Go Nagai
| Go Nagai | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Go Nagai op Japan Expo 2008, Parijs, Frankrijk (4 juli 2008).
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Kiyoshi Nagai (永井潔, Nagai Kiyoshi) | |||
| Geboren | 6 september 1945 | |||
| Geboorteplaats | Wajima | |||
| Land |  Japan
| |||
| Beroep | mangaka | |||
| Werk | ||||
| Genre | ecchi, horror, sciencefiction | |||
| Bekende werken | Cutie Honey Devilman Harenchi Gakuen Mazinger Grendizer | |||
| Onderscheidingen | Vierde Kodansha Manga Prijs; Nihon Eiga Hihyōka Taisho; Nihon Mangaka Kyōkai Sho | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| [Go Nagai officiële site Website] | ||||
| ||||
Kiyoshi Nagai (永井潔, Nagai Kiyoshi) (Wajima, 6 september 1945) is een Japans mangaka. Hij tekent vooral sciencefiction, fantasy, horror en erotica.[1] In 1967 maakte hij zijn professionele debuut samen met Meakashi Polikichi. Hij is vooral bekend voor Cutie Honey, Devilman en Mazinger Z. Hij is ook een pionier in het ecchi genre met Harenchi Gakuen. Ook is hij de vader van het mecha genre: Mazinger Z bevat de eerste Japanse robots die worden bestuurd door een mens vanuit een cockpit binnen in de robot.[2] In 2005 werd hij leerkracht personagedesign aan de Osakaanse Universiteit der Schone Kunsten. Sinds 2009 is hij lid van het Tezuka Osamu Cultuurprijs comité.
Leven
[bewerken | brontekst bewerken]Jeugd
[bewerken | brontekst bewerken]Go Nagai werd geboren op 6 september 1945 te Wajima.[3][4] Hij was de zoon van Yoshio en Fujiko Nagai(永井芳雄・冨士子),[5] en de vierde van vijf broers.[6] Na de dood van zijn vader verhuisde de familie naar Tokio.[4] Als kind was Nagai gefascineerd door Gustave Doré en Osamu Tezuka.[7][8][9]
Nadat hij zijn middelbare opleiding afwerkte, ging Nagai aan de slag in de mangawereld.[6] Een jaar lang bereidde hij zich voor op de ingangsexamens van de Waseda-universiteit. Hij werd tijdens deze periode echter zwaar ziek. Een nieuw besef van zijn sterfelijkheid leidde ertoe dat hij manga wilde gaan tekenen om zo een stukje van zichzelf achter te laten in de wereld.[10] Tegen zijn verwachtingen in, kreeg Nagai een Colitis diagnose, waarna hij snel genas. Ervan overtuigd dat manga zijn roeping was, stopte hij zijn studies en ging hij leven als ronin.[10]
Nagai tekende zijn eerste manga met behulp van zijn broer Tasutaka.[7][11] Desondanks dat zijn moeder tegen zijn carrièrekeuze was, stuurde Nagai zijn werk naar verscheidene uitgevers. De meesten wezen hem af. Uiteindelijk merkte Shōnen Sunday hem op. Zij stuurden hem door naar Shotaro Ishinomori, in wiens studio hij zou werken vanaf 1965.[7][11]
Vroege werken
[bewerken | brontekst bewerken]Na zijn werk als assistent voor Shotaro Ishinomori was Nagai's eerste professionele manga Meakashi Polikichi (目明しポリ吉 also 目明かしポリ吉), een korte komische one-shot.[4][5] Het werd gepubliceerd in november 1967 in het magazine Bokura van Kodansha.[12] Nagai's vroege werk bestond enkel uit humoristisch werk. Harenchi Gakuen bracht hier verandering in.
Vroege successen en controverses
[bewerken | brontekst bewerken]Minder dan een jaar na zijn debuut kende Nagai een groot succes. Hij werd het centrum van televisiedebatten en journalistieke onderzoeken.[13] In 1968 richtte Shueisha Shōnen Jump op.[4] Harenchi Gakuen werd in het eerste volume gepubliceerd. Hiermee introduceerde Nagai als eerste erotiek in de tot dan toe vrij preutse mangawereld.[1][14][15][16] Het werd vormde het begin van een nieuw tijdperk in manga en werd het symbool van een hele generatie.[4] Het had een grote impact op hoe de Japanse maatschappij keek naar manga.[17]
Hoewel het werk naar hedendaagse standaarden vrij ontschuldig is, vormde Harenchi Gakuen een enorm schandaal bij diens eerste uitgave. Het werk werd beschuldigd van erotiek op te leggen aan kinderen en van vulgaire aard te zijn. Mannelijke personages werden voorgesteld als geobsedeerd door vroulijk ondergoed en naakte lichamen. Veel ouders, vrouwenmaatschappijen en leerkrachtenorganisaties protesteerden tegen het werk.[18] Nagai werd overstelpt met media aandacht en werd gezien als een gevaar voor de maatschappij.[19]
In het begin trok Nagai er zich niet veel van aan. Hij was zich bewust van de standaarden die dienden gevolgd te worden voor media voor minderjarigen en hield zich er aan. Destijds tekende hij nog geen seksscènes of genitaliën. Naakt was nog ruw getekend. Zijn fans steunden hem. Ze stuurden hem brieven waarin ze beschreven hoe de volwassenen in hun leven moeilijk deden over de manga die ze lazen.[14]
Vanwege deze protesten veranderde Nagai het einde van Harenchi Gakuen. De focus lag minder op erotische grappen en meer op vrijheid van meningsuiting. Het werk eindigt dat ook met leerkrachten en studenten die hun recht op vrije meningsuiting verdedigen en vervolgens neergeschoten worden door ouders. Dit was Nagai's antwoord op de klachten die hij kreeg.[13] Harenchi Gakuen werd Nagai's meest succesvolle manga uit deze vroege periode.[20]
Dynamic Productions
[bewerken | brontekst bewerken]Na het succes van Harenchi Gakuen richtte Nagai samen met zijn broers Dynamic Productions (ダイナミックプロダクション, ook bekend als Dynamic Production or Dynamic Pro, ダイナミックプロ), op. Dit gebeurde in april 1969.[21] Nagai verdiende zeer weinig aan het succes van Harenchi Gakuen. Daarom richtte hij dit bedrijf op om zijn intellectuele rechten te beschermen. Dynamic werd een van de eerste bedrijven waar uitgevers contracten moesten tekenen om manga te mogen publiceren (de mangawereld draait grotendeels op mondelinge afspraken.[4][5]
In datzelfde jaar vervoegde Ken Ishikawa zich bij het gezelschap. Hij was Nagai's tweede assistent. Door de tijd heen werd Ishikawa Nagai's beste vriend. Veel samenwerkingen volgden. Ishikawa werkte mee aan Harenchi Gakuen, Abashiri Ikka en Gakuen Taikutsu Otoko. Samen publiceerden ze Gakuen Bangaichi (1969-09-08 - 1970-09-22) en Sasurai Gakuto (1970-01 - 1970-05). Ishikawa verliet Dynamic Productions tijdelijk in 1970. Hierdoor stopte Nagai met Gakuen Taikutsu Otoko. Het verhaal kreeg nooit een einde.[5]
Genreveranderingen
[bewerken | brontekst bewerken]Zelfs na Harenchi Gakuen bleef Nagai vasthouden aan komediereeksen. Dit was namelijk hetgene wat zijn uitgevers van hem verwachtten. Hier kwam in 1970 verandering in met de sciencefiction one-shot Oni -2889 Nen no Hanran-. In 1971 volgde de horror one-shot Susumu-chan Dai Shock'. Daarna tekende hij nog een reeks horror one-shots getiteld Gensou Kyofu e Hanashi (幻想恐怖絵噺). Later kreeg hij de kans om een horrorreeks te schrijven gen
Assistenten
[bewerken | brontekst bewerken]- Ken Ishikawa (Kenichi Ishikawa, Rokuro Gen (pseudoniem voor samenwerkingen))
- Gosaku Ota
- Shinobu Kaze
- Tatsuya Yasuda (Tatsuo Yasuda, Rokuro Gen)
- Seiji Tanaka
- Ryu Noguchi (Taiyo Noguchi)
- Shigeru Akimoto (Mitsushige Hayata, Rokuro Gen)
- Shuichi Ishiwata (Panchos Ishiwata)
- Masaru Irago (Ryo Irago, Hitomi Fuko)
- Iwasawa Tomo-daka
- Yu Okazaki (Yoshihiro Okada)
- Makoto Ono (Makoto Ono, Makoto Muramatsuri, Makoto Muramatsuri, Entotsu Ono, Makoto Muramatsuri, Makoto Ono)
- Onodera Katsuhiko
- Oyamada Tsutomu
- Haku Rokurou
- Eiichi Satou (Eiichi Saito, Kon Oriharu)
- Sakamoto TakeshiHisashi
- Sasaki Kazushi
- Shintaku Yoshimitsu
- Takayuki Sugiyama (Kitaro)
- Takashima Shigeru
- Junichi Takanashi
- Takanashi Teppei
- Kenichi Takigawa (Orichalcum)
- Masahito Tanaka
- Koichi Tamura
- Doronpa (Tadashi Makimura, Rokuro Gen)
- Ninomiya Hirohiko
- Nonaka Minoru
- Hamada Yoshimi (Rokuro Gen)
- Mitsuru Hiruta (Mitsuru Hiruta, Yukio Asai, Yukio Asai, Mitsuru Asahi)
- Mikio Tachibana (zoon van Mitsuru Hiruta)
- Star Kazuya
- Koichi Maruyama (Koichi Hagane)
- Mutsu Toshiyuki
- Yamato Kouichi
- Yoshikawa Susumu (Susumu Yoshikawa, Rokuro Gen)
Buitenlands succes
[bewerken | brontekst bewerken]In Italië, Frankrijk en het Middenoosten was Grendizer een enorm succes bij de eerste uitzending. Een standbeeld van Mazinger Z bevindt zich in Tarragona, Spanje
Nalatenschap
[bewerken | brontekst bewerken]Nagai had een grote invloed op de generatie mangaka en animators na hem. Onder meer Hideaki Anno, Yoshiyuki Tomino, Takahiro Kimura, Kentaro Miura, Yoshihiro Nishimura, Kazuki Nakashima, Gen Urobuchi, Matsuzo Machida en Goichi Suda citeren Go Nagai als een grote invloed op hun werk.[22][23][24][25][26][27][28]
Bronvermelding
[bewerken | brontekst bewerken]- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Go Nagai op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ a b Lambiek Comiclopedia, Comic Creator: Gô Nagai. Lambiek. Geraadpleegd op 13 maart 2008.
- ↑ Mark Gilson, "A Brief History of Japanese Robophilia", Leonardo 31 (5), p. 367–369 [368].
- ↑ Patten, Fred (2004). Watching Anime, Reading Manga. Stone Bridge Press, "Hypersexual Psychoviolence! The Dynamic World of Go Nagai", p. 194. ISBN 978-1-880656-92-1.
- ↑ a b c d e f (it) L'autore Go Nagai. D/visual (March 3, 2007). Gearchiveerd op 20 april 2008. Geraadpleegd op 29 maart 2008.
- ↑ a b c d (ja) GO HISTORY. The World of Go Nagai. Gearchiveerd op 9 mei 2008. Geraadpleegd op 15 mei 2008.
- ↑ a b (ja) Happywedding Go & Sumiko. The World of Go Nagai. Geraadpleegd op 29 maart 2008.
- ↑ a b c (it) Go Nagai - Il potere e la gloria. Il potere e la gloria. Gearchiveerd op 6 juni 2008. Geraadpleegd op 29 maart 2008.
- ↑ (it) Rafaelli, Luca, La parola al papá di Goldrake - Colloquio con Go Nagai. La Repubblica - Gruppo Editoriale L'Espresso. Gearchiveerd op 10 juni 2008. Geraadpleegd op 29 maart 2008.
- ↑ (ja) Manga Kakumei 40 Nen Nagai Go Tokushu. Gag, serious, SF, Fantasy Nadode Fan Miryo. Nikkan Sports News. Geraadpleegd op 2 april 2008.
- ↑ a b (ja) 7 & Y - Nagai Go Debut 40 Shunen Kinen Kikaku Nagai Go Senshu. Seven and Y Corp. Gearchiveerd op 12 januari 2013. Geraadpleegd op 29 maart 2008.
- ↑ a b (it) Scalambra, Giovanni, Il grande Go Nagai. Divertimento.it - NEXTA Media Srl (11 maart 2002). Gearchiveerd op 5 juni 2008. Geraadpleegd op 29 maart 2008.
- ↑ (ja) Kodansha magazine. The World of Go Nagai. Gearchiveerd op 4 april 2023. Geraadpleegd op 25 januari 2008.
- ↑ a b (it) Colpi, Federico, SERIE TV - L'autore. Il mondo di Go Nagai. Dynamic Italia Srl. (1996). Gearchiveerd op 19 oktober 2016. Geraadpleegd op 11 april 2008.
- ↑ a b Connel, Ryan, 40-year veteran of ecchi manga Go Nagai says brains more fun than boobs. Mainichi Newspapers Co. (March 30, 2007). Gearchiveerd op 17 april 2008. Geraadpleegd op 12 april 2008.
- ↑ Tezuka Osamu @ World - Manga works. The Song for Apollo. Tezuka Productions (March 30, 2007). Geraadpleegd op 21 september 2008.
- ↑ Harenchi Gakuen : Il manga. Gonagainet (24 augustus 2007). Geraadpleegd op 21 september 2008.
- ↑ Nagai Go (Science Fiction and Fantasy Writers of Japan). Science Fiction and Fantasy Writers of Japan. Gearchiveerd op 10 juni 2012. Geraadpleegd op 15 april 2008.
- ↑ Ito, Kinko (februari 2005). A History of Manga in the Context of Japanese Culture and Society. The Journal of Popular Culture 38 (3) (Blackwell Publishing). DOI: 10.1111/j.0022-3840.2005.00123.x. Geraadpleegd op 12 april 2008.
- ↑ Alt, Matt, Go Monkey - a short excerpt of the Monkey Punch interview by Go Nagai (16 juni 2007). Geraadpleegd op 12 april 2008.
- ↑ (it) Abashiri ikka. d/visual. Gearchiveerd op 17 mei 2008. Geraadpleegd op 15 april 2008.
- ↑ (ja) Dynamic Pro Company Overview. Dynamic Production (2007). Geraadpleegd op 15 mei 2008.
- ↑ https://www.youtube.com/watch?v=DXlI1_9H0Ro. Gearchiveerd op 28 november 2022.
- ↑ https://www.sancho-asia.com/articles/yoshihiro-nishimura-yumiko-hara. Gearchiveerd op 26 oktober 2021.
- ↑ https://screenanarchy.com/2008/10/yoshi-nishimura-interview.html. Gearchiveerd op 5 augustus 2022.
- ↑ http://www.performingarts.jp/E/art_interview/0611/1.html
- ↑ https://nekketsunikki.wordpress.com/2013/05/31/report-urobuchi-gen-and-kosaka-takaki-at-the-french-con-epitanime-2013-19th-of-may/. Gearchiveerd op 5 december 2022.
- ↑ http://www.geekgamer.it/2016/01/intervista-a-matsuzo-machida-e-miyako-kato-il-duo-creativo-dietro-alla-serie-shadow-hearts/. Gearchiveerd op 5 maart 2023.
- ↑ http://www.crunchyroll.com/anime-feature/2017/09/22/suda-strikes-again-an-interview-with-suda51