fala

Galego

• Etimoloxía: de falar, do latín fabulari, "falar".

• Pronuncia: [ˈfa.lɐ] (estándar) (AFI)

Substantivo feminino

fala (sg: fala; pl: falas)

1. Acción e resultado de falar.
   • Sinónimos: palabra.
   • Exemplo: O Xacobe, tras escoitar aquilo, quedou sen fala.
     
     
2. (Lingüística) Idioma, lingua propia dunha comunidade.
   • Exemplo: Tardou anos en comprende-la fala dos nativos da illa.
     
     
   • Sinónimos: idioma, lingua, dialecto.
3. (Lingüística) Uso particular da lingua por algúns membros ou colectivos ou proia dunha zona xeográfica concreta.
   • Sinónimos: linguaxe, xerga.
   • Exemplo: Bouza Brey recolleu a fala dos cesteiros de Mondariz.
     
     
   • Exemplo: O seseo é un risco propio da fala do Salnés.
     
     
4. Forma de falar dunha persoa determinada.
   • Exemplo: A suave fala de Ana conquistouno.
     
     

Termos relacionados

• falabarato
• faladoiro
• falangueiro
• falar
• andar nas falas
• non dar fala
• non dar unha fala
• prender na fala
• quedar sen fala
• ser de poucas falas

Traducións

• Castelán: habla ^(es).

Chickasaw

Substantivo

fala

1. (Ornitoloxía) Corvo.

Polaco

• Etimoloxía: do alemán Welle, do protoindoeuropeo *welH-.

• Pronuncia: [ˈfa.la] (AFI)

• Escoitar: «fala» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo feminino

fala

1. Onda.