Przejdź do zawartości

Amidy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Amidyorganiczne związki chemiczne zawierające grupę amidową RNR′R″, gdzie R = reszta kwasowa; R′, R″ = wodór lub dowolna grupa organiczna. Amidy szeroko występują w przyrodzie. Są pochodnymi kwasów (zarówno organicznych, jak i nieorganicznych). Amidami są też polimery nazywane poliamidami. Szczególnym przypadkiem poliamidów są peptydy i białka. Są to polimery powstające z α-aminokwasów. W przypadku peptydów i białek stosuje się termin wiązanie peptydowe zamiast terminu wiązanie amidowe. Jest to jednak takie samo wiązanie, a terminy te można uważać za synonimy.

Klasyfikacja

[edytuj | edytuj kod]
Wzór ogólny karboksyamidu (R, R′, R″ = H lub grupa organiczna)

Ze względu na rzędowość, amidy dzielą się na[1]:

  • pierwszorzędowe – mające jedną grupę acylową przy atomie azotu,
  • drugorzędowe – mające dwie grupy acylowe (są to więc imidy)
  • trzeciorzędowe – mające trzy grupy acylowe (triacyloaminy)

Międzynarodowa Unia Chemii Czystej i Stosowanej nie zaleca określać amidów jako pierwszo-, drugo- i trzeciorzędowych ze względu na liczbę podstawionych atomów wodoru w grupie NH
2
[1].

Ze względu na pochodzenie możemy wyróżnić m.in.:

Otrzymywanie

[edytuj | edytuj kod]

Amidy można otrzymać głównie przez reakcje[3]:

z

  • amoniakiem (amidy pierwszorzędowe),
  • aminą pierwszorzędową (amidy drugorzędowe),
  • aminą drugorzędową (amidy trzeciorzędowe).

Przykładowe metody otrzymywania amidów[4]:

  • metoda mieszanych bezwodników
  • metoda karbodiimidowa – w reakcji kwasów karboksylowych z aminami pierwszorzędowymi w obecności DCC jako czynnika sprzęgającego
  • metoda karbodiimidowa z dodatkami – w reakcji kwasów karboksylowych z pierwszorzędowymi aminami w obecności DCC oraz odpowiednimi „dodatkami” np. N-hydroksysukcynoimidem, 3-hydroksy-4-keto-1,2,3-benzotriazyną lub N-hydroksybenzotriazolem (HOBt)[5][6]

Amidy arylowe otrzymać można z iminoeterów (R1
OC(=NR2
)R3
) w wyniku przegrupowania Chapmana[7]. Reakcja przebiega na drodze wewnątrzcząsteczkowej aromatycznej substytucji nukleofilowej (SNAr):

Przegrupowanie Chapmana

Odmianę przegrupowania Chapmana zaobserwowano podczas benzoilowania reszty pirymidynowej urydyny. Produktem kinetycznym reakcji jest O4–benzoilourydyna, która w ciągu kilku godzin ulega spontanicznemu przegrupowaniu do N3-benzoilourydyny[8]:

Benzoilowanie urydyny

Właściwości chemiczne

[edytuj | edytuj kod]

Amidy są amfolitami, tzn. reagują zarówno z kwasami, jak i z zasadami, co jest spowodowane występowaniem tautomerii amidowo-imidowej. Wiązanie amidowe jest zazwyczaj trwalsze od innych pochodnych kwasów karboksylowych (estrów, bezwodników kwasowych i halogenków kwasowych).

Najważniejsze reakcje

[edytuj | edytuj kod]

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Amidy znalazły zastosowanie między innymi w lecznictwie, w przemyśle tworzyw sztucznych, jako plastyfikator, rozpuszczalnik, środek zwilżający w produkcji lakierów i materiałów wybuchowych, do impregnacji tkanin nieprzemakalnych (amidy kwasu stearynowego). Nukleozydowe amidy kwasu fosfonowego (amidofosforyny nukleozydów) są niezwykle reaktywne[9] i wykorzystywane są jako najczęściej stosowane syntony do chemicznej syntezy oligonukleotydów.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b amides, [w:] A.D. McNaught, A. Wilkinson, Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI10.1351/goldbook.A00266, ISBN 0-9678550-9-8 (ang.).
  2. carboxamides, [w:] A.D. McNaught, A. Wilkinson, Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI10.1351/goldbook.C00850, ISBN 0-9678550-9-8 (ang.).
  3. C.A.G.N. Montalbetti, V. Falque, Amide bond formation and peptide coupling, „Tetrahedron”, 61, 2005, s. 10827–10852, DOI10.1016/j.tet.2005.08.031 (ang.).
  4. Synteza amidów metodami mieszanych bezwodników, karbodiimidową i karbodiimidową z dodatkami, [w:] Preparatyka i elementy syntezy organicznej, Jerzy T. Wróbel (red.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1983, s. 842–847, ISBN 83-01-02392-9.
  5. D. Łowicki i inni, Syntheses, structural and antimicrobial studies of a new N-allylamide of monensin A and its complexes with monovalent metal cations, „Tetrahedron”, 65, 2009, s. 7730–7740, DOI10.1016/j.tet.2009.06.077 (ang.).
  6. D. Łowicki, Structural and antimicrobial studies of a new N-phenylamide of monensin A complex with sodium chloride, „Journal of Molecular Structure”, 923, 2009, s. 53–59, DOI10.1016/j.molstruc.2009.01.056 (ang.).
  7. V.F. Burdukovskiy, D.M. Mognonov, I.A. Farion, Chapman rearrangement in the synthesis of aromatic polyamides, „Journal of Polymer Science Part A: Polymer Chemistry”, 45 (20), 2007, s. 4656–4660, DOI10.1002/pola.22212.
  8. M. Sekine, General Method for the Preparation of N-3-Substituted and O-4-Substituted Uridine Derivatives by Phase-Transfer Reactions, „Journal of Organic Chemistry”, 54 (10), 1989, s. 2321–2326, DOI10.1021/jo00271a015.
  9. S.L. Beaucage, M.H. Caruthers, Deoxynucleoside Phosphoramidites – A New Class of Key Intermediates for Deoxypolynucleotide Synthesis, „Tetrahedron Letters”, 22 (20), 1981, s. 1859–1862, DOI10.1016/S0040-4039(01)90461-7 (ang.).
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy