Antón Riveiro Coello
escritor galego
Antón Riveiro Coello, nado en Xinzo de Limia[1] o 28 de agosto de 1964, é un escritor en lingua galega.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 28 de agosto de 1964 (60 anos) Xinzo de Limia, España |
| Formación profesional | Dereito |
| Educación | Universidade de Santiago de Compostela |
| Actividade | |
| Ocupación | escritor |
| Xénero artístico | Narrativa |
| Premios | |
| |
     | |
Traxectoria
editarCursou estudos de Dereito na Universidade de Santiago de Compostela.[2] Tocou a guitarra nun grupo de rock, exerceu de vendedor, foi funcionario do Estado, e finalmente da administración autonómica en Boiro.[3]
Colaborou activamente no proxecto Barbantia.[4]
Obra
editar
Narrativa
editarNovela
editar- Valquiria (1994). Novo Século. Concello de Padrón. IV Premio Literario Camilo José Cela.
- A historia de Chicho Antela (1997). Espiral Maior. 160 páxs. ISBN 9788489814332.
- A quinta de Saler (1999). Galaxia. 196 páxs. , ISBN 978-84-8288-935-1.[5][6] Distribuído por La Voz de Galicia dentro da Biblioteca 120.
- As rulas de Bakunin (2000). Galaxia.
- En portugués As rolas de Bakunine (2006). Deriva. 176 páxs. ISBN 9789729250170.[7]
- En castelán Los hijos de Bakunin (2008). Ediciones El Andén. 200 páxs. Tradución de Carolina Muñoz Velázquez. ISBN 978-8496929975.[8][9]
- En italiano I figli di Bakunin (2009). Edizioni dell Urogallo. 240 páxs. ISBN 9788890356339.[10]
- Homónima (2001). Galaxia. 220 páxs. ISBN 978-84-9865-299-4.[11]
- A canción de Sálvora (2002). A Nosa Terra. 70 páxinas. ISBN 978-8496202665.
- A esfinxe de amaranto (2003). Galaxia. 308 páxs. ISBN 978-8482886459.[12][13]
- Casas baratas (2005). Galaxia.
- Os ollos de K (2007). Galaxia. 284 páxs. ISBN 978-84-9865-008-2.[14][15]
- Laura no deserto (2011). Galaxia. 732 páxs. (8ª ed. en 2019). ISBN 978-84-9865-395-3.[16] [17][18]
- Traducido ao castelán por Xosé Antonio López Silva: Laura en el desierto (2013). Mar Maior. 740 páxs. ISBN 978-84-9865-500-1.[19]
- Os elefantes de Sokúrov (2015). 412 páxs. ISBN 978-84-9865-640-4.[20][21]
- A ferida do vento (2016). Galaxia. 144 páxs. ISBN 978-84-9865-735-7.[22][23]
- O paraíso dos inocentes (2020). Galaxia. 324 páxs. ISBN 978-84-9151-478-7.[24][25]
- El paraíso de los inocentes (2024) Adeshoras, 310 páxs. ISBN 978-84-128081-6-2
- Hotel carioca (2023). Vigo: Galaxia. 594 páxs. ISBN 978-84-1176-049-2.[26] [27]
Relatos
editar- Parque Central e outros relatos (1996). Espiral Maior. 116 páxs. ISBN 9788488137883.
- Animalia (1999). Galaxia. 140 páxs. ISBN 978-84-8288-362-5.[28]
- Sempre en galego (2007). Asociación de Funcionarios para a Normalización Lingüística. Contos de agardar.[29]
- As pantasmas de auga (2010). Bourel. Con gravados e debuxos orixinais de Francisco Blanco Alcalde.[30]
- Acordes náufragos (2013). Galaxia. 144 páxs. ISBN 978-8498654974.[31][32]
- Á sombra dos bonsais (2017). Galaxia. 212 páxs. ISBN 978-8491510734.[33][34]
- Días de intemperie (2022). Vigo: Galaxia. ISBN 978-84-9151-907-2. [35]
Ensaio
editar
- Cartafol do Barbanza (2002). A Nosa Terra. ISBN 978-84-95350-45-9.
- Carlos Casares. O neno que quería xogar co mundo (2017). La Voz de Galicia. ISBN 978-84-9757-313-9.
Literatura infanto-xuvenil
editar- A voz do lago (2007). Galaxia. 112 páxs. ISBN 978-84-8288-712-8.[36]
- O paso do esquecemento (2011). Centro de Cultura Popular do Limia. Ilustracións de Pilar Sevillano.[37]
Poesía
editar- Limaiaé (2005). Centro de Cultura Popular do Limia.
Obras colectivas
editar- Premios Pedrón de Ouro. Certames XVI (1990) e XVII (1991) (Ediciós do Castro, 1992).
- A recortada e catro contos (Asociación de Libreiros, 1994).
- Historia da pusilanimidade e catro contos máis (Asociación de Libreiros, 1995).
- Airadas de palabras (Laiovento, 1998).
- Homenaxe a Blanco Amor (Espiral Maior, 1998).
- Noite de Relatos (NH Hoteles, 1998).
- O camiño de Santiago (Movistar-La Voz de Galicia, 1999).
- Mini-relatos, (Libraría Cartabón, 1999).
- Premio Café Dublín (1999)
- Premios Pedrón de Ouro. Certame Nacional Galego de Narracions Breves "Modesto R. Figueiredo". Certames XXII (1996) e XXIII (1997) (Ediciós do Castro, 1999).
- Benito Losada, 25 anos de labor cultural en Ourense (2001).
- Paisaxes con palabras (Galaxia, 2001).
- Materia prima. Relatos Contemporáneos (Xerais, 2002).
- Un universo literario en cen olladas (Agrupación de Libreiros, 2002).
- A máquina e a arte. Historia dunha invención (2003).
- Carlos Casares. A semente aquecida na palabra (Consello da Cultura Galega, 2003).
- Lagoas laiando na lama das leiras (Centro de Cultura Popular do Limia, 2003).
- Narradio. 56 historias no ar (Xerais, 2003).
- Palabra por palabra. Contos da Policía (Ir Indo, 2003).
- Sempre Mar (Asociación Cultural Benito Soto, 2003).
- As aforas do soño (Casa da Gramática, 2005).
- Carlos Casares, os amigos, as imaxes e as palabras (A Nosa Terra, 2005).
- 37 poemas, por man propia (Colección Bourel, 2006).
- Anuario de Estudos do Barbanza (Barbantia, 2006).
- Poetas e Narradores nas súas voces. II (Consello da Cultura Galega, 2006).
- Voces na Guerra (Barbantia, 2006).
- Voces na Materia (Barbantia, 2006).
- Volverlles a palabra (Difusora, 2006).
- A cor dos soños: III Encontro de Creadores no Barbanza: literatura infantil-xuvenil e ilustración (Barbantia, 2007). Con Lola Arxóns e Carlos Mosteiro.
- Voces na Historia (Barbantia, 2007).
- A Coruña á luz das letras (Trifolium, 2008).
- Lingua e Literatura Galega. 1º Bacharelato (Galaxia, 2008).
- Marcos Valcárcel. O valor da xenerosidade (Difusora, 2009).
- Pedigree (Concello da Estrada-IES Manuel García Barros, 2013)
- O libro dos libros (Editorial Galaxia, 2018), no que colabora co relato "Acuario"[38]
- Fisterra, relato curto en Galicia (Edicions Linteo, 2022).
- Historias de Barbantia (Galaxia, 2024), no que colaborara con "Paganini en Boiro".
Mencións e premios
editar- Accésit no Certame Modesto R. Figueiredo no 1991, por A musa itinerante.[39]
- Premio Camilo José Cela de narrativa no 1993, por Valquiria.
- 1º premio e accésit no Certame Modesto R. Figueiredo no 1995, por Bruca Manigua e A morte esquecida, respectivamente.
- Gañador do Certame Manuel Murguía de narracións breves no 1996, por O nome no espello.
- 1º premio no Certame Modesto R. Figueiredo no 1997, por Setetraxes.
- Accésit do Premio García Barros no 1997, por A historia de Chicho Antela.
- Premio Café Dublín de narrativa no 1998, por Animalia.
- Finalista do Premio Torrente Ballester no 1998, por A quinta de Saler.
- Premio Álvaro Cunqueiro de Narrativa no 1999, por Homónima.
- Premio García Barros no 2000, por As rulas de Bakunin.
- Xuíz Honorario do Couto Mixto no ano 2004.
- Finalista do Premio Novela Europea Casino de Santiago no 2008, por Os ollos de K.
- Premio da Crítica Española 2011, por Laura no deserto.
- Premio de narrativa da Asociación de Escritores en Lingua Galega no 2012, por Laura no deserto.
- Finalista do Premio Novela Europea Casino de Santiago no 2012, por Laura no deserto.
- Premio Frei Martín Sarmiento na 6ª categoría: adultos, no 2013, por Laura no deserto.
- Premio Fervenzas literarias ao mellor libro de narrativa do 2015, por Os elefantes de Sokúrov.
- Premio Fervenzas literarias ao mellor libro de narrativa do 2016, por A ferida do vento.
- Premio Frei Martín Sarmiento na 6ª categoría: bacharelato e adultos, no 2017, por A ferida do vento.
- Premio Torrente Ballester 2019 por O paraíso dos inocentes.[40]
- 1º Premio Álvaro Cunqueiro de Novela en 2022 por Hotel Carioca.[41]
- Premio Arcebispo Xoán de San Clemente en 2024 por Hotel Carioca.[42]
Ten sido galardoado tamén con outros premios como o Castelao de Narrativa, Breogán de Contos, Premio Ourense de Contos etc.[43]
É fillo predilecto de Xinzo de Limia[44], fillo adoptivo do concello de Baltar, xuíz honorario do Couto Mixto e foi presidente fundador da Asociación Cultural Barbantia.[45]
Notas
editar- ↑ "Antón Riveiro Coello". editorialgalaxia.gal. Consultado o 29/11/2024.
- ↑ "Antón Riveiro Coello". bvg.udc.es. Consultado o 04/12/2018.
- ↑ "Ficha do autor". bvg.udc.es. Consultado o 2019-06-19.
- ↑ "Antón Riveiro Coello". aelg.gal. Consultado o 05/12/2018.
- ↑ "A quinta de Saler". editorialgalaxia.gal. Consultado o 05/12/2018.
- ↑ "Antón Riveiro recupera a historia do Couto Mixto en «A Quinta de Saler»". La Voz de Galicia. 2002-04-14. Consultado o 2019-06-19.
- ↑ "As rolas de Bakunine". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 12 de outubro de 2017. Consultado o 2019-11-12.
- ↑ "Los hijos de Bakunin". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 12 de outubro de 2017. Consultado o 2019-11-12.
- ↑ Sosa-Velasco, Alfredo J. "ESCRITURA, PASADO Y MEMORIA DESDE LA PERIFERIA: LOS ANARQUISTAS GALLEGOS EN "LOS HIJOS DE BAKUNIN" DE ANTÓN RIVEIRO COELLO" (PDF). kb.osu.edu. Consultado o 20/06/2019.
- ↑ "I figli di Bakunin". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 12 de outubro de 2017. Consultado o 2019-11-12.
- ↑ "Homónima". editorialgalaxia.gal. Consultado o 05/12/2018.
- ↑ "A esfinxe de Amaranto". Editorial Galaxia. Consultado o 2019-06-19.
- ↑ Teira, Manuel (2004-02-11). "«A esfinxe de amaranto»". La Voz de Galicia. Consultado o 2019-06-19.
- ↑ "Os ollos de K". culturagalega.gal. Consultado o 05/12/2018.
- ↑ "Os ollos de K". Editorial Galaxia. Consultado o 2019-06-19.
- ↑ "“Ás veces a literatura trata de curar feridas aínda abertas”". El País. Arquivado dende o orixinal o 23/09/2020. Consultado o 05/12/2018.
- ↑ Nicolás, Ramón. "Laura no deserto, de Antón Riveiro Coello". cadernodacritica. Consultado o 05/12/2018.
- ↑ ""Laura no deserto", Antón Riveiro Coello". recunchodasletras. Consultado o 05/12/2018.
- ↑ "Laura en el desierto" (en castelán). Consultado o 2019-06-19.
- ↑ Gago, Manuel. "Os elefantes de Sokúrov: unha novela de vidas atopadas". Capítulo Cero. Consultado o 05/12/2018.
- ↑ "Os elefantes de Sokúrov". Editorial Galaxia. Consultado o 2019-06-19.
- ↑ Nicolás, Ramón. "A ferida do vento, de Antón Riveiro Coello". cadernodacritia. Consultado o 05/12/2018.
- ↑ "A ferida do vento". Editorial Galaxia. Consultado o 2019-06-19.
- ↑ "O paraíso dos inocentes". Editorial Galaxia. Consultado o 2020-09-04.
- ↑ Penelas, Patricia (xaneiro, febreiro, marzo 2021). "Cuestión de perspectiva bélica". Grial. Revista galega de cultura LIX (229): 84–85. ISSN 0017-4181.
- ↑ "Hotel carioca". Editorial Galaxia. Consultado o 2023-06-29.
- ↑ Cartea, Eme (Abril, maio, xuño 2024). "Instancia narrativa e focalización en Hotel Carioca". Grial LXII (242): 81, 82. ISSN 0017-4181.
- ↑ "Animalia". editorialgalaxia.gal. Consultado o 05/12/2018.
- ↑ "Sempre en galego" (PDF). galeguizargalicia.com. Consultado o 19/06/2019.
- ↑ "Presentación da Editorial Artesanal "Bourel" e do libro "As Pantasmas de Auga" de Antón Riveiro Coello. Concello de Culleredo". www.culleredo.es. Consultado o 2019-06-19.
- ↑ Nicoás, Ramón. "Acordes náfragos, de Antón Riveiro Coello". cadernodacritica. Consultado o 05/12/2018.
- ↑ "Acordes náufragos". Editorial Galaxia. Consultado o 2019-06-19.
- ↑ Nicolás, Ramón. "Á sombra dos bonsais, de Antón Riveiro Coello". cadernodacritica. Consultado o 05/12/2018.
- ↑ "Á sombra dos bonsais". Editorial Galaxia. Consultado o 2019-06-19.
- ↑ Marcos Lamas, María (xaneiro, febreiro, marzo, 2023). "Palabras contra a intemperie". Grial LXI (237): 90–91. ISSN 0017-4181.
- ↑ "A voz do lago". Editorial Galaxia. Consultado o 2019-06-20.
- ↑ Redacción. "O paso do esquecemento (Centro de Cultura Popular do Limia) de Antón Riveiro Coello (Textos) e Pilar Sevillano (Ilustracións)". www.fervenzasliterarias.gal. Arquivado dende o orixinal o 16 de outubro de 2019. Consultado o 2019-06-20.
- ↑ "O libro dos libros". editorialgalaxia.gal. Consultado o 05/12/2018.
- ↑ Vilavedra, Dolores (Coord.) (1995). Dicionario da Literatura Galega. I. Autores. Galaxia. ISBN 84-8288-019-5.
- ↑ "Antón Riveiro Coello y Álex Alonso ganan el Premio Torrente Ballester de la Diputación". La Voz de Galicia (en castelán). 2019-11-20. Consultado o 2019-11-20.
- ↑ "Editorial Galaxia Antón Riveiro Coello gaña o Premio Álvaro Cunqueiro". Editorial Galaxia. 2022-12-23. Consultado o 2022-12-23.
- ↑ "Antón Riveiro Coello faise co Premio San Clemente con 'Hotel Carioca'". Nós Diario. 23 de outubro de 2024.
- ↑ "Antón Riveiro Coello". galego.galiciadigital.com. Consultado o 05/12/2018.
- ↑ "Xinzo entrega a Antón Riveiro Coello el título de «fillo predilecto»". La Voz de Galicia (en castelán). 2014-07-24. Consultado o 2019-06-19.
- ↑ "Antón Riveiro Coello" (en castelán). Consultado o 2019-06-19.
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Antón Riveiro Coello  |
Ligazóns externas
editar- Entrevistas na AELG
- Entrevista de Literatura Galega do S.XX Arquivado 23 de decembro de 2014 en Wayback Machine. do alumnado do IES Manuel García Barros.
- Entrevista en Criticalia de Armando Requeixo en 2012.