Bob Woodward
Biografía | |
---|---|
Nacemento | (en) Robert Upshur Woodward 26 de marzo de 1943 (81 anos) Geneva, Estados Unidos de América (pt) |
Educación | Yale College (en) (–1965) Wheaton Warrenville South High School (en) Universidade George Washington Ezra Stiles College (en) |
Actividade | |
Ocupación | escritor, xornalista |
Empregador | The Washington Post |
Membro de | |
Obra | |
Obras destacables
| |
Arquivos en |
|
Familia | |
Pai | Alfred E. Woodward |
Premios | |
| |
Descrito pola fonte | Obálky knih, |
Sitio web | bobwoodward.com |
Robert Upshur "Bob" Woodward, nado en Geneva (Illinois) o 26 de marzo de 1943, é un xornalista investigación estadounidense. A súa fama chegou cando axudou a desvelar o escándalo Watergate, que derivou na dimisión do presidente Richard Nixon. Aínda que devandita tarefa foi realizada xunto con Carl Bernstein, ambos reporteiros de The Washington Post, Woodward tiña o contacto con "Gorxa Profunda".
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Graduouse na universidade Yale en 1965 e serviu cinco anos como oficial de comunicacións na Mariña dos Estados Unidos,[1] antes de comezar a traballar como xornalista no Montgomery County Sentinel, en Maryland. Alí estivo un ano de reporteiro antes de pasar ao The Washington Post.
No xornal tivo como director a Ben Bradlee, de quen recibiu as indicacións para tratar as revelacións de "Gorxa Profunda" sobre Richard Nixon; con elas armou unha serie de notas que desataron o maior escándalo do país, o Watergate, nome do edificio onde estaban as oficinas do Partido Demócrata, en que un grupo de espías colocou micrófonos o 28 de maio de 1972 e o 17 de xuño, en que foron capturados. A pesar de que cinco días despois o presidente saíu a negar que alguén da Casa Branca tivese relación co caso, Woodward e o seu colega Carl Bernstein investigaron o caso para The Washington Post. Nese diario publicaron o 1 de agosto de 1972 que os espías foran pagados con fondos do Comité para a Reelección do Presidente.
As notas xornalísticas ían por diante da investigación do Comité Ervin do Senado e desta forma o prestixio dos xornalistas creceu ata que as súas denuncias, xunto coa acción das institucións, terminaron de cercar o presidente e forzaron a súa renuncia en agosto de 1974. Polo Watergate, coescribiu dous libros; o primeiro foi adaptado ao cinema como Tódolos homes do presidente, con Robert Redford e Dustin Hoffman interpretando a Woodward e Bernstein.
Polas súas investigacións, Woodward e Bernstein recibiron o premio Pulitzer en 1973.[2]
Logo de gañar o Pulitzer continuou como xornalista estrela do xornal e en 1982 chegou a ser director editorial adxunto de noticias de investigación. Dedicouse ademais a escribir, investigando sectores clave do poder e da cultura dos Estados Unidos: a Corte de Xustiza, a Casa Branca, Hollywood, Wall Street, a CIA e as guerras posteriores ao 11 de setembro. Revisitou o caso Watergate con dous libros máis contra 1999 e 2005, á morte de Nixon e trala confesión de "Garganta Profunda".
Obra
[editar | editar a fonte]Woodward escribiu ou coescribiu trece libros que chegaron ao número un dos libros máis vendidos de non ficción nos Estados Unidos.[3]
- All the President's Men (1974) sobre o escándalo Watergate; ISBN 0-671-21781-X, número do 25 aniversario (1999) ISBN 0-684-86355-3; escrito con Carl Bernstein
- The Final Days (1976) sobre a dimisión de Nixon ISBN 0-671-22298-8; escrito con Carl Bernstein
- The Brethren (1979) sobre a Corte Suprema nos anos de Warren E. Burger; ISBN 0-671-24110-9; escrito con Scott Armstrong
- Wired (1984) sobre a morte de John Belushi e a cultura das drogas en Hollywood ISBN 0-671-47320-4
- Veil: The Secret Wars of the CIA (1987) sobre as "guerra secretas da CIA durante a dirección de William J. Casey ISBN 0-671-60117-2
- The Commanders (1991) sobre o Pentágono, a primeira administración Bush e a guerra do Golfo ISBN 0-671-41367-8
- The Agenda (1994) sobre o primeiro mandato de Bill Clinton ISBN 0-7432-7407-5
- The Choice (1996) sobre a reelección de Bill Clinton ISBN 0-684-81308-4
- Shadow (1999) sobre o legado do Watergate e os escándalos que salpicaron as seguintes administracións presidenciais ISBN 0-684-85262-4
- Maestro (2000) sobre o xefe da Reserva Federal Alan Greenspan ISBN 0-7432-0412-3
- Bush at War (2002) sobre o camiño á guerra con Afganistán tralos atentados do 11 de setembro ISBN 0-7432-0473-5
- Plan of Attack (2004) sobre como e por que o presidente George W. Bush decidiu ir á guerra con Iraq ISBN 0-7432-5547-X
- The Secret Man (2005) sobre a revelación de Mark Felt, logo de máis de trinta anos, de que el era Gorxa Profunda. O libro foi escrito antes de que Felt o admitise, xa que estaba enfermo e Woodward esperaba que dun xeito ou outro, sairía á luz ISBN 0-7432-8715-0
- State of Denial: Bush at War, Part III (2006) sobre a administración Bush e a guerra en Iraq ISBN 0-7432-7223-4
- The War Within: A Secret White House History (2006–2008) (2008) ISBN 1-4165-5897-7
- Obama's Wars (2010) sobre o tratamento da administración Obama das guerras en Iraq e Afganistán ISBN 978-1439172490
- The Price of Politics (2012) sobre Barack Obama e os intentos do líderes republicano e demócrata no congreso para restaurar a economía estadounidense e mellorar as condicións fiscais do goberno federal ISBN 978-1451651119
- The Last of the President's Men (2015) sobre Alexander Butterfield, o axudante de Nixon que revelou as cintas secretas da Casa Branca que levaron á dimisión de Nixon ISBN 978-1501116445
- Fear: Trump in the White House (2018), ISBN 978-1471181306
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Bob Woodward: American Journalist and Author". Encyclopedia Brittanica.
- ↑ James Thomas Flexner. "The Pulitzer Prizes | Awards". Pulitzer.org. Consultado o 7 de marzo de 2010.
- ↑ Stevens, Matt; Bailey, Jason M. (30 de xullo de 2018). "Bob Woodward's New Book Will Detail 'Harrowing Life' Inside Trump White House". Consultado o 4 de setembro de 2018.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Bob Woodward |
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Páxina persoal oficial
- Bob Woodward en The Washington Post