Nelleke Noordervliet
| Nelleke Noordervliet | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Petronella Maria Noordervliet-Bol | |||
| Geboren | 6 november 1945 | |||
| Geboorteplaats | Rotterdam | |||
| Land | Nederland | |||
| Dbnl-profiel | ||||
| Website | ||||
| ||||
Petronella Maria (Nelleke) Noordervliet-Bol (Rotterdam, 6 november 1945) is een Nederlands schrijfster.
Privéleven
[bewerken | brontekst bewerken]Noordervliet werd geboren in de volkswijk Crooswijk te Rotterdam. Ze groeide op in een 'rood' en katholiek gezin.[1] Haar vader was automonteur,[2] haar moeder huisvrouw.[1] Ze ging als eerste in de familie naar het gymnasium, op het katholieke lyceum Maria Virgo voor meisjes.[3] Daarna studeerde ze Nederlands aan de Rijksuniversiteit Leiden.[4] Na het behalen van haar kandidaats begon ze te werken als bureauredactrice bij een wetenschappelijke uitgeverij en lerares Nederlands. Ze was ook een tijd gemeenteraadslid voor de Partij van de Arbeid[1] in Monster.[5] Ze trouwde met een fysisch chemicus en ze kregen twee dochters. Ze rondde haar doctoraalexamen cum laude af met als hoofdvak Moderne Letterkunde[4] aan de Universiteit Utrecht.
Nelleke Noordervliet is een schoonzus van de overleden televisieregisseur Rob Touber.[6]
Werk
[bewerken | brontekst bewerken]Het debuut van Noordervliet, Tine of de dalen waar het leven woont, verscheen in 1987. Het is een historische roman over Tine van Wijnbergen, de eerste vrouw van Eduard Douwes Dekker (Multatuli).[7] Daarna schreef ze vele romans, novellen, verhalen, essays, toneel, een verhalend gedicht, geschiedenisboeken en columns.
Ze was gastschrijver aan de universiteiten van Leiden, Groningen, Delft, Berlijn en Parijs, voorzitter van het Fonds voor de Letteren, maakte deel uit van de Raad van Toezicht van het Rijksmuseum, zat in het bestuur van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde en van het Letterkundig Museum, voorzitter van het Internationale literaire festival Winternachten, lid van de Raad van Toezicht van het Amsterdam Museum, bestuurslid van Wetenschap&Maatschappij en voorzitter van de raad van bestuur van De Schrijverscentrale.
Ze schreef columns voor de Volkskrant, het Historisch Nieuwsblad, Trouw en het radioprogramma OVT.
In 1996 gaf Noordervliet de Frans Kellendonklezing, getiteld Hoe wij 's morgens de dingen groeten.[8]
Op 23 april 2022 werd in het NPO Radio 1-programma De Taalstaat door Academievoorzitter prof. Jet Bussemaker bekendgemaakt dat Noordervliet de Gouden Ganzenveer 2022 krijgt. De Academie noemt haar "een van de veelzijdigste, stilistisch vaardigste schrijvers in de hedendaagse Nederlandse literatuur" en waardeert haar inzet als bestuurder in de literaire en culturele wereld.[9]
Thema's in het werk
[bewerken | brontekst bewerken]Haar werk kenmerkt zich door een grote nadruk op het verleden. Ze schreef een aantal historische romans en boeken over geschiedenis, en ook in de romans die in het heden spelen worden de personages bepaald door hun verleden waaraan ze trachten te ontsnappen of waarmee ze in het reine moeten komen. Een belangrijk thema in haar werk is de ethische vraag: hoe moet een mens leven? Daarom komt ook het thema verantwoordelijkheid (en schuld) regelmatig terug. De personages zijn zowel vrouwen als mannen.
Vaak is het buitenland de achtergrond of het doel van de personages:
- Tine of De dalen waar het leven woont: Nederlands-Indië
- Millemorti: Zwitserland
- Het oog van de engel: Frankrijk
- De naam van de vader: Duitsland en Griekenland
- Uit het paradijs: België
- Pelican Bay: de Caraïben
- Snijpunt: Italië
- Zonder noorden komt niemand thuis: Canada
Literaire prijzen
[bewerken | brontekst bewerken]- 1994 - Multatuliprijs (voor De naam van de vader)[10][11]
- 2018 - Constantijn Huygens-prijs (voor haar gehele oeuvre)[12][7]
- 2022 - Gouden Ganzenveer[9]
Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]- 1987 - Tine of De dalen waar het leven woont (roman)
- 1989 - Millemorti (roman)
- 1991 - De Buthe (novelle)
- 1991 - Het oog van de engel (roman)
- 1992 - Rivieren. Zilveren vissen. Wolken (toneel)
- 1993 - De naam van de vader (roman)
- 1997 - Uit het paradijs (roman)
- 1998 - Water en as (novelle)
- 1998 - De erfenis (kerstverhaal)
- 1999 - Op de zeef van de tijd (een geschiedenis van Nederland vanaf 1421 in vijftig hoofdstukken, geschreven voor het Rijksmuseum)
- 2002 - Pelican bay (roman)
- 2003 - De Verlossing (novelle, bibliofiele uitgave, Uitgeverij Brokaat)
- 2003 - Nederland In De Gouden Eeuw (Uitgeverij Waanders, geschreven voor het Rijksmuseum)
- 2004 - Een plaats voor de geestdrift (essays)
- 2004 - Mevrouw Gigengack: uit het leven van een dame - (verhalen, ook als luisterboek uitgegeven)
- 2004 - Miss Blanche (Rotterdams Leescadeau) - ook als luisterboek uitgegeven
- 2004 - Wie weet meet niet (essays over techniek, Vermeerlezing aan de Technische Universiteit Delft)
- 2004 - Brieven van de thee (bloemlezing uit een Indisch familiearchief)
- 2005 - Altijd roomboter (een documentair-fictioneel werk waarin Noordervliet het leven van haar overgrootmoeder beschrijft)
- 2006 - Veeg teken (drie novellen)
- 2006 - Begoochelingen (twee verhalen: Door een spiegel, in raadselen en Advocaat van de hemel)
- 2008 - Snijpunt - (roman, ook als luisterboek uitgegeven)
- 2008 - Een stad vol boeken (over Amsterdam als centrum van boekencultuur door de eeuwen heen, uitgegeven in het kader van Amsterdam Wereldboekenstad)
- 2009 - Verder niets van belang gepasseerd (de geschiedenis van de Amstelhof, het vermaarde bejaardenhuis aan de Amstel dat werd verbouwd tot het museum de Hermitage)
- 2009 - Zonder noorden komt niemand thuis (roman)
- 2010 - Schatplicht (essays)
- 2012 - Vrij Man (roman)
- 2013 - De leeuw en zijn hemd (boekenweekessay)
- 2014 - Gigengacks reizen (verhalen, ISBN 9789025442866, over mevrouw Gigengack uit het boek Mevrouw Gigengack: uit het leven van een dame uit 2004)
- 2016 - Aan het eind van de dag (roman)
- 2018 - Door met de strijd – Nederland en opstand (essay Maand van de Geschiedenis 2018)
- 2019 - Wat verandert en wat gelijk blijft (essay in de bundel Wolf: Dertien essays over de vrouw, ISBN 9789045037837, samengesteld door Maartje Laterveer)
- 2020 - De val van Thomas G. (roman, ISBN 9789025459703)
- 2021 - Wat er werkelijk is. Een wandeling. ISBN 9789028211124.
- 2021 - Het wonder van Rotterdam. Beelden en herinneringen. ISBN 9789083167305.
- 2022 - Wij kunnen dit. roman. ISBN 9789025472016.
- 2023 - De klik - Nelleke Noordervliet en Nina Polak schrijven elkaar. Briefwisseling met Nina Polak. Uitgegeven door Stichting De Gouden Ganzenveer. ISBN 9789083289700.
Externe link
Bronnen
- ↑ a b c Hans Beerekamp, Zomergasten Nelleke Noordervliet - recensie. NRC Handelsblad (5 augustus 2013). Geraadpleegd op 22 december 2019.
- ↑ Carola Houtekamer en Jannetje Koelewij, 'Als je jong bent worden er te veel eisen aan je gesteld' - interview met Nelleke Noordervliet en Trudy Dehue. NRC Handelsblad (16 augustus 2014). Geraadpleegd op 22 december 2019.
- ↑ ‘Het is als een boek schrijven’
. NRC (2 juli 2013). Geraadpleegd op 27 juni 2023.
- ↑ a b Rik Felderhof ontvangt schrijvers in Tanzania. Trouw (18 oktober 2008). Geraadpleegd op 22 december 2019.
- ↑ VPRO Zomergasten zondag 4 augustus: schrijfster Nelleke Noordervliet. VPRO (2013). Geraadpleegd op 22 december 2019.
- ↑ Het gaat minder om de fragmenten en meer om de gast. NRC Handelsblad (5 augustus 2013). Geraadpleegd op 22 december 2019.
- ↑ a b Thomas de Veen, Constantijn Huygens-prijs voor Nelleke Noordervliet. NRC Handelsblad (21 september 2018). Geraadpleegd op 22 december 2019.
- ↑ Lezing & Prijs. Frans Kellendonkfonds (13 december 2008). Geraadpleegd op 22 december 2019.
- ↑ a b Laureaat De Gouden Ganzenveer 2022: Nelleke Noordervliet. Stichting de Gouden Ganzenveer (23 april 2022). Geraadpleegd op 23 april 2022.
- ↑ Multatuliprijs voor Nelleke Noordervliet. NRC Handelsblad (15 juni 1994). Geraadpleegd op 22 december 2019.
- ↑ Ton Crijnen en Jet Kunkeler, Interview met Nelleke Noordervliet. Trouw (21 december 1996). Geraadpleegd op 22 december 2019.
- ↑ Nelleke Noordervliet krijgt Constantijn Huygens-prijs. NOS (20 september 2018). Geraadpleegd op 22 december 2019.