Arturo Campión
Arturo Campión Jaimebon (Pamplona, 7 de mai de 1854 – Sant Sebastian, 18 d'agost de 1937) foguèt un escrivan e lingüista basc de Navarra. Foguèt un dels fondadors e academician de nombre de l'Euskaltzaindia. Èra a mai academician de la Reiala Académia Espanhòla, regidor e deputat al Congrès dels Deputats. Aguèt una produccion plan variada, dins fòrça genres: discorses e conferéncias, articles jornalistics, escriches politics, romans e contes, libres d'istòria, d'antropologia o sus de tematicas lingüisticas, virats de contunh cap a la meteissa tòca; consagrèt la vida a çò que se son "Euskalherriaren alde" (a favor d'Euskal Herria) e al restabliment de la foralitat de Navarra.
Òbras
[modificar | Modificar lo còdi]Espanhòl
[modificar | Modificar lo còdi]- "Los orígenes del pueblo euskaldun. Iberos, celtas y vascos", 1879
- "Ensayo acerca de las leyes fonéticas de la lengua vasca" 1883
- "Gramática de los cuatro dialectos literarios de la lengua euskara" 1884
- "El genio de Navarra" 1884-1888
- "Pedro Mari", ipuina, 1895
- "Blancos y Negros", 1898
- "La bella Easo", eleberria, 1909
- "El bardo de Itzaltzu", 1917
- "El último tamborilero de Erraondo", 1918
- "El rosario de las lavanderas", ipuina, 1924