Paula Cole
 Cole podczas występu w 2009 roku | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
piosenkarka |
| Aktywność |
od 1992 |
| Wydawnictwo | |
| Strona internetowa | |
Paula Cole (ur. 5 kwietnia 1968 w Rockport w Massachusetts) – amerykańska piosenkarka, wykonująca muzykę z pogranicza popu i rocka. Jej debiutancki singel „Where Have All the Cowboys Gone?” dotarł do pierwszej dziesiątki Billboard Hot 100 w 1997 roku, a rok później zdobył nagrodę Grammy w kategorii „najlepszy nowy artysta”. Z kolei utwór „I Don’t Want to Wait” został wykorzystany jako motyw przewodni serialu telewizyjnego Jezioro marzeń, co przysporzyło mu dużą popularność.
Wczesne życie
[edytuj | edytuj kod]Paula urodziła i wychowała się w Rockport w Massachusetts. Jej matka, Stephanie Cole, była nauczycielką sztuki w szkole podstawowej, a ojciec, Jim Cole, był profesorem biologii i ekologii w Salem State College i grał na basie w zespole tanecznym polka „Johnny Prytko i The Connecticut Hi-Tones”[2][3][1].
Uczęszczała do Rockport High School, gdzie była przewodniczącą klasy i występowała w szkolnych produkcjach teatralnych, takich jak Południowy Pacyfik. Studiowała w Berklee College of Music w Bostonie, gdzie uczyła się śpiewu jazzowego i sztuki improwizacji. Zaproponowano jej kontrakt płytowy z wytwórnią jazzową, ale postanowiła go odrzucić[1].
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Po raz pierwszy artystka miała styczność z muzyką, gdy została zaproszona by wystąpić podczas trasy koncertowej Petera Gabriela Secret World Live która odbywała się w latach 1993–1994. Wkrótce potem podpisała umowę ze swoją pierwszą wytwórnią Imago Records, która w 1994 wydała jej debiutancki longplay zatytułowany Harbinger. Niedługo po tym wytwórnia upadła, przez co promocja wydawnictwa została ograniczona, co wpłynęło na jego sprzedaż. W 1995 roku Paula związała się z Warner Bros. Jesienią tego samego roku ukazało się wznowienie debiutu[1].
Druga płyta wydana w 1996 zatytułowana This Fire przyniosła Pauli dwa hity „Where Have All the Cowboys Gone?” (#8 na liście Billboard) i „I Don’t Want to Wait” (#11), którego popularność wzrosła jeszcze bardziej gdy został użyty w serialu młodzieżowym Jezioro marzeń. Album był nominowany w siedmiu kategoriach podczas 40. ceremonii rozdania nagród Grammy m.in. album roku, najlepszy album popowy, singiel („Where Have All the Cowboys Gone?”) – nagranie roku, piosenka roku, najlepszy występ kobiecy. Artystka była także nominowana w kategorii producenta roku (była trzecią kobietą nominowaną w tej kategorii zaraz po Janet Jackson (1990) i Mariah Carey (1992) jednak nie wygrała) i najlepszego nowego artysty, zdobywając drugie miejsce. This Fire to najlepiej sprzedający się krążek Pauli. Jego nakład w Stanach Zjednoczonych wyniósł 2 mln sprzedanych egzemplarzy[1].
W 1999 po kilkuletniej przerwie poświęconej zajmowaniem się córką, Cole powróciła z albumem zatytułowanym Amen. Inauguracyjny singiel I Don’t Believe in Love początkowo nie odniósł sukcesu. Popularność zdobył dopiero w tanecznym remiksie stworzonym przez DJa Jonathana Petersa. Na krążku gościnnie pojawili się DJ Premier prezentujący muzykę R&B i hip hop oraz wieloletnia fanka piosenkarki Tionne Watkins. Płyta jednak nie powtórzyła sukcesu poprzedniczki[1].
Czwarty album zatytułowany Hiatus został nagrany we współpracy z Hugh Padghamem, lecz z niewiadomych przyczyn Warner odmówił jego wydania. W 2005 artystka ujawniła jeden z utworów nagranych podczas sesji „Singing Out My Life”. Z kolei „It’s My Life” także pochodzącą z nagranego materiału wykorzystano w reklamie nieistniejącego już oddziału producenta samochodów Mercury należącego do Ford Motor Company. Cole nagrała także utwór protestujący przeciwko George’owi Bushowi i wojnie w Iraku pt. „My Hero Mr. President”, opublikowany wyłącznie na jej stronie internetowej[1].
W latach 2007–2012 Paula wydała trzy płyty studyjne Courage, Ithaca i Raven. Z kolei w 2014 roku ukazała się akustyczna płyta 7. Dwa lata później na rynku pojawił się pierwszy w dorobku artystki album koncertowy zatytułowany This Bright Red Feeling, zawierający nagrania z koncertu w Nowym Jorku. W 2017 pojawił się cover album Ballads. Singlem promującym to wydawnictwo była piosenka „God Bless the Child” Billie Holiday[1].
Obecnie Paula pracuje nad nowym albumem[4].
Inne przedsięwzięcia
[edytuj | edytuj kod]Artystka jest członkiem kanadyjskiej organizacji charytatywnej Artists Against Racism. 10 lipca 2007 roku zaśpiewała God Bless America podczas siódmej rundy MLB All-Star Game 2007. W sierpniu odbyła tournée z Mandy Moore, grając w klubach w zachodnich Stanach Zjednoczonych. 17 czerwca 2008 roku śpiewała The Star-Spangled Banner podczas finału NBA w Bostonie[5]. Od 2013 roku artystka pracuje w prywatnej szkole muzycznej Berklee College of Music, kontynuując jednocześnie swoją karierę.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]W czerwcu 2002 wyszła za muzyka Hassana Hakmouna, którego poznała w 1994 podczas trasy koncertowej Petera Gabriela Secret World Live[6]. Para rozwiodła się w 2007 roku. Owocem ich związku jest córka Sky (ur. 2002)[7].
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]Albumy
[edytuj | edytuj kod]- Harbinger (1994 – Imago/Warner Bros. Records)
- This Fire (1996 – Imago / Warner Bros.)
- Amen (1999 – Imago / Warner Bros.)
- Courage (2007 – Decca)
- Ithaca (2010 – Decca)
- Raven (2013 – 675 Records)
- 7 (2015 – 675 Records)
- Ballads (2017 – 675 Records)
- American Quilt (2021)[8].
Single
[edytuj | edytuj kod]| Year | Single | Peak chart positions | Album | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| US | US AC | US Adult | US Alt |
US Dance |
US Pop | AUS | CAN | UK | ||||||
| 1997 | „Where Have All the Cowboys Gone?” | 8 | 27 | 4 | 32 | 10 | 5 | 32 | 7 | 15 | This Fire | |||
| „I Don’t Want to Wait” | 11 | 3 | 1 | – | – | 5 | 27 | 5 | 43 | |||||
| 1998 | „Me” | – | – | 17 | – | – | 25 | – | 20 | – | ||||
| 1999 | „I Believe in Love” | – | – | 22 | – | 18 | 39 | – | 37 | – | Amen | |||
| 2000 | „Be Somebody” | – | – | – | – | – | – | – | – | – | ||||
| „Amen” | – | – | – | – | – | – | – | – | – | |||||
| 2007 | „14” | – | – | – | – | – | – | – | – | – | Courage | |||
| „Comin’ Down” | – | – | – | – | – | – | – | – | – | |||||
| 2010 | „Music in Me” | – | – | – | – | – | – | – | – | – | Ithaca | |||
| 2013 | „Eloise” | – | – | – | – | – | – | – | – | – | Raven | |||
| 2017 | „God Bless the Child” | – | – | – | – | – | – | – | – | – | Ballads | |||
| „–” denotes releases that did not chart | ||||||||||||||
Nagrody i nominacje
[edytuj | edytuj kod]| Rok | Stowarzyszenie | Kategoria | Nominacja | Wynik |
|---|---|---|---|---|
| 1997 | Billboard Music Awards | Top Adult Top 40 Artist | Paula Cole | nominacja |
| Billboard Music Video Awards | FAN.tastic Video | „Where Have All the Cowboys Gone?” | nominacja | |
| MTV Video Music Awards | MTV Video Music Award – teledysk żeński | nominacja | ||
| 1998 | 40th Grammy Awards | Nagranie roku | nominacja | |
| Piosenka roku | nominacja | |||
| Nagroda Grammy w kategorii Best Female Pop Vocal Performance | nominacja | |||
| Album roku | This Fire | nominacja | ||
| Najlepszy album | nominacja | |||
| Najlepszy nowy artysta | Paula Cole | wygrana | ||
| Producent roku | nominacja | |||
| Boston Music Awards | Akt roku | wygrana | ||
| Wybitna wokalistka | wygrana | |||
| Singiel roku | „Where Have All The Cowboys Gone?” | wygrana | ||
| Najlepszy tekst/twórca | „I Don’t Want To Wait” | wygrana | ||
| 1999 | Akt roku | Paula Cole | nominacja | |
| BMI Pop Awards | Nagrodzona piosenka | „I Don’t Want to Wait” | wygrana |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h Paula Cole Biography [online], AllMusic.com [dostęp 2019-01-25] (ang.).
- ↑ Paula Cole [online], nshoremag.com [dostęp 2019-01-25] [zarchiwizowane z adresu 2011-10-06] (ang.).
- ↑ Michael Bialas, Kickstarting Over: Paula Cole Prepares Raven for Takeoff [online], huffingtonpost.com, 6 grudnia 2017 [dostęp 2019-01-25] (ang.).
- ↑ Interview with Paula Cole [online], crypticrock.com, 12 czerwca 2018 [dostęp 2019-01-25] (ang.).
- ↑ Celtics win NBA title: Game 6 scene at the Garden [online], The Boston Globe June 17, 2008 [dostęp 2019-01-25] (ang.).
- ↑ Ben Sisario: MUSIC; Marrying a Moroccan Sound to the Worldʼs Music. NY Times, 2002-08-11. [dostęp 2021-03-23]. (ang.).
- ↑ Paula Cole, Grammy Winner & Voice Behind ‘Dawson’s Creek’, Theme, Looks Back. [w:] Billboard [on-line]. billboard.com, 2018-01-19. [dostęp 2021-03-23]. (ang.).
- ↑ Rachel Brodsky: We Donʼt Want to Wait: Paula Cole on how fans inspired the return of her original Dawsonʼs Creek theme tune. Independent, 2021-01-05. [dostęp 2021-03-23]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]