Przejdź do zawartości

Adam Marian Bratro

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Marian Bratro
Data śmierci

31 marca 1943

Miejsce spoczynku

cmentarz Rakowicki w Krakowie

Miejsce zamieszkania

Sanok

Narodowość

polska

Edukacja

Zakład Sierot i Ubogich w Drohowyżu

Małżeństwo

Emilia z domu Heidler

Dzieci

Jan, Tadeusz, Adam, Aleksander, Kazimierz

Adam Marian Bratro (ur. ?, zm. 31 marca 1943) – polski inżynier, działacz społeczny i niepodległościowy.

Miejsce grobu Adama Bratry

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Adam Marian Bratro[1] był wychowankiem Zakładu Sierot i Ubogich w Drohowyżu[2]. Uzyskał tytuł inżyniera[3]. Został zatrudniony w fabryce maszyn i wagonów w Sanoku, gdzie według różnych źródeł pracował jako: werkmistrz[4], kierownik budowy wagonów[5], kierownik fabryki[6][7], w latach 20. II Rzeczypospolitej naczelnik fabryki[8], w 1928 był naczelnikiem warsztatów w fabryce[9]. Uchodził wówczas za najstarszego pracownika sanockiej fabryki[10].

Należał do Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Pod koniec XX wieku był członkiem gniazda w Nowym Sączu[11]. Później został działaczem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[12] (1906, 1912, 1920, 1921, 1922, 1924)[13]; pełnił funkcje wydziałowego (od 1909[14]), II zastępcy przewodniczącego (1919)[15], gospodarza, wiceprezesa oraz delegata do Związku Okręgu i na Zjazd Prezesów Gniazd Sokolich Dzielnicy Małopolskiej 7 maja 1922[16][17][18][19]. Był działaczem Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń Urzędników Prywatnych w Sanoku[20]. W 1904, 1907 był wybierany członkiem wydziału Czytelni Chrześcijańskiej „Ogniwo” w Sanoku[21][22]. W 1906 został członkiem wydziału Koła Towarzystwa Szkoły Ludowej w Sanoku[23]. Przy C. K. Sądzie Obwodowym w Sanoku został wybrany przysięgłym zastępcą w 1910[4] i przysięgłym głównym w 1913[24]. W 1910, 1912 był wybierany zastępcą członka wydziału Bursy Jubileuszowej im. Cesarza Franciszka Józefa[25][26]. W maju 1913 został wybrany skarbnikiem zarządu Powiatowego Towarzystwa Kółek Rolniczych w Sanoku[27].

Po wybuchu I wojny światowej w 1914 wraz z bliskimi (łącznie pięć osób) przebywał w Wiedniu[7]. Podczas wojny, po utworzeniu Naczelnego Komitetu Narodowego wszedł w skład Powiatowego Komitetu Narodowego (PKN) w Sanoku[3], a w jego ramach został kierownikiem sekcji mundurowej[28]. Później został delegatem Departamentu Wojskowego NKN (okręg lwowski) na powiat sanocki[3][29][30][31][32][33]. Także jego żona działała w PKN, oboje założyli Ligę Kobiet w pobliskim Zagórzu i Porażu[3][34]. Adam Marian Bratro organizował werbunek żołnierzy do Legionów Polskich, a później na rzecz Polskiego Korpusu Posiłkowego; utrzymywał korespondencję (pośrednikiem był inż. Romuald Kern) z DW NKN do końca roku 1917 (w tym czasie rozwiązaniu uległ PKN w Sanoku)[3][35].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został działaczem zawiązanego 1 czerwca 1919 koła powiatowego Związku Urzędników i Urzędniczek Prywatnych w Sanoku[36]. W 1923 był w komitecie organizacyjnym Katolickiego Związku Młodzieży Rękodzielniczej i Przemysłowej w Sanoku i wspierał to stowarzyszenie[8].

Jego żoną została Emilia z domu Heidler[3][6]. Ich synami byli: Jan (1895-1951, legionista, pułkownik Wojska Polskiego[37]), Tadeusz Artur (ur. 1896 w Nowym Sączu[38], legionista poległy w bitwie pod Kuklami 13 lipca 1916), Adam Antoni (1900-1920, poległy w wojnie polsko-bolszewickiej 11 sierpnia 1920 pod Pułtuskiem)[3][39][40] oraz zmarli w wieku dziecięcym Aleksander Franciszek (1899-1901[6][41]) i Kazimierz (1902-1903[42]).

Zmarł 31 marca 1943[43]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera LXXV, rząd 45, miejsce 6)[43], gdzie nieco ponad rok później spoczęła także jego żona, Emilia Bratro (zm. 19 maja 1944)[43].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W okresie zaboru austriackiego podawano formę tożsamości „Adam Maryan Bratro”. Por. Alegata do Sprawozdań Stenograficznych z Szóstej Sesyi Siódmego Peryodu Sejmu Krajowego Królestwa Galicyi i Lodomeryi wraz z Wielkiem Księstwem Krakowskiem z roku 1900/901. Alegat 21. Lwów: 1900-1901, s. 13.. Ponadto Księga pamiątkowa i adresowa wygnańców wojennych z Galicyi i Bukowiny 1914-1915 wskazała tożsamość „Marian Adam Bratro”, jednak Dziennik Urzędowy c.k. Starostwa i c.k. Rady szkolnej okręgowej w Sanoku z 1913 podał prawidłową formę „Adam Marian Bratro”.
  2. ↑ Alegata do Sprawozdań Stenograficznych z Szóstej Sesyi Siódmego Peryodu Sejmu Krajowego Królestwa Galicyi i Lodomeryi wraz z Wielkiem Księstwem Krakowskiem z roku 1900/901. Alegat 21. Lwów: 1900-1901, s. 13.
  3. ↑ a b c d e f g Andrzej Romaniak: Rodzina Bratrów. starecmentarze.sanok.pl. [dostęp 2016-04-17].
  4. ↑ a b Kronika. Lista przysięgłych. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 4, nr 28 z 5 listopada 1910. 
  5. ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 34. ISBN 978-83-935385-7-7.
  6. ↑ a b c Księga urodzeń (1898–1908). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 40.
  7. ↑ a b Księga pamiątkowa i adresowa wygnańców wojennych z Galicyi i Bukowiny 1914-1915 oraz Album pamiątkowe. Cz. 3. Prowincya i Bukowina. Wiedeń: 1915, s. 137.
  8. ↑ a b Katolicki Związek Młodzieży Rękodzielniczej i Przemysłowej w Sanoku 1923-1934. Jednodniówka. Sanok: Katolicki Związek Młodzieży Rękodzielniczej i Przemysłowej w Sanoku, 1934, s. 16, 20.
  9. ↑ Z życia strażackiego. Powiatowy kurs pożarnictwa w Sanoku. „Walka z Pożarem”. 6, s. 137, 1 września 1928. 
  10. ↑ II. W ziemi sanockiej 1920–1930. W: Stanisław Proń: Szukałem człowieka. Wspomnienia. Kraków: Muzeum Farmacji Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 64. ISBN 978-83-933657-8-4.
  11. ↑ Kazimierz Golachowski: Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół" w Nowym Sączu : 1887-1937. Nowy Sącz: 1937, s. 261.
  12. ↑ Anna Sebastiańska: Członkowie TG „Sokół” w Sanoku 1889–1946. sokolsanok.pl, 2009-11-29. [dostęp 2016-04-17].
  13. ↑ Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 145, 147, 150, 153. ISBN 978-83-939031-1-5.
  14. ↑ Sprawozdanie Wydziału Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" w Sanoku za rok administracyjny 1909. Sanok: 1910, s. 3.
  15. ↑ Sprawozdanie Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku za lata 1914., 1915., 1916., 1917., 1918. i 1919.. Sanok: 1920, s. 19.
  16. ↑ Zjazd Prezesów. „Przewodnik Gimnastyczny „Sokół””. Nr 5/6, s. 15, 1922. 
  17. ↑ Protokół. „Przewodnik Gimnastyczny „Sokół””. Nr 6/7/8, s. 16, 1923. 
  18. ↑ Tadeusz Miękisz: Zarys historii Tow. Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku w 50-tą rocznicę jego istnienia. Sanok: Polskie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, 1939, s. 10, 16, 25.
  19. ↑ Zarząd. sokolsanok.pl. [dostęp 2016-04-17].
  20. ↑ Tow. wzajemn. ubezpieczeń urzędników prywatnych. „Gazeta Sanocka”, s. 3, nr 175 z 5 maja 1907. 
  21. ↑ Kronika. Walne Zgrom. Czyt. chrześc. „Ogniwo”. „Gazeta Sanocka”, s. 4, nr 5 z 31 stycznia 1904. 
  22. ↑ Kronika. Ruch stowarzyszeń. „Gazeta Sanocka”, s. 3, nr 163 z 10 lutego 1907. 
  23. ↑ Zgromadzenia. „Gazeta Sanocka”, s. 2, nr 114 z 4 marca 1906. 
  24. ↑ Lista roczna przysięgłych w obrębie c. k. Sądu obwodowego w Sanoku na rok 1913. „Dziennik Urzędowy c.k. Starostwa i c.k. Rady szkolnej okręgowej w Sanoku”, s. 4, nr 3 z 1 lutego 1913. 
  25. ↑ Kronika. Walne Zgromadzenie Bursy Jubileuszowej. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, nr 27 z 30 października 1910. 
  26. ↑ Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, Nr 50 z 15 grudnia 1912. 
  27. ↑ Kronika. Powiatowy Zarząd Kółek Rolniczych. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, Nr 20 z 11 maja 1913. 
  28. ↑ Alojzy Zielecki, W epoce autonomii Galicyjskiej. Społeczeństwo Sanoka u progu XX wieku. Miasto w latach Wielkiej Wojny 1914–1918, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 491.
  29. ↑ Za utrzymaniem N. K. N.. „Nowa Reforma”, s. 2, Nr 408 z 4 września 1917. 
  30. ↑ Kalendarz Legionistów na rok 1917. Lwów: Lwowska Delegacya N.K.N., 1917, s. 187.
  31. ↑ Kronika polityczna. „Głos”, s. 2, nr 229 z 8 września 1917. 
  32. ↑ Kronika. Delegaci Departamentu. „Głos Rzeszowski”, s. 3, nr 37 z 16 września 1917. 
  33. ↑ Alojzy Zielecki, W epoce autonomii Galicyjskiej. Społeczeństwo Sanoka u progu XX wieku. Miasto w latach Wielkiej Wojny 1914–1918, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 492, 495-496.
  34. ↑ Alojzy Zielecki, W epoce autonomii Galicyjskiej. Społeczeństwo Sanoka u progu XX wieku. Miasto w latach Wielkiej Wojny 1914–1918, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 493.
  35. ↑ Wołają o pamięć, Tygodnik Sanocki, nr 44 (730) z 4 listopada 2005, s 1.
  36. ↑ Kronika. Wiec urzędników i urzędniczek prywatnych. „Ziemia Sanocka”. 16, s. 3, 15 czerwca 1919. 
  37. ↑ Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Jan Bratro. zolnierze-niepodleglosci.pl. [dostęp 2020-05-28].
  38. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok 1913/14 (zespół 7, sygn. 61). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 639.
  39. ↑ Alojzy Zielecki, W epoce autonomii Galicyjskiej. Społeczeństwo Sanoka u progu XX wieku. Miasto w latach Wielkiej Wojny 1914–1918, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 495.
  40. ↑ Synowie Tadeusz i Adam Antoni zostali pochowani w grobowcu rodziny Bratro na cmentarzu przy ul. Jana Matejki w Sanoku.
  41. ↑ Księga aktów zejść rzym.-kat. Sanok 1878–1904. T. H. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 340 (poz. 147).
  42. ↑ Księga aktów zejść rzym.-kat. Sanok 1878–1904. T. H. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 367 (poz. 88).
  43. ↑ a b c Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Adam Bratro. rakowice.eu. [dostęp 2019-11-09].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Adam_Marian_Bratro&oldid=75669954”
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy