Telencéfalo

Localización do telencéfalo humano (en vermello).

Esquema das principais divisións do cerebro embrionario dun vertebrado, co telencéfalo en vermello.

O telencéfalo é unha parte da porción anterior do encéfalo embrionario, que, xunto co diencéfalo, forma o prosencéfalo. Nos humanos o telencéfalo é a parte principal do encéfalo, xa que comprende a maior parte do noso voluminoso cerebro e está situado nunha posición superior cubrindo outras partes, pero na maioría dos vertebrados é máis pequeno, é a porción que está en posición máis anterior, pero non sempre está nunha posición superior. A partir do telencéfalo embrionario orixínase no mamífero adulto o telencéfalo dorsal ou palio, no que se desenvolve o córtex cerebral, e o telencéfalo ventral ou subpalio, que dá lugar aos ganglios basais. O cerebro está dividido en dous hemisferios. Polo contrario, a zona do tálamo non pertence ao telencéfalo senón ao diencéfalo.

Desenvolvemento

Durante o desenvolvemento embrionario dos vertebrados, o prosencéfalo, a parte máis anterior das tres vesículas que forman o tubo neural embrionario, sofre unha subdivisión en telencéfalo e diencéfalo. O telencéfalo forma despois dúas vesículas telencefálicas laterais que orixinan os hemisferios cerebrais dereito e esquerdo, separados pola profunda fisura lonxitudinal e unidos na parte inferior polo corpo caloso.

Estrutura e composición

Superficie do cerebro.

Superficie media dos hemisferios cerebrais.

O telencéfalo componse das seguintes partes:

• Arquipalio
  • ganglio basal
    • núcleo caudado
    • substancia negra
    • corpo estriado
  • amígdala cerebral
• Paleopalio
  • córtex piriforme
  • bulbo olfactorio
  • amígdala cerebral
• Neopalio
  • Córtex cerebral
    • Lobo frontal
    • Lobo temporal
    • Lobo parietal
    • Lobo occipital
    • ínsula
    • córtex cingulado

Nos grandes mamíferos ao córtex cerebral está pregado formando numerosas circunvolucións ou xiros separados por sucos, o que permitiu que a área superficial do córtex se expandise sen ocupar moito máis volume. Nos humanos, o cerebro rodea as partes máis vellas filoxeneticamente do encéfalo. Os sistemas límbico, olfactorio, e motor proxectan fibras desde o cerebro ao tronco cerebral e a medula espiñal. Os sistemas cognitivo e volitivo proxectan fibras desde o cerebro ao tálamo e a rexións específicas do mesencéfalo.

Funcións

O telencéfalo no seu conxunto intervén nas seguintes funcións:

• Movemento. Dirixe os movementos voluntarios do corpo desde o córtex motor primario e outras áreas motoras do lobo frontal, que planean as accións.
• Procesamento sensorial. As áreas sensoriais primarias do córtex cerebral reciben e procesan os impulsos procedentes de receptores sensoriais visuais, auditivos, somatosensoriais, gustativos e olfactorios. Converten as recepcións sensoriais nas percepcións do mundo que nos rodea.

No caso da olfacción, esta depende do bulbo olfactorio, que na maioría dos animais é a porción anterior e bastante grande do telencéfalo, pero que nos humanos é máis pequeno e está debaixo do lobo frontal. Envía os impulsos ao córtex olfactorio sen pasar polo tálamo.

• Linguaxe e comunicación. Depende principalmente de partes do córtex cerebral. As porcións motoras da linguaxe dependen da área de Broca do lobo frontal, e a comprensión comunicativa atribúese á área de Wernicke da zona temporal-parietal. Estas dúas rexión están conectadas polo fascículo arqueado.
• Aprendizaxe e memoria. A memoria explícita ou declarativa depende do hipocampo e outras rexións do lobo temporal. Na memoria implícita, como a dos comportamentos motores complexos, están implicados os ganglios basais. A memoria a curto prazo implica a áreas do córtex, especialmente o córtex prefrontal dorsolateral e o hipocampo.

Variacións filoxenéticas

Na figura o telencéfalo de tiburón e humano móstranse en azul.

Nos vertebrados máis primitivos como as lampreas o cerebro é unha estrutura relativamente simple que recibe os impulsos nerviosos do bulbo olfactorio. Nos peixes cartilaxinosos e de aletas lobuladas e nos anfibios, está presente unha estrutura máis complexa, e está dividido en tres rexións. A rexión inferior ou ventral forma os núcleos basais, e contén fibras que conectan o resto do cerebro co tálamo. Sobre esta, formando a parte lateral do cerebro, está o paleopalio, mentres que a parte superior ou dorsal denomínase arquipalio. O cerebro nestes animais dedícase principalmente a procesar as sensacións olfactorias.

Nos peixes de aletas radiadas, a estrutura é algo diferente. As superficies internas das rexións laterais e ventrais do cerebro sobesaen nos ventrículos cerebrais; estes inclúen os núcleos basais e varias partes do palio, e poden ser de estrutura complexa, especialmente nos teleósteos. A superficie dorsal do cerebro é membranosa, e non contén tecido nervioso.

Nos amniotas, o cerebro faise cada vez máis grande e complexo. Nos réptiles, o paleopalio é maior que o dos anfibios, e o seu crecemento empurra os núcleos basais a rexións centrais do cerebro. Como nos vertebrados inferiores, a substancia gris está xeralmente localizada por debaixo da substancia branca, pero nalgúns réptiles, esténdese pola superficie formando un primitivo córtex, especialmente na parte anterior do encéfalo.

Nos mamíferos, este desenvolvemento é aínda maior, de modo que o córtex cobre case a totalidade dos hemisferios cerebrais, especialmente nas especies máis desenvolvidas, como os primates. O paleopalio é empurrado cara á superficie ventral do cerebro, onde se converte nos lobos olfactorios, mentres que o arquipalio enrólase sobre o bordo dorsomedial para formar o hipocampo. Nos mamíferos placentarios, desenvólvese tamén un corpo caloso, que conecta os dous hemisferios. As complexas circunvolucións da superficie cerebral só se encontran nos mamíferos superiores. Aínda que algúns grandes mamíferos (como os elefantes) teñen cerebros especialmente grandes, os golfiños son as únicas especies á parte dos humanos que teñen cerebros que supoñen o 2% do seu peso corporal.

O cerebro das aves evolucionou de xeito diferente ao dos mamíferos, aínda que tamén está agrandado en comparación co dos réptiles. Porén, este alongamento débese en grande medida aos ganglios basais, e as outras áreas permaneceron relativamente primitivas en canto á súa estrutura. Por exemplo, non hai unha grande expansión do córtex cerebral, como nos mamíferos. En lugar diso, desenvolveuse un centro vocal superior xusto sobre os ganglios basais, e esta parece ser a área do cerebro das aves que está máis implicada nas tarefas de aprendizaxe complexas.

Véxase tamén

Outros artigos

• Prosencéfalo
• Diencéfalo
• Córtex cerebral
• Ganglios basais

Ligazóns externas

• Cerebrum Medical Notas en rahulgladwin.comArquivado 19 de novembro de 2008 en Wayback Machine.
• NIF Search - Cerebrum Arquivado 09 de xullo de 2013 en Wayback Machine. en Neuroscience Information Framework