تاج ستاره
تاج ستاره (به انگلیسی: Stellar Corona) بیرونی‌ترین لایهٔ ستاره‌ها است. در زمان قدیم تاج ستاره ما، خورشید، تنها در زمان کسوف دیده می‌شد، اما امروزه بسیاری از رصدخانه‌های زمینی و فضایی از جمله سوهو در هر لحظه توانا به دیدن تاج خورشید هستند. دمای تاج خورشید حدود ۱۰۶ درجهٔ کلوین است.[۱][۲]
ویژگی تاج خورشید
[ویرایش]در ارتفاع حدود ۱۰ هزار کیلومتر از سطح خورشید ناگهان دما به مقادیر بسیار بالا می‌رسد و چگالی گاز بی‌اندازه کم می‌شود. انرژی زیاد تاج توسط لایهٔ همرفتی خورشید که در زیر سطح آن قرار دارد، تأمین می‌شود.
جریان‌های همرفتی سبب ارسال موج‌ها به جو خورشید می‌شود که انرژی این موج‌ها به‌طور موقت در تاج به دام می‌افتد، مقدار کمی از ماده که به این طریق به تاج منتقل می‌شود، سرانجام به صورت باد خورشیدی، خورشید را ترک می‌کند.
امروزه، تاج را با تلسکوپ‌های ویژه ای که تاج نگار نام دارد، می‌توان آشکار کرد.[۳]
جستارهای وابسته
[ویرایش]
منابع
[ویرایش]- ↑ Liberatore, Alessandro; Capobianco, Gerardo; Fineschi, Silvano; Massone, Giuseppe; Zangrilli, Luca; Susino, Roberto; Nicolini, Gianalfredo (March 2022). "Sky Brightness Evaluation at Concordia Station, Dome C, Antarctica, for Ground-Based Observations of the Solar Corona". Solar Physics. 297 (3): 29. arXiv:2201.00660. Bibcode:2022SoPh..297...29L. doi:10.1007/s11207-022-01958-x. PMC 8889400. PMID 35250102.
- ↑ Aschwanden, Markus J. (2005). Physics of the Solar Corona: An Introduction with Problems and Solutions. Chichester, UK: Praxis Publishing. ISBN 978-3-540-22321-4.
- ↑ پاول هاج، «فصل 4»، ساختار ستارگان و کهکشان‌ها، ترجمهٔ توفیق حیدرزاده، تهران: گیتاشناسی، ص. 86.
