biðst (þú)	biðjist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	biðstu	biðjisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

beðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	beðinn	beðin	beðið		beðnir	beðnar	beðin
accusative (þolfall)	beðinn	beðna	beðið		beðna	beðnar	beðin
dative (þágufall)	beðnum	beðinni	beðnu		beðnum	beðnum	beðnum
genitive (eignarfall)	beðins	beðinnar	beðins		beðinna	beðinna	beðinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	beðni	beðna	beðna		beðnu	beðnu	beðnu
accusative (þolfall)	beðna	beðnu	beðna		beðnu	beðnu	beðnu
dative (þágufall)	beðna	beðnu	beðna		beðnu	beðnu	beðnu
genitive (eignarfall)	beðna	beðnu	beðna		beðnu	beðnu	beðnu

Derived terms

• biðja að heilsa
• biðja forláts
• biðja fyrir
• biðja sér
• biðjast fyrir
• biðjast undan

Old Norse

Alternative forms

Runic

• ᛒᛁᚦᛁᛅ (biþia) — infinitive
• ᛒᛅᚦ (baþ) — first/third singular past indicative

Etymology

From Proto-Germanic *bidjaną (“to ask for, request”). Cognate with Old English biddan, Old Frisian bidda, Old Saxon biddian, Old High German bitten, Gothic 𐌱𐌹𐌳𐌾𐌰𐌽 (bidjan). Ultimately from Proto-Indo-European *gʷʰedʰ- (“to request, pray, ask for”).

Pronunciation

• (12th century Icelandic) IPA^(key): /ˈbiðjɑ/

Verb

biðja (singular past indicative bað, plural past indicative báðu, past participle beðinn)

1. to ask, beg, request
   • Vǫluspá, verse 1, lines 1-2, in 1860, T. Möbius, Edda Sæmundar hins fróða: mit einem Anhang zum Theil bisher ungedruckter Gedichte. Leipzig, page 1:

     Hljóðs bið ek allar / helgar kindir, […]

     For silence I ask / all holy kindreds […]

2. to pray
   • Saga Ólafs konúngs Tryggvasonar 279, in 1827, S. Egilsson, Þ. Guðmundsson, Fornmanna sögur, Volume III. Copenhagen, page 48:

     […] hann vakti laungum um nóttum ok bað til guðs góðgjarnliga fur vinum. […]

     […] many times he rose in the night and prayed to the merciful God for [his] friends. […]

Conjugation

Conjugation of biðja — active (strong class 5 j-present)

infinitive	biðja
present participle	biðjandi
past participle	beðinn
indicative	present	past
1st-person singular	bið	bað
2nd-person singular	biðr	bazt
3rd-person singular	biðr	bað
1st-person plural	biðjum	báðum
2nd-person plural	biðið	báðuð
3rd-person plural	biðja	báðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	biðja	bæða
2nd-person singular	biðir	bæðir
3rd-person singular	biði	bæði
1st-person plural	biðim	bæðim
2nd-person plural	biðið	bæðið
3rd-person plural	biði	bæði
imperative	present
2nd-person singular	bið
1st-person plural	biðjum
2nd-person plural	biðið

Conjugation of biðja — mediopassive (strong class 5 j-present)

infinitive	biðjask
present participle	biðjandisk
past participle	beðizk
indicative	present	past
1st-person singular	biðjumk	báðumk
2nd-person singular	bizk	bazk
3rd-person singular	bizk	bazk
1st-person plural	biðjumsk	báðumsk
2nd-person plural	biðizk	báðuzk
3rd-person plural	biðjask	báðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	biðjumk	bæðumk
2nd-person singular	biðisk	bæðisk
3rd-person singular	biðisk	bæðisk
1st-person plural	biðimsk	bæðimsk
2nd-person plural	biðizk	bæðizk
3rd-person plural	biðisk	bæðisk
imperative	present
2nd-person singular	bizk
1st-person plural	biðjumsk
2nd-person plural	biðizk

Derived terms

• beðinn (“asked, requested”)
• biðja konu (“to ask in marriage”)
• biðjask fyrir (“to say one's prayers”)
• biðjask undan (“to excuse oneself”)

Descendants

• Icelandic: biðja
• Faroese: biðja
• Norwegian Nynorsk: bidja, beda, be
• Old Swedish: biþia, bedhia
  • Swedish: bedja, be
• Danish: bede
  • Norwegian Bokmål: bede, be

Further reading

• Richard Cleasby, Guðbrandur Vigfússon (1874) “biðja”, in An Icelandic-English Dictionary, 1st edition, Oxford: Oxford Clarendon Press, page 62
• Zoëga, Geir T. (1910) “biðja”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 51; also available at the [https://archive.org/stream/concisedictionar001857

1. page/51 Internet Archive]