هنوسیس
هنوسیس (یونانی باستان: ἕνωσις، انگلیسی: Henosis) واژه‌ای است برای "یگانگی"، "یکی‌بودن" یا "وحدت" عرفانی در یونان باستان. مقصود از هنوسیس در فلسفه افلاطونی و به خصوص نوافلاطونی، وحدت با آنچه در واقعیت "بنیادین" یا "اساس" (یک (Τὸ Ἕν)، منبع، ذات یا مناد) می‌باشد، است.[۱]
این مفهوم نوافلاطونی ریشه در مذاهب سری یونانی[۲] و همچنین به‌طور موازی در فلسفه‌های شرقی[۳] داشت. این مفهوم در کورپوس هرمتیکوم (The Corpus Hermeticum) یا الواح رمزی هرمس، در عرفان، رستگاری‌شناسی (soteriology) و الاهیات مسیحی توسعه یافت و به یک عامل مهم در توسعه یکتاپرستی در دوران باستان متأخر بدل شد.
پی‌نوشت‌ها
[ویرایش]- ↑ Stamatellos, Giannis. Plotinus and the Presocratics: A Philosophical Study of Presocratic Influences in Plotinus' Enneads. SUNY Series in Ancient Greek Philosophy. SUNY Press, 2007 ISBN 0-7914-7062-8, 9780791470626 [۱]
- ↑ pg 52 The Mystery religions: A Study in the Religious Background of Early Christianity By Samuel Angus 1920 republished by Courier Dover Publications, 1975 ISBN 0-486-23124-0, ISBN 978-0-486-23124-2 [۲][۳]
- ↑ Neoplatonism and Indian Philosophy By Paulos Gregorios, International Society for Neoplatonic Studies [۴]