موز
| موز | |
|---|---|
| |
| موز | |
| رده‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | گیاهان |
| دسته: | گیاهان گلدار |
| رده: | تک‌لپه‌ای‌ها |
| راسته: | زنجبیل‌سانان |
| تیره: | میوزیشی |
| سرده: | موز لینه |
| گونه‌ها | |
|
بیش از 70 گونه | |
موز (به انگلیسی: Banana) یک میوه کشیده و قابل خوردن پرانرژی است که از لحاظ گیاه‌شناسی یک نوع سَته به حساب می‌آید[۱][۲] و توسط انواع مختلفی از در تیره موزا تولید می‌شود.[۳] این میوه خوشمزه از نظر اندازه، رنگ و استحکام متغیر است، اما معمولاً کشیده و خمیده است، گوشت نرم آن غنی از نشاسته است که با پوسته پوشانده شده و ممکن است هنگام رسیدن آن سبز، زرد، قرمز، بنفش یا قهوه ای باشد.[۴]
تقریبا همه موزهای مدرن بدون دانهٔ خوراکی از دو گونهٔ وحشی - Musa acuminata و Musa balbisiana - ساخته می‌شوند. نام علمی اکثر موزهای کشت‌شده بسته به ساختار ژنومی آنها موزا اکومینتا و موزا بالبیسیانا و Musa × paradisiaca برای موزهای ترکیبی Musa acuminata × M. balbisiana است. از نام علمی قدیمی این ترکیب، Musa sapientum، دیگر استفاده نمی‌شود.
گونه‌های موز، بومی مناطق گرمسیری هندومالایا و استرالیا هستند و احتمالاً اولین بار در پاپوآ گینه نو اهلی شده‌اند.[۵] موز در ۱۳۵ کشور جهان کشت می‌شود.[۴] بزرگترین تولیدکنندگان موز در جهان در سال ۲۰۲۲ هند و چین بودند که مجموعاً ۳۴٪ از کل تولید را به خود اختصاص دادند.[۶]
در بسیاری از نقاط جهان تفاوتی بین «موز» و «پلانتین» قائل نمی‌شوند. در قاره آمریکا و اروپا، موزهای نرم و شیرین که به عنوان دسر سرو می‌شوند، و عمدتاً از گونه کاوندیش هستند Banana یا «موز» خوانده می‌شوند. و جهت تمایز، موزهای سفت‌تر و نشاسته‌ای تر، «پلانتین» نامیده می‌شوند. در سایر نقاط، برای مثال در بسیاری از ملت های آسیای شرقی، گونه‌های مختلفی از موز پرورش داده می‌شود.
ویژگی‌ها
[ویرایش]
موز بزرگترین گیاه گلدار علفی است.[۷] همه بخش‌های موز که روی زمین هستند از ساقه پیاز مانندی که «کورم» نامیده می‌شود به‌وجود می‌آیند.[۸] ساقهٔ این گیاه معمولاً بلند و نسبتاً محکم است. درازای شاخه‌های موز می‌توانند بین دو تا هشت متر و برگ‌های آن نیز به حدود سه و نیم متر برسد. میوهٔ موز به‌صورت خوشه در انتهای ساقه، تشکیل می‌شود.
موز در طیف های مختلفی از خاک، تا زمانی که حداقل ۶۰ سانتیمتر و دارای زهکشی خوب بوده و فشرده نشود رشد می‌کند.
از آنجا که ساقهٔ گیاه موز نسبتاً بلند، مستقیم و محکم می باشد اشتباهاً به آن «درخت» گفته می‌شود. در حالی‌که آنها تنها شاخه‌هایی هستند که پس از دادن میوه، خشک شده و از بین می‌روند. به این ساقه‌ها «ساقه کاذب» یا Pseudostem می‌گویند.
میوه
[ویرایش]موز، منبع اصلی [نشاسته] برای مردم بسیاری در نواحی گرمسیری است. بسته به مقدار باردهی و رسیده بودن موز، مزه گوشت موز می‌تواند مزه‌های متفاوتی شبیه نشاسته تا مزهٔ شیرین داشته باشد و بافت آن هم ممکن است سفت تا خمیری مانند باشد. هم پوست موز و هم بخش درونی آن را می‌توان خام یا پخته مصرف نمود. بوی موز تازه به خاطر ایزوآمیل استات است که با نام «روغن موز» هم شناخته می‌شود. ایزوآمیل استات به همراه چندین ترکیب دیگر مانند بوتیل استات و ایزوبوتیل استات از عوامل مهم طعم و مزه موز است.[۹][۱۰][۱۱]
در مرحله رسیدن، موز، گاز اتیلن تولید می‌کند که به عنوان هورمون گیاهی عمل کرده و به‌طور غیرمستقیم در مزه موز اثر می‌گذارد. اتیلن، با تحریک آنزیم آمیلاز، نشاسته را به شکر تجزیه می‌کند. موز کمتر رسیده و سبز، نشاسته بیشتر و در نتیجه مزه شبیه‌تری به نشاسته دارد. از سوی دیگر، موز زرد با توجه به داشتن میزان قند بیشتر، مزه شیرین‌تری دارد. علاوه بر این، اتیلن نشانگر تولید پکتیناز است. پکتیناز آنزیمی است که پکتین موجود بین سلول‌های موز را تجزیه کرده و موجب می‌شود تا موز به هنگام رسیدن نرم شود.[۱۲][۱۳]
پوست موز
[ویرایش]اگر بسیاری از میوه‌ها را با پوست بخوریم فواید بیشتری برای بدن دارد؛ چراکه بخش زیادی از ویتامین‌ها و مواد مغذی آنها در پوستشان نهفته است و پوست کندن آنها این مواد مغذی را هدر می‌دهد. موز، کیوی، پیاز و مرکبات از آن جمله‌اند. می‌توان موز را با پوست خورد. پوست موز تازه حاوی مقدار زیادی فیبر است و اگرچه مزه آن ممکن است برای برخی افراد اندکی متفاوت به نظر برسد اما علاوه بر فیبر، مقدار زیادی مواد مغذی دیگر را به بدن می‌رساند. اگر کمی سفتی پوست موز به مزاجتان خوش نمی‌آید می‌توانید پس از جداکردن ساقه آن، پوست و محتوای موز را درون ظرفی مخلوط کنید و به مدت حداقل ۱۰ دقیقه سرخ کنید یا بپزید. این کار باعث می‌شود که خود موز رسیده تر و نرمتر و پوست آن نیز نازک‌تر و شیرین تر شود و راحت‌تر خورده شود علاوه بر همهی این فواید موز همچنین با کشیدن پوست موز بر روی دندان خود به مدت ۵ دقیقه شاهد سفیدتر شدن دندان‌های خود خواهید بود.[۱۴]
کشت سنتی
[ویرایش]کشت اولیه
[ویرایش]مقاله‌ای در مورد کشت درخت موز در کتاب کشاورزی ابن العوام در سده ۱۲ میلادی، پیدا شده است.[۱۵]
اولین اهلی‌سازی موز در ابتدا از اقسام پارتنوکارپیک (بی دانه) طبیعی موز اکومینتا بانکسی در گینهٔ نو انجام شد. این موزها قبل از ورود آسترونزیایی‌زبان‌ها توسط مردمان پاپوآ کشت می‌شد. تعداد زیادی گیاسنگ موز از سایت باستان‌شناسی باتلاق کوک کشف شده و قدمت آن در حدود ۱۰٬۰۰۰ تا ۶۵۰۰ سال پیش از امروز است. از گینهٔ نو، موزهای کشت‌شده از طریق مجاورت (و نه مهاجرت) به سمت غرب، به جزایر جنوب شرقی آسیا گسترش یافت. آنها با زیرگونه‌های دیگر Musa acuminata و همچنین Musa balbisiana در فیلیپین، شمال گینه نو و احتمالاً هالماهرا ترکیب شدند. این حوادث هیبریداسیون ارقام تری‌پلوئید موز را که امروزه معمولاً کشت می‌شود را تولید کرد. از جزایر جنوب شرقی آسیا، آنها بخشی از محصولات اصلی مردمان آسترونزیایی شدند و در طول سفرهای دریایی و مسیرهای تجارت دریایی باستان به اقیانوسیه، آفریقای شرقی، آسیای جنوبی و هندوچین گسترش یافتند.[۱۶][۱۷][۱۸]
کشت امروزی
[ویرایش]
همه موزهایی که امروزه به‌طور گسترده کشت می‌شوند از دو گونه موز وحشی Musa acuminata' و 'Musa balbisiana نشأت گرفته‌اند. در حالی که موزهای وحشی اصلی حاوی بذرهای درشت بودند، ارقام دی‌پلوئید یا پلی‌پلوئید با دانه‌های ریز یا هیبریدهای سه‌گانهٔ بی‌دانه برای مصرف انسان ترجیح داده می‌شوند.[۱۹] این‌ها به‌صورت غیرجنسی از شاخه‌ها منتشر می‌شوند. این گیاه قادر به تولید همزمان دو شاخه است؛ یک بزرگتر برای باردهی فوری و یک «مکنده» یا «پیرو» کوچکتر برای تولید میوه در ۶ تا ۸ ماه آینده.
به‌عنوان یک محصول غیرفصلی، موز در تمام طول سال در دسترس است.[۲۰]
کاوندیش
[ویرایش]
در تجارت جهانی سال ۲۰۰۹، مهم‌ترین ارقام متعلق به گروه AAA تری‌پلوئید Musa acuminata بودند که معمولاً به آنها موزهای گروه کاوندیش می‌گویند. آنها عمده صادرات موز را به خود اختصاص می‌دهند،[۱۹] علی‌رغم اینکه این موزها فقط از سال ۱۸۳۶ به بعد به وجود آمدند.[۲۱] ارقام Dwarf Cavendish و Grand Nain در دهه ۱۹۵۰ محبوبیت پیدا کردند، چرا که رقم تولید انبوه قبلی، Gros Michel (که از ارقام گروه AAA بود)، به دلیل بیماری پاناما، ناشی از قارچ [فیوزاریم آکسیسپورم] که به ریشه‌های گیاه موز حمله می‌کند، از لحاظ امنیت تجاری ارزش خود را از دست داد.[۱۹] ارقام کاوندیش در برابر بیماری پاناما مقاوم هستند، اما در سال ۲۰۱۳ این نگرانی وجود داشت که قارچ سیگاتوکای سیاه به نوبه خود تجارت موزهای کاوندیش را غیرقابل اعتماد کند.[۲۲]
اگرچه Gros Michel برای کشت در مقیاس وسیع دیگر قابل اطمینان نیست، اما منقرض نشده و هنوز در مناطقی که بیماری پاناما یافت نمی‌شود، کشت می‌گردد.[۲۳] به همین ترتیب، Dwarf Cavendish و Grand Nain در معرض خطر انقراض قرار ندارند، اما اگر بیماری، تأمین بازار جهانی را غیرممکن کند، ممکن است قفسه‌های سوپرمارکت‌ها را ترک کنند. مشخص نیست که آیا ارقام موجود می‌توانند جایگزین موز کاوندیش شوند، به همین دلیل پروژه‌های مختلف ترکیبی و مهندسی ژنتیک در تلاشند تا یک رقم موز مقاوم به بیماری، به بازار ارائه دهند.[۱۹] یکی از این گونه‌ها که به‌وجود آمده است کاوندیش تایوانی است که به آن Formosana نیز می‌گویند.[۲۴]
رسیده کردن
[ویرایش]
موزهای صادراتی به صورت سبز و کال چیده شده و پس از رسیدن به مقصد، دقیقاً قبل از عرضه به بازار مصرف‌کننده در اتاق‌های خاصی رسانده می‌شوند. این اتاق‌ها هوابند بوده و با گاز اتیلن پر می‌شوند تا میوه‌ها را به صورت مصنوعی رسیده و زرد کنند. در واقع رنگ زرد پررنگی که مصرف‌کننده‌ها به موزهای رسیده نسبت می‌دهند توسط این فرایند رسیده کردن مصنوعی ایجاد می‌گردد.[۲۵] طعم و بافت نیز تحت تأثیر دمای رسیدن قرار می‌گیرد. موزها در حین حمل در دمای بین ۱۳٫۵ تا ۱۵ درجه سلسیوس (۵۶٫۳ و ۵۹٫۰ درجه فارنهایت) در یخچال نگهداری می‌شوند. در دمای پایین، فرایند رسیدن به‌طور دائمی متوقف می‌شود و موزها با از بین رفتن دیواره‌های سلول، خاکستری می‌شوند. پوست موز رسیده در دمای ۴ درجه سلسیوسِ یخچال‌های خانگی به سرعت سیاه می‌شود، اگرچه میوه داخل آن بدون تأثیر باقی می‌ماند.
تحقیقی در سال ۲۰۰۸ گزارش داد که موز رسیده هنگام قرار گرفتن در معرض نور [فرابنفش|فرا بنفش]، [فلورسنس] می‌شود. این خاصیت به تخریب [کلروفیل] نسبت داده می‌شود که که باعث تجمع محصولات فلورسنس در پوست میوه می‌شود. محصول تجزیه کلروفیل توسط یک گروه استر پروپیونات تثبیت می‌شود. برگ‌های گیاه موز نیز به همین شکل فلورسنس می‌شوند. موزهای سبز (کال) فلورسنس تولید نمی‌کنند.[۲۶]
توجه کنید که موز از ۴ طریق قابل تکثیر است: اول کشت بافت . دوم دانه یا برش میوه . سوم خرید نهال . چهارم از طریق کاشت [[کورم|ریزوم]] (کورم) یا بدان تکثیر از طریق پاجوش و پیازچه نیز می گویند. سریع ترین روش ، مورد شماره ۴ می باشد که حتی از مورد ۳ نیز ضریب سرعت بالاتری دارد. متوجه باشید که جدا کردن یک پاجوش از مادر، کاری بیهوده است که اینکار موجب نابودی همان پاجوش جدا شده می باشد.
کاشت ریزوم (کورم یا پیازچه یا بن موز) در جنوب بلوچستان :
روشی سنتی که در باغات جنوب بلوچستان اعمال می شود مثل زرآباد ([[شهرستان زرآباد|اینجا]]) و بسیار موثر است. هرچه ریزوم اولیه ی مورد استفاده ی شما ، بزرگتر و سنگین تر باشد، متعاقبا سرعت رشد نیز افزایش می باید . حتی اگر یک نهال متوسط (مستقل) را همزمان با یک ریزوم بزرگ بکارید، پس از مدتی، نهالی که از ریزوم سر بر می آورد، از آن نهال دیگر جلو می زند! در واقع ، ریزوم همان ماده غذایی مادر است که اثر آن بسیار بالاتر از ریشه می باشد.
شرط میوه دهی: تنها شرط میوه دهی درخت موز، رسیدن به ارتفاع نهایی است. که البته ارقام معمول پاکوتاه به حدود ۲ متری می رسد و ارقام پابلند نیز باید حتما تا چندین متر به بالا برسند تا گل و میوه دهند. "سن و عمر برای موز، بی ربط است و ملاک میوه دهی، فقط رسیدن به ارتفاع نهایی آن رقم است" . چیزی بنام موز نر و ماده نیز نداریم (موز نر، صرفا اصطلاحی است که به آن موزی می گویند که تنه اش رشد سالم عرضی نداشته پس نمی تواند بار میوه زیادی را به دوش بکشد). شرایط نگهداری ارقام مختلف موز نیز تفاوت چندانی ندارند . صرفا جهت نگهداری موز در منزل، باید رقمی تهیه شود که از ۲ متر تجاوز نکند. حال جهت اینکه زودتر موز شما به ارتفاع نهایی برسد، ۳ شرط لازم است: اول اینکه ریزوم اولیه را بزرگ انتخاب کنید. دوم که باید همان ابتدا طبق شرایط استاندارد بکارید (زیرا ریشه موز به شدت به جابجایی غیر اصولی حساس است . و البته که روش کشت گلدانی با روش کشت در زمین نیز کمی تفاوت دارد). سوم هم رعایت دمای معمولی که ۲۹ درجه عالیست. البته گرچه الزامی به رطوبت بالای هوا نیست، اما در صورت رعایت این مورد، سرعت رشد به طرز چشمگیری افزایش می یابد. جهت افزایش رطوبت در منزل نیز می توان از برخی کلک ها استفاده نمود. پس زمان رسیدن به ارتفاع نهایی بسته به خود شماست؛ در باغاتی این زمان حتی ۶ ماهه نیز دیده شده است اما ممکن است شخصی نکات را رعایت نکند و رشد موزش سالها به طول بینجامد. نکته: گل دادن موز، امر طبیعی است، اما اینکه چقدر از این گل به میوه تبدیل شود، بسته به تغذیه و نگهداری آن درخت است.
در جنوب بلوچستان بدلیل اینکه نه تابستان دارد و نه زمستان، درخت موز هم ۳۶۵ روز سال را رشد می کند. باغدار، زمین را شخم می زند و سپس آن را به باغچه های کوچک (جهت سهولت در آب دهی) تقسیم می کند. ریزوم های بزرگ را بصورت شطرنجی و با فاصله ی ۲ در ۲ متر (گاهی هم ۳ در ۳ متر) می کارد. در چند ماه نخست، تنها زحمت، علف گیری است. این ریزوم ها در میانگین زمان (کمتر از) یک سال به ارتفاع نهایی (رقم مرسوم، ۲ متری از نوع پاکستانی یا لبنانی و...) و گل یا میوه می رسد. توجه: موز وقتی خودش ۲ متری است، بچه یا بچه هایش (پاجوش هایش) نیز حدودا ۱ متری هستند و همزمان نوهایش هم نیم وجبی. گرچه درخت موز با میوه دهی، عمرش تمام می شود (چون گل و میوه دقیقا از وسط درخت می آید) اما این روند سریع پاجوش دهی که بدون نیاز به کاشت مجدد است، باعث می شود که باغ نیز همیشه سرسبز و مملو از میوه باشد. بعد از حدود ۷ تا ۸ سال که باغ مملو از درخت شده و دیگر جایی برای رشد و ریشه نیست، مجددا زمین را شخم می زنند و می کارند.
اکنون مقر اصلی موز در ایران، باغات شهرستان زرآباد است که بعلت دمای مساعد، برداشت از هر باغ، بصورت ماهانه است که بسیار سودآور است. قبلا دشتیاری مرکز موز بوده اما بدلیل سدسازی و قطع آب، اکنون بصورت جسته و گریخته موز در دشتیاری دیده می شود. در کهیر و گوردیم نیز کشت موز وجود دارد. توجه کنید که گرچه موز می تواند گرما و سرما و خشکی را تحمل کند (فقط یخبندان بدان نباید بخورد چون تنه اش عمدتا از آب است) اما در دمای متعادل و رطوبت بالا، رشد بسیار سریعی دارد. پس بصورت طبیعی در سواحل خلیج فارس (به علت گرمای بالا و طولانی) مسلما زمان رشد موز نیز طولانی و عملا غیر موجه (غیر اقتصادی) می شود. البته جهت کشت در گلخانه یا منزل مسکونی (در هر جایی که باشید) ، اتفاقا سرعت رشد بسیار بالاست زیرا شرایط قابل کنترل است و موز همانی را می خواهد که انسان می خواهد. از دیگر مزیت های کاشت ریزوم، حمل راحت آن و البته کشت راحت می باشد.
بزرگترین تولیدکنندگان موز در جهان
[ویرایش]
کشورهای هند، چین، اندونزی، نیجریه، برزیل و اکوادور به ترتیب بزرگترین تولیدکنندگان جهان هستند.
| میزان تولید به تن | ||
|---|---|---|
| ۱ |  هند
|
۳۴٬۵۳۰٬۰۰۰ |
| ۲ |  چین
|
۱۱٬۷۸۰٬۰۰۰ |
| ۳ |  اندونزی
|
۹٬۲۵۰٬۰۰۰ |
| ۴ |  نیجریه
|
۸٬۰۲۰٬۰۰۰ |
| ۵ |  برزیل
|
۶٬۸۵۰٬۰۰۰ |
| ۶ |  اکوادور
|
۶٬۰۹۰٬۰۰۰ |
| ۷ |  فیلیپین
|
۵٬۹۰۰٬۰۰۰ |
| ۸ |  گواتمالا
|
۴٬۷۶۰٬۰۰۰ |
| ۹ |  آنگولا
|
۴٬۵۹۰٬۰۰۰ |
| ۱۰ |  تانزانیا
|
۳٬۵۰۰٬۰۰۰ |
| جهان | ۱۳۵٬۱۱۲٬۳۲۰ | |
تولید موز در ایران
تولید موز در ایران در ۵ استان استان سیستان و بلوچستان و کرمان و فارس و هرمزگان و بوشهر کشت می‌شود. سطح زیر کشت این محصول در سال ۱۳۹۸ در کشور ۴۸۸۱هکتار است که به صورت زیر است: میزان تولید موز ایران (فقط در استان سیستان و بلوچستان و بدون در نظر گرفتن تولیدات سایر استان‌ها) و تا ۱۱ ماهه سال ۱۴۰۲، ۲۰۳ هزار و ۱۹۵ تُن است. بیش از ۹۹٪ تولیدات موز کشور در سال ۱۴۰۲، مربوط به استان سیستان و بلوچستان می‌شود.
سطح زیر کشت موز در استان‌های ایران
سیستان و بلوچستان(۴۸۳۵هکتار)
کرمان (۲۲٫۳ هکتار)
فارس (۱۲ هکتار)
هرمزگان (۱۰ هکتار)
بوشهر (۲٫۳ هکتار)
ارزش غذایی
[ویرایش]| ارزش غذایی به ازای هر ۱۰۰ گرم (۳٫۵ اونس) | |
|---|---|
| انرژی | ۳۷۱ کیلوژول (۸۹ کیلوکالری) |
۲۲٫۸۴ گرم | |
| قند | ۱۲٫۲۳ گرم |
| فیبر خوراکی | ۲٫۶ گرم |
۰٫۳۳ گرم | |
۱٫۰۹ گرم | |
| ویتامین‌ها | درصد ارزش روزانه |
| ویتامین (B۱) | ۳٪ ۰٫۰۳۱ میلی‌گرم |
| (B۲) | ۶٪ ۰٫۰۷۳ میلی‌گرم |
| نیاسین (B۳) | ۴٪ ۰٫۶۶۵ میلی‌گرم |
| پانتوتنیک اسید (B۵) | ۷٪ ۰٫۳۳۴ میلی‌گرم |
| ویتامین ب۶ | ۳۱٪ ۰٫۴ میلی‌گرم |
| فولیک (B۹) | ۵٪ ۲۰ میکروگرم |
| کولین | ۲٪ ۹٫۸ میلی‌گرم |
| ویتامین ث | ۱۰٪ ۸٫۷ میلی‌گرم |
| مواد معدنی | مقدار درصد ارزش روزانه |
| آهن | ۲٪ ۰٫۲۶ میلی‌گرم |
| منیزیم | ۸٪ ۲۷ میلی‌گرم |
| منگنز | ۱۳٪ ۰٫۲۷ میلی‌گرم |
| فسفر | ۳٪ ۲۲ میلی‌گرم |
| پتاسیم | ۸٪ ۳۵۸ میلی‌گرم |
| سدیم | ۰٪ ۱ میلی‌گرم |
| روی | ۲٪ ۰٫۱۵ میلی‌گرم |
| دیگر اجزاء | مقدار |
| آب | ۷۴٫۹۱ گرم |
Link to USDA Database entry
ارزش غذایی برای قسمت‌های خوردنی میوه هستند. | |
| |
| †درصدهای تقریبی ارائه شده برای افراد بزرگسال از روی مرجع مصرف رژیم غذایی هستند. منبع: مرکز داده غذای وزارت کشاورزی آمریکا | |
موز خام (بدون پوست) حاوی ۷۵٪ آب، ۲۳٪ کربوهیدرات، ۱٪ پروتئین، مقادیر متوسطی ویتامین ث، منگنز و فیبر غذایی و مقدار ناچیزی چربی است (جدول). ۱۰۰ گرم، موز ۸۹ کالری انرژی دارد و منبع ویتامین ب۶ است که ۳۱ درصد از نیاز روزانه بدن را تأمین می‌کند. موز دارای انرژی بالایی می‌باشد.
گرچه براساس باور عمومی رایج، موز مقدار زیادی پتاسیم دارد،[۲۷] اما مقدار پتاسیم واقعی آنها نسبتاً کم و هر ۱۰۰ گرم موز تنها ۸٪ پتاسیم مورد نیاز روزانه است. سبزی‌ها از موز خام پتاسیم بیشتری دارند (۳۵۸ میلی‌گرم در ۱۰۰ گرم)، مانند اسفناج خام (۵۵۸ میلی‌گرم در ۱۰۰ گرم)، سیب‌زمینی پخته (۳۹۱ میلی‌گرم در ۱۰۰ گرم)، سویای پخته (۵۳۹ میلی‌گرم در ۱۰۰ گرم)، قارچ کبابی (۴۳۷ میلی‌گرم در ۱۰۰ گرم) و سس گوجه‌فرنگی فرآوری شده (۴۱۳ تا ۴۳۹ میلی‌گرم در ۱۰۰ گرم). موز سبز خام دارای ۴۹۹ میلی‌گرم پتاسیم در ۱۰۰ گرم است. دسر موز خشک یا پودر موز دارای ۱۴۹۱ میلی‌گرم پتاسیم در هر ۱۰۰ گرم است.[۲۸]
پزشکی
[ویرایش]برآیند یک پژوهش در امپریال کالج لندن نشان داده است که مصرف یک عدد موز در روز به میزان قابل توجهی خطر بروز نشانه‌های آسم را در کودکان کاهش می‌دهد.[۲۹]
با اضافه کردن آهن موجود در موز به خون خود، سلول‌های خونی را تقویت کرده و از کم خونی می‌کند. وجود ورودی آهن برای هر سطحی از انرژی لازم است تا اکسیژن کافی به سلول‌ها رسانده شود.
موز با داشتن ویتامین B6 که نیاز قلب و سیتم ایمنی بدن است سلامت دستگاه گوارش و عملکرد سیستم عصبی در شما را بهبود می‌بخشد و به همین واسطه میزان کلسترول بد شما کاهش می‌یابد.
مسائل مربوط به سلامتی
[ویرایش]موز خام برای اشخاصی که دستگاه گوارش حساسی دارند، ممکن است تولید ناراحتی معده، نفخ و یبوست نماید. همچنین کسانی که نمی‌توانند مواد قندی را به‌خوبی هضم کنند و عده‌ای از مبتلایان به ورم روده، به خصوص بیماران مبتلا به دیابت و چاقی، به‌دلیل زیادی قند موجود در موز باید به اندازه از آن مصرف کنند.[۳۰]
افراد مبتلا به آلرژی لاتکس ممکن است نسبت به موز حساسیت داشته باشند.[۳۱]
در فرهنگ و دین
[ویرایش]در هند، موز در بسیاری از جشنواره‌ها و مناسبت‌های هندوها نقش مهمی دارد. در عروسی‌های جنوب هند، به‌ویژه عروسی‌های تامیل، درخت‌های موز به صورت جفت بسته می‌شوند تا یک قوس را به‌عنوان نعمتی برای زن و شوهر برای زندگی طولانی‌مدت و مفید تشکیل دهند.[۳۲][۳۳] در تایلند، اعتقاد بر این است که یک نوع خاص از گیاه موز ممکن است توسط یک روح زندگی کند.[۳۴][۳۵] در فرهنگ عامه مالایی، شبح معروف به پونتیاناک با گیاهان موز (pokok pisang) مرتبط است و گفته می‌شود که روح آن در طول روز در آنها ساکن است.[۳۶]
نگارخانه
[ویرایش]-
-
-
-
-
-
موز سرخ‌شده -
گیاه موز -
-
-
-
موز وحشی -
کشتزار موز در دیوار بزرگ چین -
نهال جوان موز -
برش طولی میوه موز
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ "Banana from 'Fruits of Warm Climates' by Julia Morton". Hort.purdue.edu. Archived from the original on April 15, 2009. Retrieved April 16, 2009.
- ↑ Armstrong, Wayne P. "Identification Of Major Fruit Types". Wayne's Word: An On-Line Textbook of Natural History. Archived from the original on November 20, 2011. Retrieved August 17, 2013.
- ↑ "Banana". Merriam-Webster Online Dictionary. Archived from the original on March 9, 2013. Retrieved January 4, 2013.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ "Where bananas are grown". ProMusa. 2013. Archived from the original on October 25, 2016. Retrieved October 24, 2016.
- ↑ "Tracing antiquity of banana cultivation in Papua New Guinea". The Australia & Pacific Science Foundation. Archived from the original on August 29, 2007. Retrieved September 18, 2007.
- ↑ "Banana facts & figures". How is banana production cost structured?. fao.org. 2013. Archived from the original on July 18, 2019. Retrieved July 24, 2019.
- ↑ Picq, Claudine & INIBAP, eds. (2000). Bananas (PDF) (English ed.). Montpellier: International Network for the Improvement of Banana and Plantains/International Plant Genetic Resources Institute. ISBN 978-2-910810-37-5. Archived from the original (PDF) on 11 April 2013. Retrieved 2013-01-31.
- ↑ (Stover و Simmonds 1987، ص. 183). "The Horn and French group of plantain cultivars (AAB) are preferred for cooking purposes over ABB cooking bananas ... As a result the AAB plantains fetch a higher price than the ABB cooking bananas."
- ↑ Fahlbusch, Karl-Georg; Hammerschmidt, Franz-Josef; Panten, Johannes; Pickenhagen, Wilhelm; Schatkowski, Dietmar; Bauer, Kurt; Garbe, Dorothea & Surburg, Horst (2000). "Flavors and Fragrances". Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry. Vol. 15. Wiley-VCH Verlag GmbH & Co. KGaA. p. 82. doi:10.1002/14356007.a11_141. ISBN 978-3-527-30673-2.
- ↑ Mui, Winnie W. Y.; Durance, Timothy D. & Scaman, Christine H. (2002). "Flavor and Texture of Banana Chips Dried by Combinations of Hot Air, Vacuum, and Microwave Processing". Journal of Agricultural and Food Chemistry. 50 (7): 1883–1889. doi:10.1021/jf011218n. ISSN 0021-8561. "Isoamyl acetate (9.6%) imparts the characteristic aroma typical of fresh bananas (13, 17−20), while butyl acetate (8.1%) and isobutyl acetate (1.4%) are considered to be character impact compounds of banana flavor."
- ↑ Salmon, B.; Martin, G. J.; Remaud, G. & Fourel, F. (November–December 1996). "Compositional and Isotopic Studies of Fruit Flavours. Part I. The Banana Aroma". Flavour and Fragrance Journal. 11 (6): 353–359. doi:10.1002/(SICI)1099-1026(199611)11:6<353::AID-FFJ596>3.0.CO;2-9.
- ↑ "Fruit Ripening". Retrieved 2010-02-17.
- ↑ "Ethylene Process". Archived from the original on 2010-03-24. Retrieved 2010-02-17.
- ↑ https://www.webmd.com/diet/health-benefits-banana-peel
- ↑ Ibn al-'Awwam, Yahya (1864). Le livre de l'agriculture d'Ibn-al-Awam (kitab-al-felahah) (به فرانسوی). Translated by J. -J. Clement-Mullet. Paris: A. Franck. pp. 368-370 (ch. 7 - Article 48). OCLC 780050566. (pp. 368-370 (Article XLVIII)
- ↑ Denham, Tim (October 2011). "Early Agriculture and Plant Domestication in New Guinea and Island Southeast Asia". Current Anthropology. 52 (S4): S379–S395. doi:10.1086/658682. hdl:1885/75070. S2CID 36818517.
- ↑ Perrier, Xavier; Bakry, Frédéric; Carreel, Françoise; Jenny, Christophe; Horry, Jean-Pierre; Lebot, Vincent; Hippolyte, Isabelle (2009). "Combining Biological Approaches to Shed Light on the Evolution of Edible Bananas". Ethnobotany Research & Applications. 7: 199–216. doi:10.17348/era.7.0.199-216. Archived from the original on November 16, 2019. Retrieved October 27, 2019.
- ↑ Fuller, Dorian Q; Boivin, Nicole; Hoogervorst, Tom; Allaby, Robin (January 2, 2015). "Across the Indian Ocean: the prehistoric movement of plants and animals". Antiquity. 85 (328): 544–558. doi:10.1017/S0003598X00067934.
- ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ ۱۹٫۲ ۱۹٫۳ Castle, Matt (August 24, 2009). "The Unfortunate Sex Life of the Banana". DamnInteresting.com. Archived from the original on August 11, 2015.
- ↑ "How bananas are grown". Banana Link. Archived from the original on September 6, 2016. Retrieved September 2, 2016.
- ↑ "Banana History – The history of bananas as food". Homecooking.about.com. May 5, 2011. Archived from the original on September 27, 2011. Retrieved October 2, 2011.
- ↑ Holmes, Bob (April 20, 2013). "Go Bananas". New Scientist. 218 (2913): 9–41. (Also at Holmes, Bob (April 20, 2013). "Nana from heaven? How our favourite fruit came to be". New Scientist. Archived from the original on April 24, 2013. Retrieved April 19, 2013.)
- ↑ "Are bananas about to become extinct?". May 6, 2011. Archived from the original on December 27, 2012. Retrieved December 13, 2012.
- ↑ Gittleson, Kim (February 1, 2018). "Battling to save the world's bananas". BBC. BBC News. Archived from the original on March 26, 2018. Retrieved April 18, 2018.
- ↑ Ding, Phebe; Ahmad, S.H.; Razak, A.R.A.; Shaari, N. & Mohamed, M.T.M. (2007). "Plastid ultrastructure, chlorophyll contents, and colour expression during ripening of Cavendish banana (Musa acuminata 'Williams') at 17°C and 27°C" (PDF). New Zealand Journal of Crop and Horticultural Science. 35 (2): 201–210. doi:10.1080/01140670709510186. S2CID 83844509. Archived from the original (PDF) on March 16, 2012. Retrieved July 16, 2011.
- ↑ Moser, Simone; Müller, Thomas; Ebert, Marc-Olivier; Jockusch, Steffen; Turro, Nicholas J. & Kräutler, Bernhard (2008). "Blue luminescence of ripening bananas". Angewandte Chemie International Edition. 47 (46): 8954–8957. doi:10.1002/anie.200803189. PMC 2912500. PMID 18850621.
- ↑ Kraft S (4 August 2011). "Bananas! Eating Healthy Will Cost You; Potassium Alone $380 Per Year". Medical News Today. Retrieved 25 October 2014.
- ↑ "Ranking of potassium content per 100 grams in common fruits and vegetables". United States Department of Agriculture, National Nutrient Database for Standard Reference, Release 28. November 2016. Retrieved 6 May 2017.
- ↑ با خانواده بایگانی‌شده در ۱۳ ژانویه ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine - موز، خطر آسم را کاهش می‌دهد
- ↑ «دربارهٔ خواص، مضرات و طبع میوه موز». دانش‌چی.
- ↑ Taylor, J.S. & Erkek, E. (2004). "Latex allergy: diagnosis and management". Dermatologic Therapy. 17 (4): 289–301. doi:10.1111/j.1396-0296.2004.04024.x. PMID 15327474.
- ↑ "Banana trees in weddings". Indian Mirror. Archived from the original on August 24, 2019. Retrieved August 24, 2019.
- ↑ "Legends, myths and folklore of the banana tree in India - its use in traditional culture". EarthstOriez. May 2, 2017. Archived from the original on August 24, 2019. Retrieved August 24, 2019.
- ↑ "Banana Tree Prai Lady Ghost". Thailand-amulets.net. March 19, 2012. Archived from the original on November 8, 2012. Retrieved August 26, 2012.
- ↑ "Spirits". Thaiworldview.com. Archived from the original on June 30, 2012. Retrieved August 26, 2012.
- ↑ "Pontianak- South East Asian Vampire". Castleofspirits.com. Archived from the original on July 20, 2014. Retrieved May 13, 2014.
۳۶. |^ https://irna.ir/xjBP8H . ایرنا ۲۰۲۱
[۱] سطح زیر کشت موز در استان‌های ایران[۲] سطح زیر کشت موز در استان‌های ایران[۳] [۴] [۵]
پیوند به بیرون
[ویرایش]
- ↑ «Banana production». Our World in Data. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۷-۲۵.
- ↑ 2365 (۲۰۲۰-۱۱-۰۱). «ایران سالانه بین ۹۰ تا ۱۲۰ هزارتن موز تولید می‌کند». ایرنا. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۷-۲۵.
- ↑ 2365 (۲۰۲۰-۱۱-۰۱). «ایران سالانه بین ۹۰ تا ۱۲۰ هزارتن موز تولید می‌کند». ایرنا. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۷-۲۵.
- ↑ «FAOSTAT». www.fao.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۷-۰۳.
- ↑ برداشت موز سیستان و بلوچستان از مرز 203 هزار تن عبور کرد/خبرگزاری ایرنا/2024