اقتصاد آلمان
آلمان بزرگترین اقتصاد اروپا و جایگاه سوم تولید ناخالص داخلی (نرخ تبدیل ارز) و پنجمین تولید ناخالص داخلی (برابری قدرت خرید) را در جهان دارد. آلمان از بنیان‌گذاران اتحادیهٔ اروپا و حوزه یورو است.[۴][۵] جایگاه اقتصادی این کشور در جهان بعد از انقلاب صنعتی و هم‌زمان با تشکیل آن مطرح شد و تا به امروز از آن به عنوان یک کشور پیشرو و نوآور و همچنین سرمایه‌گذار در پروژه‌های تحقیقاتی اسم برده می‌شود. اقتصاد آلمان، از نظام اقتصاد بازار اجتماعی پیروی می‌کند.
 فرانکفورت، مرکز مالی آلمان | |
| واحد پول | یورو |
|---|---|
| ۱ ژانویه تا ۳۱ دسامبر | |
سازمان‌های تجاری | اتحادیه اروپا، سازمان تجارت جهانی و سازمان همکاری اقتصادی و توسعه |
| آمارها | |
| تولید ناخالص داخلی | ۴٫۱۱۷ تریلیون دلار (اسمی؛ ۲۰۱۹)[۱] ۴٫۳۲۵ تریلیون دلار (برابری قدرت خرید؛ ۲۰۱۹)[۱] |
| رتبه | سوم (اسمی) / پنجم (برابری قدرت خرید) |
رشد تولید ناخالص داخلی | %۰٫۵ (۲۰۱۹) |
سرانه تولید ناخالص داخلی | ۴۱٬۹۸۲ دلار (اسمی؛ ۲۰۱۹)[۱] ۵۲٬۰۱۳ دلار (برابری قدرت خرید؛ ۲۰۱۹)[۱] |
رتبه سرانه تولید ناخالص داخلی | |
تولید ناخالص داخلی هر بخش | کشاورزی: ۰٫۷٪، صنعت: ۳۰٫۷٪، خدمات: ۶۸٫۶٪ (تخمین ۲۰۱۷)[۲] |
اجزای تولید ناخالص داخلی | مصرف خانوار: ۵۳٫۱٪ مصرف دولت: ۱۹٫۵٪ سرمایه‌گذاری در سرمایهٔ ثابت: ۲۰٫۴٪ سرمایه‌گذاری در موجودی انبار: ۰٫۵٪− صادرات کالا و خدمات: ۴۷٫۳٪ واردات کالا و خدمات: ۳۹٫۷٪− (تخمین ۲۰۱۷)[۲] |
| %۱٫۴۸۶ (۲۰۱۹) | |
جمعیت زیر خط فقر | ۰٪ |
| ۳۱٫۲ (۲۰۱۸) | |
نیروی کار | ۴۲٫۰۲ میلیون (اوت، ۲۰۱۹)[۲] |
نیروی کار بر پایه شغل | کشاورزی (۱٫۴٪)، صنعت (۲۴٫۲٪)، خدمات (۷۴٫۳٪) (۲۰۱۶) |
| بیکاری | ٪۳٫۱ (اوت، ۲۰۱۹) |
| ۲۴ام (۲۰۱۹)[۳] | |
| همهٔ مقدارها -مگر موردهای ذکرشده- به دلار آمریکا است | |
در سال ۲۰۱۴ این کشور رکورد بیشترین مازاد تجاری دنیا را به ارزش ۲۸۵ میلیارد دلار ثبت کرد.[۶] آلمان همچنین در سال ۲۰۱۴ با صادراتی معادل ۱٫۱۳ تریلیون یورو (۱٫۲۸ تریلیون دلار) سومین صادرکنندهٔ بزرگ در دنیا از لحاظ کالا و خدمات بوده‌است.[۷][۸] ۷۰٪ تولید ناخالص داخلی آلمان به بخش خدمات، ۲۹٫۱٪ درصد به صنعت و ۰٫۹٪ به کشاورزی اختصاص دارد. صادرات این کشور ۴۱٪ از تولید ملی را شامل می‌شوند.[۹] ده محصول اول صادراتی آلمان عبارتند از: خودرو، ماشین‌آلات، محصولات شیمیایی، محصولات الکترونیک، تجهیزات الکتریکی، مواد دارویی، تجهیزات حمل و نقل، فلزات، محصولات خوراکی و پلاستیک.[۱۰] ۵۰٪ انرژی آلمان از سوزاندن زغال‌سنگ یا سوخت‌های فسیلی بدست می‌آید. انرژی هسته‌ای، گاز، انرژی باد، سوخت‌های بیو، انرژی خورشیدی و نیروگاه‌های آبی در مرتبه‌های بعدی قرار دارند. آلمان اولین کشور صنعتی‌اش که متعهد به جایگزین کردن انرژی‌های تجدیدپذیر با سوخت‌های فسیلی برای تأمین انرژی مورد نیاز خود شد.[۱۱] در حال حاضر ۲۷٪ نیروی برق مصرفی در آلمان از انرژی‌های تجدیدپذیر تولید می‌شود.[۱۲]
۹۹٪ شرکت‌های آلمانی، شرکت‌های با اندازهٔ کوچک و متوسط هستند که عمدتاً به صورت خانوادگی اداره می‌شوند. در میان ۵۰۰ ابرشرکت بزرگ دنیا از لحاظ درآمد، دفتر مرکزی ۵۳ شرکت در آلمان قرار دارد که از میان آن‌ها می‌توان از فولکس‌واگن، آلیانتس، دایملر، بی‌ام‌و، زیمنس، BASF، میونیک ره، ا.آن، بایر و ار.وه. ئه نام برد.[۱۳]
آلمان همچنین میزبان بزرگترین نمایشگاه‌های دنیاست و دو سوم نمایشگاه‌های معتبر دنیا در این کشور برگزار می‌شوند.[۱۴][۱۵] بزرگترین نمایشگاه‌های سالانه و کنگره‌های اقتصادی در این کشور در شهرهایی همانند هانوفر، مونیخ، فرانکفورت و برلین برگزار می‌شوند.
آلمان تنها کشور در بین پنج صادرکننده بزرگ اسلحه در دنیاست که عضو دائمی شورای امنیت سازمان ملل نیست.[۱۶]
اکثر افراد شاغل (۷۳٫۵۳ درصد) در بخش خدمات در آلمان به کار گرفته شده‌اند از جمله در حمل و نقل، هتل‌ها و رستوران‌ها، خدمات اجتماعی و بهداشت و درمان، مسکن و بخش مالی. بخش تولید ۲۴٫۴ درصد از نیروی کار را در خود دارد که در حوزه‌هایی نظیر شیلات، کشاورزی و جنگلداری مشغول هستند. نرخ بیکاری در این کشور در فوریه ۲۰۱۴ برابر ۵٫۱ درصد بوده‌است.
تورم بالا در سال 2024 کمر دولت را شکست
تاریخ
ویرایشدورهٔ صنعتی شدن
ویرایشانقلاب صنعتی در آلمان حدود یک قرن بعد از انگلستان، فرانسه و بلژیک اتفاق افتاد، زیرا آلمان تا اواخر قرن نوزدهم به صورت یک کشور واحد در نیامده بود.
تشکیل اتحادیهٔ گمرکی آلمان و گسترش شبکه راه‌آهن در سراسر کشور، اصلی‌ترین محرک‌های انقلاب صنعتی و اتحاد سیاسی در این کشور بودند. در سال ۱۸۳۴ تعرفه‌های تجاری بین ایالات آلمان حذف شدند. در سال ۱۸۳۵ اولین خط راه‌آهن بین شهرهای درسدن و لایپزیگ در ایالت ساکسونی راه‌اندازی شد.
تجربه استفاده از قطار در این خط چنان موفقیت‌آمیز بود که به گسترش سریع خطوط راه‌آهن در سراسر آلمان انجامید. در سال‌های مابین ۱۸۴۵ تا ۱۸۷۰ حدود ۵۰۰۰ مایل خط راه‌آهن در آلمان احداث شد و اولین لوکوموتیو ساخت این کشور در سال ۱۸۵۰ تولید شد. کمی بعد سایر ایالت‌های آلمان به اتحادیه گمرکی پیوستند و خطوط راه‌آهن را نیز گسترش دادند. دیری نگذشت که قطار به تمام نقاط آلمان رسید.
برقراری مقررات تجارت آزاد و وجود حمل و نقل ریلی به توسعه سریع اقتصاد انجامید، بازار را برای محصولات داخلی پررونق ساخت، به رشد فعالیت مدیران میان‌رده کمک کرد، تقاضا را برای استخدام مهندسین و معماران و کارگران افزایش داد و سرمایه‌گذاران را به تجارت زغال‌سنگ و آهن ترغیب کرد.[۱۸] عامل دیگر پیشرفت اقتصاد آلمان، یکسان شدن سیستم پولی بود که با اتحاد سیاسی در این کشور حاصل شد. مارک آلمان در سال ۱۸۷۱ با پشتوانه طلا وارد سیستم پولی شد. با این‌حال مارک آلمان تا سال ۱۹۰۷ چندان استفاده‌ای نداشت، به این دلیل که تا آن سال همچنان سکه‌های نقره در داد و ستد مورد استفاده قرار می‌گرفتند.[۱۹]
پیروزی پروس بر ناپلئون سوم نقطه پایانی بر استیلای در اروپا بود و به تشکیل امپراتوری آلمان در ۱۸۷۱ انجامید. در بین سال‌های ۱۸۸۱ تا ۱۸۸۹، صدراعظم اتو فون بیسمارک قوانینی وضع کرد که بر طبق آن شرایط کاری بهبود می‌یافت و به افراد بیمه اجتماعی تعلق می‌گرفت. او اولین دولت رفاه در دنیا را پایه‌گذاری کرد. آلمان در زمان او اولین کشوری بود که برنامه‌های تأمین اجتماعی را از قبیل بهداشت و درمان، تحصیلات اجباری، بیمه درمانی، بیمه تصادفات، بیمه معلولیت و سیستم بازنشستگی را به اجرا درآورد. نظام آموزشی آلمان هنگامی به بار نشست که کمی پس از آن آلمان با ۹۹٪ بالاترین نرخ باسوادی را در دنیا داشت و به افزایش تعداد مهندسین، پزشکان، شیمی‌دان‌ها، مدیران موفق و کشاورزان ماهر انجامید.[۲۰]
آلمان در سال ۱۹۰۰ از آمریکا و انگلستان در تولید فولاد پیشی گرفت. توسعه اقتصادی آلمان همچنین با افزایش جمعیت بی‌سابقه از ۳۵ میلیون نفر در سال ۱۸۵۰ به ۶۷ میلیون نفر در سال ۱۹۱۳ مصادف شده بود. در فاصله سال‌های ۱۸۹۵ تا ۱۹۰۷ تعداد افراد شاغل در صنعت ماشین‌سازی از نیم میلیون نفر به بیش از یک میلیون نفر رسیده بود. در سال ۱۹۱۰ فقط ۴۰٪ مردم در روستاها زندگی می‌کردند که کاهشی ۶۷ درصدی نسبت به آغاز امپراتوری در چهل سال قبل از آن نشان می‌داد. در سال ۱۹۱۳ حدود ۶۰٪ تولید ناخالص ملی در بخش صنعت قرار داشت.[۲۱] صنعت شیمیایی آلمان در آن زمان در دنیا بی‌همتا بود و در سال ۱۹۱۴ این کشور نیمی از تجهیزات الکتریکی دنیا را تولید می‌کرد.
جمهوری وایمار و رایش سوم
ویرایشجنگ جهانی اول در سال‌های ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۸ تأثیر مخربی بر اقتصاد آلمان گذاشت. جان مینارد کینز، اقتصاددان بریتانیایی معتقد است که معاهدهٔ ورسای که به جنگ جهانی اول خاتمه داد یکی از عوامل فروپاشی اقتصاد آلمان و جهان بعد از جنگ بود. او در کتابش با نام تبعات اقتصادی صلح خاطرنشان کرد که[۲۲] این معاهده در واقع یک پیمان صلح کارتاژی بود، یعنی این عهدنامه به جای اینکه شرایط پایه‌گذاری اصولی عادلانه برای صلح پایدار بر طبق اصول چهارده‌گانه ویلسون (که آلمان آن را در زمان آتش‌بس پذیرفته بود) را فراهم کند، یک تلاش تلافی‌جویانه از طرف فرانسه برای نابود کردن آلمان بود. کینز استدلال می‌کرد که مجموع غرامتی که آلمان باید به فاتحان جنگ پرداخت می‌کرد، بسیار بیشتر از چیزی بود که توان پرداختش را داشت و این موضوع به بی‌ثباتی شدید در اقتصاد این کشور دامن می‌زد.
در حقیقت مجموع غرامت‌های جنگی که آلمان متعهد به پرداختش شده بود بیش از چیزی بود که هر کس تصورش را می‌کرد. ارزش این غرامت‌ها به ۲۰ میلیارد مارک طلای آلمان می‌رسید که معادل ۵ میلیارد دلار آمریکا یا ۱ میلیارد پوند انگلستان بود. پرداخت‌های غرامت آلمان به متفقین در سال ۱۹۳۱ پایان یافت.[۲۳] جنگ و معاهده ورسای با تورم لجام گسیخته در اقتصاد آلمان همراه شده بود که خرابی شدیدی در ثبات اقتصادی این کشور به بار آورد. ارزش دلار در آلمان از ۸٫۱ مارک در سال ۱۹۱۸ به ۴٫۲ تریلیون مارک در نوامبر ۱۹۲۳ رسید. در سال‌های ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۹ با پشتیبانی وام‌های گرفته شده از بانک‌های نیویورک و اصلاحات اقتصادی، ثبات بر اقتصاد آلمان حاکم شد.
در سال ۱۹۳۳ هنگامی که نازی‌ها در آلمان به قدرت رسیدند همچنان درصد بیکاری در آلمان بالا بود.[۲۴] اما کمی بعد با برنامه‌های اجتماعی گسترده‌ای که توسط نازی‌ها انجام شد، همانند پروژه‌های رایشزبان (قطار)، رایشزپست (پست) و رایشزاتوبان (اتوبان)، تا حد زیادی از میزان بیکاری کاسته شد.[۲۵] در سال ۱۹۳۵ آلمان با زیر پا گذاشتن معاهده ورسای، نوسازی تسلیحاتی را در برنامه‌های اقتصادی خود گنجاند.[۲۴]
| (میلیون نفر) | بیکارها | شاغلان |
|---|---|---|
| اوت ۱۹۳۲ | ۵٫۲ | ۱۲٫۸ |
| اوت ۱۹۳۳ | ۴٫۱ | ۱۴٫۱ |
| اوت ۱۹۳۴ | ۲٫۴ | ۱۵٫۹ |
| اوت ۱۹۳۵ | ۱٫۷ | ۱۷٫۱ |
سیاست‌های مالی انبساطی پس از بحران مالی ۱۹۳۱ (به دلیل آنکه آلمان از استاندارد طلا پیروی نمی‌کرد) توسط یالمار شاخت[۲۴] وزیر اقتصاد آلمان توصیه شد و وی در سال ۱۹۳۳ رئیس بانک مرکزی آلمان شد. یالمار شاخت به دلیل عدم همکاری با نازی‌ها در سال ۱۹۳۸ از خدمت منفصل شد و هرمان گورینگ جای او را گرفت. خودکفایی هدف اصلی سیاست‌های تجاری رایش سوم بود. با وجود این آلمان در تأمین مواد اولیه خود در مضیقه بود و مجبور بود که روابط تجاری خود را با سایر کشورها همچنان حفظ کند، اما در تجارت خارجی خود سیاست‌های اقتصادی همچون قراردادهای دوجانبه، کنترل ارزهای خارجی، یارانه برای کالاهای صادراتی و تعرفه‌های وارداتی را اعمال کرد. این برنامه‌ها که از ۱۹ سپتامبر ۱۹۳۴ اعمال شدند،[۲۷] برنامهٔ نو (Neuer Plan) نام گرفتند. برنامهٔ نو بر تجارت با کشورهای توسعه نیافته تأکید می‌کرد.[۲۸] در این برنامه، کشورهای اروپای جنوبی به اروپای غربی و شمالی و آمریکای شمالی ارجحیت داشتند.[۲۹] در نهایت آلمان نازی روابط گسترده‌ای با غول‌های تجاری دنیا برقرار کرد[۳۰] و در سال ۱۹۳۳ به منظور تشکیل سرویس ملی کار، اتحادیه‌های کارگری را منحل ساخت. تشکیل جبهه کار آلمان برای تعیین ساعات کار، زیبایی کار (SDA) برای بهبود شرایط کاری و قدرت از طریق شادی (KDF) برای مهیا کردن باشگاه‌های ورزشی برای کارگران از دیگر اقدامات نازی‌ها در آن دوره بود.[۳۱] جنگ جهانی دوم پایانی بود بر شکوفایی اقتصادی آلمان در این دوره.
آلمان غربی
ویرایش
پس از خاتمهٔ جنگ جهانی دوم، جایگزین کردن مارک امپراتوری با مارک آلمان، نقطه شروع دوره شکوفایی اقتصاد آلمان تحت صدارت عظمای کنراد آدناور و وزیر اقتصادش لودویگ ارهارد بود که آلمان را از یک کشور مخروبه به یکی از بزرگترین اقتصادهای اروپا تبدیل کردند.
برخلاف تصور همگان، طرح مارشال که برای احیای اقتصاد آلمان غربی برنامه‌ریزی شده بود،[۳۲] عامل اصلی معجزه اقتصادی آلمان پس از جنگ نیست.[۳۳][۳۴] تمام کمک‌هایی که طرح مارشال به صورت وام به آلمان اهدا می‌کرد (در کل ۱٫۶۵ میلیارد دلار) بسیار کمتر از میزانی بود که آلمان می‌بایست به‌عنوان غرامت جنگی و همچنین هزینه‌های جاری اشغال به متفقین پرداخت می‌کرد که حدود ۲٫۴ میلیارد دلار در سال بود.[۳۳]
در سال ۱۹۵۳ تصمیم گرفته شد که آلمان ۱٫۱ میلیارد دلار از کمک‌هایی که دریافت کرده را بازپرداخت کند. آخرین قسط بازپرداخت برای ژوئن ۱۹۷۱ برنامه‌ریزی شد. بدیهی‌ست که احیای اقتصاد آلمان در این دوره نمی‌توانست بدون ایجاد یک جهش اولیه اقتصادی به همراه تحول و نوسازی زیرساخت‌های اقتصادی که در برنامه بازسازی اقتصادی پیش‌بینی شده بود انجام پذیرد. در کنار این عوامل، کار زیاد و ساعات کار طولانی و فشرده در دهه‌های ۵۰، ۶۰ و اوایل دههٔ ۷۰ میلادی و همچنین ورود هزاران کارگر میهمان، زمینه اساسی را برای تغییر وضع اقتصادی آلمان فراهم آوردند.
آلمان شرقی
ویرایشدر اوایل دههٔ ۵۰، اتحاد جماهیر شوروی از آلمان شرقی غرامت‌هایی را به شکل محصولات کشاورزی و صنعتی مطالبه کرد و خواهان پرداخت غرامت‌های سنگین‌تر از سوی آلمان شد.[۳۵] در این دوره مناطق سیلسیای سفلی که سرشار از معادن زغال‌سنگ بود و همچنین اشتتین به‌عنوان غرامت‌های جنگی به لهستان واگذار شدند.
در سال ۱۹۸۸ حجم صادرات آلمان غربی به ۳۲۳ میلیارد دلار می‌رسید، در حالی که در همان سال آلمان شرقی ۳۰٫۷ میلیارد دلار کالا صادر کرده بود که ۶۵٪ آن به کشورهای کمونیستی صادر می‌شد.[۳۶] میزان بیکاری آلمان شرقی صفر درصد بود.[۳۶] و در سال ۱۹۷۶ رشد متوسط تولید ناخالص داخلی این کشور ۵٫۹٪ بود.[۳۷]
آلمان فدرال
ویرایش
اقتصاد آلمان در شروع قرن بیست و یکم وارد مرحله رکود شد و آلمان بدترین رشد اقتصادی خود را در سال‌های ۲۰۰۲ (۱٫۴٪)، ۲۰۰۳ (۱٫۰٪) و ۲۰۰۵ (۱٫۴٪) ثبت کرد.[۳۸] بیکاری نیز شدیداً بالا رفته بود.[۳۹] هم‌زمان با این رکود، افزایش نسبی سن مردم آلمان نیز فشار مضاعفی بر سیستم تأمین اجتماعی آلمان وارد کرد. این عوامل سبب شد که دولت به یک سری برنامه‌های اصلاحی با نام Agenda2010 در اقتصاد دست بزند که اصلاح بازار کار یکی از آنان بود و با نام هارتس ۱ تا ۵ شناخته می‌شد.[۳۹]
در سال‌های انتهایی دههٔ اول قرن ۲۱ام اقتصاد جهانی وارد مرحله شکوفایی شد و باعث شد که آلمان به‌عنوان یکی از کشورهای صادرکنندهٔ برتر در سطح جهانی از این رشد سود ببرد. برخی از تحلیل‌گران اصلاحات هارتس را با افزایش رشد اقتصادی و کاهش بیکاری شد مرتبط می‌دانند، اما دسته‌ای دیگر معتقدند که این اصلاحات به کاهش شدید استانداردهای زندگی منجر شد و تأثیراتش بر رشد اقتصادی موقتی و زودگذر بود.[۳۹]
تولید ناخالص داخلی اسمی آلمان در سه‌ماههٔ دوم و سوم سال ۲۰۰۸ تحت تأثیر بحران اقتصادی اروپا و جهان وارد رکود شد.[۴۰] تولید صنعتی در ماه‌های اوت و سپتامبر این سال تا ۳٫۶٪ سقوط کرد.[۴۱][۴۲] در ژانویه ۲۰۰۹ دولت آنگلا مرکل یک طرح محرک اقتصادی ۵۰ میلیارد یورویی را برای جلوگیری از گسترش تبعات رکود در بخش‌های مختلف اقتصادی (و جلوگیری از بیکاری که متعاقب آن پیش می‌آمد) تصویب کرد.[۴۳] اقتصاد آلمان در سه‌ماههٔ دوم و سوم سال ۲۰۰۹ از رکود خارج شد که دلیل آن افزایش سفارش‌های واردات و صادرات - در درجه اول خارج از منطقه یورو - و ثبات در میزان تقاضا در بازار بود.[۳۹]
آلمان عضو مؤسس اتحادیه اروپا، گروه هشت و گروه بیست است که در بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸ بزرگترین صادرکننده در دنیا به‌شمار می‌آمد. در سال ۲۰۱۱ آلمان سومین صادرکننده بزرگ[۴۴] و هم‌زمان سومین واردکنندهٔ بزرگ دنیا[۴۵] بود. بیشترین صادرات آلمان در حوزه‌های مهندسی از قبیل ماشین‌سازی، خودرو، محصولات شیمیایی و فلزات است.[۴۶] این کشور همچنین از جمله کشورهای پیشرو در ساخت توربین‌های بادی و نیروگاه‌های خورشیدی به‌شمار می‌رود[۴۷] و شهرهای آن هر ساله شاهد برگزاری نمایشگاه‌ها و کنگره‌های تخصصی هستند.[۴۸] سال ۲۰۱۱ برای اقتصاد آلمان یک سال رکوردشکن به حساب می‌آید. شرکت‌های آلمانی در این سال بیش از ۱ تریلیون یورو کالا به خارج صادر کردند که بیشترین میزان در تاریخ این کشور به‌شمار می‌رود. رکورد دیگر، اشتغال ۴۱٫۶ میلیون نفر در این کشور در سال ۲۰۱۱ است.[۴۹] در سال ۲۰۱۲ نیز اقتصاد آلمان نسبت به سایر کشورهای اروپایی رشد خوبی را تجربه کرد.[۵۰]
داده‌های آماری
ویرایش
در سال ۲۰۱۵ نرخ بیکاری آلمان ۴٫۸٪ بود.[۵۲] نرخ شاخص مصرف‌کننده نیز ۰٫۶٪ در سال ۲۰۱۴ محاسبه شد. جدول زیر نرخ رشد میانگین غیر فصلی تولید ناخالص ملی آلمان را از سال ۱۹۹۲ تا ۲۰۱۴ نشان می‌دهد.[۵۳]
| سال | GDP میلیارد یورو |
تغییر |
|---|---|---|
| ۱۹۹۲ | ۱۶۴۸٫۴۰ | ۱٫۹٪+ |
| ۱۹۹۳ | ۱۶۹۶٫۹۰ | ۱٫۰٪+ |
| ۱۹۹۴ | ۱۷۸۲٫۲۰ | ۲٫۵٪+ |
| ۱۹۹۵ | ۱۸۴۸٫۵۰ | ۱٫۷٪+ |
| ۱۹۹۶ | ۱۸۷۵٫۰۰ | ۰٫۸٪+ |
| ۱۹۹۷ | ۱۹۱۲٫۶۰ | ۱٫۷٪+ |
| ۱۹۹۸ | ۱۹۵۹٫۷۰ | ۱٫۹٪+ |
| ۱۹۹۹ | ۲۰۰۰٫۲۰ | ۱٫۹٪+ |
| ۲۰۰۰ | ۲۰۴۷٫۵۰ | ۳٫۱٪+ |
| ۲۰۰۱ | ۲۱۰۱٫۹۰ | ۱٫۵٪+ |
| ۲۰۰۲ | ۲۱۳۲٫۲۰ | ۰٫۰٪+ |
| ۲۰۰۳ | ۲۱۴۷٫۵۰ | ۰٫۴٪- |
| ۲۰۰۴ | ۲۱۹۵٫۷۰ | ۱٫۲٪+ |
| ۲۰۰۵ | ۲۲۲۴٫۴۰ | ۰٫۷٪+ |
| ۲۰۰۶ | ۲۳۱۳٫۹۰ | ۳٫۷٪+ |
| ۲۰۰۷ | ۲۴۲۸٫۵۰ | ۳٫۳٪+ |
| ۲۰۰۸ | ۲۴۷۳٫۸۰ | ۱٫۱٪+ |
| ۲۰۰۹ | ۲۳۷۵٫۵۰ | ۵٫۱٪- |
| ۲۰۱۰ | ۲۴۹۶٫۲۰ | ۴٫۲٪+ |
| ۲۰۱۱ | ۲۵۹۲٫۶۰ | ۳٫۰٪+ |
| ۲۰۱۲ | ۲۶۴۵٫۰۰ | ۰٫۷٪+ |
| ۲۰۱۳ | ۲۸۰۹٫۴۸ | ۰٫۴٪+ |
| ۲۰۱۴ | ۲۹۱۵٫۶۵ |
شرکت‌ها
ویرایشاز ۵۰۰ شرکت بزرگ دنیا که بر اساس میزان درآمد در لیست فورچون گلوبال ۵۰۰ قرار گرفته‌اند، ۳۷ شرکت متعلق به آلمان هستند. سهام ۳۰ شرکت آلمانی نیز در فهرست دکس، بازار سهام آلمان قرار دارند. مشهورترین برندهای آلمانی عبارتند از مرسدس بنز، بی‌ام‌و، اس.آ. پ، زیمنس، آدیداس، فولکس‌واگن، آئودی، آلیانتس، پورشه، بایر، ب.آ.اس. اف، بوش و نیوآ.[۵۴]
در بین سال‌های ۱۹۹۱ تا ۲۰۱۰، ۴۰٬۳۰۱ ادغام در شرکت‌های آلمان به ارزش ۲٬۴۲۲ میلیارد یورو به ثبت رسید.[۵۵] بزرگترین نقل و انتقالات،[۵۶] خریداری شرکت مانسمان توسط وودافون به ارزش ۲۰۴٫۸ میلیارد یورو و ادغام شرکت دایملر-بنز و کرایسلر و تشکیل شرکت‌های دایملرکرایسلر به ارزش ۳۶٫۲ میلیارد یورو بود.
این لیست بزرگترین شرکت‌های آلمانی را از لحاظ درآمد نشان می‌دهد.
| رتبه[۵۷] | نام | دفتر مرکزی | درآمد (میلیون یورو) |
سود (میلیون یورو) |
تعداد کارمندان (در دنیا) |
|---|---|---|---|---|---|
| ۱ | فولکس‌واگن | وولفسبورگ | ۱۵۹٬۰۰۰ | ۱۵٬۸۰۰ | ۵۰۲٬۰۰۰ |
| ۲ | ا. آن | دوسلدورف | ۱۱۳٬۰۰۰ | ۱٬۹۰۰- | ۷۹٬۰۰۰ |
| ۳ | دایملر آ گ | اشتوتگارت | ۱۰۷٬۰۰۰ | ۶٬۰۰۰ | ۲۷۱٬۰۰۰ |
| ۴ | زیمنس | برلین، مونیخ | ۷۴٬۰۰۰ | ۶٬۳۰۰ | ۳۶۰٬۰۰۰ |
| ۵ | BASF SE | لودویگسهافن | ۷۳٬۰۰۰ | ۶٬۶۰۰ | ۱۱۱٬۰۰۰ |
| ۶ | بی‌ام‌و | مونیخ | ۶۹٬۰۰۰ | ۴٬۹۰۰ | ۱۰۰٬۰۰۰ |
| ۷ | مترو آگ | دوسلدورف | ۶۷٬۰۰۰ | ۷۴۰ | ۲۸۸٬۰۰۰ |
| ۸ | لیدل | نکازاولم | ۶۳٬۰۰۰ | نامشخص | ۳۱۵٬۰۰۰ |
| ۹ | دویچه تلکوم | بن | ۵۹٬۰۰۰ | ۶۷۰ | ۲۳۵٬۰۰۰ |
| ۱۰ | دویچه پست | بن | ۵۳٬۰۰۰ | ۱٬۳۰۰ | ۴۷۱٬۰۰۰ |
| — | آلیانتس | مونیخ | ۱۰۴٬۰۰۰ | ۲٬۸۰۰ | ۱۴۱٬۰۰۰ |
| — | دویچه بانک | فرانکفورت | ۲٬۱۶۰٬۰۰۰ | ۴٬۳۰۰ | ۱۰۱٬۰۰۰ |
منطقه اقتصادی
ویرایشآلمان کشوری‌ست که یک مرکز اقتصادی واحد ندارد و بخش‌های مختلف اقتصادی در نقاط مختلف آن متمرکز شده‌اند. بازار سهام آلمان در شهر فرانکفورت مستقر است، در حالی که برلتسمان که بزرگترین شرکت چندرسانه‌ای آلمان است در گوترزلوه قرار دارد. وولفسبورگ، اشتوتگارت و مونیخ مراکز صنعت اتومبیل‌سازی آلمان هستند.[۵۸] آلمان حامی سیاست همگرایی بیشتر کشورهای اروپایی در زمینه‌های سیاسی و اقتصادی است. سیاست‌های اقتصادی این کشور عمدتاً از طریق موافقت‌نامه‌های بین کشورهای اتحادیه اروپا و قوانین بازار اروپایی تعیین می‌شوند. آلمان در روز ۱ ژانویه ۱۹۹۹ یورو، واحد پول مشترک اتحادیه اروپا را معرفی کرد. سیاست‌های پولی آلمان توسط بانک مرکزی اروپا که در فرانکفورت مستقر است وضع می‌شوند.
اقتصاد ایالت‌های جنوبی آلمان همانند هسن، بادن-وورتمبرگ و بایرن از ایالت‌های شمالی قوی‌تر است. منطقه رور که در غرب آلمان بین شهرهای بن و دورتموند قرار دارد قدیمی‌ترین و همچنین قوی‌ترین اقتصاد را در بین مناطق آلمان دارد. اقتصاد این منطقه بر منابع طبیعی و صنایع سنگین متمرکز است. ۲۷ شرکت از ۱۰۰ شرکت بزرگ آلمان در این منطقه قرار دارند. با وجود این در سال اخیر شاهد بیکاری فراینده‌ای بوده که در سال ۲۰۱۰ به ۸٫۷٪ رسید.[۵۸]
اقتصاد ایالت‌های بایرن و بادن-وورتمبرگ (که با بیکاری به ترتیب ۴٫۵٪ و ۴٫۹٪ کمترین میزان بیکاری را در آلمان دارا هستند) بر تولید محصولات باارزش متکی‌ست. مهم‌ترین بخش‌های اقتصادی این منطقه اتومبیل‌سازی، الکترونیک، صنایع هوا و فضا و داروسازی هستند. بزرگترین صنایع خودروسازی و ماشین‌آلات آلمان در بادن-وورتمبرگ مستقر هستند که از این میان می‌توان از کارخانه‌های مرسدس بنز، پورشه و بوش نام برد.[۵۸]
با اتحاد دو آلمان در سال ۱۹۹۰، دولت این کشور مراحل تطبیق سیستم‌های اقتصادی دو کشور سابق را آغاز کرد. برنامه‌های اقتصادی دولت، توسعه تدریجی شرق آلمان را برای رسیدن به استاندارهای مناطق غربی تضمین می‌کرد اما همچنان تاکنون سطح رفاه و درآمد سالانه در مناطق غربی به‌طور قابل توجهی از شرق آلمان بالاتر بوده‌است.[۵۹] مدرنیته کرده و یکسان‌سازی آلمان شرقی با غرب یک فرایند طولانی مدت است که پیش‌بینی شده تا سال ۲۰۱۹ ادامه پیدا کند. در این مدت حجم انتقال منابع مالی تا ۸۰ میلیارد دلار در سال برآورد می‌شود. میزان بیکاری در این مناطق تا سال ۲۰۱۲ به‌طور پیوسته کاهش یافته و در این سال به کمترین میزان خود در ۲۰ سال قبل از آن رسید.
آلمان در ژوئیه ۲۰۱۴ قانون تعیین حداقل حقوق ۸٫۵ یورو در ساعت را به تصویب رساند که از ابتدای ژانویه ۲۰۱۵ به مرحله اجرا درآمد.[۶۰]
ایالت‌های آلمان
ویرایش| ایالت‌ها | رتبه | GDP (یورو) | GDP (دلار آمریکا) | درصد از کل GDP |
|---|---|---|---|---|
 آلمان
|
۲٬۷۳۷٫۶۰۰ | ۳٬۶۳۵٫۷۰۷ | ۱۰۰ | |
 نوردراین-وستفالن
|
۱ | ۵۹۹٫۷۵۰ | ۷۹۶٫۵۲۸ | ۲۱٫۹۱ |
 بایرن
|
۲ | ۴۸۷٫۹۹۰ | ۶۴۸٫۱۰۰ | ۱۷٫۸۳ |
 بادن-وورتمبرگ
|
۳ | ۴۰۷٫۲۴۰ | ۵۴۰٫۸۵۵ | ۱۴٫۸۸ |
 نیدرزاکسن
|
۴ | ۲۳۸٫۹۸۰ | ۳۱۷٫۳۸۹ | ۸٫۷۳ |
 هسن
|
۵ | ۲۳۵٫۶۸۰ | ۳۱۳٫۰۰۷ | ۸٫۶۱ |
 راینلاند فالتس
|
۶ | ۱۲۱٫۵۸۰ | ۱۶۱٫۴۷۰ | ۴٫۴۴ |
 برلین
|
۷ | ۱۰۹٫۱۹۰ | ۱۴۵٫۰۱۵ | ۳٫۹۹ |
 زاکسن
|
۸ | ۹۹٫۸۹۰ | ۱۳۲٫۶۶۴ | ۳٫۶۵ |
 هامبورگ
|
۹ | ۹۷٫۷۳۰ | ۱۲۹٫۷۹۵ | ۳٫۵۷ |
 شلسویگ-هولشتاین
|
۱۰ | ۷۸٫۷۰۰ | ۱۰۴٫۵۲۱ | ۲٫۸۷ |
 براندنبورگ
|
۱۱ | ۵۹٫۱۳۰ | ۷۸٫۵۳۱ | ۲٫۱۶ |
 تورینگن
|
۱۲ | ۵۱٫۰۳۰ | ۶۷٫۷۷۳ | ۱٫۸۶ |
 زاکسن-آنهالت
|
۱۳ | ۵۳٫۰۰۰ | ۷۰٫۳۸۹ | ۱٫۹۴ |
 مکلنبورگ-فورپومرن
|
۱۴ | ۳۷٫۰۶۰ | ۴۹٫۲۱۹ | ۱٫۳۵ |
 زارلاند
|
۱۵ | ۳۲٫۰۶۰ | ۴۲٫۵۷۹ | ۱٫۱۷ |
 برمن (ایالت)
|
۱۶ | ۲۸٫۵۸۰ | ۳۷٫۹۵۷ | ۱٫۰۴ |
ثروت
ویرایشآلمان ثروتمندترین کشور اروپایی‌ست. این کشور بعد از آمریکا و چین بالاترین تعداد میلیونرهای دنیا (با ثروت بیش از ۵۰ میلیون دلار) را در دنیا داراست.[۶۱]
بنا بر آمارهای رسمی که در سال ۲۰۱۸ میلادی منتشر شد، دارایی‌ها و ثروت ۴۵ نفر از شهروندان آن کشور برابر ثروت نیمی از جمعیت ۸۲ میلیونی آن کشور است.[۶۲]
فهرست زیر اسامی ده میلیونر اول آلمان را بر اساس میزان ثروت و دارای سالیانه نشان می‌دهد که توسط نشریه فوربس در ۴ مارس ۲۰۱۴ منتشر شده‌است.
- ۲۵٫۰ میلیارد دلار کارل آلبرشت
- ۲۱٫۱ میلیارد دلار دیتر شوارتس
- ۱۹٫۳ میلیارد دلار تئو آلبرشت
- ۱۸٫۴ میلیارد دلار مایکل اوتو
- ۱۷٫۴ میلیارد دلار سوزان کلاتن
- ۱۴٫۹ میلیارد دلار اشتفان کواندت
- ۱۴٫۴ میلیارد دلار جرج اف. دبلیو. شافلر
- ۱۲٫۸ میلیارد دلار یوهانا کواندت
- ۱۰٫۴ میلیارد دلار کلاوس-مایکل کوهنه
- ۸٫۸ میلیارد دلار هاسو پلاتنر
وولفسبورگ در مرکز آلمان بیشترین میزان درآمد سرانه آلمان را با ۱۲۸٬۰۰۰ دلار در سال داراست. فهرست زیر ۱۰ شهر آلمان با بیشترین میزان درآمد سرانه را نشان می‌دهد که توسط مؤسسه مطالعات اقتصادی کلن تهیه شده‌است.
- ۱۲۸٬۰۰۰ دلار وولفسبورگ، نیدرزاکسن
- ۱۱۴٬۲۸۱ دلار فرانکفورت، هسه
- ۱۰۸٬۳۴۷ دلار شواینفورت، بایرن
- ۱۰۴٬۰۰۰ دلار اینگولشتات، بایرن
- ۹۹٬۳۸۹ دلار رگنسبورگ، بایرن
- ۹۲٬۵۲۵ دلار دوسلدورف، نوردراین-وستفالن
- ۹۲٬۴۶۴ دلار لودویگسهافن، راینلند-فالتس
- ۹۱٬۶۳۰ دلار ارلانگن، بایرن
- ۹۱٬۱۲۱ دلار اشتوتگارت، بادن-وورتمبرگ
- ۸۸٬۶۹۲ دلار اولم، بادن-وورتمبرگ
منابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ "World Economic Outlook Database, October 2018, Germany". International Monetary Fund. اکتبر 2018. Archived from the original on 28 April 2018. Retrieved 19 June 2017.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ "Germany". The World Factbook. Central Intelligence Agency (CIA). 2018. Archived from the original on 30 May 2015. Retrieved 2 July 2018.
- ↑ "Ease of Doing Business in Germany". Doingbusiness.org. Archived from the original on 17 October 2017. Retrieved 21 November 2017.
- ↑ Alfred Dupont CHANDLER， Takashi Hikino， Alfred D Chandler, Scale and Scope: The Dynamics of Industrial Capitalism 1990
- ↑ "Scale and Scope — Alfred D. Chandler, Jr. | Harvard University Press". Archived from the original on 20 November 2014. Retrieved 1 March 2016.
- ↑ "Germany hits export surplus record in 2014". The Local.
- ↑ German exports hit record high in 2014, Deutsche Welle, February 9, 2015
- ↑ Statistisches Bundesamt: Key figures: Exports
- ↑ Library of Congress – Federal Research Division (April 2015). "Country Profile: Germany" (PDF). p. 10. Retrieved 23 April 2015.
Exports are responsible for one-third of total economic output, and at the prevailing dollar–euro exchange rate, no country exports more merchandise.
- ↑ "CIA Factbook".
- ↑ انرژی باد بایگانی‌شده در ۱۰ دسامبر ۲۰۰۶ توسط Wayback Machine وزارت فدرال اقتصاد و تکنولوژی آلمان
- ↑ "انرژی‌های تجدیدپذیر ۲۷٪ نیاز برق آلمان را تأمین می‌کنند". بلومبرگ.
- ↑ "Forbes Global 2000: Germany's Largest Companies". فوربس.
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۵ اوت ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۱ مارس ۲۰۱۶.
- ↑ "Trade fairs in Germany". German National Tourist Board. Archived from the original on 2 February 2014. Retrieved 1 March 2016.
- ↑ "China Replaces U.K. in Top-Five Arms Exporters Headed by U.S." بلومبرگ.
- ↑ فهرست کشورها بر پایه نرخ بیکاری ویکی‌پدیای فارسی
- ↑ Richard Tilly, "Germany: 1815–1870" in Rondo Cameron, ed. Banking in the Early Stages of Industrialization: A Study in Comparative Economic History (Oxford University Press, 1967), pages 151-182
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ مارس ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۱ مارس ۲۰۱۶.
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ آوریل ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۱ مارس ۲۰۱۶.
- ↑ [۱]
- ↑ Antony. Lentin, "Germany: a New Carthage?," History Today (Jan. 2012) 62#1 pp 20-27
- ↑ Sally. Marks, "The Myths of Reparations," Central European History (1978) 11#3 pp 231-55 in JSTOR
- ↑ ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ ۲۴٫۲ "http://econ161.berkeley.edu/TCEH/Slouch_Purge15.html". berkeley.edu. Archived from the original on 11 May 2008. Retrieved 1 March 2016.
{{cite web}}: External link in|title= - ↑ Geschichte der Inflationen: vom Altertum bis zur Gegenwart (Nachdr. ed.). München: Battenberg. 1982. pp. 279–298. ISBN 3-87045-211-0.
- ↑ Lee, Stephen (1996). Weimar and Nazi Germany. Oxford: Heinemann. pp. 63. ISBN 0-435-30920-X.
- ↑ Hans-Joachim Braun, "The German Economy in the Twentieth Century", Routledge, 1990, p. 101
- ↑ Lee, Stephen (1996). Weimar and Nazi Germany. Oxford: Heinemann. pp. 60. ISBN 0-435-30920-X. Retrieved 19 August 2014.
- ↑ Hans-Joachim Braun, "The German Economy in the Twentieth Century", Routledge, 1990, p. 102
- ↑ Arthur Schweitzer, "Big Business in the Third Reich", Bloomington, Indiana University Press, 1964, p. 288
- ↑ Weimar and Nazi Germany (Foundation ed.). Oxford: Heinemann. 1996. pp. 49. ISBN 0-435-30860-2.
- ↑ "Pas de Pagaille!" بایگانی‌شده در ۲۰۰۸-۱۰-۱۲ توسط Wayback Machine, 28 July 1947
- ↑ ۳۳٫۰ ۳۳٫۱ German Economic "Miracle" by David R. Henderson بایگانی‌شده در ۳۰ آوریل ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine
- ↑ «"Marshall Plan 1947–1997 A German View" by Susan Stern». بایگانی‌شده از اصلی در ۹ ژوئیه ۲۰۰۶. دریافت‌شده در ۱ مارس ۲۰۱۶.
- ↑ Norman M. Naimark. The Russians in Germany: A History of the Soviet Zone of Occupation, 1945–1949. Harvard University Press, 1995. ISBN 0-674-78405-7 pp. 167-9
- ↑ ۳۶٫۰ ۳۶٫۱ "Germany starts recovery from €2,000bn union". London: Times Online. Archived from the original on 29 May 2010. Retrieved 12 October 2009.
- ↑ "Business America. (27 February 1989). German Democratic Republic: long history of sustained economic growth continues; 1989 may be an advantageous year to consider this market - Business Outlook Abroad: Current Reports from the Foreign Service". Business America. 1989. Archived from the original on 9 November 2007. Retrieved 1 March 2016.
- ↑ Bruttoinlandsprodukt (Vierteljahres- und Jahresangaben) Statistisches Bundesamt.
- ↑ ۳۹٫۰ ۳۹٫۱ ۳۹٫۲ ۳۹٫۳ "CIA Factbook: Germany". Cia.gov. Archived from the original on 11 February 2016. Retrieved 1 March 2016.
- ↑ "Germany officially in recession as OECD expects US to lead recovery". London: The Guardian.
- ↑ Thesing, Gabi. "bloomberg.com, German Economy Enters Worst Recession in 12 Years". Bloomberg.com.
- ↑ German economy falls into recession, New York times, 2008-11-13
- ↑ "Germany agrees on 50-billion-euro stimulus plan". France 24. Archived from the original on 13 May 2011. Retrieved 1 March 2016.
- ↑ "Country Comparison :: Exports". The World Factbook. Central Intelligence Agency. ISSN 1553-8133.
- ↑ "Country Comparison :: Imports". The World Factbook. Central Intelligence Agency. ISSN 1553-8133. Archived from the original on 4 اكتبر 2008. Retrieved 9 August 2012.
{{cite web}}: Check date values in:|archive-date=(help) - ↑ CIA. "CIA Factbook". Archived from the original on 11 February 2016. Retrieved 2 August 2009.
- ↑ "Wind Power". Federal Ministry of Economics and Technology.
{{cite web}}:|archive-url=requires|archive-date=(help) - ↑ UFI, the Global Association of the Exhibition Industry (2008). "Euro Fair Statistics 2008" (PDF). AUMA Ausstellungs- und Messe-Ausschuss der Deutschen Wirtschaft e.V. p. 12. Archived from the original (PDF) on 18 July 2011. Retrieved 1 March 2016.
- ↑ "Defying the Euro Crisis". Spiegel Online.
- ↑ Brain Drain Feared as German Jobs Lure Southern Europeans 28 April 2012
- ↑ "Gross domestic product" (به آلمانی). OECD. p. 4. Archived from the original (PDF) on 3 February 2008. Retrieved 1 March 2016.
- ↑ RTT staff writer. "German January Unemployment Rate At Record Low" (PDF). p. 78.
- ↑ "Wichtige Zusammenhänge im Überblick 2012" (PDF). Destatis.
- ↑ "The 100 Top Brands 2010". Interbrand. Archived from the original on 12 February 2011. Retrieved 2 March 2016.
- ↑ "Statistics on Mergers & Acquisitions (M&A) - M&A Courses | Company Valuation Courses | Mergers & Acquisitions Courses". Imaa-institute.org.
- ↑ "Statistics on Mergers & Acquisitions (M&A) - M&A Courses | Company Valuation Courses | Mergers & Acquisitions Courses". Imaa-institute.org.
- ↑ "Global 500: Countries – Germany". فوربس.
- ↑ ۵۸٫۰ ۵۸٫۱ ۵۸٫۲ Gürtler, Detlef: Wirtschaftsatlas Deutschland. Rowohlt Berlin, 2010
- ↑ Berg, S. , Winter, S. , Wassermann, A. The Price of a Failed Reunification Spiegel Online International
- ↑ "Germany may become 22nd EU state with federal minimum wage". Germany News.Net. Archived from the original on 14 July 2014. Retrieved 6 March 2016.
{{cite news}}: Italic or bold markup not allowed in:|publisher=(help) - ↑ Countries with most millionaires: INDIA ranks 11
- ↑ ثروت ۴۵ نفر در آلمان برابر ثروت نیمی از جمعیت این کشور است، دویچه وله فارسی
