دیوان

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ دیوان دارد

آوایش

• /دِیو/آن/

اسم

دیوان

1. (ادیان): جمع دیو؛ کیش قدیمی پرستش خدایان طبیعی که زرتشت آن دین را نفی کرده بود.
2. به عقیده هرتل دیوان چون موفقیت زرتشت را دیدند به ظاهر به آن دین درآمدند که از درون متلاشی‌اس کنند و عملا معتقدات خویش را جایگزین آن سازند.
3. (ادبیات): مجموعه اشعار یک شاعر (به صورت کتاب).
4. (قدیم): دولت، وزارتخانه، دفتر محاسبات، اداره، خزانه‌دار.

مثال

1. دیوان سیاه کردن کنایه از: گناه کردن.

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین
• تاریخ ماد (ص۳۴۷): ISBN 964-445-106-6