Donald Davidson

Donald Davidson

Nome orixinal	(en) Donald Herbert Davidson
Biografía
Nacemento	6 de marzo de 1917 Springfield, Estados Unidos de América
Morte	30 de agosto de 2003 (86 anos) Berkeley, Estados Unidos de América
Residencia	Berkeley (1981–2003)
Relixión	Ateísmo
Educación	Universidade Harvard - filosofía, estudos clásicos (–1949) Staten Island Academy (en)
Director de tese	Willard Van Orman Quine
Actividade
Campo de traballo	Filosofía
Ocupación	filósofo, profesor universitario
Empregador	Universidade de Princeton Stanford University Philosophy Department (en) Universidade Stanford Universidade de Chicago Universidade de California, Berkeley Universidade Rockefeller
Membro de	Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos
Influencias	Saul Kripke, Immanuel Kant, Frank P. Ramsey (pt) , Baruch de Spinoza, Alfred North Whitehead, Hilary Putnam, Ludwig Wittgenstein, Elizabeth Anscombe, Willard Van Orman Quine, Alfred Tarski, Michael Dummett, Paul Grice (pt) e Rudolf Carnap
Obra
Doutorando	Stephen Yablo (en) , Michael Bratman (pt) e Howard Burdick (en)
Premios
(1995)  Prêmio Jean Nicod (pt) (1991)  Hegel Prize (en) (1980)  Carus Lectures (en) (1973)  Bolsa de estudos Guggenheim

Donald Herbert Davidson nado en Springfield, Massachusetts, o 6 de marzo de 1917 e finado o 30 de agosto de 2003 en Berkeley (California), foi un dos filósofos que abriu o pensamento analítico a novos horizontes máis pragmáticos.

Traxectoria

Formado na Universidade Harvard, deu clases posteriormente na Stanford, Princeton, Rockefeller, Chicago, e California.

A súa obra exerceu considerable influencia en diversas áreas da filosofía a partir dos anos 1960, en especial nas áreas da filosofía da mente, filosofía da linguaxe, e teoría da acción.

Pensamento

Davidson entende que hai un interpretar comprensivo na comunicación intersubxectiva que se relaciona coas condicións de verdade dun enunciado. Davidson vai impugnar o empirismo do seu mestre Willard Van Orman Quine, non existe un dualismo entre subxectividade e mundo obxectivo, entende que non existen un presunto material neutro á espera de ordenación conceptual. Toma distancia fronte a unha ciencia que ve como omniabarcadora e que acabará coa filosofía mesma.

Existe un modo lexítimo de coñecemento distinto da ciencia física que permite abordar filosoficamente os sentimentos, os desexos, as intencións e todo un discurso mental desprezado polo empirismo. Sendo un externalista (existen conexións entre o mundo exterior e o contido dos nosos pensamentos), afirma porén que interpretamos un experimento como interpretamos calquera outra cousa. Davidson segue afincado no materialismo fisicista pero entende que existen descricións verdadeiras dende o punto de vista epistemolóxico que non se se cinguen a leis físicas. O pensamento esixe elementos compartidos de verdade e obxectividade, existe un contexto público intersubxectivo ao que a mente se ve dalgún xeito sometida. Non podemos entender a outro se non compartimos o seu mundo e non o vemos tan lóxico como o somos nós (principio de caridade). A fonte da obxectividade é a intersubxectividade (trangulación).

Relaciona tamén a filosofía práctica coa filosofía da linguaxe ao estudar a acción. Considera que a conduta intencional obedece a un proceso causal pero isto non impide que existan contradicións no suxeito debido á mente parcelada onde se mesturan desexos e arelas en seccións mentais semiautónomas.

Obras

• Inquiries into Truth and Interpretation, 2001
• Subjetive, Intersubjetive, Objetive, 2001