Kayseri
Kayseri (dawniej gr. Καισάρεια – Kaisareia – Cezarea Kapadocka) – miasto w środkowej Turcji, w prowincji o tej samej nazwie, u północnego podnóża wulkanu Erciyes, położone na wysokości 1043 metrów. Około 1400 tys. mieszkańców. W starożytności metropolia chrześcijańska, siedziba biskupia Bazylego Wielkiego (329-379 r.).
 Kolaż zdjęć Kayseri | |
| Państwo | |
|---|---|
| Prowincja | |
| Burmistrz |
Memduh Büyükkiliç |
| Powierzchnia |
16,917 km² |
| Wysokość |
1330 m n.p.m. |
| Populacja (2014) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
0352 |
| Kod pocztowy |
38x |
| Tablice rejestracyjne |
38 |
Położenie na mapie Turcji  | |
 38°44′24,00″N 35°28′47,99″E/38,740000 35,479997
| |
| Strona internetowa | |
Historia
edytujLokalną nazwą była najpierw Mazaka, od fryg. Mosocha, legendarnego bohatera Kapadocji. Miasto było także nazywane Eusebeia – od króla Ariaratesa Euzebiusza. Nazwę Cezarea, na cześć cesarza Tyberiusza, nadano mu w 17 r. po Chr., kiedy to Kapadocja stała się rzymską prowincją[2].
Od 14 czerwca 370 r. biskupem tego miasta był Bazyli Wielki (329-379) – pisarz wczesnochrześcijański należący do grona ojców Kościoła, święty prawosławny i katolicki, biskup i doktor Kościoła, uważany za ojca wschodniego monastycyzmu.
Za jego czasów Cezarea była potężnym i zamożnym miastem[3]. Jej biskup był metropolitą Kapadocji i egzarchą, czyli namiestnikiem patriarchy, w regionie Pontu. Metropolia obejmowała ponad połowę Azji Mniejszej, w jej skład wchodziło jedenaście prowincji kościelnych. Na Soborach, stolica w Cezarei była równa w randze Efezowi – zaraz po siedzibach patriarszych. Biskup-metropolita Cezarei był przełożonym pięćdziesięciu biskupów wiejskich (tzw. chorepiscopi)[4].
Podziemne miasta
edytujW okolicy Cezarei, np. w Derinkuyu, Kaymakli, Mazi, Ozkonak, Tatlarin istnieją ogromne podziemne miasta, które służyły chrześcijanom za schronienie najpierw w czasach prześladowań rzymskich, a potem muzułmańskich. Miasto w Derinkuyu ma głębokość 85 m. Mieści w sobie wszystkie pomieszczenia, które zazwyczaj znajdowały się w podziemnych miastach: stajnie, piwiniczki, składziki, refektarze, kościoły, winiarnie etc.[5] W mieście, które znajduje się pod miejscowością Kaymakli, odkryto cztery poziomy, wśród podziemnych pomieszczeń jest także jednonawowy kościół z dwiema absydami[6]. W Tatlarin ogromna liczba pomieszczań magazynowych oraz duża liczba kościołów wskazuje, że był to raczej kompleks podziemnych monasterów, niż miejsce osadnictwa[7].
Cezarea jako siedziba tytularna biskupów
edytujDo 1973 r. Cezarea była łacińską tytularną siedzibą biskupią. Ostatnim biskupem tytularnym był arcybiskup Pietro Palazzini, który następnie został kardynałem-diakonem[8].
Do 2005 r. była też tytularną siedzibą katolickiego biskupa obrządku ormiańskiego, ostatnim, który miał Cezareę jako tytularną siedzibę był Manuel Batakian, został on następnie biskupem eparchii NMP z Nareg w Nowym Jorku[9].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Nüfus ve İdari Yapı. Kayseri Valiliği. [dostęp 2021-04-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-28)]. (tur.).
- ↑ S. Vailhé: Cesarea. [w:] Catholic Encyclopedia [on-line]. 1913. [dostęp 2010-08-29]. (ang.).
- ↑ Por. Sozomenos, Historia Ecclesiastica, V,5.
- ↑ Por. J. McSorley: St. Basil the Great. [w:] Catholic Encyclopedia [on-line]. 1913. [dostęp 2010-08-29]. (ang.).
- ↑ Por. Capadocia Traveltours.com: Derinkuyu Underground City. [w:] Known Underground Cities in Cappadocia [on-line]. [dostęp 2010-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-10)]. (ang.).
- ↑ Por. Capadocia Traveltours.com: Kaymakli Undergroun City. [w:] Known Underground Cities in Cappadocia [on-line]. [dostęp 2010-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-10)]. (ang.).
- ↑ Por. Capadocia Traveltours.com: Tatlarin Undergroun Settlement. [w:] Known Underground Cities in Cappadocia [on-line]. [dostęp 2010-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-07)]. (ang.).
- ↑ Caesarea in Cappadocia (Titular See). [w:] catholic-hierarchy.org [on-line]. [dostęp 2010-08-29]. (ang.).
- ↑ Caesarea in Cappadocia degli Armeni (Titular See). [w:] catholic-hierarchy.org [on-line]. [dostęp 2010-08-29]. (ang.).
Bibliografia
edytuj