Spaanse legislatuur X

Politiek in Spanje
	Politiek van Spanje ; Grondwet; •; Estatuto de autonomía Monarchie (lijst); Felipe VI; •; Premier (lijst); Pedro Sánchez Cortes Generales ; Senaat; •; Congres Kabinet ; Regering-Sánchez II; •; Spaanse legislatuur XV Politieke partijen; Politici Verkiezingen; Parlement; 2023 − 2027 Bestuurlijke indeling; Autonome gemeenschappen; Provincies; Comarca's; Gemeenten Raad van State

X Legislatura de España
	Regering-Rajoy I
Verkiezingen	20 november 2011
Begin	13 december 2011
Einde	13 januari 2016
Regering
	zie ook: Regering Rajoy I
Regeringspartij(en)	PP
Premier	Mariano Rajoy
Vicepremier 1	Soraya Sáenz de Santamaría
Woordvoerder	Soraya Sáenz de Santamaría
Cortes Generales
Voorzitter congres	Jesús Posada
	Samenstelling Congres; ■ PSOE: 110 zetels ■ ERC: 3 zetels ■ IU-LV: 11 zetels ■ Amaiur: 7 zetels ■ BNG: 2 zetels ■ Compromís-Q: 1 zetel ■ GBai: 1 zetel ■ PP: 186 zetels ■ CiU: 16 zetels ■ EAJ/PNV: 5 zetels ■ CC–PNC: 2 zetels ■ UPyD: 5 zetels ■ FAC: 1 zetel
	Samenstelling Senaat; ■ PSOE: 66 zetels ■ Entesa Catalana de Progrés (PSC, ICV, EUiA): 10 zetels ■ Amaiur: 3 zetels ■ CC-NC: 2 zetels ■ PP: 166 zetels ■ CiU: 13 zetels ■ EAJ/PNV: 5 zetels ■ FAC: 1 zetel
Opvolging legislaturen
Portaal	Politiek ; Spanje

De Spaanse legislatuur X is in de Spaanse politiek de periode die begon toen, na de parlementsverkiezingen van 2011, op 13 december de Cortes Generales in een nieuwe samenstelling werd geïnstalleerd. Deze legislatuur eindigde op 27 oktober 2015 met de ontbinding van het parlement met het oog op de verkiezingen van 2015. Tijdens deze periode regeerde de conservatieve PP, en was Mariano Rajoy de premier.

Machtsverhoudingen

Cortes Generales

De parlementsverkiezingen die de machtsverhoudingen tijdens de negende legislatuur zouden bepalen, werden gewonnen door de conservatieve partij PP. De zetelverdeling in de Cortes Generales was als volgt:

Fractie		Zetels fractie	Partij	Zetels	Woordvoerder	Partijleider
Congres
	Populares	185	PP	185	Alfonso Alonso Rafael Hernando Vanaf 16/12/2014	Mariano Rajoy
	Socialisten	110	PSOE	96	José Antonio Alonso Soraya Rodríguez (Vanaf 14/02/2012) Antonio Hernando (Vanaf 09/09/2014)	Alfredo Rubalcaba Pedro Sánchez (Vanaf 27/07/2014)
	Socialisten	110	PSC	14		Pere Navarro i Morera Miquel Iceta (Vanaf 30/06/2015)
	Catalanen (tot 18/06/2015: CiU)	16	CDC	10	Josep Antoni Duran i Lleida	Artur Mas Oriol Pujol (Vanaf 24/03/2012)
	Catalanen (tot 18/06/2015: CiU)	16	UDC	6	Josep Antoni Duran i Lleida	Josep Antoni Duran i Lleida (Vanaf 18/06/2015)
	Verenigd links	11	IU	8	Cayo Lara	Cayo Lara
			ICV	2		Joan Saura Joan Herrera en Dolors Camats (vanaf 20/04/2013)
			CHA	1		Nieves Ibeas José Luis Soro (vanaf 10 februari 2012)
	UPyD	5	UPyD	5	Rosa Díez
	Basken	5	EAJ-PNV	5	Josu Erkoreka Aitor Esteban (vanaf 18/12/2012)	Iñigo Urkullu Andoni Ortuzar (vanaf 12/01/2013)
	Grupo mixto	18	Amaiur	7	Roulerend	Gelegenheidscoalitie tussen meerdere linkse Baskische partijen
			ERC	3		Oriol Junqueras
			BNG	2		Guillerme Vázquez Vázquez Xavier Vence (vanaf 17/03/2013)
			CC	1
			NC	1
			Compromís	1		Mónica Oltra en Enric Morera i Català
			FAC	1		Francisco Álvarez-Cascos
			GBai	1		Uxue Barcos

Fractie		Zetels	Partij	Zetels	Woordvoerder
Senaat
	Populares	163	PP	163	José Manuel Barreiro
	Socialisten	64	PP	64	Marcelino Iglesias María Chivite Vanaf 09/06/2014 Óscar López Vanaf 22/06/2015
	Catalanen (tot 18/06/2015: CiU)	16	CDC	9	Jordi Vilajoana
			UDC	2
			CiU	2
	Entesa catalana de progrès	10	PSC	8	José Montilla
	Entesa catalana de progrès	10	ICV	2	José Montilla
	Basken	5	EAJ-PNV	5	Joseba Zubia
	Grupo mixto	8	UPN	3	Roulerend
			CC	2
			FAC	1
			EA-SV	1
			Onafhankelijk	1

Ministerraad

Op 21 december 2011 maakte Mariano Rajoy de personele bezetting van zijn ministerraad bekend. Hij heeft 13 ministers benoemd, de kleinste ministerraad sinds de herinvoering van de democratie in 1978. Belangrijkste persoon naast Rajoy is Soraya Sáenz de Santamaría, die de functie van vicepremier toebedeeld kreeg^[1].

Verloop

Voorafgaand

Verkiezingen van 2011

De parlementsverkiezingen van 2011 zijn overtuigend gewonnen door de Partido Popular (PP) die een absolute meerderheid behaalde. Mariano Rajoy Brey, de aanvoerder van die partij, nam op 20 december 2011 de functie van premier over van José Luis Rodríguez Zapatero, een dag na de inhuldigingssessies van de Cortes Generales, de Spaanse Staten Generaal. Soraya Sáenz de Santamaría was namens de PP belast met het onderhandelen van de overdracht met de huidige zittende regering.

2011

Demonstratie in Las Palmas de Gran Canaria op 29 maart

Tijdens zijn inhuldigingsrede op 20 december kondigt Rajoy aan 16,7 miljard te willen bezuinigen (en als het tekort op de balans van 2011 groter blijkt te zijn dan verwacht, 7% in plaats van de verwachte 6%, wil hij zelfs 10 miljard meer bezuinigen). De belangrijkste posten waar zijn regering in wil snijden zijn sociale voorzieningen zoals werkloosheidsuitkeringen, de gezondheidszorg en het ambtenarenapparaat. Verder staat hij een versobering van de rechten van werknemers voor, om te bezuinigen maar ook als maatregel tegen de werkloosheid. Zoals beloofd tijdens de campagne worden gepensioneerden ontzien in de bezuinigingen.

2012

In februari keurt de regering een aanzienlijke hervorming van de arbeidsmarkt goed. Deze hervorming heeft tot doel werkgelegenheid te creëren. Een aantal van de belangrijkste punten zijn het versoepelen van het ontslagrecht en het verzwakken van collectieve arbeidsovereenkomsten. Deze hervorming ontvangt veel kritiek: volgens vakbonden is het gevolg een verzwakking van de positie van de werknemer en een toename van de werkloosheid, in plaats van een afname. Op 29 maart wordt er een algemene staking georganiseerd tegen de hervormingen.
Op 10 juni moet de regering, tegen alle verkiezingsbeloftes in, een beroep doen op het Europese noodfonds om door middel van het Fondo de Reestructuración Ordenada Bancaria de Spaanse banken te herkapitaliseren^[2]. Kern van het probleem is de bank Bankia, die eerder, in mei, al genationaliseerd had moeten worden.
In juli kondigt de regering een nieuw pakket maatregelen tegen de crisis aan. Een van de belangrijkste maatregelen is de verhoging van de B.T.W. van 18% naar 20%. Daarnaast worden de pensioenen en het ambtenarenapparaat hervormd, ministeries afgeslankt en wordt op een aantal sociale regelingen bezuinigd^[3].

Voetnoten

↑ (es) Santamaría, vicepresidenta; Luis de Guindos, ministro de Economía^{[dode link]}, La Voz de Asturias, 21 december 2011
↑ España pide un rescate de hasta 100.000 millones para la banca, El País, 10 juni 2012
↑ El ajuste más duro de la democracia, El País, 11 juli 2012

[1] (es) Santamaría, vicepresidenta; Luis de Guindos, ministro de Economía^{[dode link]}, La Voz de Asturias, 21 december 2011

[2] España pide un rescate de hasta 100.000 millones para la banca, El País, 10 juni 2012

[3] El ajuste más duro de la democracia, El País, 11 juli 2012

[1]

[2]

[3]