Anastasia de Montenegro

Sua Alteza ^(pt)
Anastasia de Montenegro
	;
Biografía
Nacemento	23 de decembro de 1867 (Xuliano) ; Cetinje, Montenegro
Morte	15 de novembro de 1935 (67 anos); Antibes, Francia
Lugar de sepultura	St. Michael the Archangel Church (en) (–2015) ; Parque dedicado à Primeira Guerra Mundial (Rússia) (pt) (2015–)
Relixión	Cristianismo ortodoxo
Educación	Smolny Institute for Noble Maidens (en)
Outro
Título	Princesa ; Gran Duquesa ; Duquesa
Familia	Casa de Beauharnais (pt)
Cónxuxe	Nicolau Nikolaevich (1907–1929); Jorge Maximilianovich de Leuchtenberg (1889–1906 (Xuliano))
Fillos	Sérgio Georgievich, 8.º Duque de Leuchtenberg; () Jorge Maximilianovich de Leuchtenberg; Helena Georgievna de Leuchtenberg; () Jorge Maximilianovich de Leuchtenberg
Pais	Nicolao I de Montenegro e Milena Vukotić
Irmáns	Zorka de Montenegro; Militza de Montenegro; Maria de Montenegro; Daniel de Montenegro; Helene Helene von Savoyen; Ana de Montenegro; Princess Sofia of Montenegro; Mirko de Montenegro; Xenia de Montenegro; Vera de Montenegro; Pedro de Montenegro

Anastasia Petrović-Njegoš, tamén coñecida como Anastasia de Montenegro, nada en Cetinje, Montenegro, o 4 de xuño de 1868 e finada en Antibes, Francia, o 25 de novembro de 1935, foi unha princesa montenegrina da Casa de Petrović-Njegoš.

Traxectoria

Anastasia naceu en Cetinje en 1868, como a filla do príncipe soberano de Montenegro, Nicolao I, e Milena Vukotić. En 1910 o seu pai converteuse no primeiro e único rei de Montenegro e ela tomou o título de SAR a princesa Stana Petrović-Njegoš de Montenegro.

Anastasia foi enviada coa súa irmá máis vella, Militza, ao Instituto Smolny en San Petersburgo.

Primeiro matrimonio

O 28 de agosto de 1889, no palacio Peterhof, casou co príncipe Xurxo Maximilianovich de Leuchtenberg, membro dunha casa francesa establecida en Rusia e vinculada coa Familia Imperial. Xurxo, quen despois da morte do seu pai converteuse en 6.º Duque de Leuchtenberg, era viúvo e tiña un fillo. A parella tivo dous fillos antes de divorciarse en San Petersburgo o 15 de novembro de 1906.^[1]

Serxio Gueorguievich, 8.º duque de Leuchtenberg (1890-1974).
Princesa Helena Gueorguievna Romanovskaia (1892-1971).

Segundo matrimonio

O 29 de abril de 1907, á idade de 39 anos, Anastasia casou co Gran Duque Nicolao Nikolaevich (1856-1929). O matrimonio non tivo fillos. Os seus dous maridos eran netos do tsar Nicolao I de Rusia (1796-1855): o primeiro a través dunha liña mixta, e o segundo a través dunha liña masculina directa.

Ao casar converteuse en concuñada da súa irmá Militza, quen estaba casada co Gran Duque Pedro Nikolaevich de Rusia.

Tanto Anastasia, como o seu segundo marido Nicolao eran cristiáns ortodoxos profundamente relixiosos, cunha tendencia ao misticismo. Dado que os montenegrinos eran ferozmente eslavos, xente anti-turcos dos Balcáns, Anastasia reforzou as tendencias ao paneslavismo de Nicolao.

Anastasia e a súa irmá estaban intrigadas polo lado máis místico da relixión ortodoxa oriental, foron as primeiras en apoiar o vidente francés "Dr." Philippe Vachot e a Grigori Rasputín, e presentárono á súa vez á emperatriz Alexandra Feodorovna Romanova, a última tsarina de Rusia.^[2]^[3]

Últimos anos

En marzo de 1917, o último tsar foi derrocado e a familia Romanov foi apartada do poder polos bolxeviques. Anastasia e o seu marido viviron desde 1917 até 1919, primeiro no Cáucaso, a continuación, na península de Crimea. De Ialta en Crimea, Anastasia e o seu marido fuxiron de Rusia en 1919 a bordo dun buque de guerra británico HMS Marlborough. Asentáronse brevemente en Italia, vivindo coa súa irmá Helena, raíña de Italia e máis tarde en Francia, pasando os invernos na Riviera. Morreu en Cap d'Antibes o 15 de novembro de 1935, despois de sobrevivir ao seu marido por seis anos.

Devanceiros

Devanceiros de Anastasia de Montenegro

Notas

↑ Lundy, Darryl The peerage
↑ Rasputin: The Saint Who Sinned
↑ The Memoirs of Count Witte

Véxase tamén

Outros artigos

[1] Lundy, Darryl The peerage

[2] Rasputin: The Saint Who Sinned

[3] The Memoirs of Count Witte

[1]

[2]

[3]