Naar inhoud springen

Wereldkampioenschap snooker 2009

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Het World Snooker Championship 2009 vond plaats tussen 18 april en 4 mei in het Crucible Theatre in Sheffield. De titelverdediger was dit jaar Ronnie O'Sullivan, die in 2008 Allister Carter in de finale met 18-8 versloeg. O'Sullivan verloor zijn titel doordat hij in de tweede ronde werd uitgeschakeld door Mark Allen. John Higgins won zijn derde wereldtitel door in de finale Shaun Murphy te verslaan.

Prijzengeld

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Winnaar: £ 250.000
  • Tweede plaats: £ 125.000
  • Halvefinalist: £ 52.000
  • Kwartfinalist: £ 24.050
  • Laatste 16: £ 16.000
  • Laatste 32: £ 12.000
  • Laatste 48: £ 8.200
  • Laatste 64: £ 4.600
  • Hoogste break: £ 10.000
  • Maximumbreak: £ 147.000
  • Totaal: £ 1.257.000

Scheidsrechters

[bewerken | brontekst bewerken]

De World Professional Billiards and Snooker Association had de volgende scheidsrechters aangesteld om de wedstrijden op het WK te leiden. Onder hen de Nederlander Verhaas, die het voorgaande jaar de eer had om de WK-finale te leiden. Michaela Tabb leidde de finale, ze was daarmee de eerste vrouw die scheidsrechter was in de WK-finale.[1]

Verslag

[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste ronde

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Aantal spelers: Engeland 18, Schotland 5, Noord-Ierland 3, China 2, Wales 2, Australië 1, Hongkong 1.
  • Rory McLeod (ENG), Martin Gould (ENG), Andrew Higginson (ENG) en Ricky Walden (ENG) debuteerden in de Crucible. Geen van allen wisten hun partij te winnen.
  • Rory McLeod is de eerste donkere speler die zich voor de eindronde van het wereldkampioenschap kwalificeerde.
  • Slechts twee geplaatste spelers verloren hun eerste ronde-partij. Peter Ebdon (ENG) verloor met 5-10 van Nigel Bond (ENG) en Joe Perry (ENG) verloor met 6-10 van Jamie Cope (ENG).
  • Steve Davis (ENG) kwalificeerde zich voor de 29e keer voor de eindronde, een record, maar verloor zijn match in de eerste ronde van Neil Robertson (AUS) met 10-2.

Tweede ronde

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Tijdens zijn tweede ronde-partij won Stephen Hendry zijn 1000e frame in de Crucible. In totaal heeft Hendry al meer dan 1700 frames gespeeld in de Crucible. Hendry won de wedstrijd en ging voor de 18e keer naar de kwartfinales, een record.
  • Allen kwalificeerde zich voor de kwartfinale met een overwinning op O'Sullivan, regerend kampioen. Het was Allens eerste kwartfinaleplaats ooit.
  • Robertson won vier frames op de laatste zwarte bal tijdens de tweede sessie (frames 9-16).
  • Higgins won van Cope na een 10-12 achterstand, op sommige momenten was het zo spannend dat twee personen uit het publiek flauw vielen en medische hulp behoefden.[2]
  • Tijdens de wedstrijd Dott-Selby gebeurde het volgende, controversiële: Dott ging in-off, maar voordat de cueball in de pocket verdween stopte Dott die. Selby ging er nu van uit dat hij een 'free ball' zou krijgen, echter de referee besliste ertoe het als 'foul' te beoordelen. Beide spelers en leden van het publiek discussieerden met de referee, maar de beslissing bleef ongewijzigd.

Kwartfinale

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Hendry maakte zijn 9e maximumbreak (147) tijdens het 7e frame van zijn kwartfinale tegen Murphy, hiermee evenaarde hij O'Sullivans record (twee maximums op het WK).
  • Robertson werd na zijn overwinning op Maguire, de tweede Australiër ooit (Eddy Charlton was de eerste) die een halve finale zou spelen tot op heden.
  • Higgins won zijn tweede wedstrijd op rij 13-12. Deze keer na een 11-12 achterstand. In het 25e frame werd tot twee keer toe ge-rerackt.

Halve finale

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Met John Higgins (SCO) werd de eerste finalist bekend, hij won met 17-13 van Mark Allen (NIR). Higgins had 'halverwege' een 13-3-voorsprong en zag die langzaam verdampen mede door 6 frames op rij van Allen.
  • Shaun Murphy (ENG) werd de tweede finalist, hij won met 17-14 van Neil Robertson (AUS). Robertson kwam nog terug van 14-7 tot 14-14. Maar de laatste 3 frames waren voor Murphy.

Finale

[bewerken | brontekst bewerken]
  • John Higgins versus Shaun Murphy. In de eerste sessie (4-4) ging het nog gelijk op. In de tweede sessie (7-1) sloeg Higgins toe. Murphy kon in de derde sessie niet terugkomen en verloor ook deze (5-3). In de vierde sessie (2-1) maakte Higgins het af. Eindstand: Higgins 18 - Murphy 9.

Hoofdtoernooi

[bewerken | brontekst bewerken]
  eerste ronde (19) tweede ronde (25) kwartfinale (25) halve finale (33) finale (35)
                                               
 Vlag van Engeland Ronnie O'Sullivan (1) 10  
 Vlag van Engeland Stuart Bingham 5  
   Vlag van Engeland Ronnie O'Sullivan 11  
   Vlag van Noord-Ierland Mark Allen 13  
 Vlag van Noord-Ierland Mark Allen (16) 10
 Vlag van Engeland Martin Gould 6  
   Vlag van Noord-Ierland Mark Allen 13  
   Vlag van Wales Ryan Day 11  
 Vlag van Engeland Peter Ebdon (9) 5  
 Vlag van Engeland Nigel Bond 10  
   Vlag van Engeland Nigel Bond 5
   Vlag van Wales Ryan Day 13  
 Vlag van Wales Ryan Day (8) 10
 Vlag van Engeland Stephen Lee 4  
   Vlag van Noord-Ierland Mark Allen 13  
   Vlag van Schotland John Higgins 17  
 Vlag van Schotland John Higgins (5) 10  
 Vlag van Engeland Michael Holt 5  
   Vlag van Schotland John Higgins 13
   Vlag van Engeland Jamie Cope 12  
 Vlag van Engeland Joe Perry(12) 6
 Vlag van Engeland Jamie Cope 10  
   Vlag van Schotland John Higgins 13
   Vlag van Engeland Mark Selby 12  
 Vlag van Schotland Graeme Dott (13) 10  
 Vlag van Engeland Barry Hawkins 8  
   Vlag van Schotland Graeme Dott 10
   Vlag van Engeland Mark Selby 13  
 Vlag van Engeland Mark Selby (4) 10
 Vlag van Engeland Ricky Walden 6  
 Vlag van Schotland John Higgins 18
 Vlag van Engeland Shaun Murphy 9
 Vlag van Engeland Shaun Murphy (3) 10  
 Vlag van Engeland Andrew Higginson 8  
   Vlag van Engeland Shaun Murphy 13  
   Vlag van Hongkong Marco Fu 3  
 Vlag van Hongkong Marco Fu (14) 10
 Vlag van Noord-Ierland Joe Swail 4  
   Vlag van Engeland Shaun Murphy 13  
   Vlag van Schotland Stephen Hendry 11  
 Vlag van China Ding Junhui (11) 10  
 Vlag van China Liang Wenbo 8  
   Vlag van China Ding Junhui 10
   Vlag van Schotland Stephen Hendry 13  
 Vlag van Schotland Stephen Hendry (6) 10
 Vlag van Wales Mark Williams 7  
   Vlag van Engeland Shaun Murphy 17
   Vlag van Australië Neil Robertson 14  
 Vlag van Engeland Allister Carter (7) 10  
 Vlag van Noord-Ierland Gerard Greene 5  
   Vlag van Engeland Allister Carter 8
   Vlag van Australië Neil Robertson 13  
 Vlag van Australië Neil Robertson (10) 10
 Vlag van Engeland Steve Davis 2  
   Vlag van Australië Neil Robertson 13
   Vlag van Schotland Stephen Maguire 8  
 Vlag van Engeland Mark King (15) 10  
 Vlag van Engeland Rory McLeod 6  
   Vlag van Engeland Mark King 6
   Vlag van Schotland Stephen Maguire 13  
 Vlag van Schotland Stephen Maguire(2) 10
 Vlag van Schotland Jamie Burnett 5  

Finale

[bewerken | brontekst bewerken]
Finale
Finale: best-of-35
Sheffield - 3 en 4 mei 2009. Referee: Vlag van Engeland Michaela Tabb
John Higgins Vlag van Schotland 18-9 Shaun Murphy Vlag van Engeland
128 High break 109
100+ break
50+ break
Framestanden
zondagmiddag(8):
zondagavond (8):
maandagmiddag (8):
maandagavond (11):

Century breaks

[bewerken | brontekst bewerken]

Kwalificatie

[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens de kwalificatievoorrondes werd er best-of-9 frames gespeeld. In de rest van het kwalificatietoernooi zal best-of-19 gehanteerd worden.
De voorronde werd gespeeld op 25 februari 2009 in Wales hierin speelden WPBA leden die niet op de tour spelen. Ronde 1 tot en met 4 van 27 februari tot 4 maart en de vijfde ronde 8, 9 en 10 maart.

Voorronde 1

[bewerken | brontekst bewerken]
Bill Kelly 1-5 David Singh
Neil Selman 5-3 Paul Cavney
Barry Stark 5-3 Les Dodd
Stephen Ormerod 5-0 Christopher Flight
Del Smith 5-0 Adam Osbourne
Phil Seaton 5-2 Philip Minchin
Ali Bassiri 1-5 Tony Knowles

Voorronde 2

[bewerken | brontekst bewerken]
Colin Mitchell 5-1 David Singh
Neil Selman 5-1 Barry Stark
Stephen Ormerod 1-5 Del Smith
Phil Seaton 2-5 Tony Knowles

Ronde 1

[bewerken | brontekst bewerken]

Match 1 - Li Hang 10-2 Colin Mitchell
Match 2 - Declan Hughes wd/wo Neil Selman
Match 3 - Chris McBreen 10-8 Del Smith
match 4 - Stefan Mazrocis 9-10 Tony Knowles

Ronde 2

[bewerken | brontekst bewerken]

Match 5 – Matthew Couch 10-8 Michael Georgiou
Match 6 – Lee Spick 10-5 Stephen Craigie
Match 7 – Jimmy White MBE 10-8 Vincent Muldoon
Match 8 – Daniel Wells 10-9 Li Hang
Match 9 – Supoj Saenla 10-5 Liu Chuang
Match 10 – Scott Mackenzie 9-10 Wayne Cooper
Match 11 – Patrick Wallace 10-2 Neil Selman
March 12 – Matthew Selt 10-3 Robert Stephen
Match 13 – James McBain 10-2 Chris McBreen
Match 14 – Simon Bedford 10-6 David Grace
Match 15 – Jamie Jones 10-9 Atthasit Mahitthi
Match 16 – Lewis Roberts 10-8 Aditya Mehta
Match 17 – Kuldesh Johal 8-10 Jin Long
Match 18 – Peter Lines 10-8 Andy Lee
Match 19 – Paul Davison 5-10 Andrew Pagett
Match 20 – Rodney Goggins 10-4 Tony Knowles

Ronde 3

[bewerken | brontekst bewerken]

Match 21 – Andrew Norman 4-10 Matthew Couch
Match 22 – Barry Pinches 5-10 Lee Spick
Match 23 – Andy Hicks 10-8 Jimmy White MBE
Match 24 – Ian Preece 9-10 Daniel Wells
Match 25 – Liu Song 10-9 Supoj Saenla
Match 26 – Joe Delaney 10-8 Wayne Cooper
Match 27 – Mark Joyce 6-10 Patrick Wallace
Match 28 – Rod Lawler 10-5 Matthew Selt
Match 29 – David Morris 10-3 James McBain
Match 30 – David Roe 7-10 Simon Bedford
Match 31 – Robert Milkins 7-10 Jamie Jones
Match 32 – Paul Davies 10-7 Lewis Roberts
Match 33 – David Gray 8-10 Jin Long
Match 34 – Mark Davis 10-6 Peter Lines
Match 35 – Stuart Pettman 10-3 Andrew Pagett
Match 36 – Martin Gould 10-7 Rodney Goggins

Ronde 4

[bewerken | brontekst bewerken]

Match 37 – John Parrott MBE 3-10 Matthew Couch
Match 38 – Adrian Gunnell 2-10 Lee Spick
March 39 – Rory Mcleod 10-8 Andy Hicks
Match 40 – Marcus Campbell 9-10 Daniel Wells
Match 41 – Gerard Greene 10-6 Liu Song
Match 42 – Judd Trump 10-1 Joe Delaney
Match 43 – Tom Ford 10-8 Patrick Wallace
Match 44 – Ricky Walden 10-1 Rod Lawler
Match 45 – Liang Wenbo 10-8 David Morris
Match 46 – Jamie Burnett 10-8 Simon Bedford
Match 47 – Andrew Higginson 10-8 Jamie Jones
Match 48 – Jimmy Michie 6-10 Paul Davies
Match 49 – Mike Dunn 10-7 Jin Long
Match 50 – Michael Holt 10-9 Mark Davis
Match 51 – Alan McManus 10-8 Stuart Pettman
Match 52 – David Gilbert 8-10 Martin Gould

Ronde 5

[bewerken | brontekst bewerken]

Ronde 5 is gespeeld van 8-10 maart in Sheffield, Engeland.
Match 53 - Joe Swail Vlag van Noord-Ierland 10-1 Matthew Couch Vlag van Engeland
Match 54 - Steve Davis OBE Vlag van Engeland 10-8 Lee Spick Vlag van Engeland
Match 55 - Ian McCulloch Vlag van Schotland 7-10 Rory McLeod Vlag van Engeland
Match 56 - Barry Hawkins Vlag van Engeland 10-9 Daniel Wells Vlag van Wales
Match 57 - Ken Doherty Vlag van Ierland 5-10 Gerrard Greene Vlag van Noord-Ierland
Match 58 - Stephen Lee Vlag van Engeland 10-8 Judd Trump Vlag van Engeland
Match 59 - Mark Williams MBE Vlag van Wales 10-5 Tom Ford Vlag van Engeland
Match 60 - Anthony Hamilton Vlag van Engeland 5-10 Ricky Walden Vlag van Engeland
Match 61 - Dave Harold Vlag van Engeland 3-10 Liang Wenbo Vlag van China
Match 62 - Fergal O'Brien Vlag van Ierland 6-10 Jamie Burnett Vlag van Schotland
Match 63 - Michael Judge Vlag van Ierland 4-10 Andrew Higginson Vlag van Engeland
Match 64 - Jamie Cope Vlag van Engeland 10-5 Paul Davies Vlag van Wales
Match 65 - Nigel Bond Vlag van Engeland 10-7 Mikde Dunn Vlag van Engeland
Match 66 - Dominic Dale Vlag van Wales 7-10 Michael Holt Vlag van Engeland
Match 67 - Stuart Bingham Vlag van Engeland 10-6 Alan McManus Vlag van Schotland
Match 68 - Matthew Stevens Vlag van Wales 4-10 Martin Gould Vlag van Engeland

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wereldkampioenschap_snooker_2009&oldid=63657204"
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy