فاطمه میر
فاطمه میر Fatima Meer | |
|---|---|
| پرونده:Fatima Meer.jpeg | |
| زادهٔ | ۱۲ اوت ۱۹۲۸ |
| درگذشت | ۱۲ مارس ۲۰۱۰ (۸۱ سال) دوربان، استان کوازولو-ناتال |
| آرامگاه | گورستان خیابان بروک، دوربان |
| محل تحصیل | دانشگاه ناتال |
| پیشه(ها) | نویسنده و استاد دانشگاه |
| آثار برجسته | بالاتر از امید (۱۹۹۰) |
| عنوان | استاد |
| همسر | اسماعیل چوتا میر |
| فرزندان | ۳ |
فاطمه میر یا فاتیما میر (انگلیسی: Fatima Meer؛ زاده ۱۲ اوت ۱۹۲۸ – درگذشته ۱۲ مارس ۲۰۱۰) یک زن نویسنده، استاد دانشگاه، سیاستمدار، فیلمنامه‌نویس و فعال برجستهٔ ضد آپارتاید اهل آفریقای جنوبی بود. او از حقوق بشر و برابری جنسیتی دفاع می‌کرد و به تأسیس بسیاری از سازمان‌ها کمک کرد که به دنبال بهبود کیفیت زندگی در آفریقای جنوبی بودند.
زندگی
[ویرایش]فاطمه میر در ۱۲ اوت سال ۱۹۲۸ در دوربان آفریقای جنوبی به دنیا آمد. او در کودکی به تولید روزنامه خانوادگی خود، دیدگاه‌های هندی (Indian Views) کمک کرد و واقعیت‌های خشن جامعه آفریقای جنوبی را بهتر شناخت. این تجربیات اولیه، مهارت انگلیسی او را تقویت کرد و پایه و اساس حرفه او را شکل داد.[۱]
فعالیت سیاسی میر از دبیرستان شروع شد. در سال ۱۹۴۶، او به ایجاد کمیته مقاومت بدون خشونت دانشجویی در حمایت از کمپین مقاومت بدون خشونت هند کمک کرد و از او برای سخنرانی در چندین تجمع گسترده دعوت شد. او به تحصیل در رشته جامعه‌شناسی در دانشگاه ناتال ادامه داد.
محبوبیت فزاینده او به عنوان یک فعال توجه عموم و دولت آفریقای جنوبی را به خود جلب کرد. در سال ۱۹۵۲، با قانون سرکوب کمونیسم، میر از حضور در اجتماعات عمومی منع شد و به مدت سه سال اجازه انتشار هر اثری از او گرفته شد. اگرچه این ممنوعیت برای سرکوب صدا و افکار او بود، اما در عمل آن را در قلب او بیشتر شعله‌ور کرد.[۱]
میر در طول زندگی حرفه‌ای خود به سازماندهی بسیاری از گردهمایی‌های عمومی از جمله راهپیمایی‌های زنان، بیداری‌های شبانه برای اعتراض به بازداشت‌های گستردهٔ فعالان ضد آپارتاید و غیره کمک کرد. او همچنین گروه‌های مختلفی مانند فدراسیون زنان آفریقای جنوبی، فدراسیون زنان سیاه‌پوست، مؤسسه تحقیقات سیاه پوستان و گروه شهروندان نگران را تأسیس کرد.
میر فراتر از فعالیت‌های خود، در کارهای خیریه نیز شرکت می‌کرد، چندین کتاب منتشر کرد و در دانشگاه خود به تدریس جامعه‌شناسی پرداخت. او با خانواده ماندلا دوست صمیمی بود و نلسون آنقدر به نوشتن او اعتماد داشت که او را برای نوشتن اولین بیوگرافی مجاز خود، بالاتر از امید (۱۹۹۰) انتخاب کرد.
در گرامیداشت یاد و میراث او، میر جایزه ویشوا گورجاری (Vishwa Gurjari) را برای کمک به حقوق بشر در سال ۱۹۹۴ و نشان نقره لوتولی را در سال ۲۰۱۷ دریافت کرد.[۱]
پانویس
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ "Fatima Meer's 95th Birthday". www.google.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-08-14.
منابع
[ویرایش]- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Fatima Meer». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ اوت ۲۰۲۳.
- "Fatima Meer's 95th Birthday". www.google.com (به انگلیسی). بازبینی‌شده در ۱۴ اوت ۲۰۲۳.
پیوند به بیرون
[ویرایش]| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر | |
 | این یک مقالهٔ خرد پیرامون یک نویسنده، شاعر یا نمایش‌نامه‌نویس است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |