Przejdź do zawartości

Özlem Gezer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Özlem Gezer (ur. 1981 w Hamburgu-Eppendorfie) – niemiecka dziennikarka pochodzenia tureckiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w tureckiej rodzinie i wychowała się w hamburskiej dzielnicy St. Pauli. W szkole z trudnością adaptowała się wśród niemieckich koleżanek. W artykule "Warum ich nie zu einer richtigen Deutschen wurde" (Dlaczego nigdy nie zostałam prawdziwą Niemką) w tygodniku "Der Spiegel z 4 listopada 2013 opisuje swoje powolne wejście w świat kultury niemieckiej.

Rozpoczęła studia prawnicze na uniwersytecie w Hamburgu, ale przerwała je, by studiować dziennikarstwo w szkole im. Henri Nannena. W osiemnastym roku życia rozpoczęła pracę dziennikarską na stanowisku niezależnego współpracownika tygodnika ilustrowanego stern oraz korespondentki telewizji ZDF w Stambule. Po ukończeniu studiów została w styczniu 2012 redaktorką w dziale do spraw Niemiec tygodnika informacyjnego Der Spiegel, następnie w dziale spraw społecznych tegoż tygodnika.

Jest m.in. autorką korespondencji o trzęsieniu ziemi w Gölcük 1999, zajmowała się sprawą Austriaka Josefa Fritzla, który latami więził i molestował swoją córkę w podziemnym ukryciu, o masakrze w szkole w Winnenden oraz o islamistycznym ugrupowaniu terrorystycznym w Sauerlandzie. Zajmowała się też sprawą imigracji ekonomicznej obywateli państw, które weszły do Unii Europejskiej w roku 2004. Stworzyła również reportaż o kolekcjonerze dzieł sztuki Corneliusie Gurlittcie (1932–2014), który przechowywał w swoim mieszkaniu cenne dzieła sztuki odziedziczone po swoim ojcu, hitlerowskim handlarzu dziełami sztuki.

„Hate Poetry“

[edytuj | edytuj kod]

Od roku 2013 Özlem Gezer wraz z dziennikarzami: Deniz Yücel, Yassin Musharbash, Mely Kiyak, Özlem Topçu, Hasnain Kazim, Doris Akrap i Ebru Taşdemir uczestniczy w „antyrasistowskiej akcji odczytowej“ Hate Poetry (poetyka nienawiści) w której odczytuje w stylu Poetry Slam listy niemieckich rasistów. W roku 2014 zespół założycielski Hate Poetry otrzymał nagrodę specjalną „Dziennikarza Roku”. Dziennik "Die Welt" zauważył. że "rzadko rasizm bywał tak zajmujący", podczas gdy "Die Tageszeitung" wspominała o "katarktycznym odczycie".

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • 2011: Nagroda im. Helmuta Stegmanna za reportaż o bułgarskim handlarzu siłą roboczą oraz o pracujących na czarno robotnikach dniówkowych[1]
  • 2013: Nagroda „Dziennikarz roku“ ufundowana przez Medium Magazin w kategorii debiutantów (wspólnie z Anitą Zielina)
  • 2014: Nagroda im. Henri Nannena w kategorii „najlepszy reportaż“ za artykuł w tygodniku „Der Spiegel“ o kolekcjonerze sztuki Corneliusie Gurlittcie

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bayerischer Journalisten Verband [online], bjv.de [dostęp 2017-11-21] (niem.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy