نمایش مبدأ برای امارات متحده عربی

{{pp-semi-indef|small=yes}}
{{Infobox country
| conventional_long_name = امارات متحدهٔ عربی
| common_name            = UAE
| native_name            = {{نام بومی|ar|الإمارات العربیة المتحدة}}
| image_flag             = Flag of the United Arab Emirates.svg
| flag_type              = [[پرچم امارات متحده عربی|پرچم]]
| image_coat             = Emblem of the United Arab Emirates.svg
| symbol_type            = [[Emblem of the United Arab Emirates|نشان رسمی]]
| national_anthem        = {{Lang|ar|عیشی بلادی}}{{سخ}} «''[[سرود ملی امارات متحده عربی|{{Transl|ar|زنده باد کشورم}}]]''»{{وسط| }}
| image_map              = United Arab Emirates (orthographic projection).svg
| map_caption            = {{Map caption|location_color=سبز |region= [[شبه‌جزیره عربستان]] |region_color= none}}
| image_map2             =
| capital                = [[ابوظبی]]
| coordinates            = {{Coord|24|28|N|54|22|E|type:city}}
| largest_city           = <!-- Don't change to Abu Dhabi without a citation -->[[دبی]]{{سخ}}{{Coord|25|15|N|55|18|E|display=inline}}
| official_languages     = [[زبان عربی|عربی]]<ref>{{cite web |title=Fact sheet |url=https://u.ae/en/about-the-uae/fact-sheet |website=United Arab Emirates |publisher=U.ae |access-date=31 August 2020}}</ref>
| recognised_languages   = [[زبان انگلیسی|انگلیسی]]<ref>{{cite web|url=https://www.stalawfirm.com/en/news/view/english-translation-abu-dhabi-courts.html |title=A mandatory requirement for an English translation under Abu Dhabi Courts |publisher=STA Law Firm |date= |access-date=2022-02-26}}</ref>
<ref>{{cite
 web|url=https://www.stalawfirm.com/en/news/view/english-translation-abu-dhabi-courts.html |title=A mandatory requirement for an English translation under Abu Dhabi Courts |publisher=STA Law Firm |date= |access-date=2022-02-26}}</ref>
| ethnic_groups          = {{فهرست ناگلوله‌ای
| ۳۵٫۰٪ [[هندی‌ها در امارات متحده عربی|هند]]
| ۱۵٫۰٪ [[اهالی امارات|اماراتی]]
| ۱۰٫۷٪ [[بنگلادشی‌ها در خاورمیانه|بنگلادشی]]
| ۹٫۷٪ [[پاکستانی‌ها در امارات|پاکستانی]]
| ۸٫۸٪ [[Expatriates in the United Arab Emirates#Egyptians|مصری]]
| ۵٫۵٪ [[فیلیپینی‌ها در امارات|فلیپینی]]
| ۳٫۱٪ [[Indonesians in the United Arab Emirates|اندونزیایی]]
| ۲٫۰٪ [[Expatriates in the United Arab Emirates#Yemenis|یمنی]]
| ۱٫۶٪ [[Jordanians in the United Arab Emirates|اردنی]]
| ۱٫۳٪ [[Expatriates in the United Arab Emirates#Sudanese|سودانی]]
| ۹٫۷٪ [[Expatriates in the United Arab Emirates|دیگران]]
}}{{به‌روز|date=May 2022|reason=Newer data available}}
| ethnic_groups_ref      =<ref>{{Cite web|title=UAE Population and Demographics|year=2020|work=[[Dubia Online]]|url=https://www.dubai-online.com/essential/uae-population-and-demographics/}}</ref><ref>{{Cite web|title=United Arab Emirates Population Statistics 2022|author=GMI Blogger|work=Global Media Insight - Dubai Digital Interactive Agency|date=|access-date=|url=https://www.globalmediainsight.com/blog/uae-population-statistics/|archive-url=|archive-date=}}{{منبع بهتر|reason=Source is a blog|date=May 2022}}</ref>
| ethnic_groups_year     = ۲۰۲۰
| religion               = {{فهرست ناگلوله‌ای
|۷۶٫۰٪ [[Islam in the United Arab Emirates|اسلام]] ([[دین رسمی|رسمی]])
|۹٫۰٪ [[Christianity in the United Arab Emirates|مسیحیت]]
|۸٫۰٪ [[Hinduism in the United Arab Emirates|هندویی]]
|۱٫۸٪ [[Buddhism in the Middle East|بودایی]]
|۵٫۰٪ [[Freedom of religion in the United Arab Emirates|دیگر]]}}
| religion_year          = ۲۰۲۲
| demonym                = [[اهالی امارات|اماراتی]]<ref name=WorldFactbook/>
| government_type        = [[پادشاهی مشروطه]] [[نظام پارلمانی|پارلمانی]] [[پادشاهی انتخابی|انتخابی]] [[Federal monarchy|فدرال]] [[Islamic monarchy|اسلامی]]<ref>{{cite book|last=Stewart|first=Dona J.|title=The Middle East Today: Political, Geographical and Cultural Perspectives|publisher=Routledge|date=2013|location=London and New York|isbn=978-0-415-78243-2|page=155}}</ref><ref>{{cite book|last=Day|first=Alan John|title=Political Parties of The World|url=https://archive.org/details/politicalparties0004daya|publisher=Stockton|date=1996|isbn=1-56159-144-0|page=[https://archive.org/details/politicalparties0004daya/page/599 599]}}</ref><ref>{{cite web|url=https://elaws.moj.gov.ae/MainArabicTranslation.aspx?val=UAE-MOJ_LC-En/00_CONSTITUTION/UAE-LC-En_1971-07-18_00000_Dos.html&np=&lmp=undefined|title=United Arab Emirates Constitution|work= UAE Ministry of Justice|access-date=10 October 2018}}</ref>
| leader_title1          = [[رئیس امارات متحده عربی|رئیس]]
| leader_name1           = [[محمد بن زاید آل نهیان]]<ref>{{cite news |title=Sheikh Mohamed bin Zayed Al Nahyan elected as new UAE president |url=https://gulfnews.com/amp/uae/government/sheikh-mohamed-bin-zayed-al-nahyan-elected-as-new-uae-president-1.1652518419842 |access-date=14 May 2022 |work=[[گلف نیوز]] |date=14 May 2022}}</ref>
| leader_title2          = [[فهرست نخست‌وزیران امارات متحده عربی|نخست‌وزیر]]
| leader_name2           = [[محمد بن راشد آل مکتوم]]
| legislature            = {{فهرست ساده|
* [[مجلس عالی اتحاد]]
* [[مجلس ملی اتحاد]]
}}
| sovereignty_type       = [[تاریخ امارات متحده عربی|تأسیس]]
| established_event1     = [[رأس‌الخیمه]]
| established_date1      = ۱۷۰۸
| established_event2     = [[شارجه]]
| established_date2      = ۱۷۲۷
| established_event3     = [[امارت ابوظبی]]
| established_date3      = ۱۷۶۱
| established_event4     = [[ام‌القیوین]]
| established_date4      = ۱۷۶۸
| established_event5     = [[عجمان]]
| established_date5      = ۱۸۱۶
| established_event6     = [[امیرنشین دبی|دبی]]
| established_date6      = ۱۸۳۳
| established_event7     = [[فجیره]]
| established_date7      = ۱۸۷۹
| established_event8     = [[National Day (United Arab Emirates)|استقلال]] از بریتانیا و [[ساحل آشتی]]
| established_date8      = ۲ دسامبر ۱۹۷۱
| established_event9     = [[قطعنامه ۳۰۴ شورای امنیت|پذیرفته‌شده در]] [[سازمان ملل متحد]]
| established_date9      = ۹ دسامبر ۱۹۷۱
| established_event10    = پذیرش [[رأس‌الخیمه]] در امارات متحدهٔ عربی
| established_date10     = ۱۰ فوریه ۱۹۷۲
| area_km2               = ۸۳٬۶۰۰
| area_rank              = ۱۱۴مین
| area_sq_mi             = ۳۲٬۲۷۸ <!--Do not remove per [[ویکی‌پدیا:شیوه‌نامه/تاریخ‌ها و اعداد]]-->
| percent_water          = ناچیز
| population_estimate_year = ۲۰۲۰
| population_estimate    = ۹٬۲۸۲٬۴۱۰<ref name="u.ae">{{cite web|url=https://u.ae/en/about-the-uae/fact-sheet/|title=United Arab Emirates Population (2020) |website=u.ae}}</ref>
| population_census      = ۴٬۱۰۶٬۴۲۷
| population_estimate_rank = ۹۲مین
| population_census_year = ۲۰۰۵
| population_density_km2 = ۱۲۱
| population_density_sq_mi = ۲۵۶ <!--Do not remove per [[ویکی‌پدیا:شیوه‌نامه/تاریخ‌ها و اعداد]]-->
| population_density_rank = ۱۱۰مین
| GDP_PPP                = ۷۷۹٫۲۳۴ میلیارد دلار<ref name=imf2>{{cite web |url= https://www.imf.org/en/Publications/WEO/weo-database/2021/April/weo-report |title=United Arab Emirates |publisher=[[صندوق بین‌المللی پول]]}}</ref>
| GDP_PPP_year           = ۲۰۲۲
| GDP_PPP_rank           = ۳۴مین
| GDP_PPP_per_capita     = ۷۸٬۲۵۵ دلار<ref name=imf2/>
| GDP_PPP_per_capita_rank = ۷مین
| GDP_nominal            = ۵۰۱٫۳۵۴ میلیارد دلار<ref name=imf2/>
| GDP_nominal_year       = ۲۰۲۲
| GDP_nominal_rank       = ۳۲مین
| GDP_nominal_per_capita = ۵۰٬۳۴۹ دلار<ref name=imf2/>
| GDP_nominal_per_capita_rank = ۲۱مین
| Gini                   = ۲۶٫۰ <!--number only-->
| Gini_year              = ۲۰۱۸
| Gini_change            = <!--increase/decrease/steady-->
| Gini_ref               =<ref>{{cite web|title=GINI index (World Bank estimate) – United Arab Emirates|url=https://data.worldbank.org/indicator/SI.POV.GINI?locations=AE|website=data.worldbank.org |publisher=World Bank|access-date=30 March 2020}}</ref>
| Gini_rank              =
| HDI                    = ۰٫۸۹۰ <!--number only-->
| HDI_year               = ۲۰۱۹ <!-- Please use the year to which the data refers, not the publication year-->
| HDI_change             = increase <!--increase/decrease/steady-->
| HDI_ref                =<ref name="UNHDR">{{cite web|url=http://hdr.undp.org/sites/default/files/hdr2020.pdf|title=Human Development Report 2020|language=en|publisher=[[برنامه عمران ملل متحد]]|date=15 December 2020|access-date=15 December 2020}}</ref>
| HDI_rank               = ۳۱مین
| currency               = [[درهم امارات]]
| currency_code          = AED
| time_zone              = [[زمان امارات متحده عربی]]
| utc_offset             = +۰۴:۰۰
| date_format            = dd/mm/yyyy
| drives_on              = راست<!-- The steering wheel is on the left hand side of the car, but they drive on the right hand side of the road – that is driving on the right-->
| calling_code           = [[Telephone numbers in the United Arab Emirates|+۹۷۱]]
<!---
| Communication Companies = Etisalat<ref>{{cite web|url=http://www.etisalat.ae/|title=Welcome to Etisalat|publisher=Etisalat.ae}}</ref>
| Communication Companies = du<ref>{{cite web|url=http://www.du.ae/|title=Emirates Integrated Telecommunications Company|publisher=Du.ae}}</ref>
| Local calling_code = {{فهرست ناگلوله‌ای|[[ابوظبی]]: ۰۲|[[دبی]]: ۰۴|[[شارجه]] و [[شهر عجمان]] : ۰۶|[[العین]]: ۰۳|[[فجیره (شهر)|]]: ۰۹|[[ام‌القیوین]] و [[Ras al-Khaimah]]: ۰۷}}
 ---->| cctld                  = {{فهرست ناگلوله‌ای|[[.ae]] |[[.امارات|امارات.]]}}
| footnotes              =
| linking_name           =
| today                  =
|نام اصلی=امارات متحده عربی}}
'''امارات متحدهٔ عربی''' {{به عربی| الإمارات العربيّة المتّحدة}} که معمولاً '''امارات''' نامیده می‌شود، کشوری در [[غرب آسیا]] است که در شرق [[شبه‌جزیره عربستان|شبه‌جزیرهٔ عربستان]] قرار گرفته و با کشورهای [[عمان]] و [[عربستان سعودی]] مرز مشترک دارد و از طریق [[خلیج فارس]] با [[قطر]]، [[بحرین]] و [[ایران]] مرتبط است. [[ابوظبی]] پایتخت این کشور است، درحالی‌که [[دبی]]، پرجمعیت‌ترین شهر، و یک مرکز اقتصادی بین‌المللی است.
بیشترین درازای کشور امارات متحده عربی بر مبنای داده‌های جغرافیایی ۵۶۲ کیلومتر است.<ref>Geographic Information System</ref>
امارات متحدهٔ عربی یک [[پادشاهی انتخابی]] از همبستگی [[امارت‌های امارات متحده عربی|هفت امارت]] است که شامل [[امارت ابوظبی|ابوظبی]] (پایتخت)، [[عجمان]]، [[امیرنشین دبی|دبی]]، [[فجیره]]، [[رأس‌الخیمه]]، [[شارجه]]، و [[امارت ام‌القیوین|ام‌القیوین]] می‌شود.<ref>{{cite web|url=http://people.exeter.ac.uk/nsaa201/UAE%20Federal%20Boundaries.pdf|title=The Federal Boundaries of the United Arab Emirates}}</ref> هر امارت توسط یک [[امیر (عنوان)|امیر]] اداره می‌شود که این امیران [[مجلس عالی اتحاد]] را تشکیل می‌دهند؛ امیر ابوظبی همیشه [[رئیس امارات متحده عربی|رئیس امارات متحدهٔ عربی]] است، درحالی‌که امیر دوبی همواره مقام [[فهرست نخست‌وزیران امارات متحده عربی|نخست‌وزیری]] این کشور را برعهده دارد.<ref name=":12">{{cite web|title=United Arab Emirates's Constitution of 1971 with Amendments through 2004|url=https://www.constituteproject.org/constitution/United_Arab_Emirates_2004.pdf|website=ConstituteProject.org|access-date=29 October 2017}}</ref> در سال ۲۰۱۳، جمعیت این کشور ۹٫۲ میلیون نفر بود که از این تعداد ۱٫۴ میلیون نفر شهروند امارات و ۷٫۸ میلیون نفر غیر اماراتی بودند.<ref name="natur">Habboush, Mahmoud. (10 October 2013) [http://uk.reuters.com/article/uk-emirates-citizenship-feature-idUKBRE99904J20131010 Call to naturalise some expats stirs anxiety in the UAE] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20140714171325/http://uk.reuters.com/article/2013/10/10/uk-emirates-citizenship-feature-idUKBRE99904J20131010 |date=۱۴ ژوئیه ۲۰۱۴ }}. Uk.reuters.com. Retrieved 10 October 2015</ref><ref>{{cite web|url=http://www.migrationpolicy.org/article/labor-migration-united-arab-emirates-challenges-and-responses|title=Labor Migration in the United Arab Emirates: Challenges and Responses|publisher=migrationpolicy.org|access-date=12 February 2016|date=18 September 2013}}</ref><ref>{{Cite news|url=https://www.bbc.com/news/world-middle-east-14703998|title=United Arab Emirates country profile|date=28 September 2016|work=BBC News|access-date=23 October 2016}}</ref> در سال ۲۰۲۰، جمعیت امارات متحدهٔ عربی تقریباً ۹٫۹ میلیون نفر بود.<ref name="worldometers.info">{{cite web|url=http://www.worldometers.info/world-population/united-arab-emirates-population/|title=United Arab Emirates Population (2022)|website=www.worldometers.info}}</ref>

منطقه‌ای که اکنون امارات متحدهٔ عربی نامیده می‌شود از ۱۲۵٫۰۰۰ سال پیش مسکونی بوده‌است. این شهر چهارراه تجارت بسیاری از تمدن‌ها از جمله [[بین‌النهرین]]، [[ایران]] و [[هند]] بوده‌است.<ref>{{cite web|last=thedigitalphilatelist|date=2021-01-08|title=United Arab Emirates|url=https://thedigitalphilatelist.com/united-arab-emirates/|access-date=2021-07-08|website=The Digital Philatelist|language=en-AU}}</ref>

[[اسلام]] [[دین رسمی]] و [[زبان عربی|عربی]] زبان رسمی امارات است. [[میدان‌های نفتی امارات متحده عربی|ذخایر نفت]] و ذخایر گاز طبیعی امارات متحدهٔ عربی به‌ترتیب [[فهرست کشورها بر پایه ذخایر نفتی|ششمین]] و هفتمین ذخایر بزرگ جهان هستند.<ref name="EIA">{{cite web|url=https://www.eia.gov/beta/international/data/browser/#/?pa=00000000000000000000000000000000002&c=vvvvuvo&ct=0&tl_id=5-A&vs=INTL.57-1-AFG-TBPD.A&vo=0&v=H&start=2014&end=2016|title=Production of Crude Oil including Lease Condensate 2016|publisher=U.S. [[اداره اطلاعات انرژی آمریکا]]|format=CVS download|access-date=27 May 2017}}</ref><ref>U.S. Energy Information Administration, [http://www.eia.gov/cfapps/ipdbproject/IEDIndex3.cfm?tid=5&pid=57&aid=6 International Energy Statistics], accessed 17 January 2019.</ref> [[زاید بن سلطان آل نهیان]]، حاکم ابوظبی و اولین رئیس کشور، با سرمایه‌گذاری درآمدهای نفتی در امور بهداشتی، آموزشی و زیرساخت‌ها، بر توسعهٔ امارات تأثیر داشت.<ref name="bbc.co.uk">{{cite news|url=https://www.bbc.co.uk/news/world-middle-east-14703998|title=United Arab Emirates profile|work=BBC News|date=14 November 2012}}</ref> امارات متحدهٔ عربی دارای بیشترین تنوع اقتصادی در میان اعضای [[شورای همکاری خلیج فارس]] است.<ref>{{cite web|url=http://www.imf.org/external/datamapper/index.php|title=IMF Data Mapper|publisher=Imf.org|access-date=12 February 2016}}</ref> در سدهٔ بیست و یکم، وابستگی این کشور به نفت و گاز کمی کاهش یافته‌است و از نظر اقتصادی بر گردشگری و تجارت متمرکز شده‌است.

وضعیت [[حقوق بشر در امارات متحده عربی|حقوق بشر]] در امارات توسط گروه‌های حقوق بشری، مانند [[عفو بین‌الملل]]، [[خانه آزادی|خانهٔ آزادی]]، و [[دیده‌بان حقوق بشر]] به‌عنوان غیر استاندارد در نظر گرفته شده‌است و گزارش‌هایی از زندانی کردن شهروندان و شکنجهٔ آنها و خانواده‌هایشان در دست است و در مواردی آزار و اذیت دستگاه‌های امنیتی دولتی به [[ناپدید شدن قهری]] منجر شده‌است.<ref>{{cite web|title=United Arab Emirates Archives|url=https://www.amnesty.org/en/location/middle-east-and-north-africa/united-arab-emirates/report-united-arab-emirates/|website=[[عفو بین‌الملل]]|access-date=3 April 2022|language=en}}</ref><ref name="usdep"/> حقوق فردی مانند [[آزادی اجتماع|آزادی‌های اجتماعی]]، مشارکت در امور سیاسی، [[شاخص آزادی رسانه|رسانه‌ها]]، [[آزادی بیان]] و نیز [[آزادی ادیان]] به‌شدت سرکوب می‌شوند.<ref>{{cite web|title=Report on the situation of journalists in the UAE Input for the Secretary General Report on the safety of journalists and the issue of impunity|url=https://www.ohchr.org/sites/default/files/Documents/Issues/Journalists/GA72/InternationalCentreJusticeHumanRights.pdf|website=ohchr.org|publisher=[[کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد]]|access-date=12 May 2022|language=en}}</ref> امارات متحده عربی به‌عنوان یک [[قدرت متوسط]] در نظر گرفته می‌شود. این کشور یکی از اعضای [[سازمان ملل متحد]]، [[اتحادیه کشورهای عرب|اتحادیهٔ عرب]]، [[سازمان همکاری اسلامی]]، [[اوپک]]، [[جنبش عدم تعهد]]، و [[شورای همکاری خلیج فارس]] است.

== تاریخ ==
{{اصلی|تاریخ امارات متحده عربی}}آثار باستانی کشف‌شده در امارات متحدهٔ عربی، تاریخ سکونت و مهاجرت انسانی را نشان می‌دهد که در ۱۲۵٫۰۰۰ سال پیش از آفریقا به [[شارجه]] مهاجرت کرده‌است. مکان‌های تدفین که قدمت آن به [[دوران نوسنگی]] و [[عصر برنز]] برمی‌گردد، قدیمی‌ترین مکان شناخته‌شده داخلی در جبل بوهایس است. این منطقه که در نزد سومریان تحت عنوان مَگان شناخته می‌شود، در طول دورهٔ ام النار، فرهنگ تجاری پررونق عصر برنز را در خود جای داده بود که تجارت میان [[تمدن دره سند|درهٔ سند]]، [[دیلمون]] و [[بین‌النهرین]] و همچنین [[ایران]])، [[باختر (بلخ)|باختر]] و [[شام (سرزمین)|شام]] بود. پس از آن، در دورهٔ وادی سوق و عصر آهن ۳ شاهد ظهور کوچ‌نشینی و همچنین توسعهٔ مدیریت [[آب]] و سیستم‌های آبیاری بود که باعث سکونت انسان در ساحل و نواحی داخلی‌تر می‌شد. عصر اسلامی امارات متحدهٔ عربی به اخراج [[شاهنشاهی ساسانی|ساسانیان]] و پس از آن نبرد دیبا برمی‌گردد. تاریخ تجارت امارات متحدهٔ عربی منجر به ظهور جلفار، در امارت کنونی [[رأس‌الخیمه]]، به عنوان یک مرکز تجاری و دریایی منطقه‌ای در این ناحیه شد. تسلط بازرگانان اماراتی بر خلیج فارس به درگیری با قدرت‌های اروپایی از جمله [[امپراتوری پرتغال]] و [[امپراتوری بریتانیا]] منجر شد.<ref>{{cite web|last=thedigitalphilatelist|date=2021-01-08|title=United Arab Emirates|url=https://thedigitalphilatelist.com/united-arab-emirates/|access-date=2021-07-08|website=The Digital Philatelist|language=en-AU}}</ref>

پس از چندین دهه درگیری دریایی، امارت‌های ساحلی با امضای معاهدهٔ عمومی دریایی با بریتانیا در سال ۱۸۲۰ (تصویب در ۱۸۵۳ و مجدداً در سال ۱۸۹۲) به عنوان امارت‌های [[ساحل آشتی]] شناخته شدند و تحت‌الحمایه انگلیس قرار گرفتند. به این ترتیب با استقلال و تأسیس امارات متحدهٔ عربی در ۲ دسامبر ۱۹۷۱ و به دنبال خروج بریتانیا از منطقه، این معاهده پایان یافت. شش امارت در سال ۱۹۷۱ به امارات پیوستند. هفتم، رأس‌الخیمه، در ۱۰ فوریه ۱۹۷۲ به فدراسیون پیوست.<ref>{{Cite book|title=From Trucial States to United Arab Emirates|last=Heard-Bey|first=Frauke|publisher=Motivate|year=2004|isbn=978-1-86063-167-2|page=370}}</ref>

=== دوران باستان ===
[[پرونده:Map_of_Achaemenid_Imperial_Satraps.png|بندانگشتی|237x237px|[[گدروزی|مکا]] یا [[گدروزی|گدروزیا]] یکی از ساتراپی‌های [[شاهنشاهی هخامنشی]] که یونانی ها هم زمان به آن [[گدروزی|گدروزیا]] اطلاق می کردند.|راست]]
ابزارهای سنگی به دست‌آمده نشان می‌دهد که ساکنان آفریقا در حدود ۱۲۷٫۰۰۰ سال پیش زندگی می‌کردند و ابزارهای سنگی که در سواحل عربستان برای قصابی حیوانات استفاده می‌شد نشان از سکونتگاهی حتی قدیمی‌تر از ۱۳۰٫۰۰۰ سال پیش دارد.<ref>{{Cite news|url=http://www.thenational.ae/uae/uae-archaeologist-discovers-the-swiss-army-knife-from-130-000-years-ago|title=UAE archaeologist discovers the Swiss Army knife from 130,000 years ago|last=Pennington|first=Roberta|date=5 February 2014|work=The National|access-date=19 February 2017}}</ref> هیچ مدرکی دال بر تماس با جهان خارج در آن مرحله وجود ندارد، اگرچه به مرور زمان پیوندهای تجاری پر جنب‌وجوش با تمدن‌های بین‌النهرین، ایران و فرهنگ هاراپا در درهٔ سند ایجاد شد. این تماس ادامه یافت و گسترده‌تر شد، احتمالاً با انگیزهٔ تجارت [[مس]] از [[رشته‌کوه حجر|کوه‌های حجر]]، که در حدود ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد آغاز شد.<ref>{{cite web|url=http://www.adias-uae.com/|title=Abu Dhabi Islands Archaeological Survey (ADIAS)|publisher=Adias-uae.com|access-date=12 February 2016}}</ref> 
=== از تمدن مگان تا قبل از ساسانیان ===
منابع سومری از امارات و عمان به عنوان خانهٔ مردم «مَگان» یا «ماکان» صحبت می‌کنند.<ref>{{Cite book|title=The Early History of Civilisation|last=Woolley|first=Leonard|publisher=UNESCO|year=1963|page=611}}</ref>
نام «مَگان» یا «ماکان» برای اولین بار در کتیبه های [[سومر|سومری]] و [[امپراتوری اکد|آکدی]] و [[آشوری‌ها|آشوری]] برای اشاره به [[بلوچستان|منطقه بلوچستان]] امروزی آمده {{sfn|Hansman|1973|p=۵۵۵}} <ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= حمیدی|نام= سعدبن سعید|کتاب=بلوچستان از آغاز تا حمله مغولان، پژوهشی در اقلیم، مردم و تاریخ بلوچستان| ناشر= ربیدان|سال= 1399|شابک=9786227139075}}</ref>که کشور امارات و بخش های [[عمان|شمالی عمان]] نیز جزئی از آن بودند. این تمدن ها و امپراتوری های [[بین‌النهرین|بین‌النهرینی]] از روابط و تجارت با تمدن مَگان یا ماکان صحبت می کردند که بنا به گفته آنها [[مس]] و [[دیوریت]] [[بین‌النهرین]] از این منطقه تامین می شده{{sfn|Hansman|1973|p=۵۵۵}} و همچنین [[نارام سین|نارام سین]] پادشاه بزرگ آکدی لقب سامی «مَلِک» را به پادشاه مغلوب مگان داد.<ref>{{Cite journal|last=Tosi|first=Maurizio|date=1986|title=The Emerging Picture of Prehistoric Arabia|url=https://archive.org/details/sim_annual-review-of-anthropology_1986_15/page/461|journal=Annual Review of Anthropology|volume=15|pages=461–490|issn=0084-6570|jstor=2155769|doi=10.1146/annurev.an.15.100186.002333}}</ref> در کتیبه بعد از آشوری نو که کتیبه های [[شاهنشاهی هخامنشی|هخامنشی]] هستند از ساتراپ «[[مکا|مَکا]]» یا «[[مکا|ماکا]]» صحبت به میان آمده و هم زمان با هخامنشیان [[هرودوت|هردوت]] تاریخ نگار یونانی [[گدروزی|گدروزیا]] را یکی از [[فهرست ساتراپی‌های هخامنشیان|ساتراپ های هخامنشی]] می شمارد که به [[بلوچستان]] کنونی منطبق است. بی تردید «مَگان» یا «ماکان» در [[بین‌النهرین]] با «مَکا» و «ماکا» در [[شاهنشاهی هخامنشی|هخامنشی]] یکسان هستند و همانند کاربرد [[گدروزی|گدروزیا]] توسط [[یونانی‌ها|یونانی ها]] همگی برای اشاره به [[بلوچستان]] مورد استفاده قرار می گرفتند.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= حمیدی|نام= سعدبن سعید|کتاب=بلوچستان از آغاز تا حمله مغولان، پژوهشی در اقلیم، مردم و تاریخ بلوچستان| ناشر= ربیدان|سال= 1399|شابک=9786227139075}}</ref><br>
=== ساسانیان ===
در عهد [[شاهنشاهی ساسانی|ساسانیان]] و سپس در [[دوران طلایی اسلام|دوره اسلامی]] به مناطق [[عمان|شمال عمان]]، [[قطر]]، [[امارات]]، [[بحرین]] نیز «[[مازون|استان مازون]]» و به محدوده کنونی [[بلوچستان]]، [[مکران]] اطلاق شده که به گفته مورخان ریشه اسم [[مکران]] و [[مازون]] از تمدن «مگان» یا «ماکان» است<ref>{{cite journal |url=http://www.saudiaramcoworld.com/issue/198303/oman-the.lost.land.htm |title=Oman - The Lost Land |author=John Lawton |journal=[[Saudi Aramco World]] |pages=18–19 |issue=May/June 1983|archive-url=https://web.archive.org/web/20141026093658/http://www.saudiaramcoworld.com/issue/198303/oman-the.lost.land.htm|archive-date=26 October 2014}}</ref> و چنین برداشت می شود که [[مکران]] و [[مازون]] نمونه فرگشت یافته «مگان» یا «ماکان» ضمن آنکه [[مازون]] [[شاهنشاهی ساسانی|استان ساسانی]] در [[عمان|شمال عمان]]، [[قطر]]، [[امارات]]، [[بحرین]]  و [[مکران]] هم [[شاهنشاهی ساسانی|استانی ساسانی]] در [[بلوچستان|جنوب بلوچستان]] بود که هر دو دارای یک ریشه در عهد باستان و «تمدن مگان» داشتند.<ref>{{cite journal |url=http://www.saudiaramcoworld.com/issue/198303/oman-the.lost.land.htm |title=Oman - The Lost Land |author=John Lawton |journal=[[Saudi Aramco World]] |pages=18–19 |issue=May/June 1983|archive-url=https://web.archive.org/web/20141026093658/http://www.saudiaramcoworld.com/issue/198303/oman-the.lost.land.htm|archive-date=26 October 2014}}</ref> ضمن آنکه [[دریای مکران]] یا [[بحر مکران]]  تا قبل از [[امپراتوری بریتانیا|استعمار بریتانیا]] کاربرد داشته و بر [[دریای عمان]] نیز اطلاق می شده که طی [[امپراتوری بریتانیا|استعمار بریتانیا]] [[دریای عمان]] رواج پیدا کرد.

شش دوره سکونت انسانی با رفتارهای متمایز در امارات پیش از اسلام وجود دارد: دورهٔ حَفیت از ۳۲۰۰ تا ۲۶۰۰ پیش از میلاد، فرهنگ ام النار از ۲۶۰۰ تا ۲۰۰۰ پیش از میلاد، و تمدن وادی سوق از ۲۰۰۰ تا ۱۳۰۰ پیش از میلاد. از سال ۱۲۰۰ پیش از میلاد تا ظهور اسلام در عربستان شرقی، این منطقه تحت حاکمیت ایران بوده‌است. پس از اسلام نیز در دوره‌های مختلف تاریخی جزئی از خاک ایران به‌شمار می‌آمد.

=== دوران اسلامی ===
گمان می‌رود که گسترش [[اسلام]] به شمال شرقی [[شبه‌جزیره عربستان|شبه‌جزیرهٔ عربستان]] مستقیماً از نامه‌ای است که پیامبر اسلام، [[محمد]] به حاکمان [[عمان]] در سال ۶۳۰ میلادی، یعنی ۹ سال پس از [[هجرت محمد|هجرت]] فرستاده‌است. این امر باعث شد گروهی از فرمانروایان به مدینه سفر کنند و به اسلام گرویدند و متعاقباً قیام موفقی را علیه ساسانیان، که در آن زمان بر سواحل شمالی تسلط داشتند، هدایت کردند.<ref>{{Cite book|title=From Trucial States to United Arab Emirates|url=https://archive.org/details/fromtrucialstate00unse|last=Bey|first=Frauke|work=Longman|year=1996|isbn=978-0-582-27728-1|location=UK|page=[https://archive.org/details/fromtrucialstate00unse/page/127 127]}}</ref> پس از مرگ محمد، جوامع جدید اسلامی در جنوب [[خلیج فارس]] با قیام علیه رهبران مسلمان تهدید کردند که از اسلام جدا می‌شوند. [[ابوبکر]] لشکری را از مدینه فرستاد که در نبرد دیبا ۱۰٫۰۰۰ نفر جان خود را از دست دادند، و این سرزمین مجدداً به فتح اسلام درآمد.<ref>{{Cite book|title=From Trucial States to United Arab Emirates|url=https://archive.org/details/fromtrucialstate00unse|last=Bey|first=Frauke|work=Longman|year=1996|isbn=978-0-582-27728-1|location=UK|pages=[https://archive.org/details/fromtrucialstate00unse/page/127 127]–128}}</ref>

در سال ۶۳۷، جلفار (در منطقهٔ رأس‌الخیمهٔ امروزی) بندر مهمی بود که به‌عنوان پایگاه حملهٔ اسلام به شاهنشاهی ساسانی مورد استفاده قرار می‌گرفت.<ref name="AbedHellyer2001">{{cite book|author1=Ibrahim Abed|author2=Peter Hellyer|title=United Arab Emirates, a New Perspective|url=https://books.google.com/books?id=QcMz3zV0qAMC&pg=PA83|year=2001|work=Trident Ltd|isbn=978-1-900724-47-0|pages=83–84}}</ref> منطقهٔ [[العین]] نیز به عنوان یک پست تجاری مهم برای مسیرهای شتر میان ساحل و سرزمین‌های داخلی عربستان بود.<ref>{{Cite book|title=From Trucial States to United Arab Emirates|url=https://archive.org/details/fromtrucialstate00unse|last=Bey|first=Frauke|work=Longman|year=1996|isbn=978-0-582-27728-1|location=UK|pages=[https://archive.org/details/fromtrucialstate00unse/page/22 22]–23}}</ref>

اولین مکان مسیحی در امارات متحدهٔ عربی برای اولین بار در دههٔ ۱۹۹۰ در جزیره‌ای که اکنون به عنوان جزیرهٔ [[صیر بنی‌یاس]] شناخته می‌شود و قدمت آن به سدهٔ هفتم بازمی‌گردد کشف شد. احتمالاً این مکان مسیحی کلیسایی [[نستوری]] بود و در سال ۶۰۰ میلادی ساخته شد و به نظر می‌رسد که در سال ۷۵۰ به‌طور مسالمت‌آمیزی متروک شد.<ref>{{Cite news|url=http://www.thenational.ae/news/uae-news/ancient-secrets-of-sir-bani-yas-island-unveiled|title=Ancient secrets of Sir Bani Yas unveiled|last=Thomas|first=Jen|date=12 December 2012|work=The National|access-date=19 February 2017|url-status=dead|archive-url=https://web.archive.org/web/20151222103357/http://www.thenational.ae/news/uae-news/ancient-secrets-of-sir-bani-yas-island-unveiled|archive-date=22 December 2015|df=dmy-all}}</ref> این مکان یک پیوند فیزیکی نادر با میراث مسیحیت است که گمان می‌رود از سال ۵۰ تا ۳۵۰ در سراسر شبه‌جزیره در مسیرهای تجاری گسترش یافته‌بود.<ref>{{Cite book|title=The Trucial States|last=Hawley|first=Donald|work=Allen & Unwin|year=1971|isbn=978-0-04-953005-8|location=UK|pages=48–51}}</ref>

=== دوران پرتغالی‌ها ===
{{همچنین ببینید|امپراتوری پرتغال}}
محیط خشن بیابان منجر به ظهور «عشایر همه‌کاره» شد، گروه‌های عشایری که به دلیل انواع فعالیت‌های اقتصادی از جمله دامداری، کشاورزی و شکار امرار معاش می‌کردند. تحرکات فصلی این گروه‌ها نه تنها منجر به درگیری‌های مکرر بین گروه‌ها می‌شد، بلکه باعث ایجاد شهرک‌ها و مراکز فصلی و نیمه‌فصلی می‌گردید.<ref>{{Cite book|title=The Gazetteer of the Persian Gulf, Oman and Central Arabia|url=https://archive.org/details/in.ernet.dli.2015.206964|last=Lorimer|first=John|work=Government of India|year=1908|location=Bombay|pages=[https://archive.org/details/in.ernet.dli.2015.206964/page/n1506 1432]–1436}}</ref>

با گسترش [[امپراتوری‌های استعماری|امپراتوری‌های استعماری اروپایی]]، نیروهای پرتغالی، انگلیسی و [[امپراتوری هلند|هلندی]] در منطقهٔ خلیج فارس ظاهر شدند. تا سدهٔ هجدهم، کنفدراسیون بنی یاس نیروی مسلط در بیشتر مناطقی بود که اکنون به نام ابوظبی شناخته می‌شود،<ref>{{Cite book|title=From Trucial States to United Arab Emirates|url=https://archive.org/details/fromtrucialstate00unse|last=Bey|first=Frauke|work=Longman|year=1996|isbn=978-0-582-27728-1|location=UK|page=[https://archive.org/details/fromtrucialstate00unse/page/43 43]}}</ref><ref>'Kashf Al Gumma' "Annals of Oman from Early times to the year 1728 AD" – Journal of the Asiatic Society of Bengal, 1874</ref><ref>Ibn Ruzaiq, translated by GP Badger, "History of the Imams and Sayids of Oman", London 1871</ref> در حالی که [[القاسمی]] بر تجارت دریایی تسلط داشت. پرتغالی‌ها نفوذ خود را بر شهرک‌های ساحلی حفظ کردند و در پی فتوحات خونین سدهٔ شانزدهم جوامع ساحلی توسط [[آلفونسو دو آلبوکرکی]] و فرماندهان پرتغالی که از او پیروی کردند - به‌ویژه در ساحل شرقی، قلعه‌هایی در [[مسقط]]، [[صحار]] و [[خور فکان]] ساختند.<ref>{{Cite book|title=From Trucial States to United Arab Emirates|url=https://archive.org/details/fromtrucialstate00unse|last=Bey|first=Frauke|work=Longman|year=1996|isbn=978-0-582-27728-1|location=UK|page=[https://archive.org/details/fromtrucialstate00unse/page/282 282]}}</ref>
[[پرونده:Persian_Gulf_Pt8.png|جایگزین=|بندانگشتی|بنفش – [[امپراتوری پرتغال|پرتغالی‌ها]] در خلیج فارس در بازهٔ زمانی سدهٔ ۱۶ و ۱۷.]]
[[پرونده:Ras_Al_Khaimah_under_attack,_1809_01.jpg|بندانگشتی|تابلویی که سوزاندن بندر [[رأس‌الخیمه]] را در جریان لشکرکشی خلیج فارس (۱۸۰۹) به تصویر می‌کشد.]]
سواحل جنوبی خلیج فارس برای بریتانیایی‌ها تحت عنوان «ساحل دزدان دریایی» شناخته می‌شد،<ref>Baker, Randall (1979), ''King Husain and the Kingdom of Hejaz'', The Oleander Press, Great Britain</ref><ref>{{cite book|title=The British Threat to the Ottoman Presence in the Persian Gulf during the Era of Abdülhamid II and the Responses toward it|author=Biral, Bilal Emre|publisher=Middle East Technical University|place=Ankara|date=2009|citeseerx=10.1.1.633.1663}}</ref> زیرا قایق‌های قبیلهٔ القاسمی کشتی‌های تحت پرچم بریتانیا را از سدهٔ هفدهم تا نوزدهم آزار می‌دادند.<ref>{{cite web|url=http://www.waynemadsenreport.com/articles/20081102_3|archive-url=http://web.archive.bibalex.org/web/20111208145256/http://www.waynemadsenreport.com/articles/20081102_3|url-status=dead|archive-date=8 December 2011|title=November 3, 2008&nbsp;– The UAE is the old Pirate Coast. Not much has changed.|work=Wayne Madsen Report|access-date=12 February 2016}}</ref> اتهام دزدی دریایی توسط مورخان مدرن اماراتی، از جمله حاکم کنونی شارجه، [[سلطان بن محمد القاسمی]]، در کتاب خود با عنوان ''افسانهٔ دزدی دریایی عرب‌ها در خلیج'' در سال ۱۹۸۶ مورد مناقشه قرار گرفته‌است.<ref>{{Cite book|title=The Myth of Arab Piracy in the Gulf|last=Al Qasimi|first=Sultan|work=Croom Helm|year=1986|isbn=978-0-7099-2106-6|location=UK}}</ref>

لشکرکشی‌های بریتانیا برای محافظت از مسیرهای تجاری خود در هند منجر به لشکرکشی‌هایی علیه رأس‌الخیمه و سایر بنادر در امتداد ساحل شد، از جمله لشکرکشی خلیج فارس در سال ۱۸۰۹ و لشکرکشی موفق‌تر در سال ۱۸۱۹. سال بعد، بریتانیا و تعدادی از حاکمان محلی قراردادی را امضا کردند. آتش‌بس دریایی، که باعث پیدایش اصطلاح [[ساحل آشتی]] شد که وضعیت امارات ساحلی را مشخص کرد. معاهده دیگری در سال ۱۸۴۳ امضا شد و در سال ۱۸۵۳ آتش‌بس دریایی دائمی به تصویب رسید. به این «توافق‌نامه‌های انحصاری» که در سال ۱۸۹۲ امضا شد، بندی افزوده شد که امارت‌های ساحلی را تحت‌الحمایهٔ بریتانیا قرار داد.<ref>{{cite web|url=http://www.na.ae/en/education/historicalperiods/britishprince.aspx|title=British Era|website=www.na.ae|access-date=18 July 2018|archive-date=۱۸ ژوئیه ۲۰۱۸|archive-url=https://web.archive.org/web/20180718144851/http://www.na.ae/en/education/historicalperiods/britishprince.aspx|url-status=dead}}</ref>

بر اساس معاهدهٔ ۱۸۹۲، شیوخ موافقت کردند که هیچ سرزمینی را به جز در اختیار انگلیس قرار ندهند و بدون رضایت آنها با هیچ دولت خارجی غیر از انگلیس وارد رابطه نشوند. در مقابل، انگلیسی‌ها قول دادند که از ساحل آشتی در برابر هرگونه تجاوز دریایی محافظت کنند و در صورت حملهٔ زمینی کمک کنند. توافقنامهٔ انحصاری بین ۶ تا ۸ مارس ۱۸۹۲ توسط حاکمان ابوظبی، دبی، شارجه، عجمان، رأس‌الخیمه و ام‌القویین امضا شد. متعاقباً نیز توسط [[نایب‌السلطنه هند|نایب‌السلطنهٔ هند]] و دولت بریتانیا در لندن به تصویب رسید. پلیس دریایی بریتانیا به این معنی بود که ناوگان مروارید می‌توانند در امنیت نسبی فعالیت کنند. با این حال، ممنوعیت تجارت برده توسط بریتانیا به معنای از دست رفتن منبع درآمد مهمی برای برخی از شیوخ و بازرگانان بود.<ref>[http://countrystudies.us/persian-gulf-states/84.htm United Arab Emirates – The Economy]. [[Library of Congress Country Studies]]. Retrieved 14 July 2013.</ref>

در سال ۱۸۶۹، قبیلهٔ قبیصات در [[خور العدید]] مستقر شدند و سعی کردند از حمایت عثمانی‌ها استفاده کنند. در آن زمان ابوظبی ادعای خور العدید را داشت، ادعایی که انگلیسی‌ها نیز از آن حمایت می‌کردند. در سال ۱۹۰۶، مقیم سیاسی بریتانیا، [[پرسی کاکس]]، کتباً به [[زاید بن خلیفه آل نهیان]]، حاکم ابوظبی تأیید کرد که خور العدید متعلق به اوست.<ref>{{cite book|last1=Morton|first1=Michael Quentin|title=Keepers of the Golden Shore: A History of the United Arab Emirates|year=2016|publisher=Reaktion Books|location=London|isbn=978-1-78023-580-6|pages=49–50|url=http://www.reaktionbooks.co.uk/display.asp?ISB=9781780235806|access-date=19 February 2017|archive-date=۲۰ فوریه ۲۰۱۷|archive-url=https://web.archive.org/web/20170220094206/http://www.reaktionbooks.co.uk/display.asp?ISB=9781780235806|url-status=dead}}</ref>

=== دوران بریتانیا و کشف نفت ===
{{همچنین ببینید|ساحل آشتی}}
در طول سدهٔ نوزدهم و اوایل سدهٔ بیستم، صنعت مرواریدسازی رونق گرفت و هم درآمد و هم اشتغال برای مردم خلیج فارس فراهم کرد. [[جنگ جهانی اول]] تأثیر شدیدی بر صنعت داشت، اما این [[رکود اقتصادی]] در اواخر دههٔ ۱۹۲۰ و اوایل دههٔ ۱۹۳۰، همراه با اختراع مروارید پرورشی بود که باعث از بین رفتن این صنعت شد. بقایای تجارت سرانجام مدت کوتاهی پس از [[جنگ جهانی دوم]]، زمانی که دولت تازه مستقل مالیات سنگینی بر مرواریدهای وارداتی از کشورهای عربی خلیج فارس وضع کرد، از بین رفت. کاهش مروارید منجر به مشکلات اقتصادی شدید در ساحل آشتی شد.<ref>{{cite web|url=http://www.uaeinteract.com/history/trad/trd08.asp|title=UAE History & Traditions: Pearls & pearling|work=UAEinteract|access-date=12 February 2016|url-status=dead|archive-url=https://web.archive.org/web/20160206103534/http://www.uaeinteract.com/history/trad/trd08.asp|archive-date=6 February 2016}}</ref>

در سال ۱۹۲۲ با آگاهی از پتانسیل توسعهٔ منابع طبیعی مانند نفت، و به دنبال اکتشاف آن در ایران (از سال ۱۹۰۸) و بین‌النهرین (از ۱۹۲۷)، یک شرکت نفتی تحت رهبری بریتانیا، [[شرکت نفت عراق]]، به منطقه علاقه نشان داد. [[شرکت نفت ایران و انگلیس]] سهمی ۲۳٫۷۵ درصدی در شرکت نفت عراق داشت. از سال ۱۹۳۵، امتیازات برای اکتشاف نفت توسط حاکمان محلی اعطا شد، و شرکت نفت ایران و انگلیس اولین امتیاز را به نمایندگی از شرکت کنسرسیوم نفت، یک شرکت وابسته به شرکت نفت عراق امضا کرد.<ref>{{Cite book|title=From Pearls to Oil|last=Heard|first=David|work=Motivate|year=2013|isbn=978-1-86063-311-9|location=UAE|pages=41–42}}</ref> شرکت نفت ایران و انگلیس از توسعهٔ منطقه به تنهایی به دلیل محدودیت‌های توافق‌نامه، که آن را ملزم به فعالیت از طریق شرکت نفت عراق می‌کرد، منع شد. تعدادی از گزینه‌ها بین کنسرسیوم نفت و حاکمان امضا شد که درآمد مفیدی را برای جوامعی که پس از فروپاشی تجارت مروارید دچار فقر شده بودند، فراهم می‌کرد. با این حال، ثروت نفتی که حاکمان می‌توانستند از درآمدهای حاصل از کشورهای اطراف مانند ایران، بحرین، کویت، قطر و عربستان سعودی ببینند، دست نیافتنی باقی ماند. اولین چاه در ابوظبی توسط شرکت نفت عراق در رأس صدر در سال ۱۹۵۰ حفاری شد، که حفاری آن به عمق {{convert|13000|ft|m|-deep|abbr=off|adj=mid}}) یک سال طول کشید و هزینه‌ای هنگفت بالغ بر ۱ میلیون پوند برجای گذاشت.

بریتانیایی‌ها یک دفتر توسعه ایجاد کردند که در برخی از پیشرفت‌های کوچک در امارات کمک کرد. سپس هفت [[شیخ]] امارات تصمیم به تشکیل شورایی برای هماهنگی امور بین خود گرفتند و ادارهٔ دفتر توسعه را به عهده گرفتند. در سال ۱۹۵۲، آنها شورای ساحل آشتی را تشکیل دادند،<ref>{{cite web|url=http://nasibbitar.net/adi_sr/DocumentsArticle4.jpg|archive-url=https://web.archive.org/web/20080803020019/http://nasibbitar.net/adi_sr/DocumentsArticle4.jpg|archive-date=3 August 2008|title=Al Khaleej News Paper}}</ref> و [[عدی البیطار]]، مشاور حقوقی [[راشد بن سعید آل مکتوم]] دبی را به عنوان دبیرکل و مشاور حقوقی شورا منصوب کردند. این شورا پس از تشکیل امارات متحدهٔ عربی منحل شد.<ref>{{cite web|url=https://www.fotw.info/flags/ae_tsc.html|archive-url=https://web.archive.org/web/20110429011257/https://www.fotw.info/flags/ae_tsc.html|archive-date=29 April 2011|title=Trucial States Council until 1971 (United Arab Emirates)|publisher=Flags of the World|url-status=live}}</ref> ماهیت قبیله‌ای جامعه و عدم تعریف مرزها میان امارت‌ها اغلب به اختلافاتی منجر می‌شد که یا از طریق میانجی‌گری یا به ندرت با زور حل‌وفصل می‌شد.

در سال ۱۹۵۳، یکی از شرکت‌های تابعهٔ بریتیش پترولیوم، D'Arcy Exploration Ltd، یک امتیاز دریایی از حاکم ابوظبی دریافت کرد. بریتیش پترولیوم به Compagnie Française des Pétroles ([[توتال‌انرژیز]]) پیوست تا شرکت‌های عامل، Abu Dhabi Marine Areas Ltd (ADMA) و Dubai Marine Areas Ltd را تشکیل دهد. تعدادی بررسی‌های نفتی در زیر دریا انجام شد، از جمله یکی به رهبری کاشف دریایی معروف [[ژاک-ایو کوستو]].<ref>{{cite journal|last1=Cousteau|first1=Jacques|date=August 1955|title=Calypso explores for underwater oil|url=https://www.librarything.com/work/18080895|journal=National Geographic Magazine|volume=CVIII|issue=2|access-date=19 February 2017}}</ref> در سال ۱۹۵۸، یک دکل سکوی شناور از هامبورگ آلمان، یدک‌کش شد و بر روی بستر مروارید ام شیف، در آب‌های ابوظبی، جایی که حفاری آغاز شد، قرار گرفت و در ماه مارس به نفت رسید. این اولین اکتشاف تجاری ساحل آشتی بود که منجر به اولین صادرات نفت در سال ۱۹۶۲ شد. ADMA اکتشافات فراساحلی بیشتری در زکوم و جاهای دیگر انجام داد و سایر شرکت‌ها اکتشافات تجاری مانند میدان نفتی فاتح در نزدیکی دبی و میدان مبارک در نزدیکی شارجه (مشترک با ایران) انجام دادند.<ref>{{cite web|last1=Butt|first1=Gerald|title=Oil and Gas in the UAE|url=https://www.uaeinteract.com/uaeint_misc/pdf/perspectives/11.pdf|website=UAE Interact|access-date=19 November 2014|url-status=dead|archive-url=https://web.archive.org/web/20151123003948/http://www.uaeinteract.com/uaeint_misc/pdf/perspectives/11.pdf|archive-date=23 November 2015}}</ref>

در همین حال، اکتشافات نفت در خشکی به دلیل اختلافات ارضی انجام نشد. در سال ۱۹۵۵، بریتانیا نمایندهٔ ابوظبی و عمان در مناقشهٔ آنها با عربستان سعودی بر سر [[استان بریمی]] بود.<ref>{{cite web|url=https://2009-2017.state.gov/r/pa/ei/bgn/5444.htm|title=United Arab Emirates (06/07)|publisher=State.gov|access-date=12 February 2016}}</ref> قرارداد ۱۹۷۴ بین ابوظبی و عربستان سعودی به نظر می‌رسید که مناقشهٔ مرزی ابوظبی و عربستان را حل و فصل کرد، اما در نهایت به تصویب طرفین نرسید.<ref>{{cite book|last1=Gray|first1=Matthew|title=Global Security Watch – Saudi Arabia|year=2014|publisher=ABC-CLIO|location=Santa Barbara|isbn=978-0-313-38699-2|page=99|url=https://books.google.com/books?id=dxvFBAAAQBAJ|access-date=20 June 2015}}</ref> مرز امارات متحدهٔ عربی با عمان در سال ۲۰۰۸ مورد توافق طرفین رسید.<ref>{{Cite news|url=http://gulfnews.com/news/gulf/uae/government/historic-uae-oman-accord-involves-272km-of-border-1.119592|title=Historic UAE-Oman accord involves 272km of border|date=22 July 2008|work=Gulf News|access-date=19 February 2017}}</ref>

PDTC به اکتشاف در سرزمین اصلی امارات و دور از منطقهٔ مورد مناقشه ادامه داد و پنج حلقه چاه دیگر حفر کرد که آنها نیز خشک بودند. با این حال، در ۲۷ اکتبر ۱۹۶۰، شرکت نفت مقادیر زیادی نفت را در در چاه موربان شمارهٔ ۳ در ساحل نزدیک تاریف کشف کرد.<ref>{{Cite book|title=From Pearls to Oil|last=Heard|first=David|work=Motivate|year=2013|isbn=978-1-86063-311-9|location=UAE|pages=413–416}}</ref> در سال ۱۹۶۲، PDTC به شرکت نفت ابوظبی تبدیل شد. با افزایش درآمدهای نفتی، حاکم ابوظبی، زاید بن سلطان آل نهیان، یک برنامهٔ ساخت‌وساز عظیم شامل ساخت مدارس، مسکن، بیمارستان‌ها و جاده‌ها را انجام داد. هنگامی که صادرات نفت دبی در سال ۱۹۶۹ آغاز شد، شیخ راشد بن سعید آل مکتوم، حاکم دبی، توانست درآمدهای حاصل از ذخایر محدود یافت‌شده را سرمایه‌گذاری کند تا انگیزه‌های متنوعی را برای سرمایه‌گذاری در دبی ایجاد کند.<ref>{{cite news|url=https://www.bbc.co.uk/news/world-middle-east-14703998|title=Middle East &#124; Country profile: United Arab Emirates|work=BBC News|date=11 March 2009}}</ref>

=== استقلال ===
[[پرونده:Flag-hoisting_at_the_Union_Declaration.jpg|چپ|بندانگشتی|اولین برافراشتن پرچم امارات متحدهٔ عربی توسط حاکمان امارات در خانهٔ اتحادیهٔ دبی در ۲ دسامبر ۱۹۷۱]]
در سال ۱۹۶۶، مشخص شد که دولت بریتانیا دیگر توان اداره و حفاظت از آنچه اکنون امارات متحدهٔ عربی نامیده می‌شود را ندارد. اعضای پارلمان بریتانیا در مورد آمادگی نیروی دریایی سلطنتی برای دفاع از شیخ‌نشین‌ها بحث کردند. [[دنیس هیلی]]، [[وزیر دفاع بریتانیا]] گزارش داد که [[نیروهای مسلح بریتانیا]] به‌طور جدی بیش از حد تحت فشار قرار گرفته‌اند و از برخی جهات به‌طور خطرناکی برای دفاع از شیخ‌نشین‌ها مجهز نبودند. در ۲۴ ژانویهٔ ۱۹۶۸، [[هارولد ویلسون]]، نخست‌وزیر بریتانیا تصمیم دولت را که در مارس ۱۹۷۱ توسط ادوارد هیت مجدداً تأیید شد، مبنی بر پایان دادن به روابط معاهده با هفت شیخ‌نشین ساحل آشتی اعلام کرد؛ به همراه بحرین و قطر که تحت حمایت بریتانیا بودند. چند روز پس از اعلام این خبر، حاکم ابوظبی، زاید بن سلطان آل نهیان، از ترس آسیب‌پذیری، سعی کرد با پیشنهاد پرداخت تمام هزینه‌های نیروهای مسلح بریتانیا در منطقه، این کشور را متقاعد کند که به معاهده‌های حفاظتی احترام بگذارد. دولت کارگر بریتانیا این پیشنهاد را رد کرد.<ref>{{cite web|author=Gornall, Jonathan|date=2 December 2011|url=http://www.thenational.ae/news/uae-news/sun-sets-on-british-empire-as-uae-raises-its-flag#page5|title=Sun sets on British Empire as UAE raises its flag|work=The National|location=Abu Dhabi}}</ref> پس از آنکه گورونوی رابرتز، نمایندهٔ حزب کارگر، خبر خروج بریتانیا را به شیخ زاید اطلاع داد، ۹ شیخ‌نشین خلیج فارس تلاش کردند تا اتحادیه‌ای از امارات عربی تشکیل دهند، اما در اواسط سال ۱۹۷۱، با وجود اینکه روابط بریتانیا در قراردادهای معاهده وجود داشت، همچنان نتوانستند بر سر شرایط اتحادیه به توافق برسند.<ref>{{cite web|url=http://guide.theemiratesnetwork.com/basics/history_of_the_emirates.php|title=History the United Arab Emirates (UAE)&nbsp;– TEN Guide|work=Guide.theemiratesnetwork.com|date=11 February 1972|access-date=23 June 2009|archive-date=8 June 2009|archive-url=https://web.archive.org/web/20090608021436/http://guide.theemiratesnetwork.com/basics/history_of_the_emirates.php|url-status=dead}}</ref>

ترس از آسیب‌پذیری روز قبل از استقلال بروز کرد. یک گروه ناوشکن ایرانی با حرکت به سمت جزایر تنب بزرگ و تنب کوچک، یک رزمایش در آنجا برگزار کردند و حاکمیت ایران را بر این جزایر مجدداً برقرار کردند. یک کشتی جنگی بریتانیایی که در منطقه حضور داشت، در طول تهاجم تنها نظاره‌گر بود.<ref>{{cite web|url=http://www.iranicaonline.org/articles/tonb|title=Tonb Islands (Greater and Lesser), two tiny islands of arguable strategic importance in the eastern Persian Gulf, south of the western tip of Qešm island|last1=Mirfendereski|first1=Guive|date=25 September 2012|archive-url=https://web.archive.org/web/20150704222708/http://www.iranicaonline.org/articles/tonb|archive-date=4 July 2015}}</ref> یک گروه ناوشکن به [[ابوموسی|جزیرهٔ ابوموسی]] نیز نزدیک شد. اما در آنجا، [[خالد بن محمد القاسمی]] قبلاً با شاه ایران مذاکره کرده بود و جزیره به سرعت در اختیار ایرانی‌ها قرار گرفت. در همین حال، عربستان سعودی مدعی بخش‌هایی از ابوظبی شد.<ref>{{cite book|last1=Krane|first1=Jim|year=2009|title=City of Gold: Dubai and the Dream of Capitalism|url=https://archive.org/details/cityofgolddubaid0000kran|pages=[https://archive.org/details/cityofgolddubaid0000kran/page/81 81]–84}}</ref>

بحرین که در ابتدا قصد داشت بخشی از فدراسیون پیشنهادی امارات عربی باشد، در ماه اوت و قطر در سپتامبر ۱۹۷۱ مستقل شدند؛ زمانی که معاهدهٔ بریتانیا و شیخ‌نشینان ساحل آشتی در ۱ دسامبر ۱۹۷۱ منقضی شد، هر دو امیرنشین به‌طور کامل مستقل شدند.<ref>{{cite web|url=http://www.country-data.com/cgi-bin/query/r-1021.html|title=Bahrain&nbsp;– Independence|publisher=Country-data.com}}</ref> در ۲ دسامبر ۱۹۷۱، در مهمانخانهٔ دبی شش امارت (ابوظبی، عجمان، دبی، فجیره، شارجه و ام‌القویین) با ورود به اتحادیه‌ای با نام ''امارات متحدهٔ عربی'' موافقت کردند. رأس‌الخیمه بعداً در ۱۰ ژانویه ۱۹۷۲ به آن پیوست.<ref>{{cite book|author=Smith, Simon C.|title=Britain's Revival and Fall in the Gulf: Kuwait, Bahrain, Qatar, and the Trucial States, 1950–71|url=https://books.google.com/books?id=w_qCeBV9IW0C&pg=PA64|year=2004|publisher=Routledge|isbn=978-0-415-33192-0|page=64}}</ref><ref>{{cite encyclopedia|url=http://www.encyclopedia.com/doc/1O209-TrucialOmanorTrucialStats.html|archive-url=https://web.archive.org/web/20111119060814/http://www.encyclopedia.com/doc/1O209-TrucialOmanorTrucialStats.html|archive-date=19 November 2011|title=Trucial Oman or Trucial States&nbsp;– Origin of Trucial Oman or Trucial States &#124; Encyclopedia.com: Oxford Dictionary of World Place Names|encyclopedia=Encyclopedia.com}}</ref> در فوریهٔ ۱۹۷۲، [[مجلس ملی اتحاد]] ایجاد شد. این مجلس یک هیئت مشورتی ۴۰ نفره بود که توسط هفت حاکم منصوب می‌شد. امارات متحدهٔ عربی در ۶ دسامبر ۱۹۷۱ به [[اتحادیه عرب|اتحادیهٔ عرب]] و در ۹ دسامبر به [[سازمان ملل متحد]] پیوست.<ref>{{Cite book|title=Now the Dust Has Settled|last=De Butts|first=Freddie|publisher=Tabb House|year=1995|isbn=978-1-873951-13-2|page=228}}</ref> این کشور یکی از اعضای مؤسس [[شورای همکاری خلیج فارس]] در می ۱۹۸۱ بود که ابوظبی میزبان اولین نشست این شورا بود.

یک اماراتی ۱۹ ساله از ابوظبی، عبدالله محمد المائینه، پرچم امارات را در سال ۱۹۷۱ طراحی کرد. چهار رنگ پرچم، [[رنگ‌های پان‌عربیسم]] قرمز، سبز، سفید و سیاه است و نشان‌دهندهٔ وحدت ملل عرب است. این پرچم در ۲ دسامبر ۱۹۷۱ به تصویب رسید. المائینه به عنوان سفیر امارات در شیلی خدمت کرد و در حال حاضر به عنوان سفیر امارات در جمهوری چک فعالیت می‌کند.<ref>{{cite news|url|url=http://www.cgbc.cz/news/international-relations-abdullah-mohamed-al-maainah|title=International Relations Abdullah Mohamed Al Maainah|publisher=Czech Gulf Business Council|date=12 March 2018|access-date=25 March 2019|archive-date=25 March 2019|archive-url=https://web.archive.org/web/20190325192134/http://www.cgbc.cz/news/international-relations-abdullah-mohamed-al-maainah}}</ref>

=== دوران پس از استقلال ===
[[پرونده:Dubai_Skyline_mit_Burj_Khalifa_(18241030269).jpg|بندانگشتی|نمایی از [[دبی]]]]
امارات متحدهٔ عربی از عملیات نظامی ایالات متحده و سایر کشورهای ائتلاف در جنگ علیه طالبان ([[طالبان]] در افغانستان (۲۰۰۱) و صدام حسین [[صدام حسین]] در [[عراق بعثی]] (۲۰۰۳) حمایت کرد و همچنین عملیات پشتیبانی از [[جنگ با تروریسم]] در [[شاخ آفریقا]] در [[پایگاه هوایی الظفره]] واقع در خارج از ابوظبی انجام شد. این پایگاه هوایی همچنین از عملیات متفقین در طول [[جنگ خلیج فارس]] (۱۹۹۱) و عملیات دیده‌بان شمالی پشتیبانی کرد. این کشور قبلاً در سال ۱۹۹۴ یک قرارداد دفاعی نظامی با ایالات متحده و در سال ۱۹۹۵ با فرانسه امضا کرده بود.<ref>{{cite web|url=http://www.au.af.mil/au/awc/awcgate/crs/rl31641.pdf|author=Prados, Alfred B.|date=2002|title=Iraqi Challenges and U.S. Responses: March 1991 through October 2002|url-status=unfit|archive-url=https://web.archive.org/web/20060818063026/http://www.au.af.mil/au/awc/awcgate/crs/rl31641.pdf|archive-date=18 August 2006|publisher=Library of Congress}}</ref><ref>{{cite journal|author=Foley, Sean|date=March 1999|title=The UAE: Political Issues and Security Dilemmas|url=http://www.gloria-center.org/meria/1999/03/foley.pdf|journal=Middle East Review of International Affairs|volume=3|issue=1|archive-url=https://web.archive.org/web/20130613164952/http://www.gloria-center.org/meria/1999/03/foley.pdf|archive-date=13 June 2013|access-date=8 April 2013|url-status=dead}}</ref> در ژانویهٔ ۲۰۰۸، فرانسه و امارات متحدهٔ عربی قراردادی را امضا کردند که به فرانسه اجازه می‌داد یک پایگاه نظامی دائمی در امارت ابوظبی ایجاد کند.<ref>{{cite news|url=https://www.bbc.co.uk/news/world-middle-east-14704414|title=United Arab Emirates profile – Timeline|work=BBC News|date=14 November 2012}}</ref> امارات در مارس ۲۰۱۱ به عملیات نظامی بین‌المللی در لیبی پیوست.

در ۲ نوامبر ۲۰۰۴، زاید بن سلطان آل نهیان، اولین رئیس امارات درگذشت. [[خلیفه بن زاید آل نهیان]] به عنوان رئیس امارات انتخاب شد. بر اساس قانون اساسی، شورای عالی حاکمان امارات، خلیفه را به عنوان رئیس انتخاب کرد. [[محمد بن زاید آل نهیان]] جانشین خلیفه و به عنوان ولیعهد ابوظبی منصوب شد.<ref>{{cite news|url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/3975737.stm|title=Veteran Gulf ruler Zayed dies|work=BBC News|date=2 November 2004}}</ref> در ژانویهٔ ۲۰۰۶، [[مکتوم بن راشد آل مکتوم]]، نخست‌وزیر امارات متحدهٔ عربی و حاکم دبی، درگذشت و [[محمد بن راشد آل مکتوم]] هر دو نقش را بر عهده گرفت.

اولین انتخابات ملی تاریخ این کشور در ۱۶ دسامبر ۲۰۰۶ در امارات متحدهٔ عربی برگزار شد. تعدادی از رأی‌دهندگان نیمی از اعضای مجلس ملی اتحاد را انتخاب کردند. امارات متحدهٔ عربی تا حد زیادی از [[بهار عربی]] که سایر کشورهای عربی تجربه کرده بودند دور ماند. با این حال، ۶۰ فعال اماراتی از الاصلاح به اتهام تلاش برای کودتا و تلاش برای ایجاد یک [[اسلام‌گرایی|دولت اسلام‌گرا]] در امارات دستگیر شدند.<ref name="reuters"/><ref>{{cite news|title=Brotherhood 'sought Islamist state in UAE'|url=http://www.thenational.ae/news/uae-news/brotherhood-sought-islamist-state-in-uae|access-date=20 November 2012|date=21 September 2012}}</ref><ref name="amnesty.org">{{cite web|url=https://www.amnesty.org/en/documents/mde25/0018/2014/en/|title=United Arab Emirates: Silencing dissent in the United Arab Emirates (UAE)|publisher=Amnesty International|access-date=12 February 2016}}</ref> امارات متحدهٔ عربی در نوامبر ۲۰۱۲ با توجه به اعتراضات در بحرین، تمسخر آنلاین دولت خود یا تلاش برای سازماندهی اعتراضات عمومی از طریق رسانه‌های اجتماعی را غیرقانونی اعلام کرد.<ref name="bbc.co.uk2"/>

در ۲۹ ژانویهٔ ۲۰۲۰، در پی [[دنیاگیری کووید-۱۹]] تأیید شد که کرونا به امارات متحده عربی نیز [[دنیاگیری کووید-۱۹ در امارات عربی|رسیده‌است]]، زیرا آزمایش یک زن ۷۳ سالهٔ چینی مثبت شده بود.<ref name="first case UAE">{{Cite news|last1=Hammond|first1=Ashley|url=https://gulfnews.com/uae/health/watch-how-the-first-coronavirus-case-in-uae-was-cured-1.1581323524356|title=Watch: How the first coronavirus case in UAE was cured|date=10 February 2020|work=Gulf News|access-date=11 February 2020|last2=Chaudhary|first2=Suchitra Bajpai|last3=Hilotin|first3=Jay}}</ref> دو ماه بعد، در ماه مارس، دولت تعطیلی مراکز خرید، مدارس، و عبادتگاه‌ها را اعلام کرد، علاوه بر این، منع رفت و آمد ۲۴ ساعته را وضع کرد و همهٔ پروازهای مسافری امارات را به حالت تعلیق درآورد.<ref>{{cite web|url=https://gulfnews.com/uae/government/coronavirus-uae-shuts-malls-for-two-weeks-1.1584914600541|title=Coronavirus: UAE shuts malls for two weeks|website=gulfnews.com}}</ref><ref>{{cite web|url=https://www.thenational.ae/opinion/editorial/why-uae-school-closures-are-an-important-opportunity-to-fight-coronavirus-1.989345|title=Why UAE school closures are an important opportunity to fight coronavirus|website=The National|date=11 March 2020|language=en|access-date=13 April 2020}}</ref><ref>{{cite web|url=https://gulfnews.com/uae/coronavirus-prayers-at-mosques-and-all-other-places-of-worship-in-uae-suspended-1.1584375441713|title=Coronavirus: Prayers at mosques and all other places of worship in UAE suspended|website=gulfnews.com|language=en|access-date=13 April 2020}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.middleeasteye.net/news/coronavirus-uae-imposes-overnight-curfew-disinfection-campaign|title=Coronavirus: UAE imposes night curfew as it carries out disinfection campaign|website=Middle East Eye|access-date=26 March 2020}}</ref><ref>{{cite web|url=https://apnews.com/10aa229f979a05241ede3c349f5e4d2d|title=Dubai's Emirates cuts passenger flights to 13 destinations|website=[[Associated Press]]|date=22 March 2020}}</ref>این امر منجر به رکود اقتصادی بزرگی شد که در نهایت منجر به ادغام بیش از ۵۰ درصد از آژانس‌های فدرال امارات شد.<ref>{{cite news|url=https://www.ft.com/content/b2d8b670-8fd3-41e7-850b-e0c74302805e|title=UAE merges ministries in ambitious government restructuring|access-date=5 July 2020|website=Financial Times|date=5 July 2020|last1=Kerr|first1=Simeon}}</ref>

در ۲۹ اوت ۲۰۲۰، امارات روابط دیپلماتیک عادی با [[اسرائیل]] برقرار کرد و با کمک ایالات متحده، همراه با بحرین، [[پیمان ابراهیم]] را امضا کرد.<ref>{{Cite news|url=https://www.bbc.com/news/world-middle-east-53770859|title=Israel and UAE strike historic deal to normalise relations|work=BBC News|date=13 August 2020}}</ref>

در ۹ فوریه ۲۰۲۱، [[کاوشگر مریخ‌پیمای امید امارات|کاوشگر امید امارات]] با موفقیت به مدار [[مریخ]] رسید، و این کشور به یک نقطهٔ عطف تاریخی دست یافت. امارات اولین کشور جهان عرب شد که به مریخ رسید، و پنجمین کشوری لقب گرفت که با موفقیت به مریخ رسید.

== جغرافیا ==
{{اصلی|جغرافیای امارات متحده عربی}}
[[پرونده:Satellite_image_of_United_Arab_Emirates_in_October.jpg|چپ|بندانگشتی|تصویر ماهواره‌ای امارات متحدهٔ عربی]]
امارات متحدهٔ عربی در خاورمیانه واقع شده و با [[دریای عمان]] و [[خلیج فارس]]، بین عمان و عربستان سعودی هم‌مرز است که این امر آن را در یک موقعیت استراتژیک در جنوب [[تنگه هرمز|تنگهٔ هرمز]] قرار می‌دهد.<ref>{{cite web|url=http://www.uae.gov.ae/Government/oil_gas.htm|archive-url=https://web.archive.org/web/20080705161411/http://www.uae.gov.ae/Government/oil_gas.htm|archive-date=5 July 2008|title=UAE Oil and Gas|publisher=Uae.gov.ae|date=19 June 1999}}</ref>

امارات متحدهٔ عربی بین ۲۲ درجهٔ عرض شمالی و ۵۱ درجهٔ طول شرقی قرار دارد. این کشور {{convert|530|km|mi|adj=on}} با عربستان سعودی در غرب، جنوب و جنوب شرقی، و {{convert|450|km|mi|adj=on}} با عمان در جنوب شرقی و شمال شرقی مرز مشترک دارد. مرز زمینی با قطر در منطقهٔ [[خور العدید]] حدود {{convert|19|km|mi|spell=in|abbr=off}} در شمال غربی است. با این حال، این مرز محل اختلاف مداوم است.<ref>{{cite web|url=http://www.arabmediawatch.com/amw/CountryBackgrounds/SaudiArabia/SaudiUAEdisputes/tabid/174/Default.aspx|archive-url=https://web.archive.org/web/20100408121304/http://www.arabmediawatch.com/amw/CountryBackgrounds/SaudiArabia/SaudiUAEdisputes/tabid/174/Default.aspx|archive-date=8 April 2010|title=Saudi-UAE Disputes|publisher=Arabmediawatch.com|date=21 August 1974}}</ref> پس از خروج نظامی بریتانیا از امارات در سال ۱۹۷۱، و تأسیس آن به عنوان یک کشور جدید، امارات ادعای مالکیت جزایری را مطرح کرد که منجر به اختلافاتی با ایران شد که حل‌نشده باقی مانده‌است.<ref>{{cite web|title=UAE official calls for international action to end "Iranian occupation" of disputed islands|url=https://www.mei.edu/publications/uae-official-calls-international-action-end-iranian-occupation-disputed-islands|access-date=2021-07-27|website=Middle East Institute|language=en}}</ref> امارات همچنین ادعای جزایر دیگری را در مورد قطر دارد.<ref>{{cite web|url=http://www.uaeprison.com/uae_disputes.htm|title=UAE Disputes, International UAE Disputes, UAE Boundary Dispute, UAE National Disputes, UAE Emirate Disputes, Claims Three Islands, Abu Musa Island, Greater & Lesser Tumb, The History of Islands, Human Resources UAE, Arab Emirates.|website=www.uaeprison.com|access-date=25 June 2018}}</ref> بزرگ‌ترین امارت، ابوظبی، ۸۷ درصد از مساحت کل امارات را به خود اختصاص داده‌است<ref>{{Cite book|last=Oxford Business Group|title=The Report: Abu Dhabi 2015|publisher=Oxford Business Group|year=2016|isbn=978-1-910068-25-0|page=17}}</ref> ({{convert|67340|km2|0|abbr=out}}).<ref>{{Cite book|last1=Brinkmann|first1=Robert|title=The Palgrave Handbook of Sustainability: Case Studies and Practical Solutions|last2=Garren|first2=Sandra J.|publisher=Springer|year=2018|isbn=978-3-319-71389-2|page=806}}</ref> کوچک‌ترین امارت، عجمان، تنها {{convert|259|km2|0|abbr=on}} را در بر می‌گیرد.<ref>{{Cite book|last=D'Avanzo|first=Carolyn|title=Mosby's Pocket Guide to Cultural Health Assessment|publisher=Elsevier Health Sciences|year=2008|isbn=978-0-323-08604-2|page=751}}</ref>

سواحل امارات متحدهٔ عربی نزدیک به {{convert|650|km|0|abbr=on}} در امتداد ساحل جنوبی خلیج فارس امتداد دارد. شش امارت در امتداد خلیج فارس قرار دارند و هفتمین امارت، فجیره در ساحل شرقی شبه‌جزیره با دسترسی مستقیم به خلیج عمان است.<ref>{{Cite book|last=Taylor & Francis Group|title=The Middle East and North Africa 2004|url=https://archive.org/details/middleeastnortha50thunse|publisher=Psychology Press|year=2003|isbn=1-85743-184-7|page=[https://archive.org/details/middleeastnortha50thunse/page/1175 1175]}}</ref> بیشتر ساحل متشکل از کویر است که ۸ تا ۱۰ کیلومتر در داخل خشکی امتداد دارند.<ref>{{Cite journal|last1=Schulz|first1=Stephan|last2=Horovitz|first2=Marcel|last3=Rausch|first3=Randolf|last4=Michelsen|first4=Nils|last5=Mallast|first5=Ulf|last6=Köhne|first6=Maximilian|last7=Siebert|first7=Christian|last8=Schüth|first8=Christoph|last9=Al-Saud|first9=Mohammed|date=1 December 2015|title=Groundwater evaporation from salt pans: Examples from the eastern Arabian Peninsula|journal=Journal of Hydrology|language=en|volume=531|pages=792–801|bibcode=2015JHyd..531..792S|doi=10.1016/j.jhydrol.2015.10.048|issn=0022-1694|doi-access=free|last10=Merz|first10=Ralf}}</ref> بزرگ‌ترین بندرگاه طبیعی در دبی است، اگرچه سایر بنادر در ابوظبی، شارجه و جاهای دیگر لایروبی شده‌اند.<ref>{{cite web|last=iContainers|date=2020-04-04|title=Top 5 Ports in United Arab Emirates|url=https://www.icontainers.com/us/2020/03/30/top-five-ports-united-arab-emirates/|access-date=2021-08-17|website=iContainers|language=en}}</ref> جزایر متعددی در خلیج فارس یافت می‌شود که مالکیت برخی از آنها موضوع مناقشات بین‌المللی با ایران و قطر بوده‌است. جزایر کوچکتر و همچنین بسیاری از صخره‌های مرجانی و میله‌های شنی در حال تغییر، تهدیدی برای ناوبری هستند. جزر و مد شدید و وزش بادهای گاه به گاه حرکت کشتی‌ها را در نزدیکی ساحل پیچیده‌تر می‌کند. امارات متحدهٔ عربی همچنین دارای بخش‌هایی از ساحل [[باطنه]] در خلیج عمان است. [[استان مسندم]]، منتهی‌الیه عربستان در کنار تنگه هرمز، و [[مدحاء]] مناطقی هستند که توسط عمان از خاک اصلی امارات جدا شده‌اند.
[[پرونده:View_from_Jebel_Jais_-_panoramio.jpg|بندانگشتی|جاده‌های منتهی به [[جبل جایس]]، بلندترین کوه امارات متحدهٔ عربی (۱۸۹۲ متر)، در [[رأس‌الخیمه]]]]
در جنوب و غرب ابوظبی، تپه‌های ماسه‌ای گسترده وجود دارند که به [[ربع الخالی]] در عربستان سعودی امتداد دارند.<ref>{{cite web|date=2008-08-31|title=Empty Quarter|url=https://earthobservatory.nasa.gov/images/9054/empty-quarter|access-date=2021-09-06|website=earthobservatory.nasa.gov|language=en}}</ref> منطقهٔ بیابانی ابوظبی شامل دو واحهٔ مهم با آب زیرزمینی کافی برای سکونت و کشت دائمی است. [[واحه لیوا|واحهٔ لیوا]] که در جنوب نزدیک مرز با عربستان سعودی قرار دارد و در حدود {{convert|100|km|0|abbr=on}} در شمال شرقی لیوا واحهٔ بریمی قرار دارد که در دو طرف مرز ابوظبی و عمان امتداد دارد. دریاچهٔ زاخر در العین یک دریاچهٔ مصنوعی است که در نزدیکی مرز با عمان قرار دارد و از فاضلاب تصفیه‌شده ایجاد شده‌است.<ref name="Man-made desert lake: Ecological paradise or disaster?">{{cite news|url=http://www.cnn.com/2013/03/14/world/meast/desert-lake-zakher-emirates/index.html?hpt=hp_t2|title=The accidental lake: Birdwatcher's oasis or ecological disaster?|publisher=CNN|date=14 March 2013|access-date=6 August 2013}}</ref>

بریتانیا قبل از خروج از منطقه در سال ۱۹۷۱، مرزهای داخلی را بین هفت امارت تعیین کرد تا از اختلافات ارضی که ممکن است تشکیل فدراسیون را مختل کند، جلوگیری کند. به‌طور کلی، حاکمان امارات مداخلات انگلیس را پذیرفتند، اما در مورد اختلافات مرزی بین ابوظبی و دبی و همچنین بین دبی و شارجه، تا پس از استقلال امارات، دعاوی متضاد حل نشد. پیچیده‌ترین مرزها در رشته‌کوه حجر بود، جایی که پنج امارت با تقسیم بیش از ده‌ها منطقه مخالف بودند.

=== تنوع زیستی ===
[[پرونده:1501200713074_Acacia_tortilis.jpg|بندانگشتی|درختان [[آکاسیا]] در حومهٔ صحرا در نزدیکی [[فجیره (شهر)|فجیره]]]]
امارات شامل چهار منطقهٔ بوم‌زمینی است: جنگل‌های کوهستانی الحجر، [[ناحیه بیابانی و نیمه‌بیابانی دریای عمان|منطقهٔ بیابانی و نیمه‌بیابانی دریای عمان]]، [[مناطق خشک بیابانی|جنگل‌ها و بوته‌زارهای کوهپایهٔ الحجر]]، و کوهستانی الحجر.<ref name="DinersteinOlson2017">{{cite journal|last1=Dinerstein|first1=Eric|last2=Olson|first2=David|last3=Joshi|first3=Anup|last4=Vynne|first4=Carly|last5=Burgess|first5=Neil D.|last6=Wikramanayake|first6=Eric|last7=Hahn|first7=Nathan|last8=Palminteri|first8=Suzanne|last9=Hedao|first9=Prashant|display-authors=1|year=2017|title=An Ecoregion-Based Approach to Protecting Half the Terrestrial Realm|journal=BioScience|volume=67|issue=6|pages=534–545|doi=10.1093/biosci/bix014|issn=0006-3568|pmc=5451287|pmid=28608869|doi-access=free|last16=Hayes|first41=Heinz|last45=van Breugel|first44=Jens-Peter Barnekow|last44=Lillesø|first43=Roeland|last43=Kindt|first42=Yara|last42=Shennan-Farpón|last41=Klöser|last46=Graudal|first40=Jonathan|last40=Timberlake|first39=Shahina A.|last39=Ghazanfar|first38=Annette|last38=Patzelt|first37=Anthony G.|first45=Paulo|first46=Lars|first36=Othman A.|first13=Erle C|last10=Noss|first10=Reed|last11=Hansen|first11=Matt|last12=Locke|first12=Harvey|last13=Ellis|last14=Jones|last47=Voge|first14=Benjamin|last15=Barber|first49=Muhammad|last49=Saleem|first48=Khalaf F.|last48=Al-Shammari|first47=Maianna|last37=Miller|last36=Llewellyn|first16=Randy|last21=Price|first24=Kierán|last24=Suckling|first23=Don|last23=Weeden|first22=Jonathan E. M.|last22=Baillie|first21=Lori|first20=Wes|first25=Crystal|last20=Sechrest|first19=Eileen|last19=Crist|first18=Vance|last18=Martin|first17=Cyril|last17=Kormos|last25=Davis|last26=Sizer|first35=José C.|first31=Svetlana|last35=Brito|first34=Lilian|last34=Pintea|first33=Nadia|last33=de Souza|first32=Alexandra|last32=Tyukavina|last31=Turubanova|first26=Nigel|first30=Peter|last30=Potapov|first29=Tanya|last29=Birch|first15=Charles Victor|last28=Thau|first27=Rebecca|last27=Moore|first28=David}}</ref>

در واحه‌ها درختان [[خرما]]، [[آکاسیا]] و [[اکالیپتوس]] رشد می‌کنند. در صحرا، روییدنی بسیار کم است و از [[گندمیان]] و بوته‌های خار تشکیل شده‌است. جانوران بومی به دلیل شکار شدید به انقراض نزدیک شده بودند، که منجر به یک برنامهٔ حفاظتی در جزیرهٔ [[صیر بنی‌یاس]] شد که توسط شیخ زاید بن سلطان آل نهیان در دههٔ ۱۹۷۰ آغاز شد و به عنوان مثال منجر به بقای [[تیزشاخ عربی]]، [[شتر یک‌کوهانه]] و [[پلنگ]] شد. ماهی‌ها و پستانداران ساحلی عمدتاً از ماهی خال‌خالی، سوف، و تُن، و همچنین کوسه‌ها و نهنگ‌ها تشکیل شده‌اند.

=== آب‌وهوا ===
آب‌وهوای امارات نیمه‌گرمسیری و خشک با تابستان‌های گرم و زمستان‌های گرم است. به‌طور کلی اقلیم این کشور در طبقه‌بندی آب‌وهوای کویری قرار می‌گیرد. گرم‌ترین ماه‌ها ژوئیه و اوت هستند که میانگین حداکثر دما در دشت‌های ساحلی به بالای {{convert|45|°C|°F|0}} می‌رسد. در کوه‌های الحجر دما به‌طور قابل‌توجهی پایین‌تر است که به دلیل افزایش ارتفاع است.<ref>{{cite web|url=http://www.manmm.net/eng/?page_id=35|title=UAE Climate|publisher=Manmm.net|url-status=dead|archive-url=https://web.archive.org/web/20160112072308/http://www.manmm.net/eng/?page_id=35|archive-date=12 January 2016}}</ref> میانگین حداقل دما در ژانویه و فوریه بین {{convert|10|and|14|°C|°F|0|abbr=on}} است.<ref>{{cite web|url=http://www.abudhabi.ms/weather.html|title=Weather in Abu Dhabi|publisher=Abudhabi.ms|date=8 March 2007|url-status=dead|archive-url=https://web.archive.org/web/20090429193142/http://www.abudhabi.ms/weather.html|archive-date=29 April 2009}}</ref> در اواخر ماه‌های تابستان، باد مرطوب جنوب شرقی، منطقهٔ ساحلی را به ویژه ناخوشایند می‌کند. میانگین بارندگی سالانه در نواحی ساحلی کمتر از {{convert|120|mm|in|1|abbr=on}} است، اما در برخی مناطق کوهستانی بارندگی سالانه اغلب به {{convert|350|mm|in|1|abbr=on}} می‌رسد. باران در منطقهٔ ساحلی به صورت بارش‌های سیل‌آسا و کوتاه در طول ماه‌های زمستان می‌بارد، که گاهی منجر به سیل در بسترهای [[خشک‌رود (وادی)|خشک‌رود]] می‌شود.<ref>{{cite news|url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/in_pictures/7189929.stm|title=In Pictures &#124; Flooding in the UAE|work=BBC News|date=15 January 2008}}</ref> این منطقه مستعد طوفان‌های گرد و غبار گاه به گاه و [[طوفان شن]] است که می‌تواند دید را به شدت کاهش دهد.

در ۲۸ دسامبر ۲۰۰۴، برای اولین بار در امارات متحدهٔ عربی برف در [[کوه جیس]] در رأس‌الخیمه ثبت شد.<ref>[http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/4135857.stm Middle East | Cold snap brings Gulf rare snow]. BBC News (30 December 2004). Retrieved 10 October 2015.</ref> چند سال بعد، تعداد بیشتری بارش برف و تگرگ مشاهده شد.<ref>[http://indiatoday.intoday.in/story/abu-dhabi-snow-hail-dubai/1/414185.html Global warming or wonder! Hail the snow in Abu Dhabi : World, News – India Today]. Indiatoday.intoday.in. Retrieved 10 October 2015.</ref><ref>[http://www.thenational.ae/news/uae-news/middle-east-snow-extreme-heatwaves-and-uae-fog-whats-going-on-with-the-weather Middle East snow, extreme heatwaves and UAE fog: what's going on with the weather? | The National]. Thenational.ae (29 January 2013). Retrieved 10 October 2015.</ref>

== حکومت و سیاست ==
{{تصویر چندگانه|caption_align=center|width=145|image1=Mohammed bin Zayed Al Nahyan - 2021 (51683733605) (cropped).jpg|caption1=[[محمد بن زاید آل نهیان]]{{سخ}}<small>[[رئیس امارات متحده عربی|رئیس]] از سال ۲۰۲۲</small>|image2=Mohamedu bin Rašidu Almaktūmu.jpg|caption2=[[محمد بن راشد آل مکتوم]]{{سخ}}<small>[[فهرست نخست‌وزیران امارات متحده عربی|نخست‌وزیر و{{سخ}}معاون رئیس]] از سال ۲۰۰۶</small>}}
امارات متحدهٔ عربی یک کشور سلطنت فدرال مستبد است.<ref name=":222">{{Cite journal|last=Herb|first=Michael|date=2009|title=A Nation of Bureaucrats: Political Participation and Economic Diversification in Kuwait and the United Arab Emirates|url=https://www.cambridge.org/core/journals/international-journal-of-middle-east-studies/article/abs/nation-of-bureaucrats-political-participation-and-economic-diversification-in-kuwait-and-the-united-arab-emirates/E3527822940D0E8A2BCD98A320002C3E|journal=International Journal of Middle East Studies|language=en|volume=41|issue=3|pages=375–395|doi=10.1017/S0020743809091119|issn=1471-6380|s2cid=154366494}}</ref><ref name=":42">{{Cite journal|last=Ledstrup|first=Martin|date=2019|title=Nationalism and Nationhood in the United Arab Emirates|url=https://link.springer.com/book/10.1007/978-3-319-91653-8|journal=Palgrave|language=en-gb|page=10|doi=10.1007/978-3-319-91653-8|isbn=978-3-319-91652-1|s2cid=158959849}}</ref><ref name=":52">{{cite web|date=2018-11-14|title=Hypocrisy of Dubai's World Tolerance Summit|url=https://www.hrw.org/news/2018/11/14/hypocrisy-dubais-world-tolerance-summit|access-date=2021-04-06|website=Human Rights Watch|language=en}}</ref><ref name=":62">{{cite news|date=2021-01-30|title=United Arab Emirates says it will offer citizenship to some|url=https://apnews.com/article/dubai-united-arab-emirates-abu-dhabi-coronavirus-pandemic-mohammed-bin-rashid-al-maktoum-708c588985bad97230b458b435cbfbc2|access-date=2021-04-06|work=Associated Press}}</ref> به گفتهٔ ''[[نیویورک تایمز]]''، امارات متحدهٔ عربی «یک حکومت خودکامه با درخشش و یک دولت مترقی و مدرن" است.».<ref>{{cite news|author=Mazzetti, Mark and Hager, Emily B.|date=14 May 2011|title=Secret Desert Force Set Up by Blackwater's Founder|work=[[نیویورک تایمز]]|url=https://www.nytimes.com/2011/05/15/world/middleeast/15prince.html?pagewanted=all|quote=The United Arab Emirates – an autocracy with the sheen of a progressive, modern state – are closely allied with the United States, and American officials indicated that the battalion program had some support in Washington.}}</ref> امارات متحدهٔ عربی به عنوان یک «خودکامگی قبیله‌ای» توصیف شده‌است که در آن هفت امارت یا هفت پادشاهی تشکیل‌دهنده توسط حاکمان قبیله‌ای به شیوه‌ای خودکامه رهبری می‌شوند.<ref name=":122">{{Cite book|last=Krane|first=Jim|url=https://books.google.com/books?id=mJWrVWZuUJEC|title=City of Gold: Dubai and the Dream of Capitalism|date=2009-09-15|publisher=St. Martin's Publishing Group|isbn=978-1-4299-1899-2|page=10|language=en}}</ref> هیچ نهاد منتخب دموکراتیک و هیچ تعهد رسمی به آزادی بیان وجود ندارد.<ref name=":32">{{Cite news|last=Stack|first=Liam|date=2017-04-30|title=Dubai Introduces Its Own Font, Lauding Free Expression It Does Not Permit|language=en-US|work=The New York Times|url=https://www.nytimes.com/2017/04/30/world/middleeast/dubai-introduces-its-own-font-lauding-free-expression-it-does-not-permit.html|access-date=2021-05-25|issn=0362-4331}}</ref> به گفتهٔ سازمان‌های حقوق بشر، نقض سیستماتیک حقوق بشر، از جمله شکنجه و ناپدید شدن اجباری منتقدان دولت وجود دارد.<ref name=":3"/> امارات متحدهٔ عربی در [[فهرست شاخص‌های آزادی|شاخص‌های آزادی]] در سنجش [[آزادی مدنی|آزادی‌های مدنی]] و [[حقوق مدنی و سیاسی]] رتبهٔ ضعیفی دارد.<ref name="United Arab Emirates Reports"/> امارات متحدهٔ عربی در بررسی سالیانهٔ [[خانه آزادی|خانهٔ آزادی]] به عنوان کشوری «غیر آزاد» رتبه‌بندی شده‌است.<ref name="United Arab Emirates Reports2"/>
شاخص [[:en:Bertelsmann Transformation Index|دگرگونی برتلزمن]]، امارات متحده عربی را یک "سلطنت میانه رو" توصیف می کند. این کشور در بین 137 ایالت در رتبه 91 قرار گرفت و بسیار کمتر از میانگین امتیاز برای توسعه به سمت یک دموکراسی است.<ref>{{Cite web |title=BTI 2022: United Arab Emirates |url=https://bti-project.org/en/reports/country-dashboard?isocode=ARE&cHash=98c3237aa3b3bd62d4a082e9b709a514 |access-date=2023-04-04 |website=BTI 2022 |language=en |archive-date=4 April 2023 |archive-url=https://web.archive.org/web/20230404121251/https://bti-project.org/en/reports/country-dashboard?isocode=ARE&cHash=98c3237aa3b3bd62d4a082e9b709a514 |url-status=live }}</ref>بر اساس سال 2023  [[:en:V-Dem Democracy Indices|شاخص‌های دموکراسی V-Dem]]، امارات متحده عربی سومین کشور کمتر [[دموکراسی در خاورمیانه و شمال آفریقا|کشور دموکراتیک انتخاباتی در خاورمیانه]] است.<ref name="vdem_dataset">{{cite web |last=V-Dem Institute |date=2023 |title=The V-Dem Dataset |url=https://www.v-dem.net/data/the-v-dem-dataset/ |access-date=14 October 2023 |archive-date=8 December 2022 |archive-url=https://web.archive.org/web/20221208183458/https://www.v-dem.net/data/the-v-dem-dataset/ |url-status=live }}</ref> 

=== حکومت ===
امارات متحدهٔ عربی یک [[پادشاهی مشروطه|پادشاهی مشروطهٔ فدرال]] که از یک فدراسیون متشکل از هفت نظام سیاسی سلطنتی قبیله‌ای موروثی به نام شیخ‌نشین تشکیل شده‌است. این کشور توسط [[شورای عالی اتحاد]] متشکل از شیوخ حاکم ابوظبی، عجمان، فجیره، شارجه، دبی، رأس‌الخیمه و ام‌القیوین اداره می‌شود. مسئولیت‌های ملی نیز به امارت‌ها تفویض می‌شود.<ref>{{cite web|url=http://www.uaeinteract.com/government/political_system.asp#B|title=UAE Government: Political system|work=UAEinteract|access-date=12 February 2016|url-status=dead|archive-url=https://web.archive.org/web/20160213062650/http://www.uaeinteract.com/government/political_system.asp#B|archive-date=13 February 2016}}</ref> درصدی از درآمدهای هر امیرنشین به بودجهٔ مرکزی امارات اختصاص می‌یابد.<ref>{{cite web|url=http://www.uaeinteract.com/government/political_system.asp|title=UAE Government: Political system|work=UAEinteract|access-date=12 February 2016|url-status=dead|archive-url=https://web.archive.org/web/20160213062650/http://www.uaeinteract.com/government/political_system.asp|archive-date=13 February 2016}}</ref> امارات متحدهٔ عربی از عنوان «شیخ» به جای «امیر» برای اشاره به حاکمان امارت‌ها استفاده می‌کند. این عنوان به دلیل نظام حکومتی به سبک شیخی در تبعیت از فرهنگ قبیله‌های عربستان استفاده می‌شود.

[[رئیس امارات متحده عربی|رئیس]] و [[فهرست نخست وزیران امارات متحده عربی|نخست‌وزیر]] توسط مجلس عالی اتحاد انتخاب می‌شوند. معمولاً شیخی از ابوظبی ریاست و شیخی از دبی نخست‌وزیری را بر عهده دارد. همهٔ نخست‌وزیران به جز یکی به‌طور همزمان معاون رئیس بوده‌اند. شیخ زاید بن سلطان آل نهیان بنیانگذار امارات متحدهٔ عربی است و به‌طور گسترده‌ای به خاطر اتحاد هفت امارت در یک کشور مورد احترام است. او اولین رئیس امارات متحدهٔ عربی از زمان تأسیس کشور تا زمان مرگش در ۲ نوامبر ۲۰۰۴ بود. در روز بعد، مجلس عالی اتحاد پسرش، شیخ خلیفه بن زاید آل نهیان را به این سمت انتخاب کرد.<ref>{{cite web|url=http://www.arabruleoflaw.org/countryprofiles/uae.html|title=UAE|publisher=Arabruleoflaw.org|access-date=12 February 2016|archive-date=3 May 2019|archive-url=https://web.archive.org/web/20190503194032/http://www.arabruleoflaw.org/countryprofiles/uae.html|url-status=dead}}</ref>

دولت فدرال از سه شاخه تشکیل شده‌است:
* [[قوه مقننه|قوهٔ مقننه]]: متشکل از [[مجلس عالی اتحاد]] و [[مجلس ملی اتحاد]].
* [[قوه مجریه|قوهٔ مجریه]]: متشکل از رئیس، که همچنین فرماندهٔ کل قواست، نخست‌وزیر و [[هیئت دولت امارات متحده عربی|شورای وزیران]] است.
* [[نظام دادگستری|قوهٔ قضاییه]]: دادگاه عالی و دادگاه‌های فدرال سطح پایین‌تر.

دولت الکترونیکی امارات متحدهٔ عربی گسترش دولت فدرال امارات متحدهٔ عربی در شکل الکترونیکی آن است.<ref>{{cite web|url=http://government.ae/en/web/guest/service-channels|title=Service Channels – The UAE Government Official Portal|author=UAE federal eGovernment|access-date=8 September 2014}}</ref> شورای وزیران امارات متحدهٔ عربی شاخهٔ اجرایی ارشد دولت است که توسط نخست‌وزیر ریاست می‌شود. نخست‌وزیر که توسط مجلس عالی اتحاد منصوب می‌شود، وزرا را منصوب می‌کند. شورای وزیران از ۲۲ عضو تشکیل شده و کلیهٔ امور داخلی و خارجی فدراسیون را بر اساس قانون اساسی و قانون فدرال آن اداره می‌کند.<ref>{{cite web|url=https://www.uaecabinet.ae/source/PMO%20Moca%20Manual%202010.pdf|title=دلیل أعمال نظام مجلس الوزراء|publisher=United Arab Emirates Cabinet|date=January 2010}}</ref> در دسامبر ۲۰۱۹،<ref>{{cite web|title=Monthly ranking of women in national parliaments|url=https://data.ipu.org/women-ranking?month=12&year=2019|website=ipu.org|publisher=Inter-Parliamentary Union|access-date=19 February 2022|location=Switzerland}}</ref> امارات تنها کشور عربی و یکی از تنها پنج کشور در جهان شد که به برابری جنسیتی در یک نهاد قانونگذاری ملی دست یافت که ۵۰ درصد از مجلس نمایندگان آن زن بودند.<ref>{{cite web|title=Monthly ranking of women in national parliaments|url=https://data.ipu.org/women-ranking?month=1&year=2022|website=ipu.org|publisher=Inter-Parliamentary Union|access-date=19 February 2022|location=Switzerland}}</ref><ref>{{cite web|title=Proportion of women parliamentarians worldwide reaches 'all-time high'|url=https://news.un.org/en/story/2021/03/1086582|website=UN.org|publisher=United Nations|access-date=19 February 2022|date=5 March 2021}}</ref>

امارات متحدهٔ عربی تنها کشوری در جهان است که دارای وزارت تسامح،<ref>{{cite news|url=http://wam.ae/en/details/1395302752575|title=UAE's tolerance model has 'potential to become a global movement for good': Sheikh Nahyan|publisher=Emirates News Agency|date=4 February 2019}}</ref> وزارت شادی<ref>{{cite magazine|date=10 February 2016|title=This Country Just Appointed a Minister Of Happiness|url=http://fortune.com/2016/02/10/uae-minister-happiness/|magazine=Fortune.com}}</ref> و وزارت هوش مصنوعی<ref>{{cite web|url=https://futurism.com/uae-minister-artificial-intelligence|title=An Inside Look at the First Nation With a State Minister for Artificial Intelligence|publisher=Futurism.com|date=11 December 2017}}</ref> است. امارات متحدهٔ عربی همچنین دارای یک وزارتخانهٔ مجازی به نام وزارت امکانات است که برای یافتن راه‌حل‌هایی برای چالش‌ها و بهبود کیفیت زندگی طراحی شده‌است.<ref>{{cite web|url=https://u.ae/en/about-the-uae/the-uae-government/ministry-of-possibilities|title=Ministry of Possibilities|publisher=U.AE|date=24 September 2019}}</ref><ref>{{cite web|url=https://uaecabinet.ae/en/details/news/mohammed-bin-rashid-launches-ministry-of-possibilities-to-develop-radical-solutions-for-governments-key-challenges|title=Mohammed bin Rashid Launches 'Ministry of Possibilities' to Develop Radical Solutions for Government's Key Challenges|publisher=UAE Cabinet|date=2020}}</ref> امارات همچنین دارای یک شورای ملی جوانان است که توسط وزیر جوانان در کابینه امارات متحدهٔ عربی نمایندگی می‌شود.<ref>{{cite web|title=Women shining in new UAE Cabinet – Khaleej Times|url=http://www.khaleejtimes.com/nation/government/shaikh-mohammed-to-announce-new-cabinet-today|website=www.khaleejtimes.com|access-date=11 February 2016}}</ref><ref>{{cite web|url=https://uaecabinet.ae/en/details/news/why-ministers-for-happiness-tolerance-youth-and-the-future|title=Why Ministries for Happiness, Tolerance, Youth and the Future?|publisher=United Arab Emirates Cabinet}}</ref>

نهاد قانونگذاری امارات متحدهٔ عربی مجلس ملی اتحاد است که متشکل از ۴۰ عضو است که از همهٔ امارت‌ها انتخاب شده‌اند. برای اطمینان از نمایندگی کامل، به هر امیرنشین کرسی‌های خاصی اختصاص داده شده‌است. نیمی از آنها توسط حاکمان امارت‌ها منصوب می‌شوند و نیمی دیگر انتخاب می‌شوند. طبق قانون، اعضای شورا باید به‌طور مساوی بین زن و مرد تقسیم شوند. مجلس ملی اتحاد به یک نقش عمدتاً مشورتی محدود شده‌است.<ref>{{cite web|url=https://u.ae/en/about-the-uae/the-uae-government/the-federal-national-council-|title=The Federal National Council|publisher=U.AE|date=3 February 2020}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.government.ae/gov/en/gov/federal/politics.jsp|archive-url=https://web.archive.org/web/20051027123241/http://www.government.ae/gov/en/gov/federal/politics.jsp|url-status=dead|archive-date=27 October 2005|title=UAE Federal e-Government Portal|publisher=Government.ae}}</ref><ref>[https://www.thenational.ae/uae/government/sheikh-khalifa-uae-s-federal-national-council-to-be-50-per-cent-women-1.800357 Sheikh Khalifa: UAE's Federal National Council to be 50 per cent women] The National, 8 December 2018</ref>

=== روابط خارجی ===
[[پرونده:President_Trump_and_The_First_Lady_Participate_in_an_Abraham_Accords_Signing_Ceremony_(50346677397).jpg|بندانگشتی|[[عبدالله بن زاید آل نهیان]] وزیر امور خارجهٔ امارات (در سمت راست) در هنگام امضای [[پیمان ابراهیم]]]]
امارات روابط دیپلماتیک و تجاری گسترده‌ای با اکثر کشورها و اعضای سازمان ملل دارد. این کشور نقش مهمی در [[اوپک]] ایفا می‌کند و یکی از اعضای مؤسس شورای همکاری خلیج فارس است. امارات متحده عربی عضو سازمان ملل متحد و چندین سازمان بین‌الملیی [[سازمان بین‌المللی هوانوردی کشوری]]، [[سازمان بین‌المللی کار]]، [[اتحادیه جهانی پست]]، [[سازمان جهانی بهداشت]]، [[سازمان جهانی مالکیت فکری]]، و همچنین [[بانک جهانی]]، [[صندوق بین‌المللی پول]]، اتحادیه عرب، [[سازمان همکاری اسلامی]] و [[جنبش عدم تعهد]] و همچنین، ناظر سازمان بین‌المللی [[سازمان بین‌المللی فرانکفونی]] است. اکثر کشورها در ابوظبی پایتخت این کشور نمایندگی‌های دیپلماتیک دارند و اکثر کنسولگری‌ها در بزرگ‌ترین شهر یعنی دبی استقرار دارند.

انگیزهٔ روابط خارجی امارات تا حد زیادی از هویت و رابطه با جهان عرب است.<ref>{{cite web|url=https://www.sciencespo.fr/kuwait-program/wp-content/uploads/2021/02/Shahrour-Karam-The-evolution-of-Emirati-foreign-policy-1971-2020.pdf|title=The evolution of Emirati foreign policy (1971-2020): The unexpected rise of a small state with boundless ambitions|publisher=SciencesPo|date=2020}}</ref> امارات متحدهٔ عربی روابط قوی با بحرین،<ref>{{cite news|url=https://saudigazette.com.sa/article/609429/World/Mena/King-Hamad-hails-strong-Bahrain-UAE-ties-in-meeting-with-Abu-Dhabi-crown-prince|title=King Hamad hails strong Bahrain-UAE ties in meeting with Abu Dhabi crown prince|publisher=Saudi Gazette|date=3 August 2021}}</ref> چین،<ref>{{cite news|title=Strong bilateral relations serve the strategic interests of both China and the UAE|url=https://www.thenational.ae/opinion/comment/strong-bilateral-relations-serve-the-strategic-interests-of-both-china-and-the-uae-1.749584|work=The National}}</ref> مصر،<ref>{{cite web|url=http://www.sis.gov.eg/En/Politics/Foreign/EArab/U.A.E/040306030000000002.htm|archive-url=https://web.archive.org/web/20090109153827/http://www.sis.gov.eg/En/Politics/Foreign/EArab/U.A.E/040306030000000002.htm|archive-date=9 January 2009|title=Egypt and U.A.E. Relations|work=Egypt State Information Service Sis.gov.eg}}</ref> فرانسه،<ref>{{cite web|url=https://www.thenationalnews.com/uae/france-strengthens-its-bond-with-uae-1.543500|title=France strengthens its bond with UAE|publisher=The National|date=19 December 2008}}</ref> هند،<ref>{{cite web|url=https://www.mei.edu/publications/india-uae-relations-poised-climb-new-heights|title=India-UAE Relations: Poised to Climb to New Heights|publisher=Middle East Institute|date=23 March 2021}}</ref> اردن،<ref>{{cite web|url=https://www.jordantimes.com/news/local/jordan-uae-ties-‘strong-guarantor’-security-peace-—-ambassador|title=Jordan-UAE ties a 'strong guarantor' for security, peace — ambassador|publisher=The Jordan Times|date=12 April 2021}}</ref> پاکستان،<ref>{{cite web|url=https://tribune.com.pk/story/2276704/uae-fm-terms-ties-with-pakistan-unique-case-in-arab-asian-relations|title=UAE FM terms ties with Pakistan "unique case in Arab-Asian relations"|publisher=Tribune|date=20 December 2020}}</ref> روسیه،<ref>{{cite web|url=https://responsiblestatecraft.org/2020/01/24/why-the-relationship-between-russia-and-the-united-arab-emirates-is-strengthening/|title=Why the Relationship Between Russia and the United Arab Emirates is Strengthening|publisher=Responsible Statecraft|date=24 January 2020}}</ref> عربستان سعودی<ref>{{cite news|url=https://www.newyorker.com/magazine/2018/04/09/a-saudi-princes-quest-to-remake-the-middle-east|title=A Saudi Prince's Quest to Remake the Middle East|author=The New Yorker|date=2 April 2018}}</ref> و ایالات متحدهٔ آمریکا<ref>{{cite web|url=https://www.arabianbusiness.com/politics-economics/463351-us-states-playing-critical-role-in-widening-uae-bilateral-ties|title=US states play 'critical' role in widening bilateral ties with the UAE|publisher=Arabian Business|date=16 May 2021}}</ref> دارد.

پس از خروج بریتانیا از امارات در سال ۱۹۷۱ و تأسیس امارات متحدهٔ عربی به عنوان یک دولت، امارات متحدهٔ عربی حقوق سه جزیره در خلیج فارس علیه ایران، یعنی ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک را مورد مناقشه قرار داد. امارات تلاش کرد این موضوع را به دیوان بین‌المللی دادگستری برساند، اما ایران توانست این محکمه را پیروز شود.<ref>{{cite web|url=http://www.hiik.de/konfliktbarometer/pdf/Konfliktbarometer_2001.pdf|archive-url=https://web.archive.org/web/20080229133058/http://www.hiik.de/konfliktbarometer/pdf/Konfliktbarometer_2001.pdf|archive-date=29 February 2008|title=Konfliktbarometer 2001|url-status=dead|access-date=1 June 2016}}. Heidelberger Institut für Internationale Konfliktforschung</ref> پاکستان اولین کشوری بود که پس از تشکیل امارات متحدهٔ عربی رسماً آن را به رسمیت شناخت.<ref>{{cite web|url=http://pakobserver.net/200811/26/Editorial01.asp|archive-url=https://web.archive.org/web/20090626001001/http://pakobserver.net/200811/26/Editorial01.asp|archive-date=26 June 2009|title=Relations with UAE get wider, deeper|work=Pakistan Observer|date=26 November 2008}}</ref> امارات متحدهٔ عربی در کنار چندین کشور خاورمیانه و آفریقا، روابط دیپلماتیک خود را با قطر در ژوئن ۲۰۱۷ به دلیل ادعاهایی مبنی بر اینکه قطر حامی تروریسم است، قطع کردند که منجر به [[بحران دیپلماتیک قطر]] شد. این روابط در ژانویهٔ ۲۰۲۱ مجدداً احیا شد.<ref>{{cite web|title=UAE to restore Qatar trade and travel links 'within a week' after row ends|url=https://www.bbc.com/news/world-middle-east-55579014|publisher=BBC|date=7 January 2021}}</ref> امارات متحدهٔ عربی اسرائیل را در اوت ۲۰۲۰ به رسمیت شناخت و به [[توافقنامه صلح اسرائیل–امارات متحده عربی|توافقنامهٔ صلح تاریخی اسرائیل و امارات متحدهٔ عربی]] منجر شد و در پی آن روابط بین دو کشور عادی‌سازی شد.<ref>{{Cite news|date=13 August 2020|title=Israel and UAE strike historic deal|language=en-GB|work=BBC News|url=https://www.bbc.com/news/world-middle-east-53770859|access-date=13 August 2020}}</ref><ref>{{Cite news|date=13 August 2020|title=With President Trump's help, Israel and the United Arab Emirates reach historic deal to normalize relations|language=en|work=Reuters|url=https://www.reuters.com/article/us-israel-emirates-trump-idUSKCN25926W|access-date=13 August 2020}}</ref><ref>{{cite news|last1=Staff|first1=Toi|title=Full text of the Abraham Accords signed by Israel, the UAE and Bahrain|url=https://www.timesofisrael.com/full-text-of-the-abraham-accords-signed-by-israel-the-uae-and-bahrain/|access-date=10 October 2020|publisher=The Times of Israel|date=16 September 2020}}</ref>

در مارس ۲۰۲۲، [[بشار اسد]]، رئیس‌جمهور سوریه بازدیدی از امارات متحدهٔ عربی داشت، که این اولین دیدار وی از یک کشور عربی از زمان [[جنگ داخلی سوریه]] در سال ۲۰۱۱ بود. اسد در این دیدار تاریخی با محمد بن زاید، محمد بن راشد آل مکتوم و [[منصور بن زاید آل نهیان]] ملاقات کرد. رهبران دو طرف در مورد اینکه چگونه امارات می‌تواند حمایت‌های بشردوستانه و سیاسی به سوریه ارائه کند، بحث کردند. با این حال، ایالات متحده گفت که «عمیقاً از این تلاش آشکار برای مشروعیت بخشیدن به بشار اسد، که مسئول و مسئول مرگ و رنج تعداد بی‌شماری از مردم سوریه است، ناامید و ناراحت است».<ref>{{cite news|url=https://www.wsj.com/articles/syrias-assad-makes-surprise-visit-to-the-u-a-e-as-arab-ties-warm-11647641366|title=Syria's Assad Makes Surprise Visit to the U.A.E. as Arab Ties Warm|access-date=19 March 2022|newspaper=The Washington Post}}</ref><ref>{{cite web|url=https://www.theguardian.com/world/2022/mar/18/bashar-al-assad-visits-uae-in-attempt-to-build-arab-relations|title=Syrian president Bashar al-Assad visits UAE in attempt to come in from the cold|access-date=18 March 2022|website=The Guardian}}</ref><ref>{{cite web|url=https://www.bbc.com/news/world-middle-east-60804050|title=Assad: Syria's leader makes historic visit to UAE|access-date=19 March 2022|website=BBC}}</ref>

=== نیروهای مسلح ===
{{اصلی|نیروهای مسلح امارات متحده عربی}}
[[پرونده:F-16e_block60.jpg|چپ|بندانگشتی|یک فروند جنگندهٔ اف-۱۶ متعلق به [[نیروی هوایی امارات متحده عربی|نیروی هوایی امارات متحدهٔ عربی]] در حال یرخاستن از باند [[لاکهید مارتین]] در [[فورت ورث]].]]
نیروی نظامی امارات متحدهٔ عربی در سال ۱۹۷۱ از نیروهای پیشاهنگی عمان تشکیل شد و تا مدتها نماد نظم عمومی در شرق عربستان بود و توسط افسران انگلیسی فرماندهی می‌شد. نیروهای پیشاهنگی عمان در سال ۱۹۷۱ با تشکیل امارات متحدهٔ عربی، به عنوان هستهٔ دفاعی این کشور تحویل داده شدند و در نیروی دفاعی اتحادیه جذب شدند.

اگرچه در ابتدا تعداد نیروهای مسلح امارات متحدهٔ عربی کم بود، در طول سال‌ها رشد قابل توجهی داشته و در حال حاضر به برخی از مدرن‌ترین سیستم‌های تسلیحاتی مجهز شده‌اند که از انواع کشورهای پیشرفته نظامی غربی، عمدتاً فرانسه، ایالات متحده و بریتانیا خریداری شده‌اند. اکثر افسران، فارغ‌التحصیل [[مدرسه نظامی سلطنتی سندهرست|مدرسهٔ نظامی سلطنتی سندهرست]] هستند، و برخی دیگر در [[آکادمی نظامی ایالات متحده|آکادمی نظامی ایالات متحدهٔ آمریکا]] شرکت کرده‌اند. فرانسه و ایالات متحده با موافقت‌نامه‌های همکاری دفاعی و تأمین ادوات نظامی بیشترین نقش را از نظر استراتژیک ایفا کرده‌اند.<ref>{{cite news|title=UAE confirms discussions with France on purchase of Rafale aircraft|url=http://www.wam.org.ae/servlet/Satellite?c=WamLocEnews&cid=1200074664706&p=1135099400124&pagename=WAM%2FWamLocEnews%2FW-T-LEN-FullNews|agency=Emirates News Agency|date=5 June 2008|url-status=dead|archive-url=https://web.archive.org/web/20130509014605/http://www.wam.org.ae/servlet/Satellite?c=WamLocEnews&cid=1200074664706&p=1135099400124&pagename=WAM%2FWamLocEnews%2FW-T-LEN-FullNews|archive-date=9 May 2013}}</ref>

امارات در تلاش برای کاهش وابستگی خارجی و کمک به صنعتی‌شدن ملی، تولید مقدار بیشتری از تجهیزات نظامی را آغاز کرده‌است. نمونه‌ای از توسعهٔ نظامی ملی شامل شرکت کشتی‌سازی ابوظبی (ADSB) است که طیف وسیعی از کشتی‌ها را تولید می‌کند و یکی از پیمانکاران اصلی در برنامهٔ Baynunah است، برنامه‌ای برای طراحی، توسعه و تولید ناوچه‌های سفارشی برای عملیات در آبهای کم عمق خلیج فارس. امارات همچنین در حال تولید سلاح و مهمات از طریق Caracal International، وسایل نقلیهٔ حمل و نقل نظامی از طریق Nimr LLC و هواپیماهای بدون سرنشین به‌طور جمعی از طریق شرکت صنایع دفاعی امارات است. امارات از [[جنرال داینامیکس اف-۱۶ فایتینگ فالکن]] استفاده می‌کند، که توسط General Dynamics با همکاری امارات و به‌طور خاص برای [[نیروی هوایی امارات متحده عربی|نیروی هوایی امارات متحدهٔ عربی]] توسعه یافته‌است.<ref name="fg1">{{cite web|url=http://www.flightglobal.com/articles/2007/11/11/219363/dubai-2007-uae-shows-off-its-most-advanced-falcons.html|title=Dubai 2007: UAE shows off its most advanced Falcons|website=[[Flightglobal]]|date=11 November 2007}}</ref> [[نیروی زمینی امارات متحده عربی|نیروی زمینی امارات متحدهٔ عربی]] یک تانک سفارشی‌سازی‌شده [[تانک لکلر|لکلر]] را در اختیار دارد و تنها اپراتور این تانک به غیر از ارتش فرانسه است.<ref>{{cite web|url=https://nationalinterest.org/blog/buzz/one-tough-tank-why-frances-leclerc-one-best-planet-44577|title=One Tough Tank: Why France's Leclerc Is One of the Best on the Planet|publisher=nationalinterest.org|date=19 February 2019}}</ref> بزرگ‌ترین نمایشگاه و کنفرانس دفاعی در خاورمیانه، نمایشگاه بین‌المللی دفاع، هر دو سال یکبار در ابوظبی برگزار می‌شود.

امارات متحدهٔ عربی از سال ۲۰۱۴ خدمت سربازی اجباری را برای مردان بالغ به مدت ۱۶ ماه برای گسترش نیروی ذخیره خود معرفی کرد.<ref>{{cite news|url=https://www.reuters.com/article/us-emirates-military/uae-extends-compulsory-military-service-to-16-months-idUSKBN1JY093|title=UAE extends compulsory military service to 16 months|work=Reuters|date=8 July 2018}}</ref> بیشترین تلفات جانی در تاریخ ارتش امارات در روز جمعه ۴ سپتامبر ۲۰۱۵ رخ داد که در آن ۵۲ سرباز در منطقهٔ [[مأرب]] در مرکز یمن توسط موشک [[کی‌ان ۲]] کشته شدند.<ref name=":02">{{cite news|title=UAE, Bahrain say 50 soldiers killed in Yemen attack|url=http://uk.reuters.com/article/uk-yemen-security-idUKKCN0R40V120150904|access-date=17 September 2015|newspaper=Reuters|date=4 September 2015|archive-date=۲۶ ژانویه ۲۰۱۶|archive-url=https://web.archive.org/web/20160126010335/http://uk.reuters.com/article/uk-yemen-security-idUKKCN0R40V120150904|url-status=dead}}</ref>

=== تقسیمات اداری ===
{{همچنین ببینید|فهرست شهرهای امارات متحده عربی|امارت‌های امارات متحده عربی}}{{UAE midsize imagemap with emirate names}}امارات متحدهٔ عربی شامل هفت امارت است. دبی با ۳۵٫۶ درصد جمعیت امارات پرجمعیت‌ترین امارت است. امارت ابوظبی دارای ۳۱٫۲٪ است، به این معنی که بیش از دو سوم جمعیت امارات در ابوظبی یا دبی زندگی می‌کنند.

مساحت ابوظبی {{Convert|67340|km2|0|abbr=off}} است که ۸۶٫۷ درصد از مساحت کل کشور را بدون احتساب جزایر تشکیل می‌دهد. این خط ساحلی طولی بیش از {{Convert|400|km|-1|abbr=on}} دارد و برای اهداف اداری به سه منطقهٔ اصلی تقسیم شده‌است. امارت دبی در امتداد ساحل خلیج فارس به طول تقریبی {{Convert|72|km|0|abbr=on}} امتداد دارد. مساحت دبی {{Convert|3885|km2|0|abbr=off}} است که معادل ۵ درصد مساحت کل کشور بدون احتساب جزایر است. امارت شارجه در امتداد تقریباً {{Convert|16|km|0|abbr=on}} خط ساحلی امارات متحدهٔ عربی در خلیج فارس و بیش از {{Convert|80|km|0|abbr=on}} در داخل امتداد دارد. امارات شمالی که شامل فجیره، عجمان، رأس‌الخیمه و ام‌القیوین می‌شود، همگی {{Convert|3881|km2|0|abbr=off}} مساحت دارند. دو منطقهٔ تحت کنترل مشترک وجود دارد، یکی توسط عمان و عجمان و دیگری تحت کنترل فجیره و شارجه است.

یک منطقهٔ عمانی وجود دارد که توسط قلمرو امارات احاطه شده‌است که به مدحاء معروف است. در نیمهٔ راه بین شبه‌جزیرهٔ مسندم و بقیهٔ عمان در امارت شارجه واقع شده‌است. این منطقه تقریباً {{Convert|75|km2|0|abbr=off}} را پوشش می‌دهد و مرز در سال ۱۹۶۹ تعیین شد. گوشهٔ شمال شرقی مدها نزدیکترین به جادهٔ خور فکان-فجیره است که به سختی {{Convert|10|m|ft|abbr=off}} دورتر است. در منطقهٔ مدا عمانی، منطقه‌ای به نام [[النحوة]] امارات متحدهٔ عربی است که همچنین متعلق به امارت شارجه است. حدود {{Convert|8|km|mi|spell=in|abbr=off}} در مسیری خاکی در غرب شهر مدحاء جدید قرار دارد که شامل حدود چهل خانه با کلینیک و مرکز تلفن است.
{| class="wikitable sortable" style="margin:auto;"
! rowspan="2" class="unsortable" |پرچم
! rowspan="2" |امارت
! rowspan="2" |مرکز
! colspan="2" |جمعیت
! colspan="3" |مساحت
|-
!۲۰۱۸
!٪
!(کیلومتر مربع)
!(مایل مربع)
!٪
|-
|[[پرونده:Flag_of_Abu_Dhabi.svg|حاشیه|40x40پیکسل]]
|[[امارت ابوظبی|ابوظبی]]
|[[ابوظبی]]
| align="right" |۲٬۷۸۴٬۴۹۰
| align="right" |۲۹٫۰٪
| align="right" |۶۷٬۳۴۰
| align="right" |۲۶٬۰۰۰
| align="right" |۸۶٫۷٪
|-
|[[پرونده:Flag_of_Ajman.svg|حاشیه|40x40پیکسل]]
|[[امارت عجمان|عجمان]]
|[[عجمان]]
| align="right" |۳۷۲٬۹۲۲
| align="right" |۳٫۹٪
| align="right" |۲۵۹
| align="right" |۱۰۰
| align="right" |۰٫۳٪
|-
|[[پرونده:Flag_of_Dubai.svg|حاشیه|40x40پیکسل]]
|[[امارت دبی|دبی]]
|[[دبی]]
| align="right" |۴٬۱۷۷٬۰۵۹
| align="right" |۴۲٫۸٪
| align="right" |۳٬۸۸۵
| align="right" |۱٬۵۰۰
| align="right" |۵٫۰٪
|-
|[[پرونده:Flag_of_Fujairah_(1952–1972).svg|حاشیه|40x40پیکسل]]
|[[امارت فجیره|فجیره]]
|[[فجیره]]
| align="right" |۱۵۲٬۰۰۰
| align="right" |۱٫۶٪
| align="right" |۱٬۱۶۵
| align="right" |۴۵۰
| align="right" |۱٫۵٪
|-
|[[پرونده:Flag_of_Ras_al-Khaimah.svg|حاشیه|40x40پیکسل]]
|[[امارت رأس‌الخیمه|رأس‌الخیمه]]
|[[رأس‌الخیمه]]
| align="right" |۴۱۶٬۶۰۰
| align="right" |۴٫۳٪
| align="right" |۲٬۴۸۶
| align="right" |۹۵۰
| align="right" |۳٫۲٪
|-
|[[پرونده:Flag_of_Sharjah.svg|حاشیه|40x40پیکسل]]
|[[امارت شارجه|شارجه]]
|[[شارجه]]
| align="right" |۲٬۳۷۴٬۱۳۲
| align="right" |۲۴٫۷٪
| align="right" |۲٬۵۹۰
| align="right" |۱٬۰۰۰
| align="right" |۳٫۳٪
|-
|[[پرونده:Flag_of_Umm_al-Qaiwain.svg|حاشیه|40x40پیکسل]]
|[[امارت ام‌القیوین|ام‌القیوین]]
|[[ام‌القیوین]]
| align="right" |۷۲٬۰۰۰
| align="right" |۰٫۸٪
| align="right" |۷۷۷
| align="right" |۳۰۰
| align="right" |۱٪
|- class="sortbottom" style="background:#ccc;"
|[[پرونده:Flag_of_the_United_Arab_Emirates.svg|حاشیه|40x40پیکسل]]
|'''امارات متحدهٔ عربی'''
|ابوظبی
| align="right" |۹٬۵۹۹٬۳۵۳
| align="right" |۱۰۰٪
| align="right" |۷۷٬۷۰۰
| align="right" |۳۰٬۰۰۰
| align="right" |۱۰۰٪
|}

=== حقوق بشر ===
{{اصلی|حقوق بشر در امارات متحده عربی}}
با وجود تمام پیشرفت‌های انجام شده در سال‌های گذشته، وضعیت [[حقوق بشر]] در امارات متحده عربی هنوز مورد انتقاد سازمان‌های حامی حقوق بشر بوده‌است. شهروندان حق انتخاب یا تغییر دولت و عضویت در احزاب سیاسی را به دست نیاورده‌اند.<ref>[http://www.state.gov/g/drl/rls/hrrpt/2002/18291.htm Country Reports on Human Rights United Arab Emirates]</ref> در طول تاریخ این کشور تنها یک انتخابات، در سال ۲۰۰۶ برگزار شده‌است.<ref>[http://www.unhcr.org/refworld/publisher,HRW,,ARE,45aca2a82f,0.html Human Rights Watch World Report 2007 - United Arab Emirates (UAE)]</ref> که مجمع تشکیل شده به وسیلهٔ انتخابات هیچ گونه حق قانونگذاری ندارد.<ref>[http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/4488652.stm UAE head announces first election]</ref> کارگران خارجی از بسیاری از حقوق کار محروم هستند امارات متحده عربی بسیاری از معاهدات بین‌المللی دربارهٔ حقوق کارگران را امضا نکرده‌است.

دولت امارات همچنین محدودیت‌های گسترده‌ای را برای [[آزادی بیان]] به‌وجود آورده‌است. این کشور رسانه‌ها را از انتقاد از مقامات سیاسی و مشکلات اقتصادی کشور برحذر داشته‌است. همچنین [[خودسانسوری]] نیز به طرز گسترده در رسانه‌های اماراتی وجود دارد.<ref>[http://www.hrw.org/en/news/2009/04/13/uae-media-law-undermines-free-expression UAE: Media Law Undermines Free Expression]</ref> روابط نامشروع در امارات غیرقانونی است.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://www.bbc.com/persian/world-39213861 |عنوان=امارات یک زوج را به اتهام 'روابط نامشروع' بازداشت کرد | ناشر =بی‌بی‌سی |تاریخ =۱۸ اسفند ۱۳۹۵ |تاریخ بازبینی=}}</ref>

=== قوانین و پلیس ===
[[پرونده:Dubai Police at work (12385410394).jpg|بندانگشتی|چند خودروی [[پلیس دبی]]]]
[[شلاق‌زنی|شلاق زدن]] مجازاتی برای جرایم جنایی مانند رابطه جنسی پیش از ازدواج است.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Refworld {{!}} 2014 Country Reports on Human Rights Practices - United Arab Emirates|نشانی=https://www.refworld.org/docid/559bd52e12.html|وبگاه=Refworld|بازبینی=2020-03-10|کد زبان=en|نام=United Nations High Commissioner for|نام خانوادگی=Refugees}}</ref><ref>{{یادکرد وب|عنوان=United Arab Emirates|نشانی=https://2009-2017.state.gov/j/drl/rls/hrrpt/2013/nea/220380.htm|وبگاه=U.S. Department of State|بازبینی=2020-03-10}}</ref> همچنین بر اساس گزارش‌ها، [[سنگسار]] یک مجازات قانونی در امارات بوده‌است.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Woman Sentenced To Death By Stoning In Abu Dhabi|نشانی=https://emirateswoman.com/woman-sentenced-death-stoning-abu-dhabi/|وبگاه=Emirates Woman|تاریخ=2014-05-05|بازبینی=2020-03-10|کد زبان=en}}</ref> بوسیدن در اماکن عمومی نیز غیرقانونی است و می‌تواند منجر به اخراج از کشور شود.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Public kissing can lead to deportation|نشانی=https://www.thenational.ae/uae/public-kissing-can-lead-to-deportation-1.233748|وبگاه=The National|بازبینی=2020-03-10|کد زبان=en}}</ref> [[پلیس دبی]] و [[پلیس ابوظبی]] نیز از مشهورترین پلیس‌های آسیایی هستند و بخش زیادی از این شهرت به دلیل استفاده از تجهیزات گران‌قیمت همانند خودروهای پلیس لوکس است.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=It's official: Dubai has world's fastest police car -- and it can go 253 mph|نشانی=https://www.cnn.com/style/article/dubai-police-supercars/index.html|وبگاه=CNN|بازبینی=2020-03-10|کد زبان=en|نام=Katy Scott|نام خانوادگی=CNN}}</ref>

== اقتصاد ==
{{اصلی|اقتصاد امارات متحده عربی}}
[[پرونده:The view from the 43rd floor of the Four Points by Sheraton Hotel - panoramio.jpg|بندانگشتی|[[مرکز مالی بین‌المللی دبی]]؛ همچنین ساختمان‌های بلند که نمادی از ثبات اقتصادی کشور هستند در تصویر نمایان‌اند.]]
در هنگامی که کشورهای سرآمد منطقه درگیر مشکلات فراوان اقتصادی بودند و در [[ایران]] به تازگی [[انقلاب ۱۳۵۷ ایران|انقلاب ۱۳۵۷]] رخ داده بود، امارات متحده عربی سیستم اقتصادی جدیدی را برای کشور در نظر گرفت. از سال ۱۳۵۷ خورشیدی تاکنون، این کشور با پیگیری طرح‌های جدید اقتصادی توانست از کشوری که مردمی قبیله‌ای و صحرانشین دارد، به یکی از ثروتمندترین کشورها در جهان تبدیل شود. رشد اقتصادی سریع این کشور در میانه راه، دارای مشکلات زودگذر هم بوده‌است که با مشارکت بخش بین‌المللی مشکلات قدیمی رفع شده‌اند. این کشور در سال‌هایی که غرب دچار مشکلات شدید مالی بود، توانست به میزبان جدید سرمایه و شرکت‌های غربی تبدیل شود. به نحوی که هم‌اکنون بسیاری از شرکت‌های معتبر جهان، در این کشور بخش مولد اقتصادی (نه صرفاً فروش) دارند.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=UAE's economy growth momentum set to pick up|نشانی=https://www.khaleejtimes.com/nation/general/uae-s-economy-growth-momentum-set-to-pick-up|وبگاه=Khaleej Times|بازبینی=2020-03-08|کد زبان=en|نام=Issac|نام خانوادگی=John}}</ref><ref>{{یادکرد وب|عنوان=United Arab Emirates – Economic, Social, and Institutional Analysis – Empyrean Advisors|نشانی=https://www.empyrean-advisors.com/united-arab-emirates-country-analysis/|وبگاه=www.empyrean-advisors.com|بازبینی=2020-03-08|archive-date=۳ ژوئیه ۲۰۲۲|archive-url=https://web.archive.org/web/20220703122406/https://www.empyrean-advisors.com/united-arab-emirates-country-analysis/|url-status=dead}}</ref><ref name=":1">{{یادکرد کتاب|عنوان=The UAE economy}}</ref>

ساختار اقتصادی این کشور به گونه‌ای طراحی شده‌است که به دولت فشاری برای پایین نگاه داشتن نرخ بیکاری نمی‌آید. با توجه به جمعیت بومی کشور، امارات متحده از کشورهای بسیاری کارگر، متخصص و کارمند می‌گیرد که قوانین ویزای کشور برای بسیاری از این افراد سخت‌گیرانه محسوب می‌شود. امارات متحده عربی دومین اقتصاد بزرگ در [[شورای همکاری خلیج فارس]] (پس از [[عربستان سعودی]]) است و [[فهرست کشورها بر پایه تولید ناخالص داخلی (برابری قدرت خرید)|تولید ناخالص داخلی آن]] در سال ۲۰۱۸ برابر ۷۳۲٫۸۶۱ بیلیون دلار بوده‌است.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Report for Selected Countries and Subjects|نشانی=https://www.imf.org/external/pubs/ft/weo/2018/02/weodata/weorept.aspx?sy=2018&ey=2023&scsm=1&ssd=1&sort=country&ds=.&br=1&pr1.x=57&pr1.y=20&c=466&s=NGDPD,PPPGDP,NGDPDPC,PPPPC&grp=0&a=|وبگاه=www.imf.org|بازبینی=2020-03-08}}</ref><ref name=":1"/>

واحد پول این کشور درهم امارات است و هر درهم معادل ۰٫۲۷۲ دلار آمریکا و هر دلار معادل ۳٫۶۷ درهم است. (آوریل ۲۰۲۲)<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Xe Currency Converter - Live Exchange Rates Today|نشانی=https://www.xe.com/currencyconverter/|وبگاه=www.xe.com|بازبینی=2022-04-14}}</ref>

=== بازرگانی و امور مالی ===
امارات متحده عربی یک محیط توانمند و قدرتمند اقتصادی را فراهم می‌کند که برای فعالیت‌های خرد و کلان مناسب است. شرایط پایدار سیاسی و اقتصاد کلان، یک دولت آینده‌دار و مورد پذیرش، زیرساخت‌های همگانی جدید و زیرساخت‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات همگی به جذب بخش‌های کمکی بین‌المللی برای اقتصاد کشور کمک کرده‌اند. علاوه بر این موارد، این کشور پیشرفت‌های مداوم و قانع‌کننده‌ای در محیط نظارتی اقتصادی خود داشته‌است و در سال‌های اخیر شفافیت اقتصادی کشور رشد قابل توجهی کرده‌است.<ref name=":2">{{یادکرد وب|عنوان=United Arab Emirates Economic, Social, and Institutional Analysis - Empyrean Advisors|نشانی=https://www.empyrean-advisors.com/united-arab-emirates-country-analysis/|وبگاه=www.empyrean-advisors.com|بازبینی=2020-03-08|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|archive-date=۳ ژوئیه ۲۰۲۲|archive-url=https://web.archive.org/web/20220703122406/https://www.empyrean-advisors.com/united-arab-emirates-country-analysis/|url-status=dead}}</ref> [[گروه بانک جهانی]] این کشور را از نظر [[شاخص آسانی انجام کسب‌وکار]]، در رده ۲۶ جهان قرار داده‌است.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Rankings|نشانی=https://www.doingbusiness.org/en/rankings|وبگاه=World Bank|بازبینی=2020-03-08|کد زبان=en}}</ref>

امارات متحده عربی در رده‌های برتر چندین شاخص جهانی از جمله شاخص انجام کارهای بازرگانی، شاخص رقابت جهانی جهانی Forum World (WEF)، گزارش شادی جهانی (WHR) و شاخص جهانی نوآوری (GII) قرار دارد. از نظر جوانان عرب (نظرسنجی سال ۲۰۱۸)، امارات متحده عربی وضعیت اقتصادی امنی دارد و برای شروع تجارت کشور خوبی است.<ref name=":2"/> با تمام این‌ها این کشور بر کارگران قوانین سختگیرانه‌ای نیز دارد. برای مثال اگر کارگران خارجی در تظاهرات شرکت کنند و دست از کار بکشند، امکان لغو جواز کار و اخراج آنان وجود دارد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Índice Global de los Derechos|نشانی=http://survey.ituc-csi.org/?lang=es|وبگاه=CSI - Informe sobre las violaciones de los derechos sindicales|بازبینی=2020-03-08|کد زبان=es}}</ref>

=== گردشگری ===
[[File:Dubai Marina Beach Panorama.jpg|thumb|left|ساحل [[دبی مارینا]]]]
گردشگری به عنوان یک بخش رشد دهنده اقتصادی برای امارات متحده عربی عمل می‌کند. شهر دبی به عنوان مقصد برتر گردشگری در خاورمیانه شناخته می‌شود.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=|نشانی=https://www.thedailybeast.com/witw/articles/2013/07/30/dubai-s-progressive-charade.html|عنوان=thedailybeast|accessdate=۹ مارس ۲۰۲۰|archiveurl=https://web.archive.org/web/20170525062327/http://www.thedailybeast.com/witw/articles/2013/07/30/dubai-s-progressive-charade.html|archivedate=۲۵ مه ۲۰۱۷|dead-url=yes}}</ref> تا ۲۰۲۰، دبی همچنین پنجمین مقصد جهانگردی در جهان نیز محسوب شده‌است. دبی به تنهایی بیش از نیمی از سهم از اقتصاد گردشگری امارات را به خود اختصاص داده‌است و ابوظبی و شارجه در رده‌های بعدی قرار دارند. دبی در سال ۲۰۱۳، به تنهایی از ۱۰ میلیون گردشگر پذیرایی کرد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Dubai Ranks Fifth Among Top Global Destinations For Travellers|نشانی=https://gulfbusiness.com/dubai-ranks-fifth-among-top-global-destinations-travellers/|وبگاه=Gulf Business|تاریخ=2014-07-10|بازبینی=2020-03-08|کد زبان=en-US}}</ref>

این کشور از دهه‌ها پیش، آغاز به ساخت زیرساخت‌های جدید گردشگری همانند فرودگاه، هتل، منطقه‌های تجاری و بازرگانی، جاذبه‌های توریستی و تبلیغات کرده‌است. حتی برخی فیلم‌های پرفروش جهان نیز در این کشور فیلم‌برداری شده‌اند و نمادهای گردشگری کشور در این فیلم‌ها دیده می‌شوند.<ref name=":1"/> در ششم ژانویه سال ۲۰۲۰، [[محمد بن راشد آل مکتوم]] اعلام کرد که ویزای گردشگری امارات متحده عربی، که پیش تر تا سه ماه معتبر بود، از این تاریخ تا پنج سال می‌تواند معتبر باشد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=UAE Offers 5-Year Tourist Visa as Neighbors Vie for Visitors - Business News Middle East {{!}} BLME|نشانی=https://www.businessliveme.com/uae/uae-offers-5-year-tourist-visa-as-neighbors-vie-for-visitors/|وبگاه=Businessliveme.com|تاریخ=2020-01-07|بازبینی=2020-03-08|کد زبان=en-US|نام=Farah|نام خانوادگی=Elbahrawy|archive-date=۹ اوت ۲۰۲۰|archive-url=https://web.archive.org/web/20200809123314/https://www.businessliveme.com/uae/uae-offers-5-year-tourist-visa-as-neighbors-vie-for-visitors/|url-status=dead}}</ref>

=== ترابری ===
==== هوایی ====
{{تصویر چندگانه|align=left|direction=horizontal|width=|image1=Emirates Airbus A380 (A6-EDS) departs London Heathrow 11April2015.jpg|width1=190|alt1=|caption1=[[هواپیمایی امارات]] یکی از بزرگ‌ترین خطوط هوایی جهان است که در [[دبی]] مستقر است.|image2=Etihad Airways - Airbus A380-861.jpg|width2=210|alt2=|caption2=[[هواپیمایی اتحاد]] دومین شرکت هواپیمایی بزرگ امارات است که در [[ابوظبی]] قرار دارد.}}
ترابری همگانی در امارات متحده عربی با توجه به گسترش حضور گردشگران خارجی در کشور، بسیار مورد توجه بوده‌است. [[فرودگاه بین‌المللی دوبی]] در سال ۲۰۱۴ به [[فهرست پررفت‌وآمدترین فرودگاه‌های جهان بر پایه جابه‌جایی مسافران بین‌المللی|پررفت‌وآمدترین فرودگاه جهان]] تبدیل شد و همچنان نیز در صدر پررفت‌وآمدترین فرودگاه‌های جهان است.<ref>{{Cite news|url=https://www.telegraph.co.uk/finance/newsbysector/transport/11372616/Dubai-overtakes-Heathrow-to-become-worlds-busiest-airport.html|title=Dubai Overtakes Heathrow To Become World's Busiest|last=Anderson|first=Elizabeth|date=27 January 2015|work=The Telegraph|access-date=12 February 2015}}</ref> [[هواپیمایی اتحاد]] و [[هواپیمایی امارات]] در دهه‌های گذشته توانستند به شرکت‌های شناخته‌شدهٔ بین‌المللی تبدیل شوند و با کنار زدن رقبای منطقه‌ای همانند [[ایران ایر|ایران‌ایر]] از ایران، به سود و اعتبار بالایی دست یابند.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=History Timeline {{!}} About us {{!}} Emirates|نشانی=https://www.emirates.com/english/about-us/timeline/|وبگاه=Global|بازبینی=2020-03-08|کد زبان=en}}</ref><ref name=":1"/>

==== ریلی ====
[[پرونده:5018_Dubai_Metro_in_Dubai_UAE.png|بندانگشتی|یک قطار در [[متروی دبی]].]]
یک راه‌آهن به طول {{Convert|1200|km|mi|abbr=on}} در سراسر کشور در دست ساخت است که تمام شهرهای بزرگ و بنادر را به هم متصل می‌کند. متروی دبی اولین سیستم حمل و نقل سریع در شبه‌جزیرهٔ عربستان است و تا سال ۲۰۱۶ طولانی‌ترین شبکهٔ متروی بدون راننده در جهان بودد.<ref>{{cite news|url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/8247330.stm|title=Will metro change Dubai car culture?|date=11 September 2009|work=BBC News}}</ref>

==== دریایی ====
بنادر بزرگ امارات متحده عربی عبارتند از: [[بندر خلیفه]]، [[میناء زاید]]، بندر [[جبل علی]]، [[پورت‌رشید]]، [[بندر خالد]]، [[بندر سعید]] و بندر خور فکان.<ref>{{cite web|url=http://www.uae.gov.ae/Government/ports.htm|archive-url=https://web.archive.org/web/20080714124311/http://www.uae.gov.ae/Government/ports.htm|archive-date=14 July 2008|title=UAE Ports|publisher=Uae.gov.ae}}</ref> امارات به‌طور فزاینده‌ای در حال توسعهٔ لجستیک و بنادر خود برای مشارکت در تجارت بین اروپا و چین و آفریقا است.

امارات از لحاظ تاریخی بخشی از [[جاده ابریشم|جادهٔ ابریشم دریایی]] بوده و هست که از سواحل چین به جنوب هند تا [[مومباسا]] و از آنجا از طریق [[دریای سرخ]] و [[کانال سوئز]] به دریای مدیترانه، آنجا به منطقهٔ آدریاتیک و مرکز [[تریسته]] با اتصالات ریلی آن به اروپای مرکزی) اروپای شرقی و دریای شمال متصل می‌شود.<ref>{{cite web|url=https://www.forbes.com/sites/wadeshepard/2017/08/02/next-up-abu-dhabi-chinas-maritime-silk-road-breaks-into-the-middle-east/|title=Next Up On China's Maritime Silk Road: Abu Dhabi|first=Wade|last=Shepard|website=Forbes}}</ref><ref>{{cite web|url=https://www.arabnews.com/node/1418636/business-economy|title=China flags up UAE as Silk Road mega-hub with $300m port deal|date=10 December 2018|website=Arab News}}</ref>

=== بزرگراه‌ها ===
[[پرونده:Dubai_Roads_on_8_May_2008_Pict_2.jpg|بندانگشتی|آزادراه E 311، یکی از جاده‌های اصلی در امارات است.]]
[[ابوظبی]]، [[دبی]]، [[شارجه]]، [[عجمان]]، [[ام‌القیوین]]، و [[رأس‌الخیمه]] از طریق بزرگراه E11 به هم متصل می‌شوند که طولانی‌ترین جاده در امارات است. در دبی، علاوه بر [[متروی دبی|مترو]]، [[تراموا دبی|تراموا]] و مونوریل پالم جمیرا، بخش وسیعی از شهر از طریق بزرگراه‌ها در دسترس است. همچنین یک شبکهٔ اتوبوس، تاکسی، و قایق‌های آبی نیز توسط RTA اداره می‌شود. T1، یک سیستم تراموای دو طبقه در مرکز شهر دبی است که از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹ عملیاتی شد.

== فرهنگ ==
{{اصلی|فرهنگ در امارات متحده عربی}}
فرهنگ اماراتی مبتنی بر فرهنگ عربی است و از [[فرهنگ ایرانی]]، [[فرهنگ در هند|هندی]] و آفریقای شرقی تأثیر بسیاری گرفته‌است.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=|نشانی=https://books.google.com/books?id=UMldAgAAQBAJ&pg=PA167|عنوان=books}}</ref> [[معماری ایرانی]] و [[معماری عربی]] به عنوان بخشی از هویت تاریخی و فرهنگی کشور شناخته می‌شوند.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=|نشانی=https://books.google.cz/books?id=SkCtS-n7GEEC&pg=PA430&redir_esc=y|عنوان=Handbook of Islamic Marketing}}</ref> تأثیر ایرانیان بر فرهنگ اماراتی در معماری کهن و هنرهای فراگیر امارات قابل ملاحظه است.<ref name=":0">{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=|نشانی=https://books.google.cz/books?id=UMldAgAAQBAJ&pg=PA167&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false|عنوان=Folklore and Folklife in the United Arab Emirates}}</ref> به عنوان مثال، [[بادگیر|برج بادگیر]] برجسته که در بالای ساختمان‌های قدیمی اماراتی قرار دارد، به یک علامت مشخص معماری اماراتی تبدیل شده‌است و به نفوذ معماری پارسی در کشور نسبت داده شده‌است.<ref name=":0"/>

=== آشپزی اماراتی ===
{{اصلی|آشپزی اماراتی}}
آشپزی اماراتی، آشپزی اصیل و سنتی امارات متحده عربی است که شباهت‌های بسیار و آشکاری با آشپزی کشورهای همسایه مانند ایران، عمان، عربستان، برخی نواحی خاورمیانه و آسیا دارد. آشپزی و غذاهای مدرن اماراتی دربرگیرنده غذاهایی از سراسر دنیاست.

=== موسیقی و رقص ===
امارات متحده عربی میزبان شمار زیادی رویداد موسیقی و رقص بین‌المللی بوده‌است. بسیاری از خوانندگان سرشناس جهان برای اجرای کنسرت به شهرهای این کشور می‌آیند. همچنین انواع کلوب، باشگاه و سالن‌های کنسرت در شهرهای کشور موجود است که میزبان گردشگران خارجی نیز هستند.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Dubai Concerts - Music Events, Venues and Collectives|نشانی=https://www.visitdubai.com/en/articles/local-live-music|وبگاه=www.visitdubai.com|بازبینی=2020-03-08|کد زبان=en|archive-date=۲۵ سپتامبر ۲۰۱۹|archive-url=https://web.archive.org/web/20190925144654/https://www.visitdubai.com/en/articles/local-live-music|url-status=dead}}</ref><ref>{{یادکرد وب|عنوان=Here’s why Katy Perry was in Dubai this week|نشانی=https://gulfnews.com/entertainment/music/heres-why-katy-perry-was-in-dubai-this-week-1.68529056|وبگاه=gulfnews.com|بازبینی=2020-03-08|کد زبان=en}}</ref>

=== رسانه‌ها ===
در حالی که رسانه یکی از نخستین صنایع است که امارت دوبی سعی بر گسترش آن در بسیاری از شهرهای کوچک کرده، مسائل مهمی دربارهٔ آزادی بیان در امارات به قوت خود باقی‌مانده‌است. [[شهر رسانه‌ای دوبی]]، دوبی را به مرکز رسانه در منطقه تبدیل کرده‌است، و شامل ایجاد رسانه، از صنعت چاپ گرفته تا تلویزیون و رسانهٔ جدید و همچنین تبلیغات و صنعت بازاریابی می‌باشد.

شماری از سازمان‌های خبری بین‌المللی که شامل [[رویترز]]، [[آسوشیتد پرس]]، [[فرانس پرس]]، [[بلومبرگ ال. پی.|بلومبرگ]]، [[داو جونز نیوزوایرز]]، [[سی ان ان]] و [[بی‌بی‌سی]] می‌باشند، همگی در شهر رسانه‌ای دوبی حضور دارند، و می‌توانند آزادانه در مورد حوادث منطقه‌ای و محلی گزارش تهیه کنند. با این وجود، محدودیت‌هایی برای رسانه‌های محلی وجود دارد، و به شدت از هر گونه انتقادی در مورد خانوادهٔ سلطنتی منع شده‌اند. روزنامه‌های انگلیسی زبان مهم امارات عبارتند از:
* [http://www.gulfnews.com/ گلف نیوز، پر تیراژترین روزنامه]
* [https://web.archive.org/web/20070107193216/http://www.eveningpost.ae/ امیریتز ایونینگ پوست، تنها روزنامه انگلیسی عصر]
* [https://web.archive.org/web/20070927000456/http://www.7days.ae/ 7روز، پر تیراژترین تبلوید]
* [http://www.khaleejtimes.com/ خلیج تایمز، دارای رتبه دوم در تیراژ]
* [http://www.emiratestodayonline.com/ امیریتز تودی، روزنامه‌ای دولتی]

=== ورزش ===
{{اصلی|ورزش در امارات متحده عربی}}
امارات متحده عربی در تلاش بوده‌است که میزبانی رویدادهای جهانی و منطقه‌ای ورزشی را بگیرد و برای این کار زیرساخت‌هایی فراهم آورده‌است که باعث کسب مقبولیت جهانی شده‌است. فوتبال، شترسواری، بازداری، تنیس و گونه‌ای از مسابقات اسب سواری، در این کشور بسیار محبوب هستند. فوتبال محبوبیت خاصی در کشور دارد و باشگاه‌های [[باشگاه فوتبال الوحده امارات|الوحده]]، [[باشگاه فوتبال الوصل امارات|الوصل]]، [[باشگاه فوتبال شباب الاهلی امارات|شباب الاهلی]]، [[باشگاه فوتبال العین|العین]] و [[باشگاه فوتبال النصر امارات|النصر]] در کشور هواداران بسیاری دارند و برخی از این تیم‌ها توانسته‌اند افتخارات بین‌المللی همانند مقام دوم در [[جام باشگاه‌های فوتبال جهان]] و مقام اول در [[لیگ قهرمانان آسیا]] را کسب کنند. بیشتر تیم‌های ورزشی این کشور از امکانات سطح بالا و پوشاک ورزشی با برندهای مشهور استفاده می‌کنند. [[فدراسیون فوتبال امارات متحده عربی]] نیز در سال ۱۹۷۱ تأسیس شد و برنامه‌هایی برای افزودن استعدادهای جوان به [[تیم ملی فوتبال امارات متحده عربی|تیم ملی فوتبال کشور]] دارد. [[جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۹]] هفدهمین دورهٔ [[جام ملت‌های آسیا]] به میزبانی امارات متحده عربی بود که تیم ملی امارات در این دوره عملکرد مناسبی داشت.

== بهداشت ==
[[امید به زندگی]] در امارات متحده عربی ۷۶٫۹۶ سال است.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Geoba.se: Gazetteer - The World - Life Expectancy - Top 100+ By Country (2020)|نشانی=http://www.geoba.se/population.php?pc=world&type=15|وبگاه=www.geoba.se|بازبینی=2020-03-10|archive-date=۲۰ نوامبر ۲۰۱۶|archive-url=https://web.archive.org/web/20161120052840/http://www.geoba.se/population.php?pc=world&type=15|url-status=dead}}</ref> بیماری‌های قلبی و عروقی عامل اصلی مرگ در امارات است که ۲۸٪ از کل مرگ و میرها را تشکیل می‌دهد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=About this Collection {{!}} Country Studies {{!}} Digital Collections {{!}} Library of Congress|نشانی=https://www.loc.gov/collections/country-studies/about-this-collection/|وبگاه=Library of Congress, Washington, D.C. 20540 USA|بازبینی=2020-03-10}}</ref> داشتن [[بیمه درمانی]] اجباری در [[ابوظبی]] برای مهاجران و وابستگان آنان، از محرک‌های اصلی اصلاح سیاست مراقبت‌های بهداشتی در کشور بوده‌است. در دهه گذشته اصلاحاتی بر سیاست‌های بهداشتی کشور انجام گرفت که شرایط بسیار بهتری را برای شهروندان فراهم کرده‌است.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Health cover is mandatory|نشانی=https://gulfnews.com/uae/health/health-cover-is-mandatory-1.43089|وبگاه=gulfnews.com|بازبینی=2020-03-10|کد زبان=en}}</ref>

این کشور همچنین از سراسر کشورهای عضو [[شورای همکاری خلیج فارس|شورای همکاری کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس]]، گردشگر پزشکی جذب می‌کند.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=|نشانی=http://www.thenational.ae/apps/pbcs.dll/article?AID=/20091116/NATIONAL/711159830/1010|عنوان=thenational|بازبینی=28 اوت 2021|archive-date=24 نوامبر 2009|archive-url=https://web.archive.org/web/20091124064723/http://www.thenational.ae/apps/pbcs.dll/article?AID=%2F20091116%2FNATIONAL%2F711159830%2F1010}}</ref>

== منابع ==
{{پانویس|۲|چپ‌چین=بله}}

{{ویکی‌گفتاورد}}
{{ویکی‌سفر}}
{{ویکی‌انبار-رده|United Arab Emirates}}
{{کشورهای آسیا}}
{{امارات}}
{{کشورهای خاورمیانه}}
{{کشورهای هم‌مرز با خلیج فارس}}
{{اتحادیه کشورهای عرب}}
{{کشورهای حوزه خلیج فارس}}
{{کشورهای خاورمیانه}}
{{شورای همکاری کشورهای عرب خلیج}}
{{جزیره‌های خلیج فارس}}
{{دامنه سطح‌بالای کد کشوری}}
{{روستاهای دبا الریف غربی}}
{{پادشاهی‌ها}}
{{سازمان‌های اطلاعاتی جهان}}
{{کشورهای آسیا}}
{{سرزمین‌های مورد مناقشه در غرب آسیا}}
{{پایتخت‌های آسیا}}

[[رده:امارات متحده عربی| ]]
[[رده:اتحادیه کشورهای عرب]]
[[رده:ایالت‌ها و قلمروهای بنیان‌گذاری‌شده در ۱۹۷۱ (میلادی)]]
[[رده:بنیان‌گذاری‌های ۱۹۷۱ (میلادی) در امارات متحده عربی]]
[[رده:شبه‌جزیره عربستان]]
[[رده:غرب آسیا]]
[[رده:کشورها و سرزمین‌های عربی‌زبان]]
[[رده:کشورها در آسیا]]
[[رده:کشورهای اسلامی]]
[[رده:کشورهای حاشیه خلیج فارس]]
[[رده:کشورهای خاور نزدیک]]
[[رده:کشورهای خاورمیانه]]
[[رده:کشورهای عضو اتحادیه عرب]]
[[رده:کشورهای عضو اوپک]]
[[رده:کشورهای عضو سازمان ملل متحد]]
[[رده:کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی]]
[[رده:کشورهای غرب آسیا]]
[[رده:کشورهای فدرال]]