Żyły zasłonowe

Żyły prawej połowy miednicy mężczyzny. Żyła zasłonowa pidpisana obturator

Żyły zasłonowe (łac. venae obturatoriae) – w anatomii człowieka pnie żylne rozpoczynające się w mięśniach przywodzicielach uda i uchodzące do żyły biodrowej wewnętrznej.

Przebieg

Żyły zasłonowe częściowo podwójnie towarzyszą tętnicy zasłonowej i wchodzą do miednicy mniejszej przez otwór przedni kanału zasłonowego biegnąc skośnie ku górze i tyłowi po bocznej ścianie miednicy pomiędzy moczowodem i tętnicą biodrową wewnętrzną. Po połączeniu w jeden pień uchodzą do żyły biodrowej wewnętrznej.

Odmiany

• może uchodzić do żyły biodrowej zewnętrznej

Zespolenia

Przed przejściem przez kanał zasłonowy:

• żyły przyśrodkowe okalające udo i poprzez nie z żyłą głęboką uda

Po przejściu przez kanał zasłonowy:

• żyła biodrowa zewnętrzna

Zastawki

Żyły zasłonowe mają zastawki, szczególnie w odcinku zewnątrzmiedniczym.

Żylny wieniec śmierci

W przypadku ujścia żył zasłonowych do żyły biodrowej zewnętrznej przebiegają one na powierzchni tylnej więzadla rozstępowego lub w jego pobliżu, jako zespolenie dużych naczyń żylnych niewidoczne z zewnątrz. Podczas zabiegu operacyjnego przepukliny udowej operujący chirurg może bardzo łatwo uszkodzić to naczynie żylne, powodując bardzo trudny do opanowania krwotok.

Bibliografia

• Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia Człowieka. T. III. Warszawa: PZWL, 1993, s. 423. ISBN 83-200-1628-2.
• Wiesław Łasiński: Anatomia Topograficzna i Stosowana. T. 3. Warszawa: PZWL, 1991, s. 16. ISBN 83-200-1323-2.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.