پرش به محتوا

ناپلئون سوم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ناپلئون سوم
نخستین رئیس‌جمهور فرانسه
(جمهوری دوم فرانسه)
دوره مسئولیت
۲۰ دسامبر ۱۸۴۹ – ۲ دسامبر ۱۸۵۲
پس ازوجود نداشت
پیش ازآدولف تیر
امپراتور فرانسه
دوره مسئولیت
دسامبر ۱۸۵۲ – سپتامبر ۱۸۷۰
پس ازلوئی فیلیپ
پیش ازانحلال پادشاهی
اطلاعات شخصی
زاده۲۰ آوریل ۱۸۰۸
پاریس، فرانسه
درگذشته۹ ژانویهٔ ۱۸۷۳ (۶۴ سال)
چیسلهرست، کنت، انگلستان
ملیت فرانسه
همسر(ان)ماریا اوژنیا ایگناسیا اگوستینا گومز یا مونتیخو
اقامتگاهمدفون در همپشر

شارل لوئی ناپلئون بناپارت (۲۰ آوریل ۱۸۰۸ — ۹ ژانویه ۱۸۷۳) از ۱۸۴۹ تا ۱۸۵۲ رئیس‌جمهور فرانسه بود و سپس از ۱۸۵۲ تا ۱۸۷۰ تحت عنوان ناپلئون سوم (به فرانسوی: Napoleon III) امپراتور این کشور شد. حکومت او آخرین حکومت سلطنتی تاریخ فرانسه بود و پس از برکناری‌اش در سال ۱۸۷۰ میلادی، جمهوری سوم فرانسه تشکیل شد.

لوئی ناپلئون فرزند لویی بناپارت و هورتنس بوهارنه بود. لویی بناپارت برادر ناپلئون بناپارت بود و هورتنس بوهارنه فرزند ژوزفین بوهارنه از ازدواج نخست او بود. به این ترتیب ژوزفین که همسر ناپلئون بناپارت بود، مادربزرگ مادری لوئی ناپلئون بود.

زندگی

[ویرایش]

به قدرت رسیدن

[ویرایش]

به دنبال سقوط لوئی فیلیپ در جریان انقلاب ۱۸۴۸ فرانسه، جمهوری دوم فرانسه برپا شد. در انتخابات ریاست جمهوری که در ۱۰ دسامبر ۱۸۴۸ برگزار گشت لوئی ناپلئون با حدود ۵٫۵ میلیون رأی برابر با ۷۴٫۲ درصد آرا پیروز شد.[۱]

بین سال‌های ۱۸۵۰تا ۱۸۵۵

تفرقه در بین جمهوری‌خواهان موجب افزایش قدرت رئیس‌جمهور شد تا اینکه لوئی ناپلئون در ۲ دسامبر ۱۸۵۱ مجلس را منحل کرد و از ۲ دسامبر ۱۸۵۲ خود را ناپلئون سوم، امپراتور فرانسه نامید.[۲]

دوران اقتدار

[ویرایش]

پس از جنگ کریمه در سال ۱۸۵۵ و همچنین جنگ فرانسه و اتریش در ۱۸۵۸، شکوه و اعتبار سیاسی ناپلئون سوم به عنوان حامی ملت‌های ضعیف مسیحی در بالکان به اوج خود رسید و به دوستی بریتانیا نیز پشت‌گرم بود. اما از همین زمان به علت برنامه‌های جاه طلبانه مقدمات ضعف و سقوطش آماده شد.

در سال ۱۸۶۹

در فاصله ۱۸۵۷ تا ۱۸۶۰ ناپلئون سوم به همراه بریتانیا به مداخله در چین پرداخت (جنگ دوم تریاک) و نه تنها قرادادهای یک‌طرفه‌ای با چین امضا کرد که قیومیت فرانسه بر هندوچین را نیز به این کشور تحمیل کرد.

دوران افول

[ویرایش]

اشتباه بزرگ لوئی ناپلئون مداخله نظامی در مکزیک بین سالهای ۱۸۶۲ تا ۱۸۶۷ بود؛ چراکه نه فرانسه توان اقتصادی دخالت در امور آمریکای لاتین را داشت و نه بریتانیا به فرانسه اجازه می‌داد که وارد حوزه اقتصادی‌اش شود. بریتانیا که از جاه‌طلبی لوئی ناپلئون نگران بود پروس (به صدراعظمی بیسمارک که در جنگ ۱۸۶۶ با اتریش بر شاهزاده‌نشین‌های آلمانی تسلط یافته بود) را تشویق کرد که به فرانسه حمله کند.

سقوط

[ویرایش]

پس از انتخابات ۲ ژانویه ۱۸۷۰ جمهوریخواهان خواستار برافتادن پادشاهی شدند. اینان بر این باور بودند که آزادی و فرمان در یکجا با هم نمی‌گنجند. کشته شدن یک روزنامه‌نگار به نام ویکتور نوا به دست پیر بناپارت، عضوی از خانواده پادشاهی دستاویز خوبی را به دست انقلابیها داد؛ ولی امپراتور باز توانست در همه‌پرسی ۸ مه ۱۸۷۰ به سود پادشاهی رای بیاورد.

این پیروزی که می‌توانست پایه‌های امپراتوری را استوارتر سازد، واژگونیش را آسان ساخت. شورشیانی در اسپانیا ملکه این کشور را از سلطنت خلع کردند و خواستار پادشاهی لئوپولد آلمانی شدند. لوئی ناپلئون که از اتحاد پروس و اسپانیا می‌ترسید از پادشاه پروس ویلهلم اول درخواست کرد که از پادشاهی لئوپولد حمایت نکند. ویلهلم که در تعطیلات در امس بود پیامی به بیسمارک فرستاد که به تلگراف امس مشهور است. بیسمارک با تحریف پیام ویلهلم و بیان آن در جراید، کاری کرد که خودداری پادشاه پروس از پاسخ به ناپلئون سوم، به گونه‌ای که در مطبوعات اروپا بازتاب یافت برای فرانسه توهین‌آمیز تلقی شود. در نتیجه فرانسه در ژوئیه ۱۸۷۰ روابط خود را با پروس قطع کرد و به این کشور اعلان جنگ داد.

امپراتور در راه جنگ با پروس بود که دید یارانش از او سرپیچی کرده و سپاه را خلع سلاح نموده‌اند و این پایان کار امپراتوری دوم فرانسه بود. در اول سپتامبر ۱۸۷۰، ناپلئون سوم که در منطقه سدان در شمال فرانسه محاصره شده بود بدون قیدوبند تسلیم و خواستار آتش‌بس شد.

در سال ۱۸۶۰

با اسارت و تبعید لوئی ناپلئون امپراتوری دوم برچیده و در پاریس جمهوری سوم فرانسه تشکیل گشت. لوئی ناپلئون در ۱۸۷۳ در کنت انگلستان درگذشت.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Milza, 2006, pp. 189–190
  2. نقیب‌زاده، احمد، تاریخ دیپلماسی و روابط بین‌الملل، نشر قومس، ۱۳۸۸: تهران.
  • ویکی‌پدیای انگلیسی
  • کتاب «پژوهش در علوم سیاسی» - نوشته دکتر کاووس سید امامی - ۵-۴۱-۷۷۴۶-۹۶۴
  • نقیب‌زاده، احمد، تاریخ دیپلماسی و روابط بین‌الملل، نشر قومس، ۱۳۸۸: تهران.

پانویس

[ویرایش]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy