profeta

Galego

• Etimoloxía: do latín prophēta, do grego antigo προφήτης (prophḗtēs).

• Pronuncia: /pɾoˈfeta̝/ (AFI)

Substantivo

profeta (ms: profeta; mpl: profetas; fs: profetisa; fpl: profetisas)

1. Persoa que tivo un encontro coa divindade, que lle ordenou revelar á humanidade unha mensaxe, usualmente sobre aquilo que ha de chegar nun tempo futuro.

Termos relacionados

• profecía
• profético
• profetisa
• profetismo
• profetizar

Traducións

• Alemán: Prophet ^(de)
• Asturiano: profeta ^(ast)
• Castelán: profeta ^(es)
• Catalán: profeta ^(ca)
• Checo: prorok ^(cs)
• Chinés: 先知 ^(zh)
• Esperanto: profeto ^(eo)
• Francés: prophète ^(fr)
• Inglés: prophet ^(en)
• Italiano: profeta ^(it)
• Kotava: katcilik ^(avk)
• Latín: propheta ^(la)
• Shimaore: mutrume ^(swb)
• Michif: profet ^(crg)
• Neerlandés: profeet ^(nl), voorspeller ^(nl), voorzegger ^(nl), ziener ^(nl)
• Bokmål: profet ^(nb)
• Occitano: profèta ^(oc)
• Polaco: prorok ^(pl)
• Portugués: profeta ^(pt)
• Romanés: profet ^(ro)
• Ruso: пророк ^(ru)
• Saami do norte: profehta ^(se)
• Serbio: prorok ^(sr)
• Comoriano ngazidja: mtrume ^(zdj)
• Sueco: profet ^(sv), siare ^(sv)
• Suahili: mtume ^(sw)
• Vasco: profeta ^(eu)

Castelán

• Etimoloxía: do latín prophēta, do grego antigo προφήτης (prophḗtēs).

Substantivo masculino

profeta (ms: profeta; mpl: profetas; fs: profetisa; fpl: profetisas)

1. Profeta.

Catalán

• Etimoloxía: do latín prophēta, do grego antigo προφήτης (prophḗtēs).

Substantivo

profeta (ms: profeta; mpl: profetes; fs: profeta ou profetessa; fpl: profetes ou profetesses)

1. Profeta.

Italiano

• Etimoloxía: do latín prophēta, do grego antigo προφήτης (prophḗtēs).

Substantivo masculino

profeta (ms: profeta; mpl: profetes; fs: profetessa; fpl: profetesse)

1. Profeta.

Portugués

• Etimoloxía: do latín prophēta, do grego antigo προφήτης (prophḗtēs).

Substantivo masculino

profeta (ms: profeta; mpl: profetas; fs: profetisa; fpl: profetisas)

1. Profeta.

Vasco

• Etimoloxía: do latín prophēta, do grego antigo προφήτης (prophḗtēs).

Substantivo

profeta

1. Profeta.