Przejdź do zawartości

Alen Bokšić

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alen Bokšić
Data i miejsce urodzenia

21 stycznia 1970
Makarska

Wzrost

187 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1987–1991 Hajduk Split 95 (27)
1991–1992 AS Cannes 1 (0)
1992–1993 Olympique Marsylia 58 (33)
1993–1996 S.S. Lazio 67 (17)
1996–1997 Juventus F.C. 22 (3)
1997–2000 S.S. Lazio 48 (14)
2000–2002 Middlesbrough 68 (22)
W sumie: 359 (116)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1990  Jugosławia 0 (0)
1993–2002  Chorwacja 40 (10)
W sumie: 40 (10)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Alen Bokšić (wym. [ˈalɛn ˈbɔkʃitɕ]; ur. 21 stycznia 1970 w Makarskiej) – chorwacki piłkarz grający na pozycji napastnika.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Jugosławia

[edytuj | edytuj kod]

Bokšić urodził się w znanym nadmorskim kurorcie Makarska. Tam też młody Alen stawiał pierwsze piłkarskie kroki w małym klubie Zmaj. Już jako 17-latek Bokšić trafił do jednej z najlepszych drużyn Chorwacji, wtedy jeszcze Jugosławii, Hajduka Split. W pierwszym sezonie (1987/1988) najczęściej wchodził na boisko z ławki rezerwowych i zdołał nawet zdobyć 2 bramki w 1. lidze Jugosławii. W sezonie 1988/1989 był już zawodnikiem pierwszego składu i będąc jeszcze nastolatkiem radził sobie coraz lepiej. Zdobył 7 bramek, a w sezonie 1990/1991 kolejne 12. Wtedy wielkie europejskie zaczęły się przyglądać talentowi Alena, jednak na jeszcze jeden sezon został w Hajduku i odszedł z niego dopiero latem 1991 tuż po zdobyciu zwycięskiego gola w finale Pucharu Jugosławii ze Crveną Zvezdą Belgrad. Z Hajdukiem, w barwach którego zdobył 60 bramek, zdobył także Puchar Ligi Jugosłowiańskiej w latach 1987 i 1991.

Francja

[edytuj | edytuj kod]

Bokšić trafił do Francji, do Olympique Marsylia. Jednak w zespole tym było już 3 obcokrajowców w składzie i Alen musiał zostać wypożyczony do AS Cannes. Ciągle jednak odnosił kontuzje, co pozwoliło mu zagrać tylko w jednym meczu w lidze – 21 grudnia 1991 z Olympique Lyon (0:0). W Olympique Marsylia zagrał za to w następnym sezonie (1992/1993). Zadebiutował już w 1. kolejce ligowej 8 sierpnia 1992 w wygranym 2:1 meczu z Toulouse FC. Przez cały sezon zagrał w 37 na 38 możliwych meczów, stworzył bramkostrzelny atak z Niemcem Rudi Völlerem, a 23 bramki Alena dały mu tytuł ligowego króla strzelców. Olympique zdobyło mistrzostwo Francji, jednak w wyniku afery z kupowaniem meczów, odebrano im tytuł i zdegradowano do Ligue 2. Z Olympique w tym samym sezonie Bokšić zdobył Puchar Mistrzów i wystąpił w zwycięskim 1:0 meczu z A.C. Milan. W plebiscycie France Football na najlepszego piłkarza Europy Bokšić zajął drugie miejsce za Roberto Baggio. W Olympique Alen wystąpił jeszcze w 12 meczach rundy jesiennej sezonu 1993/1994, ale nie chciał już grać w 2. lidze francuskiej i odszedł do włoskiego S.S. Lazio.

Włochy

[edytuj | edytuj kod]

W Serie A w barwach Lazio Bokšić zadebiutował 7 listopada 1993 roku w wygranym 2:1 w Neapolu meczu z tamtejszym SSC Napoli. Natomiast pierwszą swoją bramkę w Serie A zdobył już w następnej kolejce ligowej, 21 listopada w przegranym na własnym stadionie 1:2 meczu z Torino FC (Alen zdobył gola w 9 minucie na 1:0 dla Lazio). O miejsce w ataku Bokšić musiał konkurować z bardzo dobrymi napastnikami włoskimi, Pierluigim Casiraghim i Giuseppe Signorim. Jednak do końca sezonu 1993/1994 to właśnie Bokšić grał w podstawowym składzie, ale zdobył tylko 4 bramki w całym sezonie. Lazio z nim w składzie zajęło 4. miejsce w lidze. W sezonie 1994/1995 Bokšić grał mniej i częściej przesiadywał na ławce, ale leczył przez pewien czas kontuzję. Signori zdobył 17 goli, a i Casiraghi zdobył więcej bramek od Bokšicia w lidze (12, podczas gdy Alen 9). Jednak drużynie Lazio wyszło to na dobre, z tak bramkostrzelnym atakiem zdobyło wicemistrzostwo Włoch i awansowało do Pucharu UEFA. W sezonie 1995/1996 Bokšić również więcej przebywał na ławce, a i Signori i Casiraghi znowu byli w formie (Signori został nawet królem strzelców ligi z 21 golami). Lazio zajęło 3. miejsce w lidze. Latem 1996 do Lazio ściągnięto współkróla strzelców ligi Igora Prottiego z AS Bari i Bokšić zdecydował się odejść do Juventusu. Pomimo że z Juventusem został mistrzem Włoch, nie mógł sezonu zaliczyć do udanych strzelił tylko 3 bramki w 22 meczach. Zagrał także w finale Ligi Mistrzów, który Juventus przegrał 1:3 z Borussią Dortmund. Po sezonie pożegnano go bez żalu, a Bokšić wrócił do Lazio. W sezonie 1997/1998 Lazio zdobyło Puchar Włoch, przez co w następnym sezonie mogło zagrać w Pucharze Zdobywców Pucharów. W lidze zajęło dopiero 7. miejsce, co przyjęto jako porażkę, ale do Bokšicia nie można było mieć pretensji, był jednym z najlepszych zawodników Lazio w sezonie. Zdobył 10 bramek i tylko Pavel Nedvěd zdobył więcej od niego w drużynie (11 goli). W sezonie 1998/1999 doznał ciężkiej kontuzji kolana i stracił prawie cały sezon. Zagrał w 3 meczach ligowych, ale może czuć się zdobywcą Pucharu Zdobywców Pucharów z Lazio. Nie zagrał jednak w finałowym meczu wygranym 2:1 z RCD Mallorca. W sezonie 1999/2000 Bokšić z rzymskim klubem został mistrzem Włoch, ale sam nie był w formie, a w ataku częściej od niego grali Marcelo Salas czy Fabrizio Ravanelli. I jak się potem okazało był to ostatni sezon Alena w Serie A, strzelił w nim tylko 4 gole w lidze w 19 meczach i zdecydował się odejść.

Anglia

[edytuj | edytuj kod]

Latem 2000 roku Bokšić podpisał kontrakt z angielskim zespołem Middlesbrough FC. Dzięki tygodniowym zarobkom w wysokości 62 tysięcy funtów stał się najlepiej opłacanym zawodnikiem w Premiership. W drużynie Middlesbrough Bokšić zadebiutował już w 1. kolejce Premiership, 19 sierpnia 2000 roku w wygranym 3:1 wyjazdowym meczu z Coventry City. Bokšić wtedy dwukrotnie wpisał się na listę strzelców i rozegrał kapitalne spotkanie. W całym sezonie zdobył 12 bramek dla Boro i był najlepszym strzelcem drużyny i uznany najlepszym graczem sezonu przez kibiców swojego klubu. W sezonie 2001/2002 swoimi 8 bramkami Bokšić pomógł Middlesbrough w utrzymaniu w Premiership, a Boro zajęło 12. miejsce. Sezon 2002//2003 był, jak się później okazało ostatnim w karierze Bokšicia. Alen zmagał się znów z kontuzjami, wystąpił tylko w połowie meczów Middlesbrough w sezonie i zdobył tylko 2 bramki. Latem 2003 zdecydował się zakończyć swoją bogatą karierę.

Kariera w liczbach

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1987/88 Hajduk Split Jugosławia  1. liga Jugosławii 13 2
1988/89 Hajduk Split Jugosławia  1. liga Jugosławii 26 7
1989/90 Hajduk Split Jugosławia  1. liga Jugosławii 27 12
1990/91 Hajduk Split Jugosławia  1. liga Jugosławii 29 6
1991/92 AS Cannes Francja  Ligue 1 1 0
1992/93 Olympique Marsylia Francja  Ligue 1 37 21
1993/94 Olympique Marsylia Francja  Ligue 2 12 3
1993/94 S.S. Lazio Włochy  Serie A 21 4
1994/95 S.S. Lazio Włochy  Serie A 23 9
1995/96 S.S. Lazio Włochy  Serie A 23 4
1996/97 Juventus F.C. Włochy  Serie A 22 3
1997/98 S.S. Lazio Włochy  Serie A 26 10
1998/99 S.S. Lazio Włochy  Serie A 3 0
1999/00 S.S. Lazio Włochy  Serie A 19 4
2000/01 Middlesbrough FC Anglia  Premiership 28 12
2001/02 Middlesbrough FC Anglia  Premiership 22 8
2002/03 Middlesbrough FC Anglia  Premiership 18 2
Łącznie w 1. lidze Jugosławii 95 27
Łącznie w Ligue 1 38 7
Łącznie w Serie A 137 34
Łącznie w Premiership 68 22

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Bokšić na początku kariery występował w młodzieżowej reprezentacji Jugosławii. W reprezentacji A jednak nigdy nie zadebiutował pomimo tego, że został przez selekcjonera Ivicę Osima powołany do 22-osobowej kadry na Mistrzostwa świata we Włoszech. 20-letni Alen nie zagrał tam ani minuty, gdyż Osim postawił w ataku na duet Zlatko VujovićDarko Pančev.

Po rozpadzie Jugosławii, Bokšić zagrał za to w reprezentacji Chorwacji. Zadebiutował w niej za kadencji Vlatko Markovicia, a było to 25 czerwca 1993 roku w Zagrzebiu, gdy Chorwacja wygrała 3:1 w towarzyskim meczu z Ukrainą. Swoją pierwszą bramkę w kadrze Bokšić zdobył także w meczu z reprezentacją Ukrainy, miało to miejsce 25 marca 1995 roku także na stadionie Maksimir w Zagrzebiu. Chorwaci pokonali wtedy Ukraińców 4:0, a był to mecz w ramach kwalifikacji do Euro 96. Bokšić był także w kadrze na samych mistrzostwach, odbywających się w Anglii. Zagrał tam jednak tylko w pierwszym meczu przeciwko reprezentacji Turcji (1:0). Kolejną wielką imprezą w karierze Bokšicia miały być Mistrzostwa Świata we Francji. Jednak tuż przed mistrzostwami doznał wspomnianej już kontuzji kolana, musiał poddać się operacji i stał się wielkim nieobecnym na tej imprezie, a Chorwaci nieoczekiwanie wywalczyli brązowy medal. Na Mistrzostwach Świata Alen zagrał dopiero w 2002 roku na Mistrzostwach Świata w Korei Południowej i Japonii. Bokšić, który liczył wówczas 32 lata, zagrał we wszystkich 3 meczach swojej drużyny, bramki nie zdobył, a Chorwacja niestety nie wyszła wówczas z grupy. Swój ostatni mecz w kadrze chorwackiej Alen Bokšić rozegrał 12 października 2002 roku w Sofii, gdy Chorwacja przegrała z gospodarzami, Bułgarią 0:2 w ramach kwalifikacji do Euro 2004. Ogółem w kadrze Bokšić zagrał 40 meczów i zdobył 10 bramek.

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
  • Puchar Mistrzów z Olympique Marsylia 1993
  • Puchar Zdobywców Pucharów z Lazio 1999
  • mistrzostwo Francji (odebrane za korupcję) z Olympique Marsylia 1993
  • mistrzostwo Włoch z Juventusem 1997 i Lazio 2000
  • Puchar Włoch z Lazio 1998
  • Puchar Jugosławii z Hajdukiem Split 1991
  • Puchar Ligi Jugosłowiańskiej z Hajdukiem Split 1987, 1991
  • udział w MŚ 2002 z reprezentacją Chorwacji
  • udział w ME 1996 z reprezentacją Chorwacji

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy